Ο Γιάννης Ταουσιάνης στο SPORT24: “Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής έχει ταλέντο, τώρα ενισχύεται ένα οργανωμένο πλάνο αξιοποίησής του”

Το μεγάλο διπλό στη Γερμανία ήταν που τράβηξε τα βλέμματα, όμως για την Εθνική Ελπίδων του Γιάννη Ταουσιάνη η μεγάλη αυτή επικράτηση ήταν απλώς το επιστέγασμα στη σοβαρή δουλειά που γίνεται εδώ και ενάμιση χρόνο.

Εκατέρωθεν του αγώνα με τα “πάντσερ”, η γαλανόλευκη πήρε δύο ακόμη εκτός έδρας τρίποντα, κόντρα σε Μάλτα (5-0) και Λετονία (1-0) και έχει κάνει αποφασιστικό βήμα πρόκρισης στο Euro Κ21.

Για να ενισχύσει τα θεμέλια αυτά, η Εθνική Ελπίδων καλείται να νικήσει την Παρασκευή (14/11, 17:00, ΕΡΤ2 ΣΠΟΡ, LIVE MATCHCENTER SPORT24) τη Γεωργία στο “Απόστολος Νικολαΐδης”.

Ο 53χρονος προπονητής άνοιξε τα χαρτιά του σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο SPORT24 αναλύοντας διεξοδικά το πλάνο ανάπτυξης των ταλαντούχων Ελλήνων ποδοσφαιριστών, αλλά και τη συνεργασία με τους ομοσπονδιακούς προπονητές των άλλων ηλικιακών κλιμακίων (Βαγγέλη Μόρα στην Κ19 και Βασίλη Παπαδάκη στην Κ17) μέχρι την Εθνική του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Η στοχοπροσήλωση των νεαρών διεθνών, η προπονητική του φιλοσοφία, αλλά και η μετατόπιση του σύγχρονου ποδοσφαίρου από την τεχνική στην ταχυδύναμη.

Ο ρόλος που έπαιξε η κατάκτηση του Youth League από τον Ολυμπιακό, το πρόγραμμα Αναγέννηση της ΕΠΟ και η Παιανία στην ανάπτυξη των ανερχόμενων Ελλήνων.

Όσα είπε για Γιάννη Κωνσταντέλια, Μπάμπη Κωστούλα, Νόα Άλεν και Νίκο Τσακίρη.

Αναλυτικά όλη η συνέντευξη του Γιάννη Ταουσιάνη:

– Μια ωραία αφετηρία για να ξεκινήσουμε είναι τα επερχόμενα παιχνίδια με Γεωργία και Βόρεια Ιρλανδία. Τι σημαίνουν αυτά τα ματς, είναι τόσο κομβικά όσο φαίνονται για την πορεία της ομάδας μέχρι τη συμμετοχή στην τελική φάση του Euro Κ21;

“Είναι. Είναι παιχνίδια τα οποία στο τέλος της διαδρομής σε οδηγούν σε μια διοργάνωση, σε μια διάκριση.

Οπότε όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα να συμμετέχεις σε μια τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, αλλά όπως είπα και πριν αυτό είναι στο τέλος της διαδρομής.

Το σπουδαίο είναι η ίδια η διαδρομή και μέσα σε αυτή φυσικά εντάσσονται όλα αυτά τα παιχνίδια, τα οποία είναι πολύ σημαντικά. Σαφώς είναι πολύ σπουδαία και κομβικά για να μας οδηγήσουν στον τελικό στόχο”.

-Τραβήξατε τα βλέμματα με το μεγάλο διπλό στη Γερμανία, αλλά είδαμε αξιοσημείωτη στοχοπροσήλωση και στο αμέσως επόμενο παιχνίδι που ήταν με έναν λιγότερο φανταχτερό αντίπαλο (Λετονία). Θα ήθελα να σταθούμε λίγο στο πώς έχετε καταφέρει να εμφυσήσετε αυτή τη νοοτροπία στους ποδοσφαιριστές σας; Τους έχουμε δει ακόμα και σε στιγμές που έχουν ένα αποτέλεσμα στα χέρια τους να πιέζουν και να είναι ψηλά στο γήπεδο.

“Δεν είναι κοινό μυστικό. Είναι γνωστό ότι είναι πολύ σπουδαία και σημαντικά ο βαθμός ετοιμότητας και η πνευματική προσέγγιση και στοχοπροσήλωση που έχεις σε κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα, σε κάθε παιχνίδι.

Πόσω μάλλον και στα επίπεδα αυτά των εθνικών ομάδων που τα ματς είναι ακόμα λιγότερα στα τουρνουά. Αυτό σημαίνει ότι μερικές στιγμές καθορίζουν καταστάσεις και πρέπει να είσαι ακόμα πιο προσεκτικός.

Αλήθεια είναι ότι έχουν κερδίσει τον σεβασμό τα παιδιά, γιατί αυτά ανταποκρίθηκαν στη διαχείριση των συναισθημάτων. Στους αγώνες υπάρχουν και διαστήματα καλά, υπάρχουν και διαστήματα τα οποία δεν είναι τόσο καλά, που πρέπει να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου.

Η διαχείριση των συναισθημάτων πραγματικά σε αυτή τη σειρά των παιχνιδιών που είχαμε μέχρι τώρα και σε διαφορετικά χαρακτηριστικά παιχνιδιών ήταν άρτια και νομίζω ότι ήταν και ένα βασικό στοιχείο αυτό που μας οδήγησε στην μέχρι τώρα επιτυχία”.

– Θα θέλαμε να φύγουμε λίγο από το ειδικό που είναι η Εθνική και να πάμε στο πιο γενικό, που είναι η καριέρα σας. Η χρονιά που κάνατε με τον Εργοτέλη στη Super League 2 εν μέσω κορωνοϊού ήταν για να γίνει σειρά στο Netflix. Πόσο σας βοήθησε στην εξέλιξη της καριέρας σας αυτή η σεζόν και πώς σας έχει επηρεάσει; Πώς σας άλλαξε ως προπονητή και ως άνθρωπο;

“Ήταν μία αξέχαστη και ιδιαίτερη χρονιά, γιατί είχε γίνει ένα πρωτάθλημα fast track. Ήταν μέσα σε τρεις μήνες λόγω κορωνοϊού.

Ήταν μια σεζόν που με βοήθησε πάρα πολύ προσωπικά και αυτό πάλι οφείλεται στο γκρουπ των ποδοσφαιριστών που είχα τότε, προκειμένου να δω πώς εφαρμόζονται κάποιες ιδέες που είχα πάνω στον τρόπο παιχνιδιού που μου άρεσε.

Οπότε εκείνη η αγωνιστική περίοδος, μου έδειξε έναν δρόμο όσον αφορά τις ιδέες πάνω στο παιχνίδι, τις οποίες από τότε προσπαθώ να τις εξελίξω.

Να τις ολοκληρώσω όσο είναι δυνατόν, γιατί το ποδόσφαιρο τρέχει πολύ γρήγορα. Εκείνη η χρονιά αισθάνομαι ότι ήταν μια χρονιά ορόσημο στην περαιτέρω εξέλιξή μου”.

–  Περνώντας τα χρόνια φτάνουμε στα Χανιά το 2024. Θυμάστε πώς έγινε η κρούση για να αναλάβετε την Εθνική Ελπίδων; Μιλήσατε απευθείας με τον πρόεδρο της ΕΠΟ, Μάκη Γκαγκάτση;

“Είχε τελειώσει η ποδοσφαιρική χρονιά με τα Χανιά κι ετοιμαζόμασταν να σχεδιάσουμε την επόμενη. Δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον κ. Βρακά, που είναι υπεύθυνος των εθνικών ομάδων.

Όπως καταλαβαίνετε, όταν δέχεσαι μια πρόταση να υπηρετήσεις τη χώρα σου είναι αρκετά τιμητική. Είμαι ένας άνθρωπος που πάντα θέλω να ολοκληρώνω ένα έργο και στα Χανιά θεωρούσαμε ότι είχαμε μια συνέχεια.

Αυτή, όμως, η πρόταση ήταν τόσο τιμητική που με έβαλε στη διαδικασία να συζητήσω με την ομάδα μου και ευχαριστώ και τα Χανιά, γιατί τότε έδειξαν κατανόηση στο ότι ήταν μια πρόταση στην οποία δεν μπορούσα να αρνηθώ.

Γιατί όπως σας είπα πριν, πέραν του ότι αποτελεί μεγάλη τιμή το να υπηρετείς τη χώρα σου, ήταν και για μένα ένα κομμάτι, μια διαφορετική συνθήκη, μια διαφορετική παράσταση, την οποία θα ήθελα να γνωρίσω.

Βέβαια, όσο μεγάλη είναι η τιμή που σου δίνεται, τόσο μεγάλη είναι και η ευθύνη”.

– Πόσο εύκολη είναι η μετάβαση από το να δουλεύετε καθημερινά σε μία ομάδα στο να έχετε τους παίκτες μόνο δύο με τρεις προπονήσεις πριν από τα παιχνίδια; Αλλά και πόσο εύκολο είναι να περνάς από όλες τις ηλικίες που έχει μία ομάδα σε παιδιά 18-19-20-21 χρονών;

“Σίγουρα είναι μια διαφορετική διαδικασία στην καθημερινότητά της. Για τους λόγους που κι εσείς ήδη προαναφέρατε. Αλλά υπάρχουν κάποιες σταθερές στον προπονητή, δηλαδή το αίσθημα της επαγγελματικής του ευθύνης να κάνει όσο το δυνατό καλύτερα τη δουλειά του.

Οι αγωνίες να μπορέσει η ομάδα σου, γιατί είναι μια ομάδα αυτή η Εθνική Ελπίδων, να πετύχει τους στόχους, να κάνει καλά παιχνίδια. Γενικώς αυτές οι αγωνίες και αυτά τα συναισθήματα είναι τα ίδια, είτε είσαι σε οργανισμό είτε είσαι σε εθνικό κλιμάκιο.

Όσον αφορά στο κομμάτι της ηλικίας, οι ποδοσφαιριστές πλέον, και αυτό οφείλεται στα τεχνικά επιτελεία των ομάδων τους, από τα αναπτυξιακά μέχρι και τις πρώτες ομάδες έχουν εκπαιδεύσει αυτά τα παιδιά σε όλα τους τα επίπεδα.

Έτσι ώστε να έχουν θωρακίσει και την εξέλιξή τους και την ολοκλήρωση τους σε ποδοσφαιρική εκπαίδευση. Οπότε μιλάμε για ολοκληρωμένους ποδοσφαιριστές”.

– Πέρασε 1,5 χρόνος από όταν κληθήκατε να αναλάβετε την Εθνική Ελπίδων. Πόσο ευχαριστημένος είστε στην δουλειά που έχετε κάνει, πόση είναι η βελτίωση που προσδοκάτε ακόμα και τι βαθμό θα βάζατε στην μέχρι τώρα πορεία σας;

“Θα σας πω ποια είναι τα συναισθήματά μου, δεν θα μπω στη διαδικασία να βαθμολογήσω. Αυτό νομίζω ότι δεν αισθάνομαι καλά να το κάνω, αν και μπορώ να αξιολογώ και εγώ τον εαυτό μου.

Νομίζω, όμως, ότι είναι πιο σώφρον η αξιολόγηση να γίνεται από τους ανθρώπους που παρακολουθούν τη δουλειά σου. Σίγουρα αισθάνομαι πάρα πολύ ωραία. Αυτό είναι σίγουρο.

Με τη διαδικασία που βιώνω, με τη συνεργασία που έχω με αυτά τα συγκεκριμένα παιδιά, με αυτή τη νέα γενιά ποδοσφαιριστών που είναι πραγματικά εξαιρετική, με τις συνθήκες που μας δίνει η ομοσπονδία να δουλεύουμε.

Στην καθημερινότητά μου, όπως και πριν που δούλευα στις ομάδες, το κύριο μέλημά μου είναι να έχουμε μια εξέλιξη και εδώ, όχι μόνο τις ημέρες που βρισκόμαστε όλοι μαζί, γιατί η δουλειά μας δεν είναι μόνο τις ημέρες που βρισκόμαστε εδώ, που σαφώς θα μας απασχολήσει να βγουν εξελικτικές προπονήσεις, να βγουν προπονήσεις που έχουν εκπληρώσει στόχο.

Γιατί αυτό είναι πολύ σημαντικό για να σε προετοιμάσει για το παιχνίδι. Γενικά, λοιπόν, είναι μια διαδικασία την οποία την ευχαριστιέμαι. Είναι μια διαδικασία η οποία με γεμίζει και δεν σας κρύβω ότι θέλω να τη βιώσω όσο πάει ακόμα περισσότερο και όσο γίνεται με μία καλή διαδρομή”.

– Για να πιαστώ από τη λέξη που είπατε, την εξέλιξη. Υπάρχει ένα ενιαίο πλάνο το οποίο καθορίζεται από την Εθνική Ανδρών, σχετικά με το πώς θέλει να αγωνίζεται αυτή, τη στρατηγική της και τα πράγματα που θέλει να βελτιώνετε ή κάθε ηλικιακή ομάδα είναι αυτοτελής; Και ποια είναι η επικοινωνία σας με τους Γιοβάνοβιτς (προπονητής Ανδρών), Μόρα (προπονητής Κ19), Παπαδάκη (προπονητής κ17);

“Πέρα από τις ιδέες του εκάστοτε προπονητή, που και αυτές έχουν προφανώς αξιολογηθεί από την Ομοσπονδία για να βρισκόμαστε εδώ, υπήρξαν συναντήσεις των προπονητών, του τεχνικού διευθυντή (Δημήτρης Παπαδόπουλος), του κυρίου Βρακά, που είναι υπεύθυνος των εθνικών ομάδων, όπου συζητήσαμε για μία ενιαία ταυτότητα όσον αφορά τα εθνικά κλιμάκια από κάτω μέχρι τις Ελπίδες.

Μία ταυτότητα η οποία έχει να κάνει όχι τόσο με σχηματισμό, όσο όμως με τον τρόπο παιχνιδιού, με σκέψη και ιδέα ποδοσφαιρική, όπου πλέον όλοι είχαμε τη διάθεση και συμφωνήσαμε να δημιουργήσουμε ομάδες οι οποίες θα παίζουν ένα παιχνίδι δημιουργίας, ένα παιχνίδι δράσης, όχι αναχαίτισης, ούτε αντίδρασης.

Μέσα από μια διαδικασία δηλαδή να προσπαθούμε να φτιάξουμε ομάδες που να έχουν όσο γίνεται περισσότερα κυρίαρχα κομμάτια μέσα στο παιχνίδι. Γιατί παίζει ο αντίπαλος, αλλά η διάθεση που υπήρχε και η απόφασή μας ήταν να κινηθούμε ενιαία στα κάτω κλιμάκια”.

– Έχει ενδιαφέρον να σταθούμε σε αυτό. Μια επιτυχημένη ομάδα Eλπίδων είναι όταν είναι καλή ομάδα ή εάν βγάλει ποδοσφαιριστές που θα παίξουν στην Ανδρών;

“Η ομάδα μας είναι η Εθνική Ανδρών, οπότε υπάρχουν τα στάδια, τα βήματα που θέλουμε ένας ποδοσφαιριστής να εξελίσσεται και να βρεθεί στο τέλος εκεί.

Από εκεί και πέρα, κάθε κλιμάκιο ή κάθε ομάδα, είτε είναι Παίδων είτε Νέων είτε Ελπίδων, έχει ας το πούμε έναν διπλό στόχο, καθώς υπάρχει και η διάκριση. Τη διάκριση της ίδιας της ομάδας.

Γιατί και αυτό μετράει όσον αφορά την προετοιμασία των παιδιών πνευματικά και ψυχικά, να μπουν δηλαδή σε αυτή τη διαδικασία.

Και φυσικά το πώς θα μπορέσουμε να προετοιμάσουμε μέσα από όλα αυτά τα βήματα και μέσα από αυτή τη διαδικασία τα παιδιά να βρεθούν και να υπηρετήσουν την Εθνική Ανδρών ανάλογα με τις ανάγκες της”.

– Ποια είναι η συνεργασία σας με τους κ. Γιοβάνοβιτς, Μόρα και Παπαδάκη όσον αφορά τις κλήσεις; Πώς αξιολογείτε για παράδειγμα ότι ο Κωστούλας είναι πιο σημαντικός για την Εθνική Ανδρών, στην οποία μπορεί να μην αγωνιστεί, ενώ στην Εθνική Ελπίδων θα έπαιζε σίγουρα βασικός σε κομβικά παιχνίδια. 

“Δεν έχει να κάνει τόσο με την ανάγκη, όσο έχει να κάνει με την αξιολόγηση και την εξέλιξη. Αν αξιολογηθεί το παιδί το οποίο είναι έτοιμο για να πάει σε πιο πάνω κλιμάκιο, αυτός είναι ο στόχος. Έτσι κι αλλιώς στόχος δεν είναι να φρενάρει κάποιος το εκάστοτε παιδί, αλλά να προχωράει ο παίκτης.

Οπότε ο κ. Γιοβάνοβιτς σαφώς παρακολουθεί την Εθνική Ελπίδων και ενημερώνεται συνέχεια και με κουβέντες που έχουμε κάνει και εμείς, αλλά και με τον τεχνικό διευθυντή, τον κύριο Δημήτρη Παπαδόπουλο.

Από κει και πέρα αντίστοιχα κι εμείς παρακολουθούμε τα κάτω κλιμάκια. Πάντα ενημερωνόμαστε, πέρα από το ότι εμείς βλέπουμε τα παιχνίδια τους, τις προπονήσεις τους, γιατί όλα αυτά έχουμε τη δυνατότητα να τα βλέπουμε.

Φυσικά είμαστε σε επικοινωνία οι προπονητές μεταξύ μας και ενημερωνόμαστε για την εξέλιξη, γιατί ο Βαγγέλης Μόρας σίγουρα ζει ένα παιδί περισσότερο από ότι εγώ το παρακολουθώ και μπορεί να έχει μια πιο ολοκληρωμένη άποψη και αξιολόγηση και μέσα από αυτή την κουβέντα παίρνουμε τις ανάλογες αποφάσεις”.

– Έχουμε παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια αρκετούς ποδοσφαιριστές να “πηδάνε” το στάδιο της Εθνικής Ελπίδων παιρνώντας κατευθείαν στο ανδρικό επίπεδο. Ο Μουζακίτης έπαιξε ελάχιστα πέρσι κάποια λεπτά και πήγε στην Εθνική Ανδρών. Τα προηγούμενα χρόνια ο Κωνσταντέλιας και ο Κουλιαράκης είχαν μία συμμετοχή αθροιστικά. Εσείς πώς την βλέπετε αυτή την εξέλιξη στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Κάνει όντως τόσο σημαντικά βήματα;

“Κατ’ αρχάς αυτό είναι στα πλαίσια που λέγαμε πριν. Παιδιά τα οποία είχαν όλες τις προϋποθέσεις να βρεθούν στην Εθνική Ανδρών και όπως αποδείχτηκε δικαίως βρέθηκαν κιόλας γιατί ανταπεξήλθαν στις υποχρεώσεις.

Αυτό σημαίνει ότι το ταλέντο στον Έλληνα ποδοσφαιριστή υπήρχε ανέκαθεν. Τώρα στις νέες γενιές αυτό έχει ενισχυθεί μέσα από ένα πιο οργανωμένο πλαίσιο που υπάρχει σε όλα τα επιτελεία των ομάδων.

Τώρα οι ποδοσφαιριστές ολοκληρώνονται σε όλα τους τα επίπεδα και σωματικά και πνευματικά και ψυχικά σε πολύ μικρότερη ηλικία.

Οπότε ναι, είναι ευχάριστο το γεγονός ότι υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις παιδιών που πραγματικά είναι πολύ έτοιμοι να αντεπεξέλθουν σε πολύ υψηλές απαιτήσεις νωρίτερα.

Και φυσικά όταν συμβαίνει αυτό δεν μπαίνεις στη διαδικασία να πεις “είναι ηλικιακά σε επίπεδο Νέων, είναι ηλικιακά για την Ελπίδων” και να φρενάρεις την εξέλιξή τους. Το ευχάριστο είναι ότι βλέπουμε πλέον στη χώρα μας αυτό το φαινόμενο”.

– Από την τωρινή ομάδα των Ελπίδων είδαμε τον Μπάμπη Κωστούλα να ανεβαίνει στην Ανδρών. Υπάρχουν και άλλοι παίκτες που πιστεύετε ότι μπορούν να στελεχώσουν άμεσα την ομάδα του κ. Γιοβάνοβιτς σε θέσεις που το έχει ανάγκη;

“Δεν θα μπω στη διαδικασία να συζητήσουμε αν θα μπορούν άμεσα ή σε βάθος χρόνου. Η λογική εξέλιξη των πραγμάτων ανέκαθεν έλεγε ότι ποδοσφαιριστές οι οποίοι αξιολογούνται να παίζουν στην Παίδων, στη Νέων, στην Ελπίδων πάει να πει ότι έχουν κάποιες προδιαγραφές και προοπτικές να βρεθούν και στην Εθνική Ανδρών.

Κατ’ αυτή τη λογική γίνεται και τα τελευταία χρόνια. Γίνεται και τώρα, πρόσφατα με τον Μπάμπη Κωστούλα που είπατε και πιθανώς θα συμβεί και με άλλα παιδιά.

Γιατί για να βρίσκονται εδώ έχουν αξιολογηθεί ότι έχουν και τα περιθώρια της εξέλιξης και της προοπτικής να βρεθούν στην Εθνική Ανδρών.

Το πόσο άμεσα θα βρεθούν στην Εθνική Ανδρών σαφώς έχει να κάνει και με τη δική τους συνέπεια, διάρκεια, εξέλιξη στην απόδοση, στον αγωνιστικό τους ρυθμό και με τις ανάγκες φυσικά της ομάδας.

Έτσι, το ότι έχουμε στην Εθνική Ελπίδων ποδοσφαιριστές που βρίσκονται σε ένα πολύ καλό επίπεδο και αγωνίζονται σε ένα πολύ καλό επίπεδο, είναι σημαντικό στο να μπορούν αυτοί οι παίκτες να ετοιμάζονται σε όλα τα επίπεδα και αν χρειαστεί να βρεθούν πάνω”.

– Πόσο έχει βοηθήσει το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο η κατάκτηση του Youth League από τον Ολυμπιακό το 2024, η δημιουργία των Β’ ομάδων, το πρόγραμμα Αναγέννηση της ΕΠΟ και προπονητές όπως είναι οι Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, Νίκος Παπαδόπουλος, Γιάννης Πετράκης που εμπιστεύονται τα νέα παιδιά;

“Ας ξεκινήσουμε από την ΕΠΟ, η οποία πραγματικά μέσα σε έναν χρόνο έχει πραγματοποιήσει αρκετές δράσεις και προς αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή της εξέλιξης των ποδοσφαιριστών και με το πρόγραμμα Αναγέννηση, το οποίο περιφερειακά ασχολείται με τη μεθοδολογία και το πως θα εξελιχθούν κάποια παιδιά στις μικρές ηλικίες.

Με την Παιανία που μας δίνει τρομερές συνθήκες για να δουλέψουμε και να εξελίξουμε τα παιδιά. Στις μικρότερες ηλικίες με το σκάουτινγκ, το οποίο έχει αναπτυχθεί προκειμένου να ανιχνεύουμε οτιδήποτε σε ελληνικό στοιχείο υπάρχει και εκτός συνόρων.

Οπότε και η ΕΠΟ συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση. Και φυσικά επί της ουσίας και με αυτόν τον κανονισμό στο γήπεδο που είναι πραγματικά πολύ σπουδαίος. Αναφέρομαι στη χρησιμοποίηση ενός τουλάχιστον παίκτη Κ21 στις ενδεκάδες των ομάδων στο Κύπελλο Ελλάδας Betsson.

Από κει και πέρα αυτή είναι μία, όπως αναφέρατε όλα αυτά επί της ουσίας συμβάλλουν στο να βλέπουμε ποδοσφαιριστές σε πολύ μικρότερο όριο ηλικίας να αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο, που έχει να κάνει σαφώς με τα οργανωμένα πλαίσια που υπάρχουν.

Σε αρκετές ομάδες και όχι μόνο στις μεγάλες, αλλά και σε μικρότερες της Super League. Πλέον, υπάρχει εμπιστοσύνη από τους προπονητές ώστε να χρησιμοποιήσουν αυτά τα παιδιά, αλλά γενικότερα έχει αλλάξει η νοοτροπία που δείχνει ότι είναι μία κατεύθυνση που σε οδηγεί σε σωστό δρόμο, που σε οδηγεί σε πολύ καλά αποτελέσματα.

Όλο είναι ένα πακέτο που έχει να κάνει και με τη σκέψη πλέον πάνω στο ποδόσφαιρο, με τη νοοτροπία. Κάτι που παλιότερα ας πούμε ήταν πολύ πιο δύσκολο να το δεις, πολύ πιο δύσκολο να παρθούν αυτές οι αποφάσεις.

Όλα έχουν κομμάτια που συνθέτουν το παζλ που μας έχει φέρει αυτά τα αποτελέσματα. Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι τα τελευταία χρόνια, το βλέπουμε και στην Εθνική Ελπίδων, μπορούμε να μιλάμε για παιδιά που έχουν αγγίξει την ποδοσφαιρική ολοκλήρωση.

Οφείλεται σε όλη αυτή τη δουλειά που γίνεται στις ομάδες τους, από τα τμήματα υποδομών μέχρι και τα τεχνικά επιτελεία των πρώτων ομάδων που πλέον τα εμπιστεύονται και τα χρησιμοποιούν”.

– Ναι αλλά δεν υπάρχει ακόμη η ελληνική νοοτροπία του “έλα μωρέ, που να πάμε με τα 18χρονα, δεν είναι ακόμα έτοιμοι παίκτες, δεν έχουν την απαιτούμενη εμπειρία”; Και θα σταθώ πάλι κυρίως σε αυτούς τους τρεις προπονητές που έχουν δείξει και έναν διαφορετικό δρόμο, γιατί υπάρχουν και άλλοι που “παίζουν το κεφάλι τους” και προτιμούν τον 25χρονο ή τον 30χρονο από τον 19χρονο.

“Μιλήσαμε για νοοτροπία και πριν. Θα σας πω ότι αν κάνατε αυτή την ερώτηση πριν πέντε χρόνια μπορεί να παίρνατε αυτές τις απαντήσεις.

Αν την κάνετε τώρα, το ποσοστό θα έχει αλλάξει. Πιστεύω ότι και ο κόσμος βλέπει πλέον επί του πρακτέου τα τελευταία χρόνια τι έχει γίνει με το πόσο νέοι ποδοσφαιριστές χρησιμοποιούνται από τους προπονητές των ομάδων τους και στηρίζονται από τους οργανισμούς τους.

Θα δείτε ότι είναι πάρα πολλοί, ότι είναι αρκετοί. Και για να γυρίσω και πίσω στον κανονισμό της ΕΠΟ για το Κύπελλο Ελλάδας Betsson, ήταν μία πρωτοβουλία που που στηρίχθηκε από τους προπονητές και τις ομάδες. Και αυτή η ιδέα έχει αποδώσει καρπούς.

Το είδε ο κόσμος και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος για μένα. Ότι πλέον έχει αλλάξει η αντίληψη των πραγμάτων όσον αφορά το νεαρό της ηλικίας και αυτό είναι ένα φαινόμενο το οποίο το βλέπουμε παγκοσμίως. Δεν υπάρχει μόνο εδώ.

Θα δείτε πολύ μεγάλες ομάδες και θα έχουν μέσα 18χρονο, 19χρονο, 20χρονο. Και το ευχάριστο είναι ότι αυτό δεν το βλέπω μόνο εγώ, αλλά το βλέπουν όλοι, το βλέπουμε στα γήπεδα. Το αισθάνομαι ότι έχει αλλάξει και η σκέψη μας πάνω σ αυτό το κομμάτι”.

– Παρόλα αυτά, όμως, η Ελλάδα παραμένει, με βάση κάποιες έρευνες, στις χαμηλότερες θέσεις των χωρών που χρησιμοποιούν παιδιά κάτω των 21 ετών.

‘”Μπορεί να ισχύει αυτό γιατί δεν το γνωρίζω, αλλά αυτό που βιώνω και που αισθάνομαι είναι ότι τουλάχιστον αυτό αρχίζει και αλλάζει τώρα.

Και αυτό είναι το σημαντικό, ότι επί της ουσίας έχουμε μπει σε αυτή τη διαδικασία”.

– Και επειδή έχετε συνεργασία και με τα άλλα τμήματα, βλέπουμε ότι και στην Εθνική Γυναικών καλούνται νέα κορίτσια και παίζουν και 18χρονες και 19χρονες, έχει κληθεί ακόμα και 17χρονη.

“Είναι στα πλαίσια και στις αλλαγές που υπάρχουν γενικά στον χώρο του ποδοσφαίρου. Δείτε πόσο έχει χαμηλώσει πλέον ο μέσος όρος ηλικίας της Εθνικής Ανδρών. Αυτό είναι ένα δείγμα.

Αυτό είναι ένα κομμάτι ότι και εδώ πλέον η σκέψη αρχίζει και αλλάζει. Και όχι ή σκέψη μόνο των προπονητών ή των επιτελείων που αυτοί οκ, ζουν τα παιδιά αυτά, τα αξιολογούν και αυτοί ξέρουν.

Πολύ σημαντική είναι η νοοτροπία στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, στον κόσμο, στους δημοσιογράφους. Βλέπετε ότι έχουμε κάνει βήματα και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Αυτά τα βήματα θα πρέπει να συνεχίσουμε να τα θωρακίζουμε, να τα ενισχύουμε και να τα στηρίζουμε καθαρά προπονητικά”.

– Θα επικαλεστούμε τη θητεία σας ως προπονητής και στη Super League και στη Super League 2. Έχουμε παρακολουθήσει φέτος παιχνίδια στη Super League 1 με ομάδες που τελειώνουν ένα ημίχρονο χωρίς καν να σουτάρουν. Επιλέγουν ένα ποδόσφαιρο αντίδρασης, αν θέλετε ένα ποδόσφαιρο “να περιμένω τη μεγάλη ομάδα πίσω”. Αντίθετα, έχουμε δει ομάδες να ξεχωρίζουν, όπως είναι ο Λεβαδειακός, η Κηφισιά, ο Βόλος που είναι ψηλά στη βαθμολογία. Εσείς ως προπονητής πως το βλέπετε αυτό; Τις ομάδες που επιλέγουν απλά να καθίσουν πίσω, να μην διεκδικήσουν κάτι από το παιχνίδι και να στοχεύουν απλά στο να μην χάσουν.

“Δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος. Γενικά στη ζωή μας με ό,τι αποφασίσουμε να κάνουμε πάντα κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις.

Σε ό,τι αποφασίσεις να κάνεις, το σημαντικό είναι να το δομήσεις σωστά, να το πιστέψεις, να το δουλέψεις και όταν το βάλεις στη ζυγαριά για τον απολογισμό να κερδίσεις περισσότερα από ό,τι έχασες.

Οπότε ο καθένας επιλέγει έναν δρόμο για να οδηγηθεί στην επιτυχία. Έτσι, για να ξεκινήσουμε από εκεί, δεν χαρακτηρίζουμε κάτι σωστό ή λάθος.

Η άποψή μου, οι σκέψεις και οι ιδέες μου πάνω στο ποδόσφαιρο έχουν να κάνουν με τη δράση, γιατί συνήθως περισσότερα πράγματα καταφέρνεις με τη δράση.

Βέβαια, το να προσπαθείς να κάνεις ένα παιχνίδι και να επιδιώξεις την κυριαρχία του δεν είναι καθόλου εύκολο. Είναι πάρα πολύ απαιτητικό. Απαιτεί ενεργειακές δαπάνες σε όλα τα επίπεδα.

Γιατί για να κυριαρχήσεις πρέπει να τρέξεις πολύ, να σκεφτείς πολύ, να παλέψεις πολύ. Όλες οι αισθήσεις να είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο.

Είναι ένας τρόπος παιχνιδιού ο οποίος μπορεί να ευχαριστεί τους ποδοσφαιριστές και τον κόσμο. Είναι πολύ απαιτητικός, αλλά όπως είπα και πριν, πάντα κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις και ό,τι αποφασίσεις να ακολουθήσεις θα πρέπει να το δομήσεις τόσο πολύ καλά, τόσο πολύ ξεκάθαρα για να μπορέσεις να γυρίσεις τη ζυγαριά σε αυτά που κερδίζεις τώρα.

Ξαναλέω, σωστό και λάθος δεν υπάρχει. Ο καθένας επιλέγει τον τρόπο που θα διεκδικήσει την επιτυχία”.

– Μας έκανε κλικ η λέξη σκάουτινγκ. Στην Ελλάδα τους νεαρούς παίκτες τους έχετε στα πόδια σας και τους παρακολουθείτε, αλλά στην ομάδα σας έχετε και τον Νόα Άλεν που είναι το απόλυτο παράδειγμα σκάουτινγκ. Μία αντίστοιχη περίπτωση με τον Άλεν είναι και ο Νίκος Τσακίρης, που μπήκε πρόσφατα στη ζωή μας. Τι ισχύει με την περίπτωσή του και εάν υπάρχουν και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις με τον Άλεν;

“Ο Άλεν ήταν στη διαδικασία αυτή που είχαμε μπει να ανιχνεύουμε μέσω μηχανισμούς ανίχνευσης τι υπάρχει με ελληνική υπηκοότητα, ελληνικό όνομα και μια τέτοια περίπτωση ήταν του Νόα.

Δεν σας κρύβω ότι ταυτόχρονα ήταν και του Τσακίρη. Απλά η περίπτωση του Τσακίρη είναι λίγο διαφορετική. Ο Άλεν είχε ελληνική υπηκοότητα και πάντα έχει να κάνει και με την δυνατότητα που υπάρχει όσον αφορά την υπηκοότητα, αλλά και με τη διάθεση που έχει και το ίδιο το παιδί.

Αυτό που μας χαροποίησε στον Άλεν ήταν ότι ενθουσιάστηκε και ήταν και έτοιμη περίπτωση, γιατί υπήρχε ελληνική υπηκοότητα.

Η περίπτωσή του Τσακίρη είναι διαφορετική, επειδή δεν έχει την υπηκοότητα ακόμα και μέσα από επαφές που είχαμε είναι ένα παιδί το οποίο ακόμα το σκέφτεται, εάν δηλαδή θέλει να εκπροσωπήσει τις ΗΠΑ ή την Ελλάδα.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις που είναι στα ραντάρ μας και τις παρακολουθούμε”.

– Θα δούμε δηλαδή στο άμεσο μέλλον κάποια νέα περίπτωση Νόα Άλεν;

“Τώρα στη Νέων ήρθε το παιδί από τη Γουέστ Χαμ, ο Ράγιαν Ογεμπάντε. Υπάρχουν πάντα τέτοιες περιπτώσεις στις οποίες είμαστε από πάνω.

Βλέπουμε την εξέλιξή τους και όταν αξιολογούμε και κρίνουμε ότι πρέπει να μπούμε στη διαδικασία να τους καλέσουμε, τότε το κάνουμε”.

– Κι αυτό είναι κάτι καινούργιο, που γίνεται τον τελευταίο έναν χρόνο.

“Ναι, ναι. Είναι μέσα στη διαδικασία των δράσεων που έχουν γίνει τον τελευταίο χρόνο, αλλά υπάρχει και ο Γιάννης Αμανατίδης στη Γερμανία που έχει επωμιστεί ένα μεγάλο κομμάτι.

– Θα θέλαμε να σταθούμε και σε αυτό το σκέλος, στα προπονητικά καμπ δηλαδή που γίνονται με 15χρονους και 16χρονους ποδοσφαιριστές στη Γερμανία και γενικά στο εξωτερικό. Έχετε γνώση για αυτούς;

“Βέβαια, γίνεται αυτή η διαδικασία περιφερειακά. Αξιολογούμε κάποια παιδιά, φτάνουμε σε μια δεξαμενή συγκεκριμένου αριθμού και από κει και πέρα είναι υπό παρακολούθηση η εξέλιξή τους”.

– Επιστρέφοντας, επειδή έχουμε μαζί μας τον προπονητή της Εθνικής Ελπίδων, πλέον φαντάζομαι ότι η στόχευσή σας στην προκριματική διαδικασία είναι η πρώτη θέση στον όμιλο και η πρόκριση στην τελική φάση του Euro K21, σωστά;

“Όπως είπαμε πριν, αυτό είναι κάτι που υπάρχει στο βάθος μιας διαδρομής. Δεν είναι αυτό που κυριαρχεί στο μυαλό μας, στην καθημερινότητά μας. Η σειρά πάει διαφορετικά. Μπορεί να ακούγεται κοινότυπη, να την ακούτε συνέχεια, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να έχουμε μια εξελικτική διαδικασία στην καθημερινότητά μας. Δηλαδή τώρα που γυρίσαμε από την προπόνηση. Αυτό που μας απασχολεί είναι αν η προπόνηση που κάναμε σήμερα μας άφησε ευχαριστημένους.

Σε όλα τα επίπεδα που θέλουμε, της προετοιμασίας μας για το παιχνίδι, αν υλοποιήθηκαν οι στόχοι, αν είχε εξέλιξη. Να μπούμε στη διαδικασία δόμησης της αυριανής προπόνησης με τους στόχους που θα έχει αυτή.

Να φύγουμε πάλι ευχαριστημένοι από εκείνη την προπόνηση, γιατί αυτή η διαδικασία είναι που σε ετοιμάζει, σε κάνει να αισθάνεσαι αυτοπεποίθηση, να αισθάνεσαι δυνατός την ημέρα του παιχνιδιού και σου δίνει τις καλύτερες συνθήκες για να τα πας καλά στο ματς.

Αν τα πράγματα πάνε καλά, σηκώνουμε κεφάλι και πάμε πάλι για την επόμενη ημέρα. Αν μέσα από αυτή τη διαδικασία στο τέλος έχουμε τη χαρά και την ευτυχία να είμαστε στην τελική φάση, θα σηκώσουμε το κεφάλι και θα πούμε τα καταφέραμε.

Αλλά δεν είναι κάτι που κυριαρχεί στο μυαλό μας. Ούτε καν κάνουμε εικόνα εκείνης της ημέρας. Θέλουμε να φτάσει εκείνη η ημέρα και να τα έχουμε καταφέρει για να τη ζήσουμε όπως και τις υπόλοιπες”.

– Άρα είναι περιττό να ρωτήσουμε για το γεγονός ότι το Euro Κ21 λειτουργεί ως προκριματική διαδικασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν έχετε σκεφτεί την Ολυμπιάδα δηλαδή.

“Όχι, είναι κάτι πολύ μακρινό. Αυτό θέλουμε να έρθει μέσα από τη συνέπεια της καθημερινότητας που σας είπα. Πιστεύουμε σε αυτά τα παιδιά. Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε. Έχουμε κάθε λόγο να αισιοδοξούμε με αυτά που μας δείχνουν μέχρι τώρα.

Αλλά έχουμε και κάθε λόγο να αισθανόμαστε την ευθύνη να φανούμε αντάξιοι αυτών των προσδοκιών. Και αυτό είναι κάτι το οποίο βασίζεται πάντα στο πόσο καλά, πόσο λειτουργικά, πόσο εποικοδομητική και ουσιαστική είναι η καθημερινότητά μας”.

– Καλώς εχόντων των πραγμάτων, η Εθνική Ελπίδων θα βρίσκεται στα γήπεδα της Αλβανίας και της Σερβίας στην τελική φάση του Euro K21. Αυτό θα σημαίνει ότι θα συμμετάσχει σε τελική φάση στο εν λόγω ηλικιακό τμήμα μετά από 25 χρόνια, ενώ η τελευταία φορά που μικρότερη ομάδα της Ελλάδας πρωταγωνίστησε σε διοργάνωση ήταν το Euro Κ19 του 2012. Τι φταίει και πέρασαν τόσα χρόνια χωρίς όχι μόνο επιτυχία, αλλά έστω παρουσία; 

“Νομίζω ότι δεν μπορώ να σας απαντήσω σε αυτό, γιατί σίγουρα είναι καταλληλότεροι να σας απαντήσουν όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονταν στις αντίστοιχες θέσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια. Γιατί αυτοί θα ζούσαν την κατάσταση από μέσα.

Ίσως θα επανέλθουμε σε αυτή τη συζήτηση που είπαμε πριν, ότι τώρα δηλαδή γίνεται πραγματικά πάρα πολύ οργανωμένη δουλειά σε όλα τα επίπεδα.

Στις ομάδες, στα τεχνικά τους επιτελεία, στις Ακαδημίες τους και πλέον οι ποδοσφαιριστές είναι πιο ολοκληρωμένοι, πιο θωρακισμένοι από την τεχνικοτακτική τους εξέλιξη, από την πνευματική τους προετοιμασία, από την ψυχολογία και τη νοοτροπία τους γενικώς.

Σίγουρα, από ό,τι αντιλαμβάνομαι και εγώ και από την εξέλιξη τη δικιά μας, των προπονητών, έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα πράγματα και στη χώρα μας από το πώς ήταν πριν 10-15 χρόνια.

Νομίζω έχουμε μπει και εμείς σε μια πολύ σωστή διαδικασία και σε μια πολύ σωστή κατεύθυνση δουλειάς και εξέλιξης των νέων παικτών.

Οπότε αν μπορούμε να υποθέσουμε κάτι, τότε είναι αυτό, ότι δηλαδή είναι πολύ διαφορετικός ο τρόπος που δουλεύουν τα τελευταία χρόνια οι ομάδες, τα τεχνικά επιτελεία, οι υποδομές τους”.

– Βλέπουμε μία αξιοσημείωτη τακτική προσήλωση ανάλογα με το τι ζητάτε μέσα στο αγωνιστικό σκέλος, από την ταυτότητα της ομάδας. Το υπηρετούν οι ποδοσφαιριστές, ακόμη κι όταν τους ζητάτε να αλλάξουν ρυθμό ή προσέγγιση μέσα στην αναμέτρηση. Και έχουμε καταλάβει ότι και εσείς είστε ικανοποιημένος από το ποδόσφαιρο που παράγετε.

“Υπάρχουν τα βήματα, υπάρχει ο δικός μας τρόπος παιχνιδιού, τον οποίο κάθε φορά που συγκεντρωνόμαστε μπαίνουμε στη διαδικασία να τον ακολουθήσουμε πιστά.

Και υπάρχει και το πώς χρησιμοποιούμε τον τρόπο παιχνιδιού μας ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του ματς που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Ανάλογα τον αντίπαλο.

Είπα και πριν ότι τρέφω μεγάλο σεβασμό στα παιδιά, γιατί αντεπεξέρχονται στις διαφορετικές συνθήκες του παιχνιδιού. Γιατί μέχρι τώρα έχουμε δώσει τρία παιχνίδια, τα οποία ήταν εντελώς διαφορετικά το ένα με το άλλο.

Πάντα βέβαια βασιζόμενοι στην κεντρική ιδέα και στη δική μας σκέψη. Και εδώ έχω να πω ότι έχει να κάνει με την εκπαίδευση που έχουν όλα αυτά τα παιδιά από τις ομάδες που έρχονται και πολύ εύκολα μπορούμε να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία και πολύ εύκολα μπήκαμε και το αναγνωρίζω αυτό.

Ποιος είναι ο τρόπος που αγωνιζόμαστε; Ποιο θα είναι το στυλ παιχνιδιού μας, που βασίζεται πάνω σε αυτά που λέγαμε πριν ότι θέλουμε να είμαστε μία ομάδα που δρα και όχι αντιδρά.

Η ομάδα που δημιουργεί. Η ομάδα που θα πρεσάρει. Η ομάδα που θα προσπαθήσει να κυριαρχήσει όσο γίνεται περισσότερο.

Γιατί είπαμε πριν το πώς όλη αυτή η σκέψη, όλη αυτή η ιδέα θα προσαρμοστεί και στα χαρακτηριστικά του εκάστοτε αντιπάλου που έχουμε μέχρι τώρα.

Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος και οφείλω να το αναγνωρίσω φυσικά στα παιδιά”.

– Κάνετε τετ α τετ με τους παίκτες σας; Τι συζητάτε;  Λέμε πολλές φορές “ο προπονητής μίλησε πολύ με τους ποδοσφαιριστές”. Αφιερώνετε χρόνο στο να μιλάτε στην ομάδα;

“Σαφώς υπάρχουν πολλά μίτινγκ, πολλές αναλύσεις, πολλές συζητήσεις, γιατί θα πρέπει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να καθοριστούν οι σκέψεις και οι ιδέες τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο”.

– Θα θέλαμε να συνδέσουμε όλη αυτή την ακραία προβολή που παίρνουν πλέον οι νεαροί ποδοσφαιριστές και με τα socia media. Πώς είναι πρακτικά δυνατόν ένα παιδί 18-19-20 χρονών να μην “πάρουν τα μυαλά του αέρα”; Τι είναι αυτό που συμβουλεύετε εσείς τους παίκτες σας; 

“Να σας πω, θα επανέλθουμε πάλι στην ίδια αφετηρία. Είναι τόσο καλή η εκπαίδευση που γίνεται πλέον στους ποδοσφαιριστές, γιατί μιλάμε για τεχνικά επιτελεία τα οποία μπορεί να έχουν από διατροφολόγο, από ψυχολόγο, από οτιδήποτε σε εξειδίκευση.

Πλέον έχει μπει πολλή εξειδίκευση στο ποδόσφαιρο, οπότε αυτά τα παιδιά είναι εκπαιδευμένα σε όλους τους τομείς.

Τεχνικοτακτικά δεν το συζητάμε πλέον, αναγνωρίζουν, αντιλαμβάνονται οποιαδήποτε κατεύθυνση, οποιαδήποτε καθοδήγηση. Όλοι παίζουν σε ένα πολύ καλό επίπεδο, σε πολύ υψηλό επίπεδο στη Super League, στο εξωτερικό, οπότε είναι εκπαιδευμένοι.

Αλλά δεν είναι μόνο εκεί η εκπαίδευσή τους, γιατί σας είπα και πριν ότι πλέον έχουν μία ολοκλήρωση που αυτή μπορεί να είναι η διαφορά με τις παλαιότερες γενιές πάνω στο τι ισχύει πλέον στο ποδόσφαιρο.

Είναι εκπαιδευμένοι και στο πώς διαχειρίζονται όλες αυτές τις καταστάσεις που μου περιγράψατε πριν”.

– Μιλήσατε για παλαιότερη και νέα γενιά. Η Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια ήταν γνωστή για τους αμυντικούς της και το αμυντικογενές μοντέλο παιχνιδιού της. Πλέον έχουμε αλλάξει το στιλ μας και βγάζουμε πιο πολλούς παίκτες με επιθετικές αρετές (Καρέτσας, Κωνσταντέλιας, Παυλίδης, Τζόλης, Τζίμας, Κωστούλας, Ιωαννίδης κλπ). Γιατί έχει συμβεί αυτό;

“Η ομάδα που κατέκτησε το Euro το 2004 είχε πολύ καλούς παίκτες και έντονες προσωπικότητες. Δεν είχε δηλαδή καλούς επιθετικούς τότε, με τον Χαριστέα, τον Βρύζα, τον Νικολαΐδη, τον Γιαννακόπουλο κλπ;

Ή τώρα δεν έχουμε καλούς αμυντικούς, όπως ο Μαυροπάνος, ο Κουλιεράκης, ο Ρέτσος και να σταματήσω εδώ για να μην τους αναφέρω όλους ή αδικήσω κάποιον.

Απλώς πλέον έχει αλλάξει λίγο ο τρόπος του παιχνιδιού, η σκέψη μας πάνω στο ποδόσφαιρο. Γενικά παρατηρείται αυτό.

Δηλαδή μου είπατε πριν και για ομάδες στη Super League. Εγώ βλέπω και μικρομεσαίες ομάδες, που μπορεί να αναφέρατε κάποιες εσείς, που έχουν ενεργητικό και όχι παθητικό ρόλο, όπως συνέβαινε παλιά.

Τώρα βλέπετε ότι και μικρομεσαίες ομάδες μπαίνουν στη διαδικασία να τολμήσουν, γιατί αυτή είναι σιγά σιγά η εξέλιξη του ποδοσφαίρου.

Οπότε δεν έχει να κάνει με το αν είχαμε αμυντικούς ή επιθετικούς. Πάντα είχαμε καλούς παίκτες”.

– Έχουμε μετατοπιστεί νομίζω από την τεχνική, έχουμε πάει στην ταχυδύναμη. Βλέπουμε ομάδες να πετυχαίνουν με πολλές στατικές φάσεις, με συμπαγές στιλ παιχνιδιού, χωρίς να απειλούνται ιδιαίτερα. Δηλαδή το ποδόσφαιρο του Γιούργκεν Κλοπ αρχίζει και εκλείπει. Έχουμε το ποδόσφαιρο του Μικέλ Αρτέτα για παράδειγμα. Πώς το βλέπετε εσείς όλο αυτό;

“Όταν έχουν μπει τόσες πολλές επιστήμες, τόσες πολλές εξειδικεύσεις, γιατί μιλάμε για το πιο λαοφιλές άθλημα, οι εξελίξεις στο ποδόσφαιρο πραγματικά τρέχουν σχεδόν όσο τρέχει η τεχνολογία, που είναι μεγάλες οι ταχύτητες.

Οπότε καταλαβαίνω τι λέτε. Δεν έχει καμία σχέση πλέον ο τρόπος παιχνιδιού, όπως υπήρχε παλαιότερα με την ατομική ενέργεια, με μία ας πούμε έμπνευση, με κάτι από αυτά που τέλος πάντων άρεσε στον κόσμο να βλέπει, γιατί όλα έχουν πάει τώρα σε πολύ πιο υψηλές ταχύτητες.

Οπότε δεν είναι εύκολο να συμβούν αυτά. Μπορεί τα χαρακτηριστικά του ποδοσφαίρου να έχουν αλλάξει, αλλά αποζητάς την ομορφιά.

Τώρα το ωραίο είναι κάτι που γίνεται με πάρα πολύ υψηλή ταχύτητα και πάρα πολύ υψηλή ποιότητα ακόμα και στις επαφές της μπάλας, γιατί προς τα εκεί έχει πάει.

Βέβαια, υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπως του Γιάννη Κωνσταντέλια, που μέσα από υψηλές ταχύτητες, μέσα από υψηλές εντάσεις μπορεί να κάνει και το ατομικό. Αλλά δεν είναι αυτός ο κανόνας τώρα”.

– Πριν δύο παράθυρα δεν υπήρχαν στις κλήσεις οι Μπάμπης Κωστούλας και Στέφανος Τζίμας. Αυτό που θα θέλαμε να ρωτήσουμε είναι εάν υπάρχει επικοινωνία με τις μεγάλες ομάδες (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ) ή ομάδες του εξωτερικού, σχετικά με το πόσο χρόνο πρέπει να αγωνιστούν οι παίκτες τους ή εάν θα πρέπει να αγωνιστούν σε κάποια ματς;

“Όχι, όχι. Θα σας εξηγήσω γιατί δεν ήρθαν καταρχάς ο Κωστούλας με τον Τζίμα. Γενικώς όλες οι ομάδες βλέπουν θετικά τις κλήσεις των εθνικών.

Δεν είχαμε ποτέ τέτοιο πρόβλημα με τους ποδοσφαιριστές ή με τις ομάδες τους. Τα τελευταία παιχνίδια του Τζίμα και του Κωστούλα, του ενός ήταν τον Μάρτιο αν θυμάμαι καλά και του άλλου στην αρχή των playoffs στη Super League.

Μετά, για πέντε με έξι μήνες βρισκόταν σε στάδιο αποκατάστασης από κάποιους τραυματισμούς που είχαν. Όταν ξεκινήσαμε την προκριματική φάση δεν είχαν ακόμα παιχνίδια στα πόδια τους, οπότε ήταν φυσιολογικό παιδιά τα οποία πέντε-έξι μήνες είναι εκτός αγωνιστικού ρυθμού, να μην κληθούν και για τη δική τους την υγεία.

Με το που αρχίσανε να αγωνίζονται βρέθηκαν ξανά στις κλήσεις στη Μάλτα. Στη Γερμανία και τη Λετονία ήταν μαζί μας. Ήταν στο μυαλό μας, αλλά δεν ήρθαν για αυτό τον λόγο.

Προσέξτε, όμως, τώρα. Αν κάποιος ποδοσφαιριστής έρχεται από τραυματισμό, δεν έχει κάποιο 90λεπτο ακόμα στην ομάδα του γιατί ήρθε από αποκατάσταση, αυτό το γνωρίζουμε και από τον δικό μας προγραμματισμό δεν τον καλούμε.

Είμαστε σε επαφές με τις ομάδες, είμαστε σε επαφές με τους γυμναστές, παίρνουμε τις αναφορές τους από εκεί, βλέπουμε τις εντάσεις τους και εμείς οι ίδιοι είμαστε αυτοί που παίρνουμε την πρωτοβουλία να προστατεύσουμε τους παίκτες.

Δεν θέλουμε κανένα παιδί στα χέρια μας να πάθει ζημιά και να φύγει. Αν δούμε ότι ένας ποδοσφαιριστής δεν έχει το ρυθμό, δεν έχει τις εντάσεις στο σύνολο των προπονήσεων ή γιατί παραδείγματος χάρη έχει κάνει μόνο πέντε προπονήσεις μετά τον τραυματισμό του και αυτό είναι φυσιολογικό ότι δεν είναι έτοιμος να πάρει χρόνους, εμείς οι ίδιοι μπαίνουμε στη διαδικασία διαχείρισης του χρόνου τους”.

– Μιλώντας με τους ομολόγους σας στη Γερμανία, με τους αντιπάλους σας, πώς βλέπουν την ομάδα μας, οι ξένοι προπονητές και ποιο θα ήταν το δικό σας μήνυμα στον κόσμο που θα θέλει να έρθει στο γήπεδο την Παρασκευή (14/11, 17:00) και γενικότερα για την Εθνική Ελπίδων;

“Νομίζω ότι και αυτοί βλέπουν αυτό που βλέπουμε και εμείς. Παίρνουμε θετικά σχόλια και νομίζω είναι λογικό με αυτό που εμφανίσαμε μέχρι τώρα.

Γιατί το λέω έτσι; Έχουμε βάλει μέχρι τώρα τους εαυτούς σε μία θέση και έχουμε την υποχρέωση να συνεχίζουμε να το εμφανίζουμε.

Παίρνουμε θετικά σχόλια. Το δικό μας το ζητούμενο και αυτό που θέλουμε εμείς είναι κάθε φορά από την προπόνηση μας και το παιχνίδι μας να επιβεβαιώνουμε αυτά που εμείς πιστεύουμε ότι έχουμε ως δυνατότητες, ως ομάδα.

Αυτός είναι ο στόχος μας μέχρι τώρα. Τον φέρνουμε εις πέρας. Πραγματικά επιβεβαιώνουμε το τι πιστεύουμε για αυτή τη γενιά και από τον Νοέμβρη που αρχίσαμε, από τα φιλικά που κάναμε και μετά στα επίσημα όσα έχουμε δείξει. Τώρα αυτή είναι η αγωνία μας.

Εκεί εστιάζουμε κάθε ήμερα. Να διατηρούμε όλες μας τις αισθήσεις, όλα μας τα συναισθήματα σε ένα σημείο τέτοιο ώστε να παρουσιαζόμαστε όσο γίνεται έτοιμοι σε κάθε παιχνίδι. Να παρουσιάζουμε αυτή την απόδοση, αυτή την εικόνα.

Γιατί πιστεύουμε ότι αν είμαστε όπως είπα πριν, σε βαθμό ετοιμότητας πάντα όπως ήμασταν μέχρι τώρα και παρουσιάζουμε αυτή την εικόνα αγωνιστικά, θα μας δείξει τον δρόμο, θα μας δώσει τις συνθήκες για να έχουμε και επιτυχίες.

Είναι μέλημά μας ο κόσμος. Τώρα παίζουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Λεωφόρο. Φυσικά θα είναι ένα ωραίο συναίσθημα να τον ευχαριστήσουμε το κοινό.

Κάθε έναν από όσους έρθουν για να τον κάνουμε να αισθανθεί ωραία με όσα είδε. Μας κάνει διπλά χαρούμενους και διπλά ευχαριστημένους.

Οπότε μέσα στη διαδικασία αυτή που θέλουμε να επιβεβαιώσουμε εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας, ότι αυτό που πιστεύουμε είμαστε, θέλουμε να το κάνουμε, να μας δει και ο κόσμος από κοντά αυτή τη φορά”.

– Πέρασε πριν λίγο μπροστά μας ο Νίκος Μπότης και μας ήρθε στο μυαλό ο Κωνσταντής Τζολάκης, που είναι και συμπαίκτες στον Ολυμπιακό. Πόσο μεγάλο είναι το βάρος της ευθύνης να είσαι βασικός τερματοφύλακας σε μία από τις κορυφαίες ομάδες στην Ελλάδα και γιατί μας αρέσει ως ελληνική κοινωνία να διαλύουμε χαρακτήρες και παίκτες όταν κάποιος περνάει έναν κακό φεγγάρι αγωνιστικά;

“Πολύ εύκολα αποδομούμε κάποιον και μάλιστα παιδιά που είναι σε μικρή ηλικία. Είναι πολύ μεγάλο το φορτίο και πνευματικά για αυτά τα παιδιά, αλλά είναι αυτό που λέγαμε πριν.

Είναι πολύ σπουδαίο να μπορούν ακόμα και σε αυτή την ηλικία να ελέγχουν και να διαχειρίζονται τέτοιες καταστάσεις και τέτοια συναισθήματα.

Και δείχνουν ότι μιας και μου αναφέρατε τον Τζολάκη, γιατί πραγματικά δείχνει ότι είναι ένα παιδί το οποίο είναι συγκεντρωμένο και ελέγχει τα συναισθήματά του, που ξέρει σε τι οργανισμό βρίσκεται, τι πίεση μπορεί να υπάρχει.

Θα καταλήξουμε πάλι σε αυτό που λέγαμε πριν, ότι όλα αυτά τα παιδιά είναι τόσο καλά εκπαιδευμένα που ο καθένας βέβαια και με τον δικό του χαρακτήρα, τη δική του δυναμική αλλά και την εκπαίδευση που παίρνει, που θα ξεχωρίσει από κάποιους άλλους για να βρεθεί σε αυτό το σημείο. 

Τα παιδιά που βρίσκονται στην ΑΕΚ, στον Ολυμπιακό, στον Παναθηναϊκό, στον ΠΑΟΚ, στο εξωτερικό, που είναι εδώ στην Εθνική Ελπίδων, είναι ένα κομμάτι το οποίο το έχουν δουλέψει και μπορούν να το αντιμετωπίσουν.

Χωρίς να είναι εύκολο βέβαια”.