Ραφαέλ Βαράν: Η εξομολόγηση του για τη μάχη με την κατάθλιψη στα πρώτα του χρόνια στη Ρεάλ Μαδρίτης
Ο Ραφαέλ Βαράν αποκάλυψε πως πίσω από τα χρόνια γεμάτα τίτλους στη Ρεάλ Μαδρίτης κρυβόταν μια βαθιά προσωπική μάχη, περιγράφοντας για πρώτη φορά πώς η μοναξιά, η πίεση και οι ασφυκτικοί ρυθμοί του ποδοσφαίρου τον οδήγησαν σε περίοδο κατάθλιψης από τα πρώτα κιόλας βήματά του στον σύλλογο.
Ο Ραφαέλ Βαράν πέρασε δέκα χρόνια στη Ρεάλ Μαδρίτης και κατέκτησε ό,τι μπορεί να ονειρευτεί ένας ποδοσφαιριστής. Όμως πίσω από τις λαμπερές στιγμές και τα τρόπαια, ο Γάλλος αμυντικός βίωνε μια σκοτεινή και αθέατη πλευρά της καριέρας του.
Σε μια ειλικρινή συνέντευξη στη Le Monde, μίλησε ανοιχτά για τα ψυχικά βάρη που κουβαλούσε από την ημέρα που μπήκε στα αποδυτήρια των “μερένγκες”.
Ο Βαράν έφτασε στη Μαδρίτη μόλις 18 ετών, χωρίς ουσιαστικά να έχει ζήσει την εφηβεία του. “Ήμουν μόνος. Προπονήσεις, ταξίδια, και στο γήπεδο σχεδόν δεν έπαιζα. Ένιωθα πως το όνειρό μου απομακρυνόταν”, θυμάται. Παρότι μέσα στο χορτάρι ήταν συγκεντρωμένος, όταν έφευγε από το προπονητικό κέντρο δεν ήθελε να γυρίσει σπίτι. “Είχα κατάθλιψη. Δεν απολάμβανα τίποτα”.
Στη συνέντευξή του εξηγεί ότι τότε πίστευε πως αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας. Γέμιζε ερωτήματα για το αν είχε πάρει τη σωστή απόφαση, αν έπρεπε να μείνει, για το αν έπρεπε να μιλήσει σε κάποιον.
Δύσκολο ήταν και το διάστημα μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ το 2018. Η κορυφή, όπως λέει, συνοδεύτηκε από μια απότομη πτώση. “Όταν αγγίζεις το απόλυτο, μετά έρχεται το κενό”. Παράδοξα, όπως σημειώνει, η περίοδος της πανδημίας τον βοήθησε να ξεκαθαρίσει το μυαλό του και να ξαναβρεί ισορροπία. “Ήταν τρομερά δύσκολη εποχή για πολλούς, αλλά για μένα αποτέλεσε ευκαιρία να κάνω ένα reset”.
Μεγάλο μέρος της επιβάρυνσης το αποδίδει στο εξαντλητικό πρόγραμμα του. “Το πρόγραμμα είναι τεράστιο πρόβλημα. Χάνεται η ποιότητα, οι παίκτες δεν είναι στο 100%, και οι τραυματισμοί αυξάνονται. Επηρεάζεται και η ψυχική υγεία. Ήταν από τους λόγους που αποχώρησα. Δεν υπήρχε χρόνος να αναρρώσω ούτε σωματικά ούτε ψυχολογικά. Ένιωθα τρομερή μοναξιά”.
Κλείνοντας, ο Βαράν κάνει μια διαπίστωση, συγκρίνοντας το ποδόσφαιρο με τη σύγχρονη κοινωνία. “Ζούμε σε έναν ασταμάτητο ρυθμό, όπου πρέπει πάντα να κάνεις περισσότερα και πιο γρήγορα. Είναι αγχωτικό. Χρειαζόμαστε παύση όχι για να αποφύγουμε τον ανταγωνισμό, αλλά για να μπορούμε πραγματικά να ανταποκριθούμε. Αν συνεχώς ξεπερνάς τα όριά σου, κάποια στιγμή σπας”.
Η εξομολόγηση του Βαράν έρχεται ως υπενθύμιση ότι, πίσω από τα φώτα και τις επιτυχίες, ακόμη και οι πιο επιτυχημένοι αθλητές δίνουν μάχες που δεν βλέπει κανείς.