Το μόνιμα θλιμμένο βλέμμα του που απομόνωνε ο φακός όταν τον έπιανε στο γήπεδο ή στον πάγκο κατά την πρώτη σεζόν του στον Παναθηναϊκό, έχει δώσει πλέον τη θέση του σε ένα σταθερό χαμόγελο σιγουριάς κι αυτοπεποίθησης. Σαν αυτό που χάρισε στους φίλους του "τριφυλλιού" με το γκολ που πέτυχε απ’ τα έντεκα μέτρα στον τελικό του Κυπέλλου τον περασμένο Μάιο, στον πρώτο "πράσινο" τίτλο έπειτα από 8 χρόνια.

Θα μπορούσαν να γίνουν μίνι-ντοκιμαντέρ αυτά που έζησε ο Αϊτόρ Κανταλαπιέδρα στον πρώτο χρόνο του στον Παναθηναϊκό, που πέρασε τα... πάνδεινα απ’ τις "τρέλες" και τα άνευ λόγου κι αιτίας "καψόνια" του παρωχημένου και βυθισμένου στις πρακτικές της δεκαετίας του ’70 Λάζλο Μπόλονι.

Έφτασε ένα βήμα απ’ την έξοδο, πέρσι τέτοιον καιρό, έμοιαζε με απόλυτα "καμένο χαρτί", σαν τόσους και τόσους παίκτες που πέρασαν τα τελευταία χρόνια απ’ τον Παναθηναϊκό.

Κι όμως το... γύρισε. Γιατί είχε δίπλα του τον άνθρωπο και προπονητή Ιβάν Γιοβάνοβιτς που του προσέφερε ότι πολυτιμότερο υπάρχει για έναν ποδοσφαιριστή: Εμπιστοσύνη και ποδοσφαιρικό ορθολογισμό. Μάζεψε τα "κομμάτια" του με την κατάλληλη υποστήριξη, έκλεισε κάθε πληγή στην τραυματισμένη ψυχολογία του, βρήκε ρόλο και θέση, ξανάγινε πρωταγωνιστής...

Ο Καταλανός είναι το απόλυτο παράδειγμα του "μη βιάζεσαι να κρίνεις κάποιον, αν δεν τον δεις πρώτα σε ‘κανονικές’ συνθήκες". Κι από τις τάσεις φυγής, είναι πλέον εδώ κι αποφασισμένος να τα δώσει όλα για να οδηγήσει μαζί με την υπόλοιπη ομάδα τον Παναθηναϊκό στον πρώτο στόχο της σεζόν: Στους ομίλους του Europa Conference League και μετά στο επόμενο σκαλοπάτι...

Ήταν απόλαυση η συζήτηση μαζί του στο φινάλε της προετοιμασίας του Παναθηναϊκού στο Βάλχζε-Κόζεν της Αυστρίας. Γιατί έβλεπες πλέον απέναντί σου έναν άνθρωπο ήρεμο, συγκεντρωμένο κι ανακουφισμένο. Που έχει πετάξει πια τα "βαρίδια" που κουβαλούσε μέσα του απ’ την πρώτη σεζόν κι ευχαριστιέται ξανά με την ψυχή του αυτό που κάνει.

Όπως το λέει και το επίθετό του σε ελεύθερη (ισπανική) μετάφραση: "Η πέτρα που τραγουδάει". Ο Αϊτόρ "τραγουδάει" ξανά μέσα κι έξω από το γήπεδο και σε μία σπάνια κατάθεση, μίλησε στο SPORT24 για όλα: Για την "αλλαγή" που έγινε μέσα του πριν από ένα χρόνο, για όσα του έδωσε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, γι’ αυτά που έρχονται και πρέπει να κάνει το "τριφύλλι" για να ανέβει κι άλλα επίπεδα, για τους (μεγαλύτερους) στόχους της νέας σεζόν, για τον πανηγυρισμό του στον τελικό που παρεξηγήθηκε χωρίς λόγο, για τους νέους παίκτες και για τον προσωπικό στόχο του να ξαναφέρει τον Φραν Βέλεθ στην Αθήνα τον Μάιο για να πανηγυρίσουν μαζί, μία νέα επιτυχία με τον Παναθηναϊκό. Δέστε τις... ζώνες σας και πάμε...

-Πρώτα απ’ όλα να σου πούμε συγχαρητήρια, διότι μετά τον πρώτο τίτλο σου με τον Παναθηναϊκό και τον τίτλο του MVP στον τελικό του Κυπέλλου, ήρθε η ώρα και για το γάμο, μετά τη μαγευτική πρόταση που έκανες στην αγαπημένη σου τις διακοπές σας. Είσαι έτοιμος και γι’ αυτό το μεγάλο βήμα;

"Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Ναι, είναι κάτι πολύ μεγάλο, πολύ σημαντικό για μένα, για την κοπέλα μου, τις οικογένειές μας και είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα παντρευτούμε.".

-Του χρόνου με το καλό ο γάμος;

"Όχι, σε περίπου δύο χρόνια από σήμερα. Είναι κάτι που θέλουμε πολύ, να μεγαλώσουμε σιγά-σιγά την οικογένειά μας".

-Θα σε ρωτήσω τώρα κάτι, γιατί θα το ρωτούσε κι ο τελευταίος φίλος της ομάδας αν σε είχε απέναντί του... Εκτός απ’ το γάμο που έρχεται, θα... παρατείνεις το "γάμο" σου και με τον Παναθηναϊκό για τα επόμενα χρόνια; Διότι από το κλαμπ υπάρχει διάθεση να σου προτείνει ένα νέο πολυετές συμβόλαιο και να επενδύσει ακόμη περισσότερο πάνω σου έως το 2025, καθότι είσαι ένας απ’ τους πιο σημαντικούς ποδοσφαιριστές της ομάδας...

"(σ.σ. χαμογελάει). Όπως γνωρίζουν όλοι, είμαι πλέον πραγματικά πολύ χαρούμενος εδώ στον Παναθηναϊκό. Είμαι πολύ χαρούμενος για όσα έχουμε κάνει, για το Κύπελλο που κερδίσαμε την περσινή σεζόν και τώρα το μόνο που με απασχολεί είναι να προετοιμαστώ σωστά για τη σεζόν που έρχεται.

Θέλω να ξεκινήσουμε καλά, να μπούμε στους ομίλους του Europa Conference League, να είμαστε όλοι μας καλά και να πάμε ακόμη πιο ψηλά απ’ την περσινή χρονιά. Σε ότι αφορά το μέλλον μου, αυτό είναι κάτι με το οποίο ασχολείται ο ατζέντης μου. Δεν θέλω να έχω στο μυαλό μου το θέμα του συμβολαίου. Θέλω να είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος στην ομάδα και στους στόχους που έχουμε μπροστά μας. Να παίξω ακόμη καλύτερα, να δώσω κι άλλα πράγματα στον Παναθηναϊκό. Θα έρθει και η ώρα που θα μιλήσουμε για το συμβόλαιο. Κάθε πράγμα έχει τον καιρό του... Για μένα το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή είναι να πετύχουμε σαν ομάδα αυτά που θέλουμε".

"Ήταν σαν να έχασα ένα χρόνο απ’ την καριέρα μου..."

-Ορισμένες φορές πάντως, η ζωή κάνει τα δικά της "παιχνίδια" κι αλλάζει τα δεδομένα απ’ τη μια στιγμή στην άλλη. Είχες έναν πολύ δύσκολο πρώτο χρόνο στον Παναθηναϊκό, όπου ούτως ή άλλως όλα ήταν... δύσκολα, όχι μόνο για σένα, αλλά για όλο τον σύλλογο. Και σίγουρα δεν ήσουν τόσο χαρούμενος, όχι με το κλαμπ, αλλά με την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί συνολικά. Κι όμως άλλαξαν τα πάντα μέσα σε ένα χρόνο...

"Ναι, δεν το κρύβω πως ήμουν απογοητευμένος τον πρώτο χρόνο. Πρώτα με μένα... Μπορεί να πει ο καθένας ότι θέλει για την ομάδα, το πώς ήμασταν εκείνη την περίοδο, όμως πρώτα κοιτάζω τον εαυτό μου. Κι εγώ δεν ήμουν πνευματικά έτοιμος για όλες αυτές τις καταστάσεις. Είχα πολύ κακή σεζόν και πνευματικά ήμουν "εκτός".

Όλα συνδέονται μεταξύ τους σαν ένα πράγμα. Η ομάδα, η κατάσταση, οι προπονητές, εγώ... Ανέλαβα την ευθύνη, διότι ήρθα εδώ για να παίξω και να είμαι ο Αϊτόρ που ξέρω, αλλά δεν τον έδειξα τον πρώτο χρόνο. Ένα κομμάτι μέσα μου ένιωθε την ευθύνη και την ανάγκη να δώσει κάτι πίσω στον κόσμο της ομάδας. Ήταν σαν να έχασα εντελώς ένα χρόνο απ’ την καριέρα μου...".

-Αλλά ήταν σαν να τα... ξαναπήρες όλα πίσω τον επόμενο χρόνο. Τα άλλαξε όλα ο Γιοβάνοβιτς; Σε σένα, στην ομάδα, σε όλο τον οργανισμό του ποδοσφαιρικού τμήματος;

"Στην αρχή, δηλαδή στην προετοιμασία, η κατάσταση ήταν παρόμοια, γιατί εγώ πνευματικά ήμουν ‘εκτός’. Δεν ήθελα να μείνω στην ομάδα. Δεν ήθελα να δημιουργώ πρόβλημα στο κλαμπ και ήθελα να φύγω τότε. Γιατί είχα ήδη περάσει έναν πολύ δύσκολο χρόνο και να είμαι απλά ένα κομμάτι, ένα πρόβλημα για την ομάδα. Είπα στη διοίκηση της ομάδας πως ήθελα να φύγω, γιατί δεν ήμουν χαρούμενος.

Μετά μίλησα με τον κ. Ιβάν και μου είπε ότι θα αλλάξουν όλα στην ομάδα. Και μου ζήτησε να δείξω εμπιστοσύνη και στον ίδιο και στην ομάδα. Προσπάθησα να προετοιμάσω τον εαυτό μου τόσο πνευματικά, όσο κι αγωνιστικά και παρότι στην αρχή ήταν δύσκολο -γιατί ήθελα να δείξω πράγματα κι έβλεπα πως οι συμπαίκτες μου έπαιζαν πολύ καλά- κατάφερα να βρω τη θέση μου και να δείξω τι είδους παίκτης μπορώ να είμαι. Με τις ευκαιρίες που μου έδωσε ο προπονητής και με την εμπιστοσύνη που μου έδειξε, όντως άλλαξαν όλα. Πρέπει όμως κι εσύ σαν παίκτης να προσπαθείς και να δείχνεις συνέχεια τι αξίζεις και τι μπορείς να κάνεις. Είμαι πολύ χαρούμενος πλέον που παίζω ποδόσφαιρο μαζί του και με το υπόλοιπο τεχνικό τιμ, γιατί δουλεύουν πάρα πολύ σκληρά και πολύ καλά. Είδαμε πέρσι τη δουλειά τους στο δεύτερο μέρος της σεζόν με την πορεία που κάναμε μέχρι την έξοδο στην Ευρώπη και την κατάκτηση του Κυπέλλου. Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα... Θέλουμε να παλέψουμε για όλα!".

"Μου ζήτησε να του δείξω εμπιστοσύνη..."

-Είσαι πλέον δύο χρόνια στην Ελλάδα, έχεις δει όλες τις υπόλοιπες ομάδες, το πώς αρχίζει να "μεγαλώνει" ξανά και να εξελίσσεται ο Παναθηναϊκός. Τι χρειάζεται η ομάδα για να είναι ακόμη πιο ανταγωνιστική απέναντι σε όλους;

"Για μένα είναι απλό... Θα πρέπει να παίζουμε σε κάθε αγώνα, μα σε κάθε αγώνα, σαν να είναι ‘τελικός’! Όπως κάναμε τους τελευταίους μήνες της περσινής σεζόν. Γιατί αν θες τη γνώμη μου, είναι πολύ πιο ‘εύκολο’ να είσαι συγκεντρωμένος στα ‘μεγάλα’ ματς, με τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, τον Άρη. Γιατί ξέρεις ότι θα αντιμετωπίσεις και 20.000-25.000 οπαδούς στην εξέδρα κι όλοι αυτοί θα θέλουν να σε ‘πληγώσουν’ (σ.σ. γελάει). Το θέμα είναι να έχουμε τον ίδιο βαθμό συγκέντρωσης και να είμαστε το ίδιο καλοί και στα εκτός έδρας παιχνίδια με τους θεωρητικά πιο ‘μικρούς’ αντιπάλους. Και πάνω σ’ αυτό το κομμάτι, πρέπει να ανεβάσουμε το επίπεδό μας...".

-Ξεκαθάρισες απόλυτα με το μήνυμά σου στο Instagram το τι έγινε στον πανηγυρισμό σου μετά το γκολ στον τελικό του Κυπέλλου. Γιατί πιστεύεις ότι κάποιοι παρεξήγησαν τόσο πολύ τον πανηγυρισμό α λα Ντεολοφέου;

"Δεν ξέρω... Ειλικρινά δεν το ξέρω. Θα πρέπει να ρωτήσετε αυτούς. Είμαι ένας άνθρωπος που σέβομαι τους πάντες και δεν θα έκανα ποτέ κάτι προσβλητικό σε κανέναν. Ισως εκείνη την ώρα μιλούσε ο εκνευρισμός τους επειδή έχασαν στον τελικό, διότι πάντα μετά από ένα ματς τέτοιας έντασης έχεις πάρα πολλούς παλμούς. Δεν ξέρω... Αυτό που ξέρω είναι τι έκανα εγώ, το εξήγησα, αλλά κάποιοι δεν θέλουν να το καταλάβουν. Για μένα είναι πολύ ξεκάθαρο...".

-Το χέρι σου πως είναι μετά την πέτρα που δέχθηκες;

"Είναι οκέι, πέρασε αυτό...".

-Είσαι μέσα στην ομάδα, είσαι πολύ σημαντικό κομμάτι της κι αντιλαμβάνεσαι πολύ καλύτερα απ’ όλους εμάς που είμαστε "απ’ έξω" τα πάντα. Νιώθεις πως αυτή η ομάδα, αυτή η προσπάθεια που ξεκινήσατε πέρσι τέτοιες μέρες, "μεγαλώνει" σταθερά;

"Ναι! Σίγουρα ναι! Αλλά πρέπει να κάνουμε πολύ περισσότερα πράγματα από εδώ και πέρα. Θα πρέπει να πολεμάμε καθημερινά για όλα. Πρέπει όλο το κλαμπ και όλοι οι παίκτες να είμαστε έτοιμοι για όλα. Για μάχη με τους πάντες! Πρέπει να δείχνουμε κάθε μέρα, όχι σε κάθε ματς, αλλά σε κάθε μέρα γιατί ο Παναθηναϊκός είναι το μεγαλύτερο κλαμπ στην Ελλάδα. Νιώθω ότι ‘μεγαλώνουμε’ σαν ομάδα και βήμα με το βήμα το κλαμπ κάνει σωστά όλα όσα χρειάζονται. Είναι πλέον θέμα της δουλειάς μας και να είμαστε έτοιμοι όλοι μας να κάνουμε το επόμενο βήμα...".

"Οι νέοι παίκτες έχουν ήδη ανεβάσει το επίπεδό μας"

-Η άποψή σου για τους παίκτες που έχουν έρθει μέχρι σήμερα στην ομάδα; Τον Λοντίγκιν, τον Γκάνεα, τον Τσέριν και τον Μάγκνουσον;

"Έχω πολύ καλή άποψη για όλους. Είμαστε χαρούμενοι που τους έχουμε μαζί μας. Νομίζω ότι έχουμε ήδη ανεβάσει το επίπεδό μας για να πολεμήσουμε για περισσότερα πράγματα, αλλά σίγουρα θα χρειαστούμε κι άλλη ενίσχυση. Γιατί αν θέλουμε να παλέψουμε για όλα, χρειαζόμαστε μία ομάδα με τουλάχιστον 18-19 έτοιμους παίκτες.

Όλα τα καινούργια παιδιά μπήκαν πολύ καλά στην ομάδα, και παρότι είναι μαζί μας μόλις τρεις εβδομάδες έχουν καταλάβει απόλυτα τον τρόπο παιχνιδιού μας κι όλοι τους, ο Γιούρι, ο Γκάνεα, ο Άνταμ, ο ‘Μάγκνα’ είναι πολύ καλοί παίκτες και πολύ καλοί χαρακτήρες...".

-Θα σου λείψει ο Φραν (σ.σ. Βέλεθ);

"Ναι... Όχι μόνο σε μένα, σε όλη την ομάδα θα λείψει... Αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Είμαι στεναχωρημένος γιατί χάσαμε έναν πάρα πολύ σημαντικό παίκτη, έναν από τους αρχηγούς μας κι ένα μεγάλο φίλο, αλλά απ’ την άλλη χαίρομαι για τον ίδιο, γιατί έκανε ένα διαφορετικό και πολύ σημαντικό βήμα για τον ίδιο και την οικογένειά του.

Τώρα, αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να κερδίσουμε πάλι ένα τρόπαιο και να τον φωνάξουμε τον επόμενο Μάιο να πανηγυρίσει μαζί μας... (σ.σ. γελάει)".