Ο Φίλιπ Μλαντένοβιτς στο SPORT24: “Αν ένιωθα πως δεν έχω κίνητρο και δεν μπορώ να προσφέρω, δεν θα ήμουν εδώ”

Ο Φίλιπ Μλαντένοβιτς είναι πάντα ένας εξαιρετικός συνομιλητής. Ένας άνθρωπος που δεν… μασάει τα λόγια του κι ό,τι έχει να πει, το λέει χωρίς φίλτρα.

Ο αριστερός οπισθοφύλακας που ανανέωσε προσφάτως το συμβόλαιό του με τον Παναθηναϊκό για άλλη μια σεζόν, παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο SPORT24 κατά τη διάρκεια της παραμονής της ομάδας στην Αυστρία και δεν αρνήθηκε ν’ απαντήσει στα πάντα.

Για την απόφαση που πήρε να παραμείνει στη χώρα μας, για το μεγάλο κίνητρο που έχει ως ποδοσφαιριστής, για τις διαφορές στη νέα χρονιά και τη… βιονική του περυσινή σεζόν.

Αναφέρθηκε επίσης, στη βάση με την οποία χτίζεται η ομάδα, τη σωστή νοοτροπία που οφείλει να έχει για να διεκδικήσει τίτλους, ενώ δεν παρέλειψε ν’ αποκαλύψει και την κουβέντα που είχε με τον Ρούι Βιτόρια αμέσως μετά το τέλος του περυσινού πρωταθλήματος…

Για το τέλος μας άφησε τις διαφορές, αλλά και τις ομοιότητες ανάμεσα στους Σέρβους και τους Έλληνες, που τον έχουν κάνει ν’ αγαπήσει τη διαμονή του στη χώρα μας.

Κυρίες και Κύριοι, ο απολαυστικός και καθόλου… φειδωλός, Φίλιπ Μλαντένοβιτς.

– Σερβία, Λευκορωσία, Γερμανία, Βέλγιο, Πολωνία και τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα. Ετοιμάζεσαι για την τρίτη σου σεζόν στον Παναθηναϊκό και στη χώρα μας. Περίμενες πως θα παραμείνεις εδώ τόσο καιρό;

“Μπορώ να σου πω ότι μετά από τόσα χρόνια, έχω μεγάλο κίνητρο. Κι είναι το πιο σημαντικό γιατί πιστεύω ότι στην περίπτωσή μου εάν έχω κίνητρο και την επιθυμία να πετύχω κάτι, προσπαθώ να το κρατώ και να παίζω ποδόσφαιρο.

Και στη χώρα που βρίσκομαι τώρα, είμαι χαρούμενος που μου έχει δοθεί η ευκαιρία να είμαι εδώ.

Σε αρκετές ομάδες που βρέθηκα πριν δεν είχαμε πολλές επιτυχίες, αλλά γενικά είναι ικανοποιημένος με την καριέρα μου.

Με όλα όσα έχω καταφέρει μέχρι τώρα. Με τους συλλόγους που αγωνίστηκα, με την εθνική Σερβίας, είμαι χαρούμενος”.

– Το κίνητρο λοιπόν, ήταν ο βασικός λόγος που παρέμεινες στον Παναθηναϊκό για άλλη μια χρονιά;

“Σίγουρα. Μου αρέσει να είμαι πάντα ειλικρινής και δεν έχω διάθεση να κρύβω τίποτα, γιατί έτσι “δουλεύω”.

Οι άνθρωποι της διοίκησης το ξέρουν και ακόμη κι είχα δικαίωμα να επεκταθεί το συμβόλαιο μου για άλλη μια χρονιά, ήρθα να τους συναντήσω και να διακρίνω εάν έχουμε τους ίδιους κοινούς στόχους, την ίδια επιθυμία, εάν είμαστε πραγματικά μαζί σ’ αυτό.

Αν το έβλεπα, θα έμενα. Διαφορετικά δεν θα είχα πρόβλημα να φύγω. Εάν κάποιος δεν με ήθελε εδώ, εάν δεν είχαμε τα ίδια σχέδια.

Μου αρέσει να δουλεύω με ανθρώπους που υπάρχει αμοιβαία ικανοποίηση. Είναι πολύ σημαντικό”.

– Πέρυσι δεν καταφέρατε να διεκδικήσετε τον τίτλο στην Ελλάδα κι η ομάδα έδειξε να βγάζει μεγάλη απογοήτευση μετά από κάποια άσχημα αποτελέσματα. Πώς αξιολογείς το ξεκίνημα αυτής της σεζόν και πόσο διαφορετική μοιάζει αυτή η πρώτη σου ουσιαστικά κανονική προετοιμασία με την ομάδα;

“Δεν μπορώ να σου πω με ακρίβεια πόσο διαφορετική είναι, γιατί δεν έχω κάνει μια τυπική προετοιμασία εδώ και περίπου 7 με 8 οκτώ χρόνια με μια ομάδα.

Δεν θυμάμαι καν πότε ήταν τελευταία φορά… Μπορεί στην Πολωνία, αλλά μπορεί και όχι. Δεν θυμάμαι πότε πραγματικά.

Ακόμα και στη Σταντάρ Λιέγης, δεν ήταν κανονική προετοιμασία γιατί έκανα προπονήσεις με τη δεύτερη ομάδα. Από αυτή την άποψη, είναι εντελώς διαφορετικά μετά από 7 με 8 χρόνια, να νιώθω ξανά πως είναι εν τέλει να κάνεις κανονικές διακοπές.

Ήταν πολύ σημαντικό μετά από τόσες πολλές σεζόν, μετά από τόσους αγώνες και προπονήσεις, το κορμί σου χρειάζεται πραγματικά ξεκούραση. Και το… μυαλό σου επίσης.

Μπορώ να σου πω λοιπόν, πως είμαι πολύ ικανοποιημένος με αυτό. Είχα κάποια προβλήματα στο ξεκίνημα καθώς ήμουν άρρωστος για κάποιες ημέρες και δεν μπόρεσα να αγωνιστώ στην αρχή των φιλικών.

Αυτό που συνέβη (σ.σ. το οικογενειακό του πρόβλημα) τις τελευταίες ημέρες ήταν κάτι απρόβλεπτο. Στη ζωή δεν μπορεί να προβλέψεις τι μπορεί να συμβεί και ήθελα να βοηθήσω την οικογένεια μου, να είμαι κοντά στη γυναίκα μου γιατί πέρασε δύσκολη κατάσταση.

Πέρασε δύσκολες στιγμές και το συναίσθημα ήταν άσχημο. Όταν είσαι μακριά είναι ακόμη πιο δύσκολο, αλλά είναι μέρος της δουλειάς μας και χάνουμε πολλές φορές τέτοιες στιγμές.

Αν εξαιρέσουμε όμως, αυτά τα προβλήματα, νιώθω καλά στην ομάδα. Είχαμε χρόνο και είχα κι εγώ χρόνο να προετοιμάσω τον εαυτό μου για την επόμενη χρονιά.

Προσπαθώ να βάλω τα δυνατά μου. Παρότι έχασα δύο παιχνίδια αλλά και προπονήσεις λόγω των προβλημάτων που είχα.

Υπάρχει όμως χρόνος, άλλωστε δεν μπορώ να παίξω στο πρώτο παιχνίδι με τη Ρέιντζερς λόγω τιμωρίας.

Οπότε θα έχω λίγο περισσότερο χρόνο να προετοιμάσω τον εαυτό μου για τους επόμενους αγώνες και πιστεύω πως όλα τα πάνε καλά”.

– Κατά τη διάρκεια της περυσινής σεζόν αγωνίστηκες σε συλλογικό επίπεδο σε 47 αγώνες, την αμέσως προηγούμενη χρονιά σε 44. Νούμερα που αποτελούν ρεκόρ σε ολόκληρη την καριέρα σου. Πώς το διαχειρίστηκες κυρίως πνευματικά; Πόσο δύσκολο ήταν;

“Ναι, θυμάμαι πως οι 41 αγώνες που είχα με τη Λέγκια Βαρσοβίας ήταν το προηγούμενο ρεκόρ μου.

Αν προσθέσουμε και τους αγώνες με την εθνική Σερβίας, τη χρονιά που μας πέρασε έφθασα τους 52 αγώνες.

Πώς μπορώ να το εξηγήσω; Υπάρχουν στιγμές όχι μόνο στην καριέρα σου, αλλά στη ζωή που νιώθεις κουρασμένος, αισθάνεσαι άσχημα ή κάτι τέτοιο.

Δεν έχεις διάθεση να κάνεις προπόνηση, αλλά αυτό που προσπαθώ να κάνω σε όλα τα πράγματα στη ζωή μου είναι να προσπαθώ να βλέπω κάθε πράγμα τη φορά.

Δεν μου αρέσει να σκέφτομαι πολύ μακριά. Κι έτσι λειτουργώ και με τους αγώνες, τους περιμένω έναν προς έναν, προσπαθώντας να προετοιμάσω τον εαυτό μου αγωνιστικά και πνευματικά.

Αυτό προσπάθησα να κάνω. Φυσικά όταν καταφέρνεις να παίξεις τόσα πολλά παιχνίδια, εξαρτάται από πολλά πράγματα.

Δεν αφορά μόνο εμένα, αφορά και την ομάδα γιατί δεν μπορείς να είσαι συνεχώς σε υψηλό επίπεδο. Για τόσους πολλούς μήνες.

Ακόμη κι αν δεν είσαι πολύ καλά, οφείλεις να βοηθάς την ομάδα με το ρυθμό που έχεις. Γενικά είμαι πολύ ικανοποιημένος από την περασμένη σεζόν μου.

Για μένα ήταν σημαντικό να διατηρηθώ σε καλό επίπεδο. Θέλω να παίζω ποδόσφαιρο μέχρι να μπορώ να αποδίδω σ’ ένα συγκεκριμένο επίπεδο.

Αυτό σκέφτομαι αυτές τις ημέρες. Όσο βρίσκομαι σε καλή κατάσταση, θα προσπαθώ να παίζω ποδόσφαιρο. Δεν είναι εύκολο, αλλά γενικά είμαι ικανοποιημένος.

Την περασμένη σεζόν ουσιαστικά έχασα παιχνίδια μόνο λόγω τιμωριών. Ευτυχώς δεν αντιμετώπισα κανένα άλλο πρόβλημα όλες τις χρονιές μέχρι τώρα.

Δεν παίζει ρόλο αν έπαιζα ή όχι. Σε όλη μου την καριέρα έχασα ματς μόνο λόγω τιμωρίας.

Ευτυχώς δεν είχα τραυματισμούς που είναι σημαντικό για κάθε αθλητή, όχι μόνο για μένα που είμαι ποδοσφαιριστής.

Θα πρέπει βέβαια να είσαι τυχερός, θα πρέπει να προσέχεις τον εαυτό σου. Ευτυχώς νομίζω πως τα είχα όλα αυτά”.

– Σ’ αυτή την προετοιμασία έχετε τον ίδιο προπονητή και τον ίδιο “κορμό” ως ομάδα, κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Θεωρείς πως αυτά τα δύο στοιχεία και οι νέοι παίκτες που έχουν έρθει στην ομάδα, μπορούν να αποτελέσουν τα βασικά συστατικά για μια επιτυχημένη χρονιά;

“Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι είμαστε ένα βήμα πιο κοντά για να είμαστε καλοί. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί.

Πώς μπορούν να κυλήσουν τα πράγματα, αλλά αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι.

Πιστεύω πως αν διατηρείς τους καλούς και σημαντικούς ποδοσφαιριστές, τον προπονητή και το υπόλοιπο επιτελείο, έχεις περισσότερες πιθανότητες.

Είναι πιο εύκολο για όλους. Για τον προπονητή είναι πολύ πιο εύκολο, γιατί ξέρει πλέον την ομάδα και τώρα ξεκινά ουσιαστικά μαζί μας, καθώς δεν έκανε την περυσινή προετοιμασία.

Ήρθε τον Νοέμβριο και δεν ήξερε τίποτα για εμάς. Έπρεπε να διορθώσει και να κάνει πράγματα, έχοντας αγώνες κάθε τρεις ημέρες.

Δεν γνώριζε επακριβώς την φυσική μας κατάσταση. Υπήρχε ποιότητα και είναι πολύ σημαντικό, αλλά το ποδόσφαιρο αλλάζει.

Δυστυχώς, η ποιότητα πλέον δεν κάνει τη διαφορά, αν δεν συνδυαστεί με τη φυσική κατάσταση, γιατί υπάρχουν πάρα πολλά παιχνίδια.

Χωρίς τη φυσική κατάσταση δεν μπορείς να δείξεις την ποιότητά σου. Αυτό πλέον ισχύει παγκοσμίως στο ποδόσφαιρο.

Υπάρχουν βέβαια κάποιοι παίκτες που ξεχωρίζουν πολύ μόνο με την ποιότητά τους, αλλά γενικά αυτό που είπα ισχύει.

Για τον προπονητή ήταν θεωρώ σημαντικό να παραμείνει μαζί μας σ’ αυτή την προετοιμασία, γιατί πλέον μπορεί να δει καλύτερα και να έχει μια καθαρή εικόνα για όλους μας.

Τι μπορούμε να κάνουμε και τι μπορεί να περιμένει από εμάς. Από αυτή την άποψη, μου αρέσει. Μου αρέσει που είμαστε μαζί, κάνει καλό στην ομάδα.

Για κάθε ποδοσφαιριστή είναι πιο εύκολο να παίξει και να προπονείται όταν υπάρχουν ποιοτικοί παίκτες δίπλα του. Όσο περισσότερη ποιότητα υπάρχει, τόσο πιο εύκολο γίνεται.

Αυτή είναι η άποψή μου, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά για τα πάντα στη ζωή. Οι πιθανότητες βέβαια είναι άλλο κομμάτι. Δεν θα ήθελα να μιλήσω τώρα για αυτές.

Δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε έτοιμοι στο 100% και δεν θα ήταν σωστό να ήμασταν τώρα.

Μπορεί να ακούγεται άσχημο, αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος, ακόμα και μετά τα δύο πολύ σημαντικά παιχνίδια για εμάς του Champions League.

Δεν είναι εφικτό να είμαστε έτοιμοι. Χρειάζεται να παίξεις παιχνίδια, να ξεκινήσει η χρονιά να είσαι καλά από άποψη φυσικής κατάστασης, να είσαι σε καλό επίπεδο.

Αλλά νομίζω πως είμαστε σε καλό δρόμο στην προετοιμασία. Όταν ένας προπονητής δεν αντιμετωπίζει τραυματισμούς ή απουσίες αυτή την περίοδο.

Το ένιωσα κι εγώ που έκανα καλή προπόνηση, αλλά αρρώστησα, πήρα αντιβιοτικά για δύο ημέρες, εξασθένησε ο οργανισμός μου και ένιωσα πως ξεκινώ πάλι από την αρχή.

Είναι σημαντικό λοιπόν, όταν ένας προπονητής δεν έχει πολλά προβλήματα αυτή την περίοδο και βλέπει τους παίκτες του να προπονούνται καλά.

Και πραγματικά γυμναζόμαστε πολύ καλά. Για μένα για παράδειγμα μπορεί να μοιάζει δύσκολο, για πολλούς το ίδιο, αλλά έτσι το βλέπω.

Πρέπει να γίνει έτσι όμως. Μου αρέσει πολύ, είναι καλύτερο να έχεις μια καλή “βάση”.

– Πέρυσι νομίζω πως τόνισες δύο φορές κιόλας, τι συνέβη κατά τη γνώμη σου κι η ομάδα ηττήθηκε σε παιχνίδια που έπρεπε να κερδίσει. Έλεγες πως κάνουμε πολλές συζητήσεις οι παίκτες μεταξύ μας, αλλά το πρόβλημα δεν λύνεται. Με πιο καθαρό μυαλό πλέον, τι είναι αυτό που έφταιξε και δεν πρέπει να επαναλάβετε την φετινή σεζόν. Είναι η νοοτροπία, η στάση που πρέπει να έχετε ως ομάδα;

“Η νοοτροπία κι η στάση που πρέπει να έχεις σ’ έναν σύλλογο, όπως ο Παναθηναϊκός, για μένα δεν πρέπει να είναι διαπραγματεύσιμα. Είναι ένα από τα βασικά.

Είναι βασική προϋπόθεση σ’ αυτό το club. Για έναν σύλλογο που μάχεται για το πρωτάθλημα, που θέλει τίτλους. Πρέπει να είσαι έτοιμος γι’ αυτά.

Πρέπει να είσαι έτοιμος μέσα σου όταν έρχεσαι σ’ έναν τέτοιο σύλλογο.

Είναι εντελώς διαφορετικό σε σύγκριση με μια ομάδα που δεν έχει υψηλούς στόχους ή μάχεται για την αποφυγή του υποβιβασμού. Είναι εντελώς διαφορετικό.

Πρέπει το μυαλό σου, η νοοτροπία σου να είναι έτοιμα για όλες τις προκλήσεις, διότι είναι απλό. Σε κάθε παιχνίδι πρέπει να προσπαθείς να κερδίζεις.

Στα μάτια μου είναι πολύ απλό. Όταν ξεκινάς ένα ματς δεν είναι 0-0, είναι 0-1 εναντίον σου γιατί ο ένας βαθμός δεν σου είναι αρκετός. Μου αρέσει όμως, αυτή η πίεση, το έχω πει αρκετές φορές.

Έχω νιώσει αυτή την πίεση, έχω κατακτήσει πρωταθλήματα και τίτλους και δεν παίζει ρόλο. Ο τίτλος είναι τίτλος κι η νοοτροπία μου είναι τέτοια. Να κερδίζω, να κερδίζω, να κερδίζω.

Δεν μπορώ να παίζω για το μηδέν στην άμυνα, να είμαι σε ομάδα που δεν έχει υψηλές απαιτήσεις. Η νοοτροπία που έχω είναι τέτοια και όλοι οι παίκτες πρέπει να το νιώθουμε αυτό.

Δεν φτάνει όμως, μόνο αυτό. Θα πρέπει να βγάλουμε προσωπικότητα και χαρακτήρα, δεν είναι κάτι που χτυπάς τα δάχτυλα σου και απευθείας γίνεται…

Δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι την πίεση το ίδιο. Δεν ισχύει μόνο στην ομάδα μας αυτό, αλλά παντού.

Όσον αφορά τον εαυτό μου όμως, τον οποίο γνωρίζω πολύ καλά, νιώθω πως είμαι έτοιμος.

Νιώθω πως μπορώ να δώσω πολλά ακόμη στην ομάδα και όσο νιώθω έτσι, κανένας δεν μπορεί να μου αλλάξει γνώμη.

Αν στο μέλλον δω πως δεν μπορώ να το κάνω άλλο αυτό και νομίζω πως θα το καταλάβω όταν το νιώσω, μπορεί ν’ αλλάξει το κίνητρό μου ή οι στόχοι μου.

Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό και το είπα στον προπονητή αμέσως μετά το τέλος της περασμένης χρονιάς.

“Αν νομίζεις ότι μπορώ να σου δώσω πράγματα, ότι μπορώ να σου δώσω ακόμη κάτι παραπάνω θα μείνω εδώ.

Αν δεν το πιστεύεις, ακόμη κι αν έχω συμβόλαιο, δεν με ενδιαφέρει, θα φύγω. Αν το πιστεύεις πραγματικά, αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα”.

Ναι ή όχι, δεν με νοιάζει. Έτσι είναι η δουλειά, έτσι είναι η ζωή. Δεν θα μείνω στους… δρόμους, αυτό είναι σίγουρο.

Όσον αφορά την ομάδα, αυτό είναι που πρέπει να δημιουργήσουμε, αυτό το πνεύμα πρέπει να έχει το γκρουπ, η ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια, τα πάντα.

Να είμαστε μαζί, θέλω να δω όλους να μάχονται. Όταν βλέπεις κάποιον δίπλα σου να “πεθαίνει” μέσα στο γήπεδο, θα τα δώσεις κι εσύ όλα.

Δεν μπορείς να αδιαφορήσεις. Έτσι σκέφτομαι και ειδικά για μια ομάδα όπως η δική μας.

Μπορεί ο σύλλογος να μην έχει πάρει το πρωτάθλημα για πάρα πολλά χρόνια, αλλά δεν μπορείς να αλλάξεις την ιστορία.

Πριν από εμένα υπήρξαν πολλοί παίκτες, το ίδιο θα συμβεί και στο μέλλον.

Εγώ θέλω να είμαι ο παίκτης που θα γράψει το όνομά του στην ιστορία του συλλόγου, αν μπορώ με κάποιο τρόπο.

Ο καλύτερος τρόπος είναι να νικάς συνεχώς. Αυτό προσπαθώ να κάνω εδώ. Δεν είναι εύκολο, αλλά αυτή είναι η εξήγηση που δίνω και το κίνητρο που έχω.

Θέλω να γραφτώ στην ιστορία όπως συνέβη στην εθνική Σερβίας που περάσαμε στην τελική φάση του Euro μετά από 23 χρόνια.

Όπως συνέβη στα πρωταθλήματα που έχω κατακτήσει με τη Λέγκια Βαρσοβίας, τη ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ, τον Ερυθρό Αστέρα, τα Κύπελλα με αυτές τις ομάδες.

Μένεις στην ιστορία, πάνω απ’ όλα. Μου αρέσει που κάποιος στο μέλλον θα με θυμάται αν ο Παναθηναϊκός κατακτήσει τον τίτλο.

Ότι ο Μλαντένοβιτς έκανε κάτι με την ομάδα.

Θα είναι για μένα ένα σημάδι πως βοήθησα μέσω της καριέρας μου στο club. Είναι κάτι που κανένας δεν μπορεί να το πάρει από εσένα.

Θα είσαι πάντα μέρος της ιστορίας. Και μετά από 20 ή 30 χρόνια που θα αναπολώ το παρελθόν, θα μπορώ να δω το όνομα μου γραμμένο κάπου.

Αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό”.

– Για το τέλος αφήσαμε μια ερώτηση εκτός ποδοσφαίρου. Πόσο θεωρείς πως μοιάζουν οι Σέρβοι με τους Έλληνες και πως νιώθεις πλέον μετά από αρκετό καιρό διαμονής στη χώρα μας;

“Γενικά λατρεύω την Ελλάδα. Τον τρόπο ζωής, το φαγητό, τη μουσική, τα πάντα. Μου αρέσουν όλα πάρα πολύ.

Είναι πολύ κοντά στη δική μου χώρα, αν και θα έλεγα πως η νοοτροπία των ανθρώπων δεν μοιάζει τόσο πολύ.

Είναι διαφορετική, παρότι η κουλτούρα των δύο λαών είναι παρόμοια.

Έχουμε τους ίδιους κανόνες από την Εκκλησία, στα πάντα σχεδόν. Όπως εσείς, έτσι κι εμείς είμαστε κοντά στην θρησκεία.

Στον τρόπο ζωής επίσης, νιώθω λες και βρίσκομαι στη Σερβία, πραγματικά. Αν δεν άκουγα την γλώσσα, θα νόμιζα πως είμαι στη χώρα μου.

Απλά εσείς είστε καλύτερα, γιατί έχετε τη θάλασσα. Από αυτή την άποψη είμαι πολύ χαρούμενος, χωρίς αμφιβολία.

Αλλά θα ξαναπώ πως η νοοτροπία μας, δεν είναι ίδια. Είναι διαφορετική. Αυτό μπορώ να διακρίνω μετά από δύο χρόνια παραμονής στην Ελλάδα.

Όταν πρωτοήρθα είπα μέσα μου πως είμαστε ίδιοι, αλλά τώρα δύο χρόνια μετά νιώθω πως δεν ισχύει αυτό.

Είστε πιο ήρεμοι, είστε αλλιώς. Μπορεί να έχει να κάνει με το γεγονός πως εμείς γνωρίσαμε σχετικά πρόσφατα πολέμους, εσείς έχετε μια εθνότητα, ενώ εμείς όχι, δεν ξέρω για ποιο λόγω ακριβώς ισχύει αυτό.

Ακόμα κι οι προσωπικότητές μας είναι κάπως διαφορετικές, όμως έχουμε παρόμοιες συνήθειες.

Νιώθω πάντως ότι παρ’ όλα αυτά είμαστε πολύ κοντά συγκριτικά με άλλους λαούς, γιατί έχω μέτρο σύγκρισης.

Έχω ζήσει για αρκετά χρόνια σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης, της ανατολικής Ευρώπης και αν με ρωτήσεις τι θέλω;

Θέλω να ζω στην Αθήνα. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να ζήσω εδώ για πάντα. Υπάρχουν πολλά θετικά, η νοοτροπία σας, αν και δεν το διακρίνετε είναι καλή.

Η σύνδεση που έχετε οι περισσότεροι με τους ανθρώπους και την οικογένειά σας επίσης και φυσικά διαθέτετε έναν καιρό που είναι υπέροχος.

Για μένα επιπλέον, το γεγονός πως υπάρχουν ουσιαστικά καθημερινά τέσσερις πτήσεις για τη Σερβία είναι μοναδικό, ενώ μπορώ επίσης, να πάω στη χώρα μου ακόμη και με το αυτοκίνητο όποτε το θελήσω.

Υπάρχουν πολλές θετικές προϋποθέσεις για την οικογένειά μου. Είναι τρομερό μέρος για τα παιδιά μου, για τη γυναίκα μου.

Μόνο και μόνο που ξυπνάς το πρωί, σηκώνεις το κεφάλι και βλέπεις τον ήλιο είναι κάτι που εσάς δεν σας κάνει εντύπωση, αλλά για εμάς που ερχόμαστε από αλλού είναι μοναδικό.

Έχεις 50% καλύτερη διάθεση με του που ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί κι αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να το καταλάβεις”.