Η σπίθα να γίνει φλόγα: Τα σπουδαία “διπλά”, που επέστρεψαν μετά από χρόνια, δείχνουν το δρόμο στην Εθνική

Η Εθνική αντιμετωπίζει εκτός έδρας τη Σκωτία (9/10, 21:45 MATCHCENTER SPORT24, ALPHA) και τη Δανία (12/9, 21:45 MATCHCENTER SPORT24) για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2026 αναζητώντας δύο αποτελέσματα που θα της επιτρέψουν να συνεχίσει να κυνηγάει την πρώτη συμμετοχή της στην τελική φάση της διοργάνωσης μετά από 12 χρόνια.

Η γαλανόλευκη θα ήθελε τουλάχιστον να μην ηττηθεί από τη Σκωτία, καθώς αυτό θα την έφερνε με την πλάτη στον τοίχο ακόμα και για τη δεύτερη θέση του ομίλου, η οποία δίνει την ευκαιρία πρόκρισης μέσω μπαράζ. Ασφαλώς, αν θέλει να κρατήσει ζωντανή την υπόθεση πρώτη θέση, θα πρέπει να αποσπάσει θετικό αποτέλεσμα και στις δύο αναμετρήσεις.

Ιδανικά, οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς αναζητούν τουλάχιστον 4 βαθμούς (1 νίκη και 1 ισοπαλία), που αν έρθουν, θα βάλουν για τα καλά την επίσημη αγαπημένη, στο κόλπο ακόμα και της πρώτης θέσης του ομίλου, που οδηγεί απευθείας στα γήπεδα των ΗΠΑ, του Καναδά και του Μεξικό.

Οι μεγάλες εκτός έδρας νίκες ήταν μια συνήθεια για την Εθνική στις αρχές του αιώνα, όμως αγνοούνταν για 15 ολόκληρα χρόνια. Μια σπίθα που είχε σβήσει, όμως άναψε ξανά το βράδυ της περασμένης 10ης Οκτωβρίου, όταν οι διεθνείς μας, με νωπή την απώλεια του Τζωρτζ Μπάλντοκ, ο οποίος είχε χαθεί την προηγούμενη μέρα, άλωσαν το Γουέμπλεϊ, πετυχαίνοντας μία από τις μεγαλύτερες νίκες της ιστορίας του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.

Έναν χρόνο αργότερα καλείται να επαναλάβει μία, ή και δύο εκτός έδρας μεγάλες εμφανίσεις, όπως έκανε και στις 23 Μαρτίου και πάλι απέναντι στους Σκοτσέζους, αλλά και κατά συνήθεια μέχρι το 2009, πριν “σιγήσει” για περίπου 15 χρόνια.

Αυτά είναι τα μεγαλύτερα “διπλά” της Εθνικής ομάδας τον 21ο αιώνα.

Εκεί που ξεκίνησαν όλα

Ισπανία – Ελλάδα 0-1, (7 Ιουνίου 2003, προκριματικά Euro 2004)

Στον δρόμο για το Euro 2004, η Ελλάδα του Ότο Ρεχάγκελ βρισκόταν στον 6ο προκριματικό όμιλο μαζί με Ισπανία, Ουκρανία, Αρμενία και Β. Ιρλανδία. Η Εθνική που είχε ηττηθεί από τους Ισπανούς στη Λεωφόρο την πρώτη κιόλας αγωνιστική με 0-2, ξαναβρήκε τη φούρια ρόχα στην 6η αγωνιστική, αυτή τη φορά στη Σαραγόσα.

Αναγκασμένη για ένα σπουδαίο αποτέλεσμα, καθώς είχε ηττηθεί και στην Ουκρανία τη 2η αγωνιστική, η γαλανόλευκη πέτυχε μία από της μεγαλύτερες νίκες της ιστορίας της ως τότε.

Μοναδικός σκόρερ της αναμέτρησης, ο Στέλιος Γιαννακόπουλος, που πέτυχε ένα ιστορικό γκολ για τη συνέχεια του ελληνικού ποδοσφαίρου, χωρίς το οποίο, το “θαύμα” της Πορτογαλίας δε θα είχε συμβεί ποτέ.

Η Ελλάδα, που στις δύο πρώτες αγωνιστικές είχε ηττηθεί και από τους δύο άλλους μνηστήρες της πρώτης θέσης του ομίλου, με ισάριθμες νίκες στα έξι παιχνίδια που ακολούθησαν τερμάτισε στην πρώτη θέση με 18 βαθμούς, έναν βαθμό μπροστά από την Ισπανία.

Η πρώτη μεγάλη νίκη του αιώνα για την Εθνική

Τα δύο “διπλά” που δεν θα ξεχάσει κανείς

Πορτογαλία – Ελλάδα 1-2 (12 Ιουνίου 2004, πρεμιέρα Euro 2004)

Όσα και να γραφτούν για την πρεμιέρα της Εθνικής στο Euro 2004 απέναντι στην οικοδέσποινα Πορτογαλία, δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν το μέγεθος της έκπληξης που προκάλεσε στην ποδοσφαιρική Ευρώπη.

Ασφαλώς αφού επρόκειτο για τελική φάση διεθνούς διοργάνωσης, θα μπορούσε να διαφέρει ο “τυπικά” γηπεδούχος από τον πραγματικό, όμως τόσο στην πρεμιέρα όσο και στον τελικό 22 βράδια αργότερα οι Πορτογάλοι ήταν γηπεδούχοι και στο ταμπλό.

Το παιχνίδι ξεκίνησε ιδανικά, με τον Γιώργο Καραγκούνη να ξεσηκώνει την Ελλάδα, στο 7ο μόλις λεπτό, σκοράροντας από μακριά. Ακολούθησαν τεράστιες προσπάθειες από τους γηπεδούχους, οι οποίοι όμως αδυνατούσαν να βρουν κλασικές ευκαιρίες, παρά μόνο μακρινά σουτ.

Οι παίκτες του Ρεχάγκελ αμύνονταν σωστά και με προσήλωση στο σχέδιο του Γερμανού, αναζητώντας παράλληλα τις ευκαιρίες τους. Μια τέτοια βρέθηκε στο 50ο λεπτό, όταν ο Γιούρκας Σεϊταρίδης διέσχισε όλη τη δεξιά πλευρά του γηπέδου και έφτασε να ανατραπεί εντός περιοχής από τον, 19χρονο τότε, Κριστιάνο Ρονάλντο.

Ο Άγγελος Μπασινάς δε μπορούσε να αφήσει την ευκαιρία από τη βούλα να πάει χαμένη και διεύρυνε το προβάδισμα της Εθνικής.

Οι Πορτογάλοι συνέχισαν να προσπαθούν με την πλειοψηφία των επιθέσεών τους να πέφτουν σαν κύματα, στον βράχο που είχε στήσει η ελληνική ομάδα.

Το μόνο που κατάφεραν τελικά, ήταν να μειώσουν το σκορ στο 90+3′ με κεφαλιά του Κριστιάνο, έπειτα από σέντρα του Λουίς Φίγκο.

Η αρχή του ονείρου

Πορτογαλία – Ελλάδα 0-1 (4 Ιουλίου 2004, τελικός Euro 2004)

Δε θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστό για την ιστορία, το Euro να τελειώσει, με την ίδια αναμέτρηση με την οποία ξεκίνησε. Οι 22 ημέρες που χωρίζουν τις δύο αυτές συναντήσεις της Ελλάδας με την Πορτογαλία, φαίνονται σαν αιώνας. Θα μπορούσε κάποιος να πει, πως τα δύο παιχνίδια δε θα έμοιαζαν σε τίποτα μεταξύ τους.

Κυρίως γιατί δεν έμοιαζαν οι δύο ομάδες με αυτές της πρεμιέρας.

Οι Πορτογάλοι, κινδύνεψαν να μην περάσουν στα νοκ άουτ, έπειτα από την ήττα στην πρεμιέρα, όμως παίζοντας εξαιρετικά έφτασαν μέχρι τον τελικό που τόσο ήθελαν. Σίγουρα δε θα ήταν το ίδιο αφελείς, όσο εμφανίστηκαν στο πρώτο παιχνίδι, όπως και σίγουρα διψούσαν να πάρουν εκδίκηση, από την ομάδα που τους χάλασε την τελετή έναρξης.

Η Ελλάδα από την άλλη, στην πρεμιέρα ήταν μια φιλόδοξη ομάδα που απολάμβανε την πρώτη της συμμετοχή σε τελική φάση Euro, ενώ 22 μέρες αργότερα ήταν μια ομάδα που είχε σπάσει κάθε ταβάνι της, είχε μετρήσει το ύψος της απέναντι στις μεγαλύτερες ομάδες της εποχής και είχε βγει ψηλότερη.

Ασφαλώς και στον τελικό, όπως και σε κάθε ένα από τα νοκ άουτ παιχνίδια της, η Εθνική μπήκε ως αουτσάιντερ. Αυτό πίστευε όλος ο κόσμος, εκτός από τους 23 του Ρεχάγκελ και τον ίδιο.

Δε χρειάζονται πολλές αναλύσεις και περιγραφές για το τι έγινε σε εκείνο το ματς, καθώς ακόμα και εκείνοι που δεν είχαν γεννηθεί ακόμα, έχουν δει αρκετές φορές τον Άγγελο Χαριστέα να σηκώνεται και να πιάνει την κεφαλιά από το κόρνερ του Μπασινά στο 57′ και τα “πάμε η Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης, στον έβδομο ουρανό όλοι αδέρφια” που συντροφεύουν κάθε αφιέρωμα για το έπος του 2004.

Μάλιστα ανατρέχοντας στα συναισθήματα που προκλήθηκαν στους θεατές που είδαν ζωντανά την αναμέτρηση, μάλλον η επικράτηση του τελικού ήρθε με λιγότερο άγχος από εκείνη της πρεμιέρας, αλλά και από τα προηγούμενα νοκ άουτ παιχνίδια.

Το όνειρο που έγινε πραγματικότητα

Ο δρόμος για το Euro 2008 περνούσε από την Κωνσταντινούπολη

Τουρκία – Ελλάδα 0-1 (17 Οκτωβρίου 2007, προκριματικά Euro 2008)

Η Ελλάδα, ως κάτοχος του τροπαίου, θα ήταν μεγάλο πλήγμα να λείψει από το Euro του 2008. Η ήττα από την Τουρκία με το βαρύ 1-4 στο “Γ. Καραϊσκάκης” στις 24 Μαρτίου 2007 είχε περιπλέξει τα πράγματα για την Εθνική.

Βέβαια μέχρι την αναμέτρηση της Κωνσταντινούπολης για τη 10η αγωνιστική των προκριματικών, η γαλανόλευκη είχε, εκτός από την εντός έδρας ήττα από τους Τούρκους, επτά νίκες και μία ισοπαλία στη Νορβηγία.

Αντίθετα οι Τούρκοι είχαν απωλέσει αρκετούς βαθμούς, τόσο με την ήττα τους στη Βοσνία, όσο και με τις ισοπαλίες με Νορβηγία, Μάλτα και Μολδαβία.

Έτσι τη στιγμή που η Ελλάδα ταξίδεψε στο Αλί Σαμί Γιεν είχε 22 βαθμούς με την Τουρκία στους 18, ενώ απέμεναν δύο αγωνιστικές μετά της συνάντησή τους.

Οι γηπεδούχοι έψαχναν μόνο νίκη για να μπορέσουν να επανέλθουν σε απόσταση βολής και να έχουν ελπίδες απευθείας πρόκρισης.

Αυτές τις ελπίδες έσβησε ο Γιάννης Αμανατίδης, όταν από την άψογη κάθετη πάσα του Γιώργου Σαμαρά, νίκησε τον Ντεμιρέλ “σκάβοντας” τη μπάλα από πάνω του, και έκανε το 0-1 στο 79ο λεπτό.

Βέβαια, σε μία εποχή που η Εθνική δεν παιζόταν, όταν αναζητούσε αποτελέσματα, κέρδισε και τα επόμενα δύο παιχνίδια με Μάλτα εντός και Ουγγαρία εκτός.

Η τρομερή συγκομιδή 31 βαθμών από τους 36 διαθέσιμους στις 12 αγωνιστικές (10 νίκες, 1 ισοπαλία και 1 ήττα) των προκριματικών, δε θα μπορούσε να της δώσει κάτι λιγότερο από την πρώτη θέση.

Το μεγάλο “διπλό” στην Κωνσταντινούπολη

Μουντιάλ ξανά: South Africa here we come

Ουκρανία – Ελλάδα 0-1 (18 Νοεμβρίου 2009, πλέι οφ πρόκρισης Μουντιάλ 2010)

Μετά από δύο συνεχόμενες συμμετοχές σε τελική φάση Euro, έλειπε πολύ από την Εθνική μία συμμετοχή σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, καθώς η τελευταία και μοναδική ήταν εκείνη του 1994.

Η αποτυχία της πρόκρισης στο Μουντιάλ του 2006 ήταν πολύ βαριά μετά την κατάκτηση του Euro το 2004.

Ο δρόμος για τη Νότια Αφρική και το Παγκόσμιο του 2010 περνούσε από τον 2ο προκριματικό όμιλο για την Ελλάδα στον οποίο βρισκόταν μαζί με Ελβετία, Λετονία, Ισραήλ, Λουξεμβούργο και Μολδαβία.

Η Εθνική με 6 νίκες, 2 ισοπαλίες και 2 ήττες, συγκέντρωσε 20 βαθμούς και έχασε την απευθείας πρόκριση από την Ελβετία για έναν μόλις πόντο.

Έτσι θα έπρεπε να διεκδικήσει την πρόκρισή της μέσω πλέι οφς, στα οποία η κλήρωση, έβαλε στο διάβα της την Ουκρανία.

Το πρώτο παιχνίδι έγινε στο ΟΑΚΑ, το Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009 και έληξε ισόπαλο χωρίς γκολ.

Η ρεβάνς τέσσερα βράδια αργότερα, απαιτούσε από την ομάδα του Ρεχάγκελ, να σκοράρει και να μη χάσει, αφού τότε ίσχυε το εκτός έδρας γκολ, επομένως το μόνο ισόπαλο αποτέλεσμα που θα έστελνε το παιχνίδι στην παράταση, ήταν το 0-0.

Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης, ο άνθρωπος των μεγάλων γκολ για την Εθνική, σκόραρε στο 31ο λεπτό από ασίστ του Σαμαρά. Οι Ουκρανοί δεν κατάφεραν να σκοράρουν ποτέ και η Ελλάδα προκρίθηκε εμφατικά σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου για πρώτη φορά, μετά από 16 χρόνια.

Μεγάλη πρόκριση ήρθε ξανά, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας το 2014. Όμως, για να βρεθεί η επίσημη αγαπημένη εκεί, δεν της χρειάστηκε κάποια εκτός έδρας υπέρβαση. Θα της χρειαζόταν σε κάθε προκριματική φάση διοργάνωσης από τότε και μετά, όμως δεν ήρθε σε καμία περίπτωση.

Ένα τόσο σπουδαίο και σημαντικό “διπλό” έλειπε από την ομάδα για 15 ολόκληρα χρόνια.

Μουντιάλ ξανά μετά από 16 χρόνια

 

Η σπίθα που άναψε ξανά τη φλόγα

Αγγλία – Ελλάδα 1-2 (10 Οκτωβρίου 2024, 3η αγωνιστική Β’ ομίλου, UEFA Nations League B)

Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2024, στον ελληνικό πάγκο να βρεθεί ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και η Εθνική να είναι σε φάση αναδόμησης με νέες βλέψεις και ελπίδες.

Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είχε κάνει το χρέος του, να κερδίσει τη Φινλανδία εντός και την Ιρλανδία εκτός και να φτάσει στην κρίσιμη αναμέτρηση έχοντας το μάξιμουμ των βαθμών. Όλα είχαν πάει κατ’ ευχήν και σύμφωνα με τις προσδοκίες.

Αυτό που δεν προσδοκούσε και δε θα μπορούσε να προβλέψει κάποιος, ήταν η τραγική είδηση του θανάτου του Τζωρτζ Μπάλντοκ το βράδυ πριν την αναμέτρηση.

Η ελληνική ομοσπονδία αιτήθηκε την αναβολή της αναμέτρησης. Πως θα μπορούσαν οι διεθνείς να αγωνιστούν, θρηνώντας την απώλεια του συμπαίκτη τους;

Το αίτημα δεν έγινε δεκτό και οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς, μαζί με όλο το γαλανόλευκο επιτελείο κλήθηκαν να δώσουν αυτή τη μάχη.

Μοιάζει μοιραίο, όσο απίθανο και να έμοιαζε το αποτέλεσμα.

Η εμφάνιση των Ελλήνων παικτών ήταν συγκλονιστική, σαν να έπαιζαν όλοι για τον Τζωρτζ.

Η Εθνική δικαιούταν να προηγηθεί και αυτό συνέβη στο 49′ όταν μετά από σπουδαία ενέργεια, ο Κουλιεράκης μπήκε στην περιοχή, βρήκε τον Παυλίδη και εκείνος με κίνηση σπουδαίου σέντερ φορ ελευθερώθηκε και εκτέλεσε τον Πίκφορντ.

Η ελληνική ομάδα συνέχισε να είναι καλή, καλύτερη από την αντίπαλό της. Βρήκε και δεύτερο γκολ, ξανά με τον Παυλίδη, όμως για χιλιοστά ήταν εκτεθειμένος.

Η αγγλική ομάδα όμως ξεχείλιζε από ποιότητα και έτσι βρήκε ένα όμορφο γκολ με σουτ εκτός περιοχής του Τζουντ Μπέλιγχαμ και ισοφάρισε στο 87′.

Φαινόταν πως η μεγάλη νίκη θα χανόταν πολύ άδικα, αφού η Ελλάδα ήταν ανώτερη σε όλο το παιχνίδι.

Εκείνο το βράδυ όμως, το δίκαιο έμελλε να επικρατήσει. Έτσι μετά από φάση διαρκείας, ο Παυλίδης βρήκε την ευκαιρία και έκανε το 1-2 στο 90+4′.

Η μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη, βάσει ονόματος, στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ήταν γεγονός.

Το σπουδαίο “διπλό” στο Γουέμπλεϊ

 

Οι μπέμπηδες του Γιοβάνοβιτς έδειξαν το μέλλον της Εθνικής

Σκωτία – Ελλάδα 0-3 (23 Μαρτίου 2025, UEFA Nations League πλέι οφς ανόδου)

Παρά τη νίκη στο Γουέμπλεϊ η Ελλάδα τερμάτισε δεύτερη στον 2ο όμιλο της Β’ κατηγορίας του Nations League ούσα ισόβαθμή με την Αγγλία με 15 βαθμούς και έχοντας 5 νίκες και 1 ήττα σε 6 ματς. Τα λιοντάρια όμως, έχοντας καλύτερη διαφορά τερμάτων στις μεταξύ μας αναμετρήσεις (επικράτησαν 0-3 στην Αθήνα), κατέλαβαν την πρώτη θέση και πήραν την απευθείας άνοδο στην Α’ κατηγορία.

Η Εθνική θα έπρεπε να δώσει διπλή αναμέτρηση μπαράζ με τη Σκωτία προκειμένου να της πάρει τη θέση στην κορυφαία κατηγορία του Nations League.

Οι Σκοτσέζοι μπορεί να μη προκαλούσαν φόβο στο κοινό, όμως επρόκειτο για πολύ έμπειρη ομάδα στο υψηλό επίπεδο. Έτσι στις 20 Μαρτίου 2025 σε ένα παιχνίδι στο “Γ. Καραϊσκάκης” που οι διεθνείς μας έδειχναν καλύτεροι από τους αντιπάλους τους, οι φιλοξενούμενοι βρήκαν ένα πέναλτι-γκολ με τον ΜακΤόμινεϊ, προηγήθηκαν, και ελληνικό γκολ δεν ήρθε παρά τις όσες προσπάθειες.

Τρία βράδια αργότερα η Εθνική ταξίδεψε στο Χάμπντεν Παρκ, για να ανατρέψει το εις βάρος της 0-1 του πρώτου παιχνιδιού.

Παρά την εντός έδρας ήττα, η εικόνα του πρώτου ματς έδινε αισιοδοξία για την κατάληξη του δευτέρου. Ούτε ο πιο αισιόδοξος όμως δε θα προέβλεπε την ακριβή έκβαση αυτή της σπουδαίας βραδιάς.

Προβλήματα τραυματισμών και καρτών, αλλά και η ανάγκη να χτυπήσει τη Σκωτία επιθετικά, οδήγησαν τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς να παρατάξει μία από τις νεότερες αρχικές ενδεκάδες που έχει αγωνιστεί ποτέ με τα γαλανόλευκα. Ο μέσος όρος ηλικίας των 11 εκλεκτών ήταν μόλις 22,7 έτη.

Συγκεκριμένα, στην ενδεκάδα της Εθνικής βρίσκονταν οι Τζολάκης (22), Γιαννούλης (29), Κουλιεράκης (21), Μαυροπάνος (27), Βαγιαννίδης (23), Ζαφείρης (22), Μουζακίτης (18), Καρέτσας (17), Τζόλης (23), Κωνσταντέλιας (22) και Παυλίδης (26).

Ο νεανικός ενθουσιασμός, μαζί με την άγνοια κινδύνου και το άπλετο ταλέντο της ελληνικής ομάδας έσπειραν τον πανικό στο Χάμπντεν Παρκ.

Το σκορ άνοιξε στο 20′ ο Γιάννης Κωνσταντέλιας, από ασίστ του Γιώργου Βαγιαννίδη.

Ο άσος του ΠΑΟΚ στο 42ο λεπτό σέρβιρε το 2ο γκολ στον Καρέτσα, με τον 17χρονο να γίνεται σκόρερ για την Εθνική στην πρώτη παρουσία του στην αρχική ενδεκάδα.

Ότι σχέδια και να έκαναν οι Σκοτσέζοι στο ημίχρονο για να επανέλθουν, τα διέγραψε και πάλι ο Κωνσταντέλιας, ο οποίος συμπληρώνοντας την καλύτερή του εμφάνιση με τα γαλανόλευκα, έκλεψε τη μπάλα έξω από την περιοχή των γηπεδούχων και πάσαρε άψογα στον Τζόλη, ο οποίος έκανε το 0-3 στο 46ο λεπτό.

Τίποτα δεν άλλαξε ως το τέλος της αναμέτρησης με την Ελλάδα να παίρνει μία σπουδαία νίκη, παρουσιάζοντας ένα πρότζεκτ με ορίζοντα δεκαετίας, γεμίζοντας ελπίδα τους φίλους της Εθνικής.

Το σόου των μπέμπηδων του Ιβάν στο Χάμπντεν Παρκ

Η Εθνική ταξιδεύει πρώτα στη Σκωτία και στη συνέχεια στη Δανία αναζητώντας, αν είναι δυνατόν, δύο τέτοιες βραδιές, ή τουλάχιστον μια επανάληψη αυτής με τη Σκωτία για αρχή, ώστε να έχει τον πρώτο λόγο για τη δεύτερη θέση του ομίλου.

Τα τελευταία χρόνια δύσκολα θα τολμούσαμε να σκεφτούμε δύο σερί θετικά αποτελέσματα σε έδρες αυτής της δυναμικότητας, όμως τα πιο πρόσφατα δείγματα της ομάδας του Ιβαν Γιοβάνοβιτς, μόνο αισιοδοξία μας γεμίζουν.

Ασφαλώς δεν είναι εύκολες αποστολές, ούτε είναι δεδομένο, πως θα έρθει κάτι θετικό.

Δεδομένο, και δύσκολα θα ανατραπεί αυτό, είναι πως η γαλανόλευκη θα τα δώσει όλα και για άλλη μια φορά, σε αυτή της την εκδοχή, θα μας καθηλώσει στις τηλεοράσεις για να δούμε πως θα τα πάει.

Με την ελπίδα όλων, η φωτιά που είχε σβήσει, με σπίθα το Γουέμπλεϊ και το Χάμπντεν Παρκ, να ξαναγίνει φλόγα.