Από το 2013 κι εντεύθεν, από τότε δηλαδή που η ΑΕΚ εισχώρησε οικειοθελώς στα γρανάζια της αγωνιστικής "επανεκκίνησης" προκειμένου να αποτινάξει τον ζυγό των χρεών και να οικοδομήσει από την αρχή το σημερινό υγιές μοντέλο της, ο Δημήτρης Μελισσανίδης είχε ως προτεραιότητα το γήπεδο.

Σήμερα, όλοι διαπιστώνουμε το γιατί: η ομάδα έχει αποκτήσει τη χαμένη δυναμική 19 ετών ξενιτεμού και "ζητιανιάς", έχει δικό της σπίτι, μαζί και καλή ομάδα.

Για να συμβεί ασφαλώς το τελευταίο, θα έπρεπε να βρεθεί κι ο κατάλληλος άνθρωπος για να την καθοδηγήσει εντός των γηπέδων.

Στα χρόνια που προηγήθηκαν της έλευσης του Ματίας Αλμέιδα στα μέρη μας, ο διοικητικός ηγέτης της ΑΕΚ ουδέποτε δέθηκε με κάποιον ιδιαίτερα.

Σε κάποιους πίστεψε λίγο περισσότερο, άλλοι τον απογοήτευσαν γρήγορα, υπήρχαν κι εκείνοι που ίσως να αδικήθηκαν από συμπτώσεις, συνθήκες και καταστάσεις.

Στην καρδιά του, ωστόσο, ως ο ένας που θα του δημιουργούσε τη σιγουριά και την εμπιστοσύνη που κάποτε χαρακτήριζε τη σχέση του με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, δεν είχε βρεθεί.

Ο Δέλλας πήρε το βάπτισμα μέσα από τις χαμηλές κατηγορίες, ωστόσο στο ξεκίνημα της πορείας στην Α’ Εθνική, το σχέδιο ανάδειξής του στον προπονητή που μέσα από την ΑΕΚ θα εκτοξευόταν και θα έκανε πορεία πολλών ετών στον πάγκο της, γρήγορα καταρρίφθηκε.

Ίσως και βιαστικά… Ο Ουζουνίδης, δεν διέθετε το υλικό που θα έπρεπε αναλαμβάνοντας την ομάδα που μόλις είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα του 2018, δεδομένα δεν τον βοήθησαν οι καταστάσεις.

Ακόμα κι ο Μανόλο Χιμένεθ, ο τεχνικός που οδήγησε την ΑΕΚ στην κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος μετά από 24 χρόνια φαγούρας, ουδέποτε τον έπεισε ότι μπορεί να γίνει αυτός που θα την οδηγούσε στην επόμενη μέρα της, ας πήγε κι ήρθε τρεις φορές.

Μπαίνοντας στο νέο γήπεδο, ο προπονητής θα έπρεπε να είναι άλλος. Δοκιμάστηκαν επίσης ο Πογέτ, ο Κετσπάγια, ο Μοράις, ο Καρντόσο, ο Καρέρα, ο Κωστένογλου και ο Μιλόγεβιτς, μα όλοι τους ήταν πάντα στη σκέψη του ως προσωρινοί.

Εκτός αν κάποιος εξ αυτών έκανε τη μεγάλη ανατροπή στην κοσμοθεωρία του Μελισσανίδη, κάτι που όμως δεν συνέβη ποτέ.

Ο κατάλληλος άνθρωπος, την κατάλληλη στιγμή

Η ζωή όμως, σου επιφυλάσσει την ανταμοιβή της όταν προσπαθείς για το καλύτερο. Το γήπεδο άλλαξε τη ζωή της ΑΕΚ, ο μεγάλος στόχος επιστροφής σε δικό της σπίτι επιτεύχθη, με τρόπο ομολογουμένως εντυπωσιακό.

Μια τρομερή έδρα, ένας πανέμορφος ποδοσφαιρικός χώρος, το εφαλτήριο της εκ νέου απογείωσης.

Και στην άκρη του πάγκου, ο κατάλληλος άνθρωπος. Ο ιδανικός για να αποδιώξει την εσωστρέφεια, να αλλάξει τη νοοτροπία, να καταστήσει την Ένωση ξανά πρωταγωνίστρια με μεθοδικότητα και ικανότητα να "χτίζει" με "υλικά" που πολλοί πίστευαν ότι ήταν πλέον μικρής χρηστικής αξίας.

Ζήτησε μόνο τα απαραίτητα, ανέδειξε όλα εκείνα που ελάχιστοι ήταν ικανοί να διαπιστώσουν ότι είχαν να προσφέρουν.

Ο Αλμέιδα, πρωτίστως φρόντισε να προστατέψει την επένδυση της ΑΕΚ. Δεν εμφανίστηκε για να αλλάξει όλο το "κιτρινόμαυρο" σύμπαν, αντιθέτως σεβάστηκε τις προσπάθειες που είχαν γίνει για να αποκτηθούν παίκτες που όταν ο ίδιος ανέλαβε, ήταν παντελώς απαξιωμένοι.

Τους ανέδειξε πρωταθλητές και Κυπελλούχους, κάτι ανέλπιστο για όλους, ίσως ακόμα κι εντός της ομάδας.

Αυτοί είναι οι άνθρωποι που αρέσουν στον Μελισσανίδη. Με ικανότητες να αναδεικνύουν κι όχι να ισοπεδώνουν. Με καθαρή, ανοιχτή καρδιά και σκέψη, δίχως μισόλογα, χωρίς υπεκφυγές.

Βρήκε τον άνθρωπο που θα μπορούσε να εμπιστευτεί και τώρα ανταποδίδει με πράξεις. Του αγόρασε τον Πινέδα, του έφερε τον Λιούμπισιτς, επενδύσεις άνω των 10 εκατ. ευρώ μόνο για δύο ποδοσφαιριστές.

Θα του φέρει κι άλλους, θα του κάνει ό,τι ζητήσει.

Ουδέποτε ο Μελισσανίδης έχει εκφραστεί έτσι, δημόσια μάλιστα, για προπονητή της ΑΕΚ στα χρόνια που βρίσκεται στο διοικητικό τιμόνι της.

Αυτός είναι ο ένας που περίμενε, αυτός είναι ο ένας που θα μπορούσε να κάνει πραγματικότητα το όραμά του. Και με αυτόν θέλει να πορευτεί όσο περισσότερο γίνεται, γιατί όχι όσο κι ο ίδιος θα βρίσκεται στην ομάδα ως πρόεδρος και ιδιοκτήτης της.

Δεν είναι απλό, ούτε σύνηθες, είναι όμως μια μεγάλη επιθυμία που παντρεύεται την αλήθεια.