Χέουνγκ-Μιν Σον: Ο πιο πιστός στρατιώτης της Τότεναμ ολοκλήρωσε με επιτυχία την αποστολή του

2 Αυγούστου 2025. Σε μια αίθουσα Τύπου στη Σεούλ, ο Χέουνγκ-Μιν Σον κάθεται απέναντι από τους δημοσιογράφους.

Ήταν το φινάλε. Όχι απλώς ενός φιλικού στην πατρίδα του. Ήταν το τέλος μιας ιστορίας που είχε γραφτεί με κόπο αλλά και χαρακτήρα. Ο Σον θα φορούσε για τελευταία φορά τη φανέλα της Τότεναμ στο φιλικό απέναντι στη Νιουκάστλ δύο μέρες αργότερα (04/08). Μια φανέλα που τίμησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για δέκα ολόκληρα χρόνια.

Στο 65ο λεπτό στον αγώνα κόντρα στις καρακάξες, είχε έρθει η ώρα του Σον. Οι παίκτες και των δύο ομάδων σχημάτισαν έναν διάδρομο. Ο αρχηγός της ομάδας του Τόμας Φρανκ αποχώρησε από τον αγωνιστικό χώρο μέσα σε αποθέωση και καταχειροκροτούμενος από όλο το κοινό που βρέθηκε στο γήπεδο.

Κάθισε στον πάγκο και έγειρε μπροστά. Για μια στιγμή φάνηκε να θέλει να κρατήσει τον έλεγχο, να σταθεί όρθιος και δυνατός ως το τέλος. Αλλά τα μάτια του γυάλισαν. Και τελικά, όπως συμβαίνει ακόμα και στους πιο ήσυχους και συγκεντρωμένους ανθρώπους, λύγισε.

Όταν ήρθε στο βόρειο Λονδίνο το καλοκαίρι του 2015, ελάχιστοι φαντάζονταν πως θα μείνει τόσο πολύ. Ήταν 23 ετών, προερχόμενος από τη Λεβερκούζεν, και με τη μεταγραφή του να κοστίζει 30 εκατομμύρια ευρώ, είχε μόλις γίνει η πιο ακριβή μεταγραφή Ασιάτη ποδοσφαιριστή στην ιστορία της Premier League.

Ένας άνθρωπος ήπιων τόνων, γελαστός, εργατικός. Ήρθε για να προσφέρει. Και (τελικά) τα κατάφερε.

Δεν χρειάστηκε χρόνο προσαρμογής. Από την αρχή έδειξε την αξία του κάνοντας μεγάλες εμφανίσεις. Έβαζε γκολ και κέρδισε τη θέση του στο αρχικό σχήμα. Στην πορεία έγινε βασικός, σταθερός και απαραίτητος. Και όταν ήρθε η στιγμή, φόρεσε το περιβραχιόνιο με την αξία του.

Η πορεία του στην Τότεναμ προφανώς δεν είχε μόνο καλές στιγμές. Κάθε άλλο. Η παρουσία του σε μία ομάδα που γινόταν επανειλημμένα ο περίγελος των υπόλοιπων αγγλικών ομάδων, κυρίως λόγω της έλλειψης τίτλων, αλλά και του τρόπου με του οποίου έχανε η ομάδα του στα κρίσιμα, τον επηρέαζε. Ο ίδιος όμως δεν έδινε σημασία σε αυτά που ακουγόντουσαν και προσπαθούσε πάντα για το καλύτερο μέσα στο γήπεδο.

Τον Απρίλιο του 2019, στο Έτιχαντ, πέτυχε δύο από τα πιο σημαντικά γκολ της καριέρας του. Η Τότεναμ προκρινόταν στα ημιτελικά του Champions League απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι και ο Σον είχε βάλει τη σφραγίδα του σε μία από τις μεγαλύτερες βραδιές του συλλόγου. Λίγες εβδομάδες μετά, ήταν βασικός στον τελικό της Μαδρίτης απέναντι στη Λίβερπουλ. Μπορεί το όνειρο της κατάκτησης ενός τίτλου να μην είχε ολοκληρωθεί για ακόμη μία φορά, αλλά ο Κορεάτης ήταν καταλυτικός στην πορεία της ομάδας του μέχρι εκεί.

Δείτε τα δύο γκολ του Σον κόντρα στη Σίτι στο 1:02 και στο1:25:

Συνέχισε χωρίς παύση. Τη σεζόν 2021-22 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Premier League με 23 γκολ, χωρίς ούτε ένα από αυτά να είναι από το σημείο του πέναλτι. Μια από τις πιο εντυπωσιακές και ουσιαστικές επιδόσεις του σύγχρονου αγγλικού ποδοσφαίρου.

Δείτε τα 23 γκολ του Κορεάτη τη χρονιά 2021-22 στο αγγλικό πρωτάθλημα:

Το προσωπικό του γκολ-σόλο απέναντι στην Μπέρνλι το 2020, μια κούρσα από τη μία περιοχή στην άλλη, το οποίο κέρδισε το βραβείο Πούσκας εκείνη τη χρονιά, είχε από την αρχή μέχρι το τέλος τη σφραγίδα του. Ίσως και ένα κομμάτι από το χαρακτήρα του ίδιου του Σον, ενός αρχηγού που ήταν έτοιμος να κουβαλήσει την ομάδα στις πλάτες του.

Το εκπληκτικό σόλο του Σον κόντρα στην Μπέρνλι:

Αυτές οι στιγμές ήταν απλώς οι τίτλοι. Η ουσία βρισκόταν στην επανάληψη. Στα 454 παιχνίδια. Στα 173 γκολ. Στις βοήθειες που προσέφερε στην άμυνα. Στη στήριξη στους συμπαίκτες του. Στο χαμόγελο που είχε πάντα μετά από κάθε ασίστ.

Ακομα και όταν αποχώρησε ο διόσκουρός του στην επίθεση, Χάρι Κέιν, με προορισμό τη Μπάγερν Μονάχου, ο Σον δεν σταμάτησε να πιστεύει πως η ομάδα του θα καταφέρει να φτάσει στην κατάκτηση ενός τροπαίου με κάποιους, μάλιστα, να τον χαρακτηρίζουν παράλογο που σπαταλούσε το ταλέντο και τα καλύτερά του χρόνια σε μία ομάδα που θα έμενε άτιτλη.

Και κάπου εκεί ήρθε η λύτρωση.

Μάιος 2025. Η Τότεναμ κατακτά το Europa League απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πρώτος τίτλος της ομάδας μετά από 17 χρόνια. Ο αρχηγός της; Φυσικά ο Σον.

Ο Κορεάτης είναι αυτός που θα σηκώσει το τρόπαιο για την Τότεναμ, λυτρώνοντας επιτέλους την ομάδα του. Λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν τι χρειάστηκε για να φτάσει εκεί, ακόμα λιγότεροι αυτοί που ήταν μαζί του σε αυτή τη δύσκολη διαδρομή.

Το έκανε χωρίς φωνές. Όπως έπαιξε σε όλη του την καριέρα στο βόρειο Λονδίνο.

Δεν έμεινε στη μνήμη μόνο για τα γκολ του. Έμεινε για τον τρόπο που κινήθηκε εντός και εκτός γηπέδου. Το καλοκαίρι του 2022, όταν η ομάδα ταξίδεψε στη Νότια Κορέα, κανόνισε δείπνο για όλη την αποστολή. Το πλήρωσε ο ίδιος. Έδωσε δώρα σε κάθε μέλος της ομάδας, του σταφ, των δημοσιογράφων. Και το έκανε αυτό, γιατί έτσι ένιωθε ότι έπρεπε να κάνει.

Αυτή ήταν η σχέση του με την ομάδα. Ξεκάθαρη, δομημένη, αυθεντική.

Ο Μίκι Χάζαρντ, παλαίμαχος και κάτοχος του UEFA Cup του 1984 με την Τότεναμ, το περιέγραψε απλά:

Ο Σον αποχαιρέτησε όπως έζησε την πορεία του: με αξιοπρέπεια, χωρίς υπερβολή, με πλήρη ενσυναίσθηση του τι αφήνει πίσω του.

Ένας πιστός στρατιώτης που υπηρέτησε τη φανέλα της ομάδας που αγάπησε και αγαπήθηκε όσο λίγοι, αποχώρησε με την ολοκλήρωση της αποστολής του: να φέρει στην Τότεναμ το τρόπαιο που της άξιζε.