Η 2η έκδοση του Nations League βάφτηκε μπλε! Δύο χρόνια μετά την επικράτηση της Πορτογαλίας (1-0 την Ολλανδία) ήταν η σειρά της Γαλλίας να κατακτήσει το τρόπαιο που μπήκε στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια, με την παγκόσμια πρωταθλήτρια να επικρατεί με σκορ 2-1 της Ισπανίας στον τελικό που έλαβε χώρα το βράδυ της Κυριακής στο "Σαν Σίρο" του Μιλάνου, μέσα από μία σπουδαία ανατροπή.

Οι Ίβηρες του Λουίς Ενρίκε προηγήθηκαν δικαίως στο 64ο λεπτό με άψογο πλασέ του Οϊαρθάμπαλ έχοντας καλύτερη εικόνα μέχρι εκείνη τη στιγμή, όμως οι μπλε του Ντιντιέ Ντεσάμπ έχουν παίκτες με προσωπικότητα, κλάση, εμπειρία κα ποιότητα και το επιβεβαιώσαν για μία ακόμα φορά.

Δύο λεπτά μετά το γκολ που δέχτηκαν βρήκαν το γκολ της ισοφάρισης με ένα καταπληκτικό γκολ του Καρίμ Μπενζεμά ενώ στο 80' ολοκλήρωσαν τη μεγάλη ανατροπή με το υπερόπλο Κιλιάν Εμπαπέ, που νίκησε τον Σιμόν με πλασέ μέσα από τη μεγάλη περιοχή, για να της δώσει ένα ακόμα μεγάλο τρόπαιο μετά από εκείνο του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018 όπου και σε εκείνον τον τελικό είχε λάμψει (4-2 επί της Κροατίας) αν και ήταν μόλις 19 ετών.

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως ο εκ των σκόρερ της ομάδας του Ντεσάμπ, Καρίμ Μπενζεμά, έφτασε τους 27 τίτλους στην καριέρα του και είναι πλέον ο Γάλλος με τα περισσότερα τρόπαια στην ιστορία του ποδοσφαίρου, έχοντας 19 με την Ρεάλ, 7 με τη ν Λιόν και 1 πλέον με την εθνική ομάδα της χώρας του.

Το ματς

Ο Λουίς Ενρίκε παρέταξε την Ισπανία με την προσφιλή του διάταξη 4-3-3 και με δύο αλλαγές σε σχέση με τον ημιτελικό απέναντι στην Ιταλία, με τον Γκαρσία και τον Ρόδρι να έχουν πάρει τη θέση των Πάου Τόρες και Κόκε σε άμυνα και μεσαία γραμμή αντίστοιχα. Στον αντίποδα, ο Ντιντιέ Ντεσάμπ δεν άλλαξε τη συνταγή του 3-4-3, ωστόσο είχε και διαφοροποίησεις σε σύγκριση με τις επιλογές του στον ημιτελικό κόντρα στο Βέλγιο, με τον Κιμπεμπέ να αντικαθιστά τον Λικά Ερναντέζ στην τριάδα της άμυνας και τον Τσουαμενί στην τριπλέτα της μεσαίας γραμμής.

Το εντυπωσιακό είναι πως παρότι οι δύο ημιτελικοί ήταν χορταστικοί και γκολ (8 και στα δύο ματς), ο τελικός ήταν πολύ φτωχός ως προς το θέαμα στο πρώτο 45λεπτο, με τις φάσεις άξιας αναφοράς να είναι ελάχιστες έως... μηδενικές.

Η Ισπανία είχε να επιδείξει το σουτ του Οϊαρθάμπαλ στο 11' εντός περιοχής όπου η μπάλα κατέληξε εύκολα στην αγκαλιά του Λιορίς (μοναδική τελική εντός εστίας και για τις δύο ομάδες σε αυτό το διάστημα) και τη μακρινή εκτέλεση φάουλ του Αλόνσο που ήλεγχε ο κίπερ των μπλε ενώ οι παγκόσμιοι πρωταθλητές δεν μπόρεσαν να φτιάξουν κάποια φάση για να απειλήσουν τον Σιμόν, με την 1 τελική στο πρώτο ημίχρονο να αποτελεί αρνητικό ρεκόρ για τους μπλε από τον Ιούνιο του 2006 πο καταγράφει τα στατιστικά των αγώνων η Opta.

Η δολοφονική τριπλέτα Εμπαπέ - Μπενζεμά - Γκριεζμάν δεν μπόρεσε να συγχρονιστεί ώστε να προκαλέσει ρήγματα στους Ίβηρες και η ομάδα του Ντεσάμπ φάνηκε να έχει περισσότερο το μυαλό της στο να μην αφήσει τους Ισπανούς να μπουν στην περιοχή της παρά να παίξει ποδόσφαιρο, με τους παίκτες του Ενρίκε αντίθετα να αποσπούν τα εύσημα για την επιβολή του δικούς τέμπο και ρυθμού στον τελικό.

Η μπάλα σηκώθηκε ελάχιστα από το χορτάρι και υπήρχε πάντα καθαρό μυαλό για σωστή επιλογή στην πάσα, με το 66% στην κατοχή να αποδεικνύει πως κυριάρχησαν με το passing game τους -παρά την πίεση που προσπάθησαν να ασκήσουν οι Γάλλοι- και πως τους έλειπαν μόνο τα πιο συχνά πατήματα και το killer instict αντίπαλη περιοχή.

Στο δεύτερο ημίχρονο η Γαλλία μπήκε με περισσότερο όρεξη και επιθετική διάθεση και μέχρι το 55' έδειχνε να πατάει καλύτερα στο χορτάρι, στα επόμενα λεπτά βρήκε η Ισπανία ξανά την ισορροπία της και ξαναπήρε τα ηνία, για να πάρει εν τέλει φωτιά το ματς από το 64ο μέχρι το 66ο λεπτό, διάστημα στο οποίο σημειώθηκαν δύο γκολ και υπήρχε και ένα δοκάρι.

Ουσιαστικά, το σουτ του Τεό Ερναντέζ που τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι της εστίας του Σιμόν έκανε άνω-κάτω το παιχνίδι, με την Ισπανία να τιμωρεί τους μπλε με γκολ στην εξέλιξη της φάσης. Ο Μπουσκέτς έβγαλε κάθετη πάσα στον Οϊαρθάμπαλ που δεν ήταν εκτεθειμένος, με τον άσο της Σοσιεδάδ να ξεχύνεται στην αντίπαλη περιοχή και να μένει όρθιος παρά το μαρκάρισμα του Ουπαμεκανό, για να γράψει το 1-0 με άψογο διαγώνιο πλασέ με το αριστερό.

Δεν το χάρηκαν πάντως όσο θα ήθελαν αφού δύο λεπτά αργότερα οι παγκόσμιοι πρωταθλητές έδωσαν εκκωφαντική απάντηση, με τον Καρίμ Μπενζεμά να δείχνει την τεράστια κλάση του, παίρνοντας τη μπάλα στα όρια της μεγάλης περιοχής και σε θέση αριστερά και στέλνοντάς την με ονειρεμένο φαλτσαριστό πλασέ στην αριστερή γωνία της εστίας του Σιμόν (1-1).

Αυτά τα δύο γκολ έβαλαν μπουρλότο στο ματς, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ένα εντυπωσιακο δεκάλεπτο όπου η κάθε ομάδα είχε τελικές ευκαιρίες για το δεύτερο γκολ, που τελικά ήρθε στο 80' και είχε την υπογραφή του Εμπαπέ.

Ο Τεό Ερναντέζ έβγαλε κάθετη πάσα στον στράικερ της Παρί Σεν Ζερμέν και εκείνος με ψύχραιμο αριστερό πλασέ πέρασε τη μπάλα κάτω από το σώμα του κίπερ της Μπιλμπάο για να κάνει την ανατροπή (2-1), με το γκολ να κατακυρώνεται μετά από έλεγχο της φάσης μέσω VAR που κράτησε σχεδόν δύο λεπτά, ανεβάζοντας την αδρεναλίνη στο κόκκινο.

Από το 80' και μετά το παιχνίδι απέκτησε έναν ακόμα πιο τρελό ρυθμό, με την Ισπανία να ψάχνει με πείσμα την ισοφάριση και την Γαλλία το τρίτο γκολ για να "σκοτώσει" την αντίπαλό της, για να μιλήσει πάντως η κλάση του κάπτεν Λιορίς, που έκανε δύο τρομερές επεμβάσεις σε σουτ των Οϊρθάμπαλ στο 88' και Πίνο στο 90+4' και έβαλε και αυτός φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην κατάκτηση του τροπαίου από τους Γάλλους.

ΙΣΠΑΝΙΑ: Σιμόν, Αθπιλικουέτα, Γκαρσία, Λαπόρτ, Αλόνσο, Γκάβι (75' Κόκε), Μπουσκέτς, Ρόδρι (84' Φορνάλς), Τόρες (84' Μερίνο), Οϊαρθάμπαλ, Σαράμπια (61' Πίνο)

ΓΑΛΛΙΑ: Λιορίς, Κουντέ, Βαράν (43' Ουπαμεκανό), Κιμπεμπέ, Παβάρ (80' Ντουμπουά), Πογκμπά, Τσουαμενί, Ερναντέζ, Γκριεζμάν (90' Βερτού), Μπενζεμά, Εμπαπέ