Οι ένδοξες στιγμές του Γιώργου Δεληκάρη

Πανελλήνια συγκίνηση έχει προκαλέσει το ατύχημα του Γιώργου Δεληκάρη, ενός από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ευτυχώς ο παλαίμαχος άσος διέφυγε τον κίνδυνο και αναμένεται πλέον να ανακοινωθεί το πότε θα επιστρέψει σπίτι του.

Πρόκειται για έναν από τους πιο αγαπητούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, που άφησε εποχή, παίζοντας πάντα με την καρδιά και το συναίσθημα να κυριαρχούν. Γι’ αυτό άλλωστε και λατρεύτηκε ίσως όπως κανένας άλλος από τους «θεούς» του ελληνικού ποδοσφαίρου.




Ο Έλληνας Τζορτζ Μπεστ



Ο γητευτής της μπάλας, ο ποδοσφαιριστής που χόρευε στο χορτάρι και παράλληλα ήταν (και παραμένει) ασυμβίβαστος, αρνούμενος να μπει σε καλούπι. «Ο Ελληνας Τζόρτζ Μπέστ» τον είχαν χαρακτηρίσει εύστοχα, αφού είχε δύο βασικά κοινά με τον μεγάλο Ιρλανδό άσο. Ήταν μπαλαδόρος και γυναικοκατακτητής.



Λες και ήταν φτιαγμένος για να προσφέρει θέαμα, για να ξεσηκώνει τα πλήθη αλλά και τα πάθη, αφού αναγκάστηκε να αποχωρήσει πολύ μικρός, στα 29, εκείνη την αποφράδα ημέρα στις 19 Οκτωβρίου του 1981, μην έχοντας συγχωρήσει στον εαυτό του, το ιστορικό λάθος της μεταγραφής του στον Παναθηναϊκό, όπως αποκάλυψε στον Μανώλη Σαριδάκη στα «ΝΕΑ», 16 χρόνια αργότερα (25-26 Αυγούστου 1997), στην μοναδική του συνέντευξη μετά την απόσυρσή του από τα γήπεδα.



Ο εγκάρδιος φίλος και συνάδελφος Μανώλης Σαριδάκης, αν και έχει συνηθίσει να παίρνει συνεντεύξεις, δεν αρνήθηκε στο SPORT 24 να μας αποκαλύψει το παρασκήνιο αυτής της μεγάλης επιτυχίας αλλά και την πρώτη τους συνάντηση. Απολαύστε το…









Αλήθεια σαν… γραμματόσημο




«Όταν τον είχαν πρωτοδεί, νεαρός ρεπόρτερ τότε, ήταν στο γήπεδο της Λεωφόρου, όπου βοηθούσε τον συγχωρεμένο Μπακούρο να μαζεύει τις μπάλες. Το χάζευα όπως «μίλαγε» στην μπάλα και μου είχε κεντρίσει από την πρώτη στιγμή το ενδιαφέρον.




Εκείνο τον Οκτώβρη, με είχε στείλει ο Τάσος Σωτηρίου, ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού στην μεγάλη “Αθλητική Ηχώ”, στην προπόνηση και είχα την τύχη να μου εκμυστηρευτεί ο Δεληκάρης ότι σταματάει το ποδόσφαιρο. Σοκαρίστηκα και γυρίζοντας στην εφημερίδα πήγα στον αείμνηστο, τον μεγάλο Σταμάτη Γράτσια να του πω την είδηση. «Άντε φύγε ρε μικρέ, δεν θα κατάλαβες καλά» μου είπε και με έδιωξε, αλλά σε λίγο με φώναξε και μου είπε να το γράψω.




Την άλλη μέρα μπήκε…γραμματόσημο και ήθελες μεγεθυντικό φακό για να το δεις, τόσο κάτω και τόσο μικρό που είχε μπει το άρθρο. Δυστυχώς ήταν αλήθεια», λέει ο έμπειρος ρεπόρτερ, που από τότε έχασε τα χνάρια του μεγάλου άσου.




Λαβράκι σε ψαροταβέρνα!




«Λες και τον κατάπιε η γή. Μετά από πολλά χρόνια, από τους φίλους μου, τον πρόεδρο του Μαρκό Γιάννη Μαλέα και τον προπονητή της ομάδας Νίκο Κουρμπάνα, έμαθα ότι έψηνε ψάρια στον Αγιο Νείλο στο Χατζηκυριάκειο, έχοντας μια ψαροταβέρνα με τον κουμπάρο του τον Μάρκο.




Άρχισα να πηγαίνω τα βράδια, του θύμισα τη γνωριμία μας, και κουβέντα στην κουβέντα, μετά από κάποια βράδια του ζήτησα συνέντευξη. Τότε είχε αρνηθεί σε πολλούς γνωστούς τηλεοπτικούς αστέρες, της ιδιωτικής και κρατικής τηλεόρασης, και γελώντας μου είπε ένα βράδι: «Μου έχουν προσφέρει και 10.000.000 δραχμές για να μιλήσω στην τηλεόραση. Εσύ που δεν σε ξέρω και τόσο καλά τι θα μου δώσεις»; Του απάντησα: «Την ψυχή μου».




Δεν ήθελε, μου είπε να το ξεχάσω, αλλά εγώ επέμενα και κάθε βράδυ ήμουν εκεί», μας θυμίζει ο “Γάτος” (όνομα και πράγμα) του αθλητικού ρεπορτάζ, που όντας σε ψαροταβέρνα έβγαλε τελικά το…λαβράκι.




«Κάποιο βράδυ μου είπε, έλα άντε θα μιλήσουμε και εκεί έκανα ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής μου. Πήγα με κασετοφωνάκι. «Τι είναι αυτό, φύγε, δεν μιλάω, είπαμε να κάνουμε μια φιλική κουβέντα». Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.




Με έπιασε σε λίγο και μου λέει: «Σε πλήγωσα; Εντάξει μην το παίρνεις κατάκαρδα, έλα κάτσε μαζί μου».
Αρχίσαμε να μιλάμε και δεν χρειάστηκε ούτε χαρτί και στυλό, ήταν ίσως η μοναδική συνέντευξη που έκανα χωρίς σημειώσεις”.

Η δοκιμασία




“Εκείνο το βράδι, γύρισα στην εφημερίδα σχεδόν ξημερώματα και βρήκα εκεί τον καλό μας φίλο και συνάδελφο Γιώργο Χούπη. Παρέα με ένα μπουκάλι ουίσκι, γράφαμε μέχρι το ξημέρωμα, στις εφτά το πρωί. Γράφαμε και κλαίγαμε, δεν υπερβάλλω. Ο Γιώργος με αδυναμία στον Ολυμπιακό, με βοηθούσε από την κούραση εκείνης της ώρας να μην κάνω σοβαρά λάθη και διάβαζε με συγκίνηση μαζί μου την ιστορία του Δεληκάρη» συνεχίζει ο «Γάτος» που θυμάται και ένα περιστατικό όταν τελείωσαν.




«Είχα ήδη, από τον φωτογράφο μας τον Δημήτρη Σπανόπουλο, πολλές και καλές φωτογραφίες. Όταν λοιπόν μου είπε στο τέλος ο Δεληκάρης, ότι δεν θέλω να γράψεις τίποτε του είπα: «Μα εδώ έχω όλες τις φωτογραφίες, είναι σαν να σε έχω στο χέρι. Τι θα αρνηθείς ότι μιλήσαμε»;




Τον είδα σκεπτικό και δεν σκέφτηκα πολύ. Του έδωσα τις φωτογραφίες: «Ρίξτες τώρα στα κάρβουνα που ψήνεις τα ψάρια, κάψτες» του είπα και αυτό ήταν. Σαν να με είχε δοκιμάσει. «Πήγαινε και γράψε ότι θέλεις» μου είπε, απλά θα ήθελα πριν μπει να το διαβάσω με την γυναίκα μου. Πέρασα ουσιαστικά από οικογενειακό συμβούλιο”.




Εκείνες τις μέρες ανεβήκαμε μια φορά προς τα πάνω με το αμάξι του Δεληκάρη που οδηγούσε έχοντας πιεί. Στο ύψος του ΣΕΦ μας σταμάτησαν σε μπλόκο με παρόντα τον διοικητή της τροχαίας. Ένιωσα άβολα, αλλά μόλις κατέβηκε κάτω ο Γιώργος, ο διοικητής έλαμψε από χαρά. «Μπορείτε να φύγετε κ.Δεληκάρη, αφού μας δώσετε αυτόγραφο του είπε» αλλά ο Γιώργος τον…ξέρανε:




«Φυσικά θα σας δώσω, αφού αφήσετε πρώτα να φύγουν όλοι όσους έχετε πιάσει εδώ και να μην τους γράψετε» Έτσι και έγινε!




Η συνέντευξη μπήκε σε δύο μέρες και τότε τα «ΝΕΑ» είχαν πουλήσει 17.500 φύλλα πάνω από τον μέσο όρο εκείνων των ημερών. Είχε γίνει μεγάλος ντόρος σε όλα τα ΜΜΕ, αλλά προσωπικά είχα κάνει το όνειρό μου πραγματικότητα, να συναντήσω και να μιλήσω από κοντά σε αυτόν τον μύθο. Τον «Ελληνα Τζιάνι Ριβέρα» όπως τον έγραψε ο μεγάλος Ιταλός συνάδελφος Τζιάνι Μπρέρα, την επομένη του εκπληκτικού 4-2 επί της Γιουβέντους στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας» καταλήγει ο εκλεκτός συνάδελφος.




Ο μύθος του Δεληκάρη



Μοναχικός καβαλάρης, ο Γιώργος Δεληκάρης ακολούθησε αυτή την πορεία ως ποδοσφαιριστής αλλά και στη ζωή του, αποφεύγοντας τα φώτα της δημοσιότητας, όπως ένας ακόμα μεγάλος Ελληνας, ο ασύγκριτος Θανάσης Βέγγος, ο άνθρωπος που έχει χαρίσει τόσο γέλιο, χωρίς να βγαίνει ποτέ να μιλάει στα ΜΜΕ.



Ο Γιώργος, για όσους τον θυμούνται (προσωπικά είχαμε την ατυχία να τον προλάβουμε μόνο στα τελειώματά του στον Παναθηναϊκό) δεν μιλούσε στις εφημερίδες, αλλά μιλούσε ή καλύτερα ζωγράφιζε στο γήπεδο. Ζούσε και ευχαριστιόταν το παιχνίδι και ακόμα όταν ήταν σε κόντρα με κάποιον διοικούντα σε Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό, έμπαινε και έπαιζε τουλάχιστον για ένα τέταρτο υψηλής ποιότητας ποδόσφαιρο («Το χρωστάμε στον κόσμο που πληρώνει εισιτήριο και μόνο σε αυτόν» έλεγε).



Ο παράγοντας που λάτρεψε και τον λάτρεψε ήταν ο αείμνηστος Νίκος Γουλανδρής με τον οποίο έπαιζαν πολλές φορές μονά ζυγά, με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού να βάζει σε δύο σακούλες χιλιάρικά και να του λέει να διαλέξει. Ο Δεληκάρης θα μπορούσε να κάνει εκατομμύρια, αλλά το χρήμα δεν ήταν αυτοσκοπός του γι΄αυτό και δεν σκέφτηκε τίποτα ούτε όταν πήγε από τον Αργοναύτη στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1969 παίρνοντας 150.000 δραχμές, όταν οι πληροφορίες της εποχής μιλούσαν για πρόταση του Εθνικού προς τον παίκτη 1.000.000 δραχμών!









Στιγμές μιας θρυλικής καριέρας




“Δεν απαίτησα χρήματα. Δεν έχω πάρει πριμ ποτέ. Οι λόγοι της απουσίας μου δεν είναι οικονομικοί. Είμαι ευαίσθητος και με επηρέασε η ψυχρή στάση της διοίκησης” δήλωσε όταν σταμάτησε να παίζει στον Ολυμπιακό και λίγο πριν μεταγραφεί στον Παναθηναϊκο, κάτι που δεν συγχώρησε ποτέ στον εαυτό του και ήταν από τους βασικούς λόγους που τον έκαναν να σταματήσει τόσο νωρίς το ποδόσφαιρο.



«Που… Αθηναίοι, εδώ θα γίνει ο τάφος σας» του φώναζε από τα κάγκελα, παράγοντας ομάδας της περιφέρειας, σε κρίσιμο παιχνίδι κυπέλλου εκτός έδρας. Σε κάποιο πλάγιο άουτ, ο Δεληκαρης γυρίζει προς το μέρος του και με ολύμπια ψυχραιμία του λέει:
«Πειραιώτες παρακαλώ».



Ο παράγοντας τρελαίνεται και αρχίζει να τον απειλεί ακόμα περισσότερο, αλλά ο Δεληκάρης δεν καταλαβαίνει τίποτε:
“Δεν είναι κακό που είσαι λίγο χαζούλης. Δεν είσαι ο μόνος. Αλλά πώς τα βγάζεις πέρα στη ζωή; Από πού κάνουν πιπί ξέρεις;” του απαντάει και τον αφήνει άναυδο!



Σε αγώνα στην Τούμπα, απογοητευμένος απο την εμφάνιση που έκανε η ομάδα του έβγαλε τη φανέλα του και την έδωσε στον προπονητή του, ενώ όταν στον πρώτο του αγώνα κόντρα στον Ολυμπιακό, με τα πράσινα και ενώ είχε ζητήσει να μην αγωνιστεί, ο προπονητής τον απείλησε με βαρειά τιμωρία αν δεν μπει, ο Γιώργος του είπε: «Στα αρχ…μου».



Δεν ήταν αγενής, ούτε ήθελε να προσβάλει κόσμο. Απλά δεν αντέχει το προσποιητό, το ψεύτικο. Ο ίδιος έχει μάθει να είναι ντρόμπρος, ευθύς και έτσι πορεύεται και σήμερα.
“Γιώργο, η μοίρα όλων των μεγάλων παιχτών και των μεγάλων καλλιτεχνών είναι να αγαπηθούν υπερβολικά και να μισηθούν παράλογα. Όσοι δεν αντέχουν κάνουν λάθος δουλειά” τού είχε πει κάποτε ο Γουλανδρής και αποδείχθηκε προφητικός.




Σχέση πάθους με Ολυμπιακό



Στις 13 Ιουλίου του 1969 ανακοινώθηκε η μεταγραφή του στον Ολυμπιακό, από τον Αργοναύτη έναντι ποσού 1.050.000 δρχ. και τους παίκτες Λεβαντή, Σταμάτη, Καραγιάννη και Συρίγο. Ο ίδιος ο παίκτης παίρνει 150.000 δρχ. πριμ μεταγραφής. Ο Ολυμπιακός τον προορίζει για τη θέση του αριστερού εξτρέμ. Την ίδια εποχή πηγαίνουν στον Ολυμπιακό και οι Μύλλερ (Ατρόμητου Πειραιά), Παππάς (Χαλκίδας), Καπερνέκας (Αχαρναϊκού) και Μυλωνάς (Αήττητου Σπάτων).



Η πρώτη τιμωρία, έρχεται περίπου έναν χρόνο αργότερα, όταν μαζί με τον Αγανιάν πήγαν στα μπουζούκια, παραμονές του αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Ο Αγανιάν τιμωρήθηκε με αποκλεισμό μέχρι τέλους της περιόδου και ο Δεληκάρης για τρεις μήνες και 5000 δραχμές πρόστιμο.



Το 1972 τον τιμωρεί και η ΕΠΟ με ισόβιο αποκλεισμό από την εθνική ομάδα του Μπίγκαμ και 30.000 δραχμές πρόστιμο για πειθαρχικά παραπτώματα, αλλά ο αποκλεισμός έναν χρόνο μετά αίρεται.



Τον Μάρτιο του 1973, ο Σιώκος γίνεται ο νέος αρχηγός του Ολυμπιακού με τον Δεληκαρη να καθαιρείται λόγω κακών εμφανίσεων, αλλά μετά από τη συγγνώμη που ζήτησε από τον Νίκο Γουλανδρή επανήλθε στην ομάδα.

“Ο Δεληκάρης είναι ένας δεξιοτέχνης και γνωρίζει άριστα τα μυστικά της μπάλας” γράφουν οι Times του Λονδίνου μετά το 1-1 στη Γλακώβη με την Σέλτικ. Η απόδοσή του εκείνο τον καιρό είναι εξαιρετική, αλλά έναν μήνα αργότερα μπαίνει σε καραντίνα, αφού διέκοψε τις προπονήσεις, αφού φέρεται να ζήτησε να λαμβάνει ίδια χρήματα με τις απολαβές των ξένων της ομάδας.




“Θα γυρίσω αν πουν την αλήθεια. Δεν ζητάω δραχμή. Ο κόσμος δεν με ξέρει σαν άνθρωπο, με ξέρει μόνο σαν ποδοσφαιριστή. Ας μάθουν οι φίλαθλοι ότι ζητώ αποκατάσταση της αξιοπρέπειάς μου. Θα παίξω για τον κόσμο” αναφέρει στην επιστολή που στέλνει στις εφημερίδες της εποχής και πάλι ο Γουλανδρής τον πείθει να επιστρέψει.








Κόντρα στην πρωταθλήτρια κόσμου Δυτική Γερμανία βάζει ένα εκπληκτικό γκολ στο 2-2 για τα προκριματικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1976 και μιλάει με κολακευτικά λόγια γι’ αυτόν ο Μπεκενπάουερ. Όμως και πάλι αργότερα τιμωρείται (διότι δεν του έδωσαν άδεια γάμου!), ενώ στις αρχές του 1975 και ενώ ο Γουλανδρής έχει παραιτηθεί από τα Χριστούγεννα, πρωτοστατεί σε διαμαρτυρία των ποδοσφαιριστών που τους καθυστερούσαν τις πληρωμές τους.



Ενα χρόνο αργότερα η διοίκηση τον κατατάσσει στους ερασιτέχνες της ομάδας (!) αλλά και πάλι επειδή ο Ολυμπιακός δεν πάει καλά παίρνει συγχωροχάρτι. Οταν όμως στις 26 Απριλίου 1976 βγάζει στην Τούμπα τη φανέλα του σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απόδοση της ομαδας και αποχωρεί δεν τον θέλει πλέον κανείς από τους συμπαίκτες του και η διοίκηση προχωρά σε διακοπή συμβολαίου.



Την περίοδο 1976-77 επανέρχεται, παίζει πολύ καλά, αν και αποβάλλεται άδικα για πρώτη φορά στην καριέρα του, σε αγώνα στα Γιάννενα. Φέρεται να ανταπέδωσε χτύπημα στον Τσουρλίδα, κάτι που ο ίδιος αρνήθηκε και μάλιστα είπε το χαρακτηριστικό:
«Τιμωρούμαι για κάτι που δεν έκανα. Τον διαιτητή ποιος θα τον τιμωρήσει;”.




Η μεταγραφή στον ΠΑΟ και το τέλος της καριέρας



Στις 8 Ιανουαρίου του 1978 κόντρα στην Καβάλα, φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα του Ολυμπιακού. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου πάει στον Παναθηναϊκό, αλλά επειδή άργησε να εγκριθεί η μεταγραφή του (ο κανονισμός περί οκταετίας τότε) έπαιξε μόλις έξι παιχνίδια. Γενικά στους «πράσινους» δεν έπιασε λες και δεν το χώνεψε ποτέ που πήγε στο αντίπαλο στρατόπεδο, κάνοντας (κατά δική του δήλωση) ιστορικό λάθος.



Από τον Οκτώβριο του 1981, χάνεται από τα γήπεδα και από τα κοσμικά. Ασχολείται με επιχειρήσεις, ακόμα και με χρυσό (έφτιαχνε εξαιρετικές χρυσές καδένες), ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 1990 επένδυσε μεγάλο ποσό των χρημάτων του, με τους φίλους του και συμπαίκτες του στους «αιώνιους» Λάκη Γκλέζο και Δημήτρη Δημητρίου, σε μια επιχείρηση εμφιαλωμένων νερών που δημιούργησαν στην Αλβανία. Η δουλειά δεν πήγε καλά και έχασαν όλο τους το κεφάλαιο και ακόμα παραπάνω.



Από εκεί συνέχισε στην ψησταριά που τον «ξετρύπωσε» ο «Γάτος» ενώ λέγεται ότι και εκεί κάποια στιγμή τσακώθηκε και έφυγε, επειδή δεν χαμήλωναν τις τιμές σε μια ιδιαίτερα λαϊκή συνοικία.



Αυτό που πλήγωσε τον ίδιο και την οικογένειά του είναι που γράφτηκε πριν από καιρό ότι δούλευε σε ταξί για να τα φέρει βόλτα. Δεν το έκανε ποτέ, όπως και δεν ζητιάνεψε ούτε ζήτησε ποτέ τίποτε και από κανέναν. Υπερήφανος όπως πάντα.



Κάποιοι διέδιδαν ότι είχε καλοπαντρευτεί και είχε προίκα δεκάδες καράβια (!), αλλά ο ίδιος με το χιούμορ που…σκοτώνει είχε πει στη συνέντευξη τότε στον Μανώλη Σαριδάκη:
«Είχα πολλά καράβια, αλλά τα χάρισα στους φίλους μου, δεν τα ήθελα». Ηταν και αυτή μια από τις φήμες που έβγαιναν γι’ αυτόν όπως όταν αποχώρησε στα 29 του λόγω…φυματίωσης και προβλήματος στους πνεύμονες όπως είχε γραφτεί (!) τότε κάτι που φυσικά δεν ίσχυε ποτέ.









Το επτασφράγιστο μυστικό




“Είναι ένα μυστικό που θα κρατήσω για τον εαυτό μου. Ισως δεν το αποκαλύψω ποτέ. Πληγώθηκα, υπέφερα, πονάω ακόμα για την απόφαση να εγκαταλείψω το ποδόσφαιρο”, είχε δηλώσει στην τελευταία του συνέντευξη ο Δεληκάρης, που ήθελε να περνά απαρατήρητος. Ούτε ο Αντώνης Γλύκας δεν μπόρεσε να τον «ψήσει» να εμφανιστεί σε ένα ματς των βετεράνων, ενώ ακόμα και στην κηδεία του αείμνηστου Λάκη Πετρόπουλου, δεν τον πρόλαβε κανείς. Δακρυσμένος πίσω πίσω, έφυγε γρήγορα, μόλις τελείωσε η τελετή.



Η εμφάνισή του στο γήπεδο Καραϊσκάκη, όπου έγινε (πάλι) αντικείμενο λατρείας από τους οπαδούς του Ολυμπιακού ήταν από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του, μέχρις ότου συμβεί το ατύχημα, που ευτυχώς δείχνει να ξεπερνά πολύ καλά.



Είναι βέβαιο ότι μόλις βγει από το νοσοκομείο (διακριτικά και χωρίς φανφάρες όπως πάντα) θα αποσυρθεί στο σπίτι του με την αγαπημένη του οικογένεια και θα μαθαίνουμε πάντα νέα του, από τους παλαιότερους και από τα επίκαιρα της εποχής. Πρόκειται για στάση ζωής, ενός από τους τελευταίους ρομαντικούς.