Πέρασε κάπως απαλά η απόκτηση του Τζιμπρίλ Σιντιμπέ από την ΑΕΚ, λογικό θα έλεγε κανείς μετά από τη φρενίτιδα ενθουσιασμού για την απόκτηση του τεράστιου Μαρσέλο από τον Ολυμπιακό, η οποία επισκίασε τα πάντα. Είναι όμως μια πολύ ξεχωριστή προσθήκη, ένας ποδοσφαιριστής που έχει πίσω του σπουδαία καριέρα και βαριάς αξίας παράσημα. Με πιο λαμπρό όλων, το χρυσό μετάλλιο από την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου με τη Γαλλία, το 2018.

Υπήρξε επίσης βασικό στέλεχος της εξαιρετικής κατά τη σεζόν 2016/17 Μονακό, η οποία κατέκτησε τη Ligue 1 στη χώρα. Ποδοσφαιριστής του οποίου η χρηματιστηριακή αξία είχε ανέλθει στα 18 εκατ. ευρώ την περίοδο εκείνη, ένας δεξιός μπακ με θαυμαστή ποιότητα και ισορροπία, μια ουτοπική προσέγγιση ότι η ΑΕΚ θα μπορούσε να τον αποκτήσει στα 30 χρόνια του. Να που έγινε όμως. Και επετεύχθη με υπαρκτό και ζωντανό ενδιαφέρον από τρεις ομάδες της Premier League, ασχέτως αν εν τέλει αυτές προχώρησαν σε κάτι διαφορετικό.

Η έλευσή του σηματοδοτεί και την 'παγίωση' της διάταξης με τέσσερις στην άμυνα, αν κρίνει κάποιος και από τα λεγόμενά του όταν επέστρεψε στη Μονακό μετά το πέρασμά του από την Έβερτον: ''Επέστρεψα διότι είχα τις εγγυήσεις ότι θα παίζω δεξιά, εκεί που ξέρω ότι μπορώ να αποδώσω καλύτερα''. Ναι μεν έχει χρησιμοποιηθεί και ως αριστερό μπακ ή και δεξί στόπερ σε άμυνα τριών, όμως είναι σαν να τον αποδυναμώνεις.

Άλλωστε και ο ίδιος ο Αλμέιδα, όταν συζήτησε με τους ανθρώπους της ομάδας για το πώς σκέφτεται την ΑΕΚ στο χορτάρι, είχε μεταφέρει την ανησυχία του για το μεγάλο κενό στο δεξί άκρο της άμυνας. Καλύτερος τρόπος να επιτευχθεί ποιοτική ενίσχυση για τα δεδομένα ελληνικής ομάδας που δεν έχει αγώνες στην Ευρώπη, δεν υπήρχε. Σίγουρα, λοιπόν, δεν είναι αυτή η κατάλληλη στιγμή για να του ζητηθεί κάτι διαφορετικό από αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα.

Η "κατάρα" που έρχεται να ξορκίσει

Πέραν όλων των άλλων, ο Σιντιμπέ έρχεται για να σβήσει από τον ποδοσφαιρικό μαυροπίνακα όλες τις μουντζούρες που έχουν αφήσει εκεί οι συμπατριώτες του οι οποίοι αγωνίστηκαν με τον Δικέφαλο σε κιτρινόμαυρη φανέλα. Δεν ήταν πολλοί, όμως οι εντυπώσεις ήταν οι χειρότερες δυνατές, ειδικά για τους τρεις εκ των τεσσάρων που είχαν αποκτηθεί με πολύ υψηλές προσδοκίες.

Ο πρώτος ήταν ο Ερίκ Ραμπεσαντρατανά, το μακρινό πια 2001. Πολύ αξιόλογο όνομα του γαλλικού ποδοσφαίρου την εποχή εκείνη και αρχηγός της Παρί Σεν Ζερμέν, διεθνής με τις μικρές εθνικής ομάδες της Γαλλίας προτού επιλέξει τη γενέτειρά του Μαδαγασκάρη, παίζοντας μαζί της σε 75 αγώνες. Ήρθε υπέρβαρος επί διοίκησης Μάκη Ψωμιάδη και αγωνίστηκε σε μόλις 5 επίσημα ματς, εκ των οποίων κανένα για το πρωτάθλημα Ελλάδας!

Από τον δεύτερο, τον Ολιβιέ Ενσιαμπαφούμου, η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχαν ιδιαίτερες απαιτήσεις. Μπήκε από το παράθυρο, στην ΑΕΚ το 2009, όταν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς τον δοκίμασε σε προπονήσεις και πίστεψε ότι, παρόλο που ήταν στόπερ, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως δεξιός μπακ-χαφ. Έπαιξε σε τρία ματς Κυπέλλου και αποχώρησε γρήγορα.

Οι δύο μεγαλύτερες απογοητεύσεις, ωστόσο, ήταν και οι πιο πρόσφατες. Το περασμένο καλοκαίρι η ΑΕΚ απέκτησε ως ελεύθερο τον Νταμιάν Λε Ταλέκ μετά από μία τριετία στη Μονπελιέ και αγόρασε τον δεξιό μπακ Κλεμάν Μισελέν από τη Λανς. Πίστεψε ότι έκανε δύο πολύ σημαντικές προσθήκες, όμως αμφότεροι παρουσιάστηκαν πολύ κατώτεροι των προσδοκιών. Έπαιξαν αρκετά ματς πέρυσι, όμως ελάχιστα καλά πράγματα υπάρχουν για να θυμάται κάποιος και από τους δύο.