Παναθηναϊκός: Το παρελθόν του Σεργκέι Ρεμπρόφ στα “διαζύγια” δείχνει και το μέλλον του
Με αφορμή τις προ εβδομάδας δηλώσεις του Σεργκέι Ρεμπρόφ αναφορικά με το φλερτ του με τον Παναθηναϊκό, στο Box2Box by Betsson παρουσιάστηκε ο… περιπετειώδης τρόπος που αποχώρησε από τις δύο τελευταίες ομάδες του και τις συγκρίσεις που αναπόφευκτα προκύπτουν με την τρέχουσα κατάσταση.
Το αν μη τι άλλο… περιπετειώδες παρελθόν του Σεργκέι Ρεμπρόφ ως προς τον τρόπο που ολοκλήρωνε τις συνεργασίες του στις προηγούμενες ομάδες του και τη σύνδεση που (φαίνεται πως) υπάρχει με το τρέχον φλερτ του με τον Παναθηναϊκό αναλύθηκε στο Box2Box by Betsson με τους Ηλία Καλλονά και Αντώνη Οικονομίδη.
Το συμβόλαιό του με την εθνική Ουκρανίας και ο τρόπος που μπορεί να ξεπεραστεί (αν και εφόσον είναι εφικτό) φαντάζει τη δεδομένη στιγμή το σημαντικότερο εμπόδιο για να προχωρήσει η διαπραγμάτευση του 51χρονου τεχνικού με τους “πράσινους”. Την περασμένη εβδομάδα, όταν δημοσιοποιήθηκε η υποψηφιότητά του, ο ίδιος με δηλώσεις του στα media της πατρίδας του, αρνήθηκε κατηγορηματικά οτιδήποτε επισημαίνοντας πως παραμένει στα ηνία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας του.
Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει κάτι αντίστοιχο. Οι Ουκρανοί τον ήθελαν στον πάγκο της εθνικής ομάδας τους από το καλοκαίρι του 2021, αμέσως μετά την αποχώρηση από το πόστο του (νυν προέδρου της ομοσπονδίας), Αντρέι Σεβτσένκο. Τότε ο Ρεμπρόφ μετρούσε μήνες στη νέα του ομάδα, την Αλ Αΐν.
Το “διαζύγιο” με τη Φερεντσβάρος
Ανοίγει παρένθεση.
Εκείνο το καλοκαίρι ο Ουκρανός τεχνικός συμπλήρωνε τρία χρόνια στον πάγκο της Φερεντσβάρος. Απόλυτα επιτυχημένος, με διαδοχικές κατακτήσεις ουγγρικών πρωταθλημάτων, με διεθνείς επιτυχίες (για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια οδήγησε ουγγρική ομάδα στους τότε ομίλους του Champions League) και με το μεγαλύτερο συμβόλαιο που έχει δοθεί ποτέ σε προπονητή που δούλεψε στην Ουγγαρία.
Όταν ανέλαβε τη “Φράντι”, το καλοκαίρι του ’18, υπέγραψε τριετές συμβόλαιο συνεργασίας. Άμεσα, στον επόμενο χρόνο, το αναπροσάρμοσε, βελτιώνοντας τους οικονομικούς όρους του και αυξάνοντας κατά έναν χρόνο, ως δηλαδή το καλοκαίρι του ’22, τη χρονική διάρκειά του. Τα προβλήματα στη Βουδαπέστη ξεκίνησαν στα μέσα της τελευταίας του σεζόν (2021-22).
Είχε πλουσιοπάροχες προτάσεις από την αραβική χερσόνησο, ζήτησε να αποχωρήσει επικαλούμενος θέματα συνεννόησης και συνεργασίας με τον πρόεδρο του συλλόγου. Το αίτημά του δεν έγινε δεκτό (σύμφωνα με τον πρόεδρο της Φερεντσβάρος είχε φτάσει μέχρι και στο σημείο να υποβάλλει παραίτηση τον Φεβρουάριο) και έτσι παρέμεινε στο πόστο του ως το τέλος της σεζόν.
Άπαντες γνώριζαν πως υπό το συγκεκριμένο καθεστώς ήταν αδύνατον να συνεχιστεί η μεταξύ τους συνεργασία. Η Φερεντσβάρος φέρονταν να αναζητεί διάδοχο, ο Ρεμπρόφ συνομιλούσε με διάφορες ομάδες (μεταξύ αυτών και η ΑΕΚ). Κανείς όμως δεν έπαιρνε την… πρωτοβουλία. Στις 4 Ιουνίου 2021 ήταν προγραμματισμένη η (ανεπίσημη) πρώτη των πρωταθλητών Ουγγαρίας για τη νέα σεζόν. Τότε θα έφτανε στη Βουδαπέστη και ο Ρεμπρόφ. Παραμονές, μίλησε σε τοπικά media, λέγοντας πως θέλει να παραμείνει, πως εκκρεμεί μια συνάντηση με τη διοίκηση, πως σε αυτήν θα ξεκαθαρίζονταν τα πάντα και πως δεν είχε καμία πρόταση από άλλη ομάδα.
Την επομένη δημοσιοποιήθηκε το “διαζύγιο” των δύο πλευρών. Τρεις μέρες μετά ο Ουκρανός τεχνικός ανακοινώθηκε με κάθε επισημότητα από την Αλ Αΐν.
Κλείνει η παρένθεση.
Η διετία του φλερτ που τον “πάντρεψε” με την εθνική Ουκρανίας
Ακόμη και έτσι, ακόμη και μετρώντας μήνες στη νέα του ομάδα, ο Ρεμπρόφ ήταν η Νο1 επιλογή της ουκρανικής ομοσπονδίας από την πρώτη στιγμή. Τον Αύγουστο κιόλας, δύο μήνες δηλαδή μετά την ανάληψη των καθηκόντων του στην Αλ Αΐν, ο Ουκρανός τεχνικός δήλωνε πως είναι διαθέσιμος, πως το συζητάει, αδιάψευστα εμφανίζονταν από τα ουκρανικά media πως είχε συμφωνήσει σε διετές συμβόλαιο συνεργασίας, αλλά – όπως δήλωνε επισήμως – “τα πάντα εξαρτώνται από τη διοίκηση της Αλ Αΐν”.
Αναμενόμενα, η διοίκηση του αραβικού συλλόγου δεν έδειξε καμία διάθεση… συνεννόησης. Ο Ρεμπρόφ δήλωσε αφοσιωμένος στην Αλ Αΐν και τα ηνία της εθνικής Ουκρανίας ανέλαβε (Αύγουστο) ο Ολεκσάντρ Πετρακόβ, με την έκτοτε επικοινωνία πάντως “μινγκ” και Ρεμπρόφ να παραμένει αμείωτη και συνεχής. Ενδεικτικό πως τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου (2021), ο τότε πρόεδρος της ουκρανικής ομοσπονδίας, Αντρέι Πάβελκο δημοσιοποίησε πως στόχος παραμένει ο Ρεμπρόφ για “οποτεδήποτε ο ίδιος το θελήσει και μπορέσει”.
Τον επόμενο Φεβρουάριο ξέσπασε ο πόλεμος, με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Εντατικοποιήθηκε η συζήτηση για άμεσο επαναπατρισμό του Ρεμπρόφ, ο ίδιος δεν το αρνήθηκε ποτέ, η ομοσπονδία της Ουκρανίας έστειλε μέχρι και αντιπροσώπους στα Εμιράτα ώστε να διαπραγματευτεί με την Αλ Αΐν, λύση όμως δεν βρέθηκε.
Τουναντίον, ο 51χρονος προπονητής επέκτεινε για έναν ακόμη χρόνο το συμβόλαιό του, λέγοντας και πάλι πως δεν υπήρχε περιθώριο για κάτι διαφορετικό, αφού “σε περίπτωση που κατακτούσα το πρωτάθλημα προβλέπονταν μεγάλη αποζημίωση από μεριάς μου αν έφευγα τώρα, οπότε συμφωνήσαμε να συνεχίσουμε”.
Το… έργο συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της επόμενης σεζόν (2022-23). Η Ουκρανία από τις αρχές του ’23 αναζητούσε νέο εκλέκτορα (ολοκληρώθηκε το συμβόλαιο του Πετρακόφ), ο Ρεμπρόφ εξακολουθούσε να δηλώνει πως ενδιαφέρεται αλλά “δεσμεύομαι με συμβόλαιο”.
Μετά… κόπων, η λύση και το κατάλληλο timing βρέθηκε στις αρχές του καλοκαιριού του 2023. Δεν κατέκτησε τίποτα στη δεύτερη σεζόν του στην Αλ Αΐν και έτσι υπέβαλλε την παραίτησή του μετά την απώλεια του εγχώριου League Cup από τη Σαρζά (27 Μαΐου). Λίγες μέρες μόνο μετά, ανακοινώθηκε επισήμως ως ο νέος εκλέκτορας της εθνικής Ουκρανίας.
Ενδεικτικό πως, ακόμη και παραμονές της αποχώρησής του από την Αλ Αΐν, δήλωνε πως σέβεται το συμβόλαιό του και πως θα συζητούσε με την εθνική Ουκρανίας μόνο όταν αυτό ολοκληρώνονταν και “αν δεν είχα κάποια άλλη πρόταση”. Κατοπινά – και όχι πολύ – της συμφωνίας του να επαναπατριστεί έγινε γνωστό πως ουσιαστικά συνεργάζονταν με την ουκρανική ομοσπονδία, λειτουργώντας άτυπα ως εκλέκτορας από τον Φεβρουάριο κιόλας και μάλιστα, κατόπιν και δικής του έγκρισης, ο Ρουσλάν Ρόταν είχε οριστεί ως υπηρεσιακός προπονητής. Ο Ρόταν ο οποίος πλέον τώρα θεωρείται ως ο επικρατέστερος να τον διαδεχτεί στον ουκρανικό πάγκο.