Ζαγκλής: “Προτιμώ να φαίνομαι αφελής και να προσπαθώ μέχρι το τέλος για μια λύση, γιατί αυτός είναι ο ρόλος της FIBA, να τους φέρει όλους κοντά”

Ο Γενικός Γραμματέας της FIBA, Ανδρέας Ζαγκλής, έκανε τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε σε μια συνέντευξη Τύπου που κράτησε δύο ώρες και σαράντα λεπτά. Στη διάρκεια αυτής της κουβέντας, ο Έλληνας παράγοντας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας, μίλησε για το μέλλον του ευρωπαϊκού μπάσκετ και όλα τα ανοιχτά μέτωπα.

“Ολοκληρώσαμε άλλη μια επιτυχημένη σεζόν και τώρα συνεχίζουμε τις συζητήσεις μας που ανακοινώσαμε νωρίτερα φέτος τον Μάρτιο για πιθανή συνεργασία σε ένα νέο πρωτάθλημα στην Ευρώπη.

Το βλέπουμε με πολύ αισιόδοξο τρόπο και ταυτόχρονα η FIBA ​​δεν ξεχνά τον ρόλο της θεσμός που προσπαθεί να τους φέρει όλους κοντά, οπότε είχαμε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού επίσης καλές συζητήσεις με τους συναδέλφους μας στην ECA και όπως πιθανώς έχετε δει για πρώτη σεζόν μετά 23 χρόνια από το 2003, σε δύο παράθυρα δεν έχουμε overlap μεταξύ των αγώνων των εθνικών ομάδων και της EuroLeague.

Δεν είμαστε φυσικά απόλυτα ευχαριστημένοι με αυτό, αλλά είναι ένα βήμα μπροστά και προσπαθήσαμε στον θεσμικό μας ρόλο να φέρουμε όλους κοντά”, είπε αρχικά.

Για το ΝΒΑ Europe:

“Πιστεύω ότι θα γίνει. Πιστεύω πραγματικά ότι ο Οκτώβριος του 2027 είναι ένας ρεαλιστικός στόχος και ότι είναι επίσης ένας ιδανικός τρόπος για να κλείσουμε την αυλαία στη Ντόχα με μια τεράστια, διοργάνωση, το Παγκόσμιο Κύπελλο Μπάσκετ της FIBA ​​και να προχωρήσουμε σε ένα νέο πρότζεκτ που διαμορφώνει το ευρωπαϊκό τοπίο του διαυλλογικού μπάσκετ με θετικό τρόπο. Δουλειά της FIBA είναι να εξισορροπήσει τα συμφέροντα και να δει αυτό το κομμάτι πριν ξεκινήσουν οι διοργανώσεις των εθνικών ομάδων, ώστε οι ομάδες να μπορούν να παίξουν, να κερδίσουν και στη συνέχεια να είναι σε θέση να κάνουν έναν προϋπολογισμό και να δημιουργήσουν το ρόστερ κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ώστε να ξέρουν πού θα παίξουν την επόμενη σεζόν. Αυτά είναι στοιχεία θεμελιώδη για εμάς. Το καλεντάρι, και το ανοιχτό πνεύμα.

Τώρα, μην με ρωτάτε ακόμα αν αυτό θα έχει πέντε ή έξι ή οκτώ διαφορετικές χώρες μαζί με τις αμέσως επόμενες καλύτερες ομάδες στην κατάταξη του BCL (μετά τον νικητή). Εξακολουθούμε να εργαζόμαστε πάνω σε αυτό. Eίναι μέρος της δουλειάς μας, όπως γνωρίζετε, ως φύλακες του οικοσυστήματος, να διασφαλίσουμε την πρόσβαση των πρωταθλημάτων. Και η πρόσβαση των πρωταθλημάτων σημαίνει την ευκαιρία να παίζεις κάθε χρόνο στο κορυφαίο επιπεδο. Όχι πια στο φαινόμενο του ασανσέρ, όπου παίζεις μία φορά, επενδύεις ​​και μετά πρέπει να κατέβεις στο προηγούμενο επίπεδο από το οποίο ήρθες.

Εφόσον έχεις καλές επιδόσεις στο εγχώριο πρωτάθλημά σου, θα έχεις την ευκαιρία. Φυσικά, θα πρέπει να εξετάσουμε τις κατατάξεις, πρέπει να διευθετήσουμε τις λεπτομέρειες, αλλά το αναφέρω επειδή αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο του “ανοίγματος”. Και αυτό το επίπεδο ανοίγματος δεν είναι απλώς το ευρωπαϊκό αθλητικό μοντέλο και ωραία λόγια σε ένα κομμάτι χαρτί. Αυτός είναι ένας σαφής δρόμος προς εκατοντάδες συλλόγους σε όλη την Ευρώπη. Και αυτό είναι μέρος της δουλειάς μας, να διασφαλίσουμε ότι αυτή η ελπίδα υπάρχει και στη συνέχεια μεταφράζεται σε επενδύσεις στο μπάσκετ, οι οποίες διαχέονται στις εκατοντάδες συλλόγους που συμμετέχουν σε ευρωπαϊκά εθνικά πρωταθλήματα.

Και γι’ αυτό θεωρούμε ότι αυτό είναι ένα μεγάλο κομμάτι του ρόλου της FIBA ​​σε αυτό, όχι μόνο μέσω της δεύτερης διοργάνωσης, του BCL, αλλά και μέσω των εγχώριων πρωταθλημάτων. Και γι’ αυτό είπα, όταν βρισκόμαστε στο τραπέζι, εκπροσωπούμε τόσο τα μέλη μας, όσο και τα εθνικά πρωταθλήματα. Μερικά από αυτά, όπως γνωρίζετε, έχουν 100 χρόνια ιστορίας και απίστευτες παραδόσεις, καθώς και πολύ καλά επιχειρηματικά μοντέλα. Αυτή είναι λοιπόν η μηχανή που παράγει παίκτες και, από την οπτική γωνία των οπαδών, είναι επίσης θέμα σεβασμού προς τους οπαδούς των συλλόγων που μέχρι σήμερα δεν έχουν την ευκαιρία, δεν έχουν καμία ρεαλιστική ευκαιρία, να δουν την ομάδα τους να φτάνει στην κορυφή αν κερδίσουν. Αυτό είναι, νομίζω, το στοιχείο που κάνει τη διαφορά εδώ. Ένα από τα στοιχεία τουλάχιστον που κάνει τη διαφορά, και είναι πολύ κοντά στον ρόλο της FIBA ​​σε αυτό το έργο.

Για το γεγονός ότι δε θα είναι διοργάνωση αποκλειστικά του ΝΒΑ αλλά σε συνεργασία με τη FIBA:

“Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι, όπως ανακοινώθηκε, θα υπόκειται στα στοιχεία που ανέφερα νωρίτερα, θα είναι μια συνεργασία. Δεν θα είναι διοργάνωση του NBA.

Θα είναι μια διοργάνωση που θα λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό από ειδικούς, φυσικά, που προέρχονται από το NBA. Αλλά θέλω να υπογραμμίσω ότι ο ρόλος της FIBA ​​δεν είναι μόνο να δίνει την ευλογία της στις διοργανώσεις. Ο ρόλος της FIBA ​​είναι να λειτουργεί διοργανώσεις συλλογεί. Οπως το έκανε από τη δεκαετία του ’50 και για 40 χρόνια εντελώς μόνη της.

Και τα τελευταία χρόνια με το BCL που είναι μια διοργάνωση η οποία ανήκει εν μέρει στη FIBA. Και η φιλοδοξία μας είναι ότι εάν αυτή η διοργάνωση πραγματοποιηθεί, και είπα ότι πιστεύω ότι θα συμβεί, η FIBA ​​θα είναι μέρος αυτής. Θα είναι μια διοργάνωση NBA και FIBA. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, επειδή αυτό έχει απαιτήσει το κεντρικό συμβούλιο της FIBA ​​από τη διοίκηση της ηγεσίας, συμπεριλαμβανομένου και εμού”.

Για τον τρόπο που η FIBA αντιμετωπίζει τις ομάδες της EuroLeague:

“Η συζήτηση που είχαμε αφορά τη διαθεσιμότητα για τα παράθυρα των προκριματικών των εθνικών ομάδων. Κάποιος είπε, τι γίνεται με τις ομάδες της EuroLeague; Κι εγώ είπα ότι, για εμάς, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως ομάδες της EuroLeague. Για εμάς, όλες αυτές οι ομάδες είναι ομάδες της FIBA, συμπεριλαμβανομένων αυτών που είναι ιδιοκτήτριες ή συνιδιοκτήτριες της ECA, της μητρικής εταιρείας της EuroLeague. Οπότε μας ενδιαφέρουν πολύ.

Μας ενδιαφέρει πολύ να έχουν έναν ρόλο, μια θέση, να βγάζουν χρήματα, κάτι που δεν συνέβαινε πάντα, όπως γνωρίζετε. Και αυτό είναι ίσως η καρδιά του προβλήματος. Και γι’ αυτό τους προσκαλούμε.

Και τον περασμένο Μάιο, 27 Μαΐου, ήταν εδώ. Στην πραγματικότητα, για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια, όλοι τους μας επισκέφθηκαν στο House of Basketball. Tρέφουμε τεράστιο σεβασμό γι’ αυτούς, όπως και για την ηγεσία της ECA. Και σε προσωπικό επίπεδο, η σχέση μας, πρέπει να πω, είναι πολύ σεβαστή και πολύ καλή. Έτσι, η δουλειά μας είναι να προσπαθήσουμε να βρούμε μια θέση για όλους σε αυτό το οικοσύστημα.

Είτε αυτό σχετίζεται με επιχειρηματικά στοιχεία είτε με στοιχεία νέας οικονομίας που θα αναδυθούν με αυτό το νέο πρότζεκτ, τότε είναι θέμα αυτών που θα διαπραγματευτούν. Η FIBA ​​δεν θα διαπραγματευτεί τους οικονομικούς όρους αυτού. Αλλά δεν θέλουμε να αισθάνονται με κάποιο τρόπο μειονεκτούντες.

Και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Φυσικά, δεν είναι εύκολο γιατί, ξέρετε, ότι ακόμη και αυτοί που παίζουν στην Ευρωλίγκα, οι 20 που παίζουν, δεν έχουν όλοι έχουν δικαίωμα ψήφου, κάτι που είναι επίσης ένα περίεργο σύστημα πρωταθλήματος. Και κάποιοι από αυτούς έχουν τοποθετηθεί δημόσια με κάποιο τρόπο για το ζήτημα.

Κάποιοι άλλοι έχουν διαφορετικές ατζέντες. Δεν είναι λοιπόν εύκολο για την ηγεσία της ECA ή για εμάς να προσπαθήσουμε να τους φέρουμε όλους κοντά. Αλλά η δέσμευσή μας, και το ξέρουν, είναι να συνεχίσουμε πραγματικά να προσπαθούμε να τους φέρουμε όλους κοντά.

Και για μένα, δεν είναι καν μέρος της ατζέντας μου αν μία ομάδα παίζει εδώ ή εκεί. Πρέπει να σας το πω αυτό. Η εστίασή μου είναι στη δομή. Αν υπάρχει ακόμα ελπίδα να έρθουν όλοι κοντά; Ναι. Και μπορώ να σας πω, οι συνάδελφοί μου που ήταν στις συναντήσεις μπορούν να το βεβαιώσουν. Προτιμώ να φαίνομαι αφελής και να προσπαθώ μέχρι το τέλος για μια λύση, γιατί αυτός είναι ο ρόλος της FIBA, να τους φέρει όλους κοντά. Ακόμα κι αν ξέρω ότι στα βιβλία της ιστορίας, θα υπάρχει μια μέρα που θα πρέπει να αναλύσουμε τι συνέβη την άνοιξη του 2024, γιατί εκεί είχαμε τη μεγάλη ευκαιρία και τη χάσαμε. Και μετά αρχίσαμε να αποκλίνουμε”.

Για το πολιτικό ζήτημα της έλευσης του ΝΒΑ Europe στην Ευρώπη το οποία συζητείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση:

“Προτρέπω τους πάντες να εξετάσουν τα γεγονότα και τα γεγονότα είναι αρκετά ξεκάθαρα ότι αυτό που σχεδιάζεται είναι πολύ πιο συμβατό με το ευρωπαϊκό αθλητικό μοντέλο και με τα κριτήρια ανατροφοδότησης από ό,τι είχαμε τα τελευταία πολλά χρόνια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μας χρειάστηκαν αν όχι 25, τότε 15 χρόνια για να πείσουμε τους συλλόγους μας, τους κορυφαίους συλλόγους μας για δύο, τρεις βασικές αξίες, όπως το καλεντάρι, τους κανόνες του παιχνιδιού, την προστασία του εγχώριου πρωταθλήματος, την ανοιχτή πρόσβαση, το δεύτερο επίπεδο των διοργανώσεων. Και το λέω αυτό κάθε χρόνο. Ξέρετε τι ζητούσε η FIBA.

Η FIBA ​​δεν έχει αλλάξει ούτε ένα κόμμα σε αυτά που ζητούσε όλα αυτά τα χρόνια. Και κάθε χρόνο, δεχόμουν την ερώτηση αν σημειώνεται πρόοδος με την EuroLeague. Και δεν μπόρεσα να σας δώσω σπουδαία νέα για μία τεράστια πρόοδο.

Αλλά μπορώ να σας πω ότι δεν χρειάστηκαν περισσότερα από 25 λεπτά για να το αποδεχτεί το NBA. Οι πολιτικοί μπορούν να πουν ό,τι θέλουν να πουν. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν διαφορετικά στοιχεία.

Μπορείτε να δαιμονοποιήσετε κάποιον που προέρχεται εκτός της ηπείρου. Μπορείτε να δαιμονοποιήσετε τις ομάδες. Η πραγματικότητα είναι ήδη στην σημερινή μας …πραγματικότητά: Υπάρχει ήδη κάποιος εκτός της ηπείρου μας, τόσο από εμπορικής όσο και από αγωνιστικής πλευράς.

Δεν έχουμε τον σεβασμό για τις εθνικές ομάδες όπως θα έπρεπε κατά τη διάρκεια της σεζόν. Έχουμε ένα κλειστό πρωτάθλημα de facto που είναι, όπως είπα, αδύνατο να έχουν πρόσβαση σε αυτό για πολλούς συλλόγους ενώ για τη συντριπτική πλειοψηφία είναι de facto αδύνατο να βρεθούν σε αυτό. Επομένως, είμαι πολύ χαρούμενος που μιλάω για αυτό το γεγονός με οποιονδήποτε πολιτικό στην Ευρώπη ή με οποιονδήποτε συνάδελφο που το παρουσιάζει αυτό ως πρόβλημα για τον αθλητισμό. Έτσι, η θέση μας ως FIBA, είτε πρόκειται για την ECA είτε για το NBA, είναι η ίδια. Και ως εκ τούτου, η συμμετοχή μας σε ένα τέτοιο έργο είναι συνεπής με αυτά που λέγαμε όλο αυτό το διάστημα”.

Για ένα πιθανό σχίσμα:

“Νομίζω ότι είμαστε ήδη σε σχίσμα, οπότε δεν βλέπω κίνδυνο κατακερματισμού.

Το γεγονός ότι δεν καταφέραμε να βρούμε συμφωνία πριν από περίπου 10 χρόνια, όταν δημιουργήθηκε το BCL, το επιβεβαιωνει. Δεν ανησυχώ λοιπόν για όλα αυτά. Δεν χρειαζόμαστε ακόμα μια ορολογία διοργάνωσης, επειδή αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια διοργάνωση που θα μας επιτρέψει να φέρουμε τα πάντα κάτω από την ίδια στέγη.

Και όπως είπα στην αρχή, κάτω από την ίδια στέγη σημαίνει η στέγη της FIBA. Δεν σημαίνει ότι η FIBA ​​ελέγχει τα πάντα. Δεν το ζητήσαμε ποτέ αυτό, τουλάχιστον τα τελευταία επτά χρόνια και μια μέρα που είμαι εγώ υπεύθυνος. Επομένως, δεν φοβάμαι τον κατακερματισμό.

Δεν είμαι ευχαριστημένος με την τρέχουσα δομή, η οποία είναι ήδη κατακερματισμένη. Και πρέπει επίσης να πω ένα πράγμα, επειδή αναφέρατε το 2000. Η FIBA ​​αγωνίζεται για μια πολύ απλή δομή των διοργανώσεων.

Ένα ή δύο ή τρία επίπεδα. Και μας μήνυσαν γι’ αυτό. Μας μήνυσαν ενώπιον των δικαστηρίων του Μονάχου, αλλά και στις Βρυξέλλες.

Και μας μήνυσαν οι κορυφαίοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι μας και η ECA λέγοντας, όχι, δεν μπορείτε να υπερασπιστείτε το μονοπώλιό σας, που σημαίνει ότι ο κατακερματισμός είναι καλός, επειδή αυτό είναι δουλειά. Έτσι, η FIBA ​​συμμορφώθηκε, αν και κερδίσαμε την υπόθεση στο Μόναχο. Η FIBA ​​συμμορφώθηκε.

Και η FIBA ​​είπε, πολύ καλά, το BCL θα γίνει. Τα πρωταθλήματα ήρθαν σε εμάς και είπαν, θέλουμε να ενταχθούμε και να λειτουργήσουμε το BCL μαζί σας… Και ανταγωνιζόμαστε. Και αυτό μας λένε οι Βρυξέλλες. Το μπάσκετ είναι δουλειά. Πρέπει να ανταγωνίζεστε σε μια ανοιχτή αγορά. Για αυτό πάλευαν η ECA και η Euroleague. Επομένως, θεωρώ περίεργο τώρα που ενθαρρύνονται οι φιλάθλοί μας και οι πολιτικοί μας ενάντια σε αυτό που έχουμε αποδεχτεί ως τον κανόνα του μπάσκετ, που είναι ο ανταγωνισμός. Ακριβώς επειδή μια μεγαλύτερη επιχείρηση μπορεί να έρθει και να έχει μεγαλύτερη οικονομική ισχύ.

Όπως είπα, λοιπόν, η FIBA ​​είναι συνεπής. Θέλουμε τα πάντα κάτω από την ίδια στέγη. Και το όραμά μου είναι τα πάντα να βρίσκονται κάτω από την ίδια στέγη, σε ένα σαφές περιβάλλον όπου θα υπάρχει ένα πρώτο επίπεδο, στην οποία μία ομάδα θα προκρίνεται από το δεύτερο επίπεδο και από τα εγχώρια πρωταθλήματα, αλλά και μέσως ενός τρίτου επιπέδου.

Το 2ο και το 3ο επίπεδο σίγουρα θα ήταν η δουλειά μας, γιατί αυτή είναι η δουλειά μας. Αναπτύσσουμε το άθλημα. Και το πρώτο επίπεδο θα έχει τους κύριους εμπορικούς παράγοντες και τους κορυφαίους συλλόγους μας και τους άλλους που παίζουν εκεί για να επωφεληθούν και να βγάλουν χρήματα, κάτι που είναι καλό, γιατί αυτό σημαίνει περισσότερα χρήματα και για τους παίκτες και τους προπονητές μας.

Είμαστε συνεπείς σε αυτό. Και δεν έχουμε αλλάξει. Δεν δέχομαι ότι κάποιος που κάποτε ήθελε ανοιχτό ανταγωνισμό και εφαρμογή του δικαίου της ΕΕ, λέει τώρα: “Όχι, πρέπει να προστατεύσουμε την παράδοση ή τον ενεργεία κυρίαρχο.

Ήμασταν ο εν ενεργεία κυρίαρχος για 40 χρόνια, 42 χρόνια. Και συνέβησαν αναταραχές. Και ξέρουμε τι συνέβη μετά από αυτό. Δεν θέλετε να σας το πω. Αν λοιπόν αποδεχτούμε, η κοινότητα και η οικογένεια του μπάσκετ το έχουν αποδεχτεί, ότι η αναστάτωση είναι κάτι που μπορεί να συμβεί επειδή πρόκειται για επιχειρήσεις και το μονοπώλιο της FIBA ​​δεν πρέπει να προστατεύεται, δεν καταλαβαίνω γιατί ξαφνικά θα πρέπει να προστατεύσουμε το μονοπώλιο κάποιου άλλου. Τούτου λεχθέντος, είναι δική μας δουλειά να τους φέρουμε όλους κοντά”.

Για τα παράθυρα:

“Κάθε φορά που έχουμε ένα Παράθυρο έχουμε να κάνουμε με τα logistics. Eκατοντάδες παίκτες, 72 ομάδες, 72 εθνικές ομάδες που παίζουν. Σε ολόκληρο τον κόσμο. Ξεκινάμε τους αγώνες στις 6 π.μ. και τελειώνουμε στις 4 το επόμενο πρωί.

Είναι 24 ώρες για πέντε ημέρες, 75 αγώνες. Κατά μέσο όρο, έχουμε περισσότερους από 300.000 οπαδούς στα γήπεδα, σε πέντε ημέρες παρακολουθώντας τις εθνικές τους ομάδες. Και το σημαντικό είναι, πρώτον, ότι υπάρχει η στιγμή που δίνεται η μέγιστη προσοχή στο μπάσκετ επειδή παίζει η εθνική ομάδα.

Έτσι, στο τέλος κάθε Παραθύρου, το επίπεδο ικανοποίησης είναι δεδομένα πολύ υψηλό.

Συχνά λαμβάνω μηνύματα ότι θα θέλαμε να έχουμε τρία παράθυρα. Ξέρω ότι αυτό δεν είναι δυνατό και δεν θα είναι στα σχέδιά μας για τον επόμενο κύκλο. Ο επόμενος κύκλος θα έχει τον ίδιο αριθμό παραθύρων.

Αυτό που πραγματικά εκτιμώ είναι ότι στα Παράθυρα, οι εθνικές ομάδες έχουν την ευκαιρία να έχουν μια μεγαλύτερη δεξαμενή παικτών. Εκεί βλέπουμε νέα πρόσωπα. Και εκεί βλέπουμε επίσης τα αστέρια να επιστρέφουν και να παίζουν μπροστά στο κοινό τους.

Ανέφερα μερικά από αυτά τα παραδείγματα νωρίτερα και είμαι πολύ ευγνώμων στους παίκτες, τους συλλόγους τους και τις εθνικές ομάδες για αυτές τις εννέα ημέρες τεράστιας συνεργασίας. Είμαστε, λοιπόν, πολύ περήφανοι για το πώς ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε στη Ντόχα”.

Για τα buy – out των παικτών που φεύγουν για το ΝΒΑ:

“Το buy out αποτελείται από δύο στοιχεία. To συμβατικό: Υπάρχει μια συμφωνία FIBA-NBA, η οποία προστατεύει τους συλλόγους μας στο οικοσύστημα της FIBA. Τι σημαίνει αυτό; Ο παίκτης δεν μπορεί να παίξει για μια ομάδα του NBA εάν είχε ένα έγκυρο, δεσμευτικό συμβόλαιο με μία ομάδα της FIBA. Απαιτείται το letter of clearence από την FIBA ​​προς το NBA.

Επομένως, εάν ένας παίκτης έχει συμβόλαιο και το συμβόλαιο έχει ρήτρα εξαγοράς, X, ό,τι κι αν είναι το X, αυτό το ποσό πρέπει να καταβληθεί. Είτε αυτό το ποσό είναι 900.000 δολάρια, είτε αυτό το ποσό είναι 10 εκατομμύρια δολάρια, αυτό το ποσό πρέπει να καταβληθεί για να αποδεσμευτεί ο παίκτης από την FIBA ​​και να μπορέσει να εγγραφεί στην ομάδα στο NBA. Έτσι, το ζήτημα της τιμής της εξαγοράς εξαρτάται αποκλειστικά από τη διαπραγμάτευση μεταξύ του παίκτη και της ομάδας της FIBA.

Τώρα, όλοι γνωρίζουμε ότι η συλλογική σύμβαση εργασίας μεταξύ των παικτών και των ομάδων του NBA αναφέρει ότι οι ομάδες του NBA μπορούν να πληρώσουν ό,τι θέλουν για μια εξαγορά, ό,τι μπορούν, αλλά ένα ορισμένο ποσό από αυτό δεν θα μετρήσει ως μισθός, επομένως δεν θα αποτελεί μέρος του salary cap. Οπότε, θέλω να είμαι πολύ σαφής. Αυτό που λέγεται ότι το ΝΒΑ buy out, ορίζεται από το NBA δεν είναι NBA buy out.

To buy out του NBA για έναν παίκτη που παίζει σε μια ομάδα της FIBA ​​ορίζεται από τον παίκτη και την ομάδα του. Έχουμε δει ομάδες του NBA να πληρώνουν περισσότερα χρήματα από αυτό το ποσό που αναφέρεται στη συλλογική σύμβαση εργασίας του NBA σε ομάδες της FIBA; Ναι, ειδικά όταν είχαν χώρο στο salary cap, πλήρωναν περισσότερα. Ή αν ήθελαν πολύ τον παίκτη, πλήρωναν περισσότερα.

Επηρεάζει το ποσό του buy out που ορίζεται στη συλλογική σύμβαση του ΝΒΑ τη διαπραγμάτευση μεταξύ παικτών και ομάδων; Ναι, και το ξέρω αυτό, αλλά για αυτό έχει γίνει μία συλλογική διαπραγμάτευση και ισχύει για όσο διάστημα ισχύει η συλλογική σύμβαση εργασίας. Δεν είναι κάτι που η FIBA ​​μπορεί να αλλάξει διμερώς με το NBA. Γι’ αυτό μερικές φορές έχουμε δει παίκτες να πληρώνουν από την τσέπη τους το επιπλέον ποσό όταν μία ομάδα του NBA είπε ότι δε θέλει να πληρώσει αυτό το ποσό.

Ενα από τα πράγματα πάνω στα οποία εργαζόμαστε, αλλά θα μπορέσω να σας πω περισσότερα, νομίζω στις αρχές του 2026, δεν είναι το buy out, αλλά είναι ένας μηχανισμός με τον οποίο οι σύλλογοι που αναπτύσσουν παίκτες αποζημιώνονται όταν τελικά οι παίκτες φτάνουν στο κορυφαίο επίπεδο.

Θα μπορέσω να παρουσιάσω κάτι στο κεντρικό συμβούλιο της FIBA ​​μέχρι την Ανοιξη, και τότε είμαι σίγουρος ότι θα μπορέσω να σας πω περισσότερα. Το buy out λαμβάνεται μόνο από την τελευταία ομάδα στην οποία αγωνίστηκε ο αθλητής. Ενα από τα βασικά παράπονα που έχω όταν συναντιόμαστε με τους κορυφαίους συλλόγους μας, είναι ότι αν στο NBA δεν υπήρχε όριο, θα διαπραγματεύονταν ό,τι ήθελαν με τους παίκτες τους.

Αλλά λαμβάνω ισάριθμα παράπονα από άλλους συλλόγους της FIBA ​​εναντίον των κορυφαίων συλλόγων αυτή τη φορά ​​ότι παίρνουν τους παίκτες σχεδόν δωρεάν. Και ότι μερικές φορές οι παίκτες ηλικίας 16, 17 ετών μεταφέρονται με πολύ απότομο τρόπο από έναν μικρότερο σύλλογο σε έναν μεγαλύτερο σύλλογο ή σε έναν σύλλογο που συνδέεται με κάποιον ατζέντη, δυστυχώς, έτσι ώστε αυτός ο τελευταίος σύλλογος να πάρει και το buy out από το NBA.

Και αυτό το δεύτερο μέρος είναι πολύ λεπτό για εμάς, γιατί μπορεί να είμαι δυσαρεστημένος που ορισμένοι από τους κορυφαίους συλλόγους μας, είτε πρόκειται για τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, την Φενερμπαχτσέ, την Ζαλγκίρις, είτε για την Άλμπα Βερολίνου, την Γαλατασαράι, την Μάλαγα κ.λπ., δεν παίρνουν αρκετά από τα buy outs. Αλλά από κάτω, η πυραμίδα που παράγει παίκτες είναι πολύ ευρύτερη. Και η δουλειά μας είναι να διασφαλίσουμε δίκαιη αποζημίωση όσων εργάζονται στη βάση της πυραμίδας.

Έτσι, πρέπει να δουλέψουμε και στα δύο στοιχεία. Και τα έχουμε θέσει αμφότερα στο NBA και, φυσικά, στην ECA. Και σας λέω, αυτό είναι μέρος της ατζέντας μας, σαφώς.

Για το μπάσκετ γυναικών:

“Το να παίξουμε με 16 ομάδες στο Παγκόσμιο Κύπελλο είναι καλό. Μπορούμε να πούμε ότι επιστρέψαμε στις 16, αλλά αυτό που είναι πραγματικά η καινοτομία είναι το 24 στα προκριματικά. Ακριβώς αυτό που περιγράψατε. Παίζουμε σε 4 ομίλους των 6 ομάδων. Τώρα, το πρώτο στοιχείο είναι τι κάνουμε με τους πρωταθλητές των Ηπειρωτικών Πρωταθλημάτων.

Και έγινε σαφές από το διοικητικό συμβούλιο ότι ο σύνδεσμος στο γυναικείο είναι πολύ διαφορετικός από τον σύνδεσμο στο ανδρικό, επειδή στο μπάσκετ Ανδρών παίζουμε σε μια διαδικασία 18 μηνών για την πρόκριση, ενώ στο γυναικείο παίζουμε ένα τουρνουά λίγων ημερών. Η καινοτομία εδώ, και εκεί όπου πιστεύω ότι υπάρχει νόημα, είναι ότι έχουμε ένα τουρνουά 5 αγώνων. Έτσι, το μπάσκετ Γυναικών θα αναπτυχθεί όπως θέλουμε, μόνο αν οι διοργανώσεις των εθνικών ομάδων πλησιάσουν το επίπεδο των διοργανώσεων των εθνικών ομάδων των Ανδρών.

Τα πρωταθλήματα και η ευρωπαϊκή μας ζώνη κάνουν φανταστική δουλειά με την γυναικεία Euroleague, δεν υπάρχει αμφιβολία. Τα πρωταθλήματά μας είναι ένα εξαιρετικό προϊόν, αλλά θα είναι πάντα ένα εξαιρετικό προϊόν εξειδικευμένης αγοράς. ΟΙ διοργανώσεις των Εθνικών ομάδων Γυναικών είναι εκεί που βλέπεις την πρώτη σελίδα της Gazzetta dello Sport, και παρατηρείς ότι η Ιταλία κέρδισε ένα μετάλλιο σε γυναικείο άθλημα, και ότι ήταν στο μπάσκετ.

Ή βλέπετε το ίδιο στην L’Equipe, όταν η γαλλική ομάδα χάνει, επειδή η Γκάμπι (Γουίλιαμς) φοράει παπούτσια ίσως δύο νούμερα μεγαλύτερα και για αυτό το σουτ μέτρησε για δύο και όχι για τρεις πόντους στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων. Έτσι, η ιδέα μας είναι περισσότερος ανταγωνισμός για τις γυναίκες, και γι’ αυτό μετακινήσαμε το τουρνουά στις 16 ομάδες και την πρόκριση στις 24″.

Για την επιλεξιμότητα των νατουραλιζέ μετά και την αλλαγή που έγινε στο ηλικιακό όριο:

“Ο νέος κανονισμός δεν ισχύει αναδρομικά. Έτσι, οι παίκτες που έχουν κηρυχθεί επιλέξιμοι βάσει του νέου κανονισμού δεν θα επαναξιολογηθούν, αλλά θα ισχύει από την προηγούμενη Παρασκευή για τυχόν νέες αιτήσεις για νέους παίκτες για τους οποίους δεν έχουμε καθορίσει την εθνική τους κατάσταση. Πρέπει να είμαι σαφής σε αυτό.

Είναι μια σημαντική απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου που εξετάζει τον σημερινό κόσμο. Και υποστηρίχθηκε, φυσικά, όχι μόνο από τον πρώην πρόεδρο και πρόεδρο της Ομοσπονδίας, μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου, κ. Παντίλιο, αλλά και από τον Εκτελεστικό Διευθυντή που προεδρεύει της νομικής επιτροπής της FIBA. Νομίζω ότι είναι μια νέα ισορροπία στην επιλεξιμότητα, λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη τις μεγάλες μεταναστευτικές ροές σε όλο τον κόσμο στη σημερινή κοινωνία”.

Για το 3Χ3:

“Το προϊόν γίνεται όλο και πιο πολύτιμο, τόσο για τους χορηγούς, όπως ίσως είδατε το 3×3 υπέγραψε έναν νέο χορηγό αθλητικών ενδυμάτων την περασμένη εβδομάδα, μια ελβετική εταιρεία. Ομως το βλέπουμε αυτό και στον αντίκτυπο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου αν κατατάξετε όλες τις διεθνείς ομοσπονδίες μετά το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ και ίσως το κρίκετ, αν πάρουμε μόνο το 3×3, θα ήταν η πέμπτη μεγαλύτερη διεθνής ολυμπιακή ομοσπονδία. Πολλοί, σχεδόν το 50% των ανθρώπων που ακολουθούν το FIBA 3×3 δεν ακολουθούν την FIBA. Πρωτεύουν για εμάς και σημαντικό για εσάς, τα Μέσα Ενημέρωσης είναι να κατανοήσουν και να περάσουν το μήνυμα ότι η εξειδίκευση στο 3×3 δεν συμβαίνει νωρίς, συμβαίνει μεταξύ 18 και 23 ετών.

Αυτή είναι η ηλικία στην οποία εστιάζουμε και εκεί επενδύουμε στο FIBA 3×3 Youth Nations League, όπου σχεδόν 100 χώρες έπαιξαν φέτος και εκεί βρίσκουμε τους παίκτες. Επτά από αυτούς τους παίκτες κέρδισαν μετάλλιο στο Τόκιο και ακόμα περισσότεροι ήταν στα ημιτελικά στο Παρίσι. Ένας από τους χρυσούς Ολυμπιονίκες ανακαλύφθηκε στο FIBA Youth Nations League με ομάδα κάτω των 23 ή κάτω των 21.

Αυτά είναι τα δύο επίπεδα στο Youth Nations League. Αυτό είναι λοιπόν ένα μέρος της ανάπτυξής μας. Γιατί; Επειδή όλοι οι παίκτες φιλοδοξούν να γίνουν επαγγελματίες παίκτες μπάσκετ.

Στα 18-19 είναι η στιγμή που καταλαβαίνω πού είναι το μέλλον μου. Μπορώ να παίξω στους Ολυμπιακούς Αγώνες εδώ, μπορώ να γίνω επαγγελματίας παίκτης του 3×3 World Tour και να κερδίσω αρκετά χρήματα. Το δεύτερο στοιχείο της ανάπτυξης του 3×3, οι τέσσερις νέες θέσεις, έχουν ανοίξει πολλές κυβερνητικές, αλλά και από την Ολυμπιακή Επιτροπή επιδοτήσεις στο 3×3.

Έτσι, μόνο φέτος είχαμε 15 χωρες από τον Ειρηνικό να παίζουν 3×3 στους αγώνες του Ειρηνικού και να ανεβαίνουν έτσι στην παγκόσμια κατάταξη. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι μεγαλύτερες χώρες μας δεν εστιάζουν, φυσικά και το κάνουν.

Το τρίτο στοιχείο είναι το παράδειγμα της Μογγολίας. Πιθανότατα θυμάστε ότι οι γυναίκες της Μογγολίας έπαιξαν στο Τόκιο και κάποιοι το χαρακτήρισαν με άσχημο τρόπο κατά τη γνώμη μου, ατύχημα. Λοιπόν, μαντέψτε; Οι άνδρες ήταν ένα σουτ μακριά από την πρόκριση στο Παρίσι και οι γυναίκες το καλοκαίρι, πριν από πέντε μήνες, έπαιξαν στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 3×3, νικώντας τις ΗΠΑ, νικώντας την Κίνα και νικώντας την Πολωνία για να παίξουν στον τελικό εναντίον της Ολλανδίας.

Και είδαμε πώς το 3×3 έφερε το μπάσκετ μιας μικρής χώρας στα εξώφυλλα των εφημερίδων.

Έχουμε φτάσει πλέον σε 18 διοργανώσεις. Για τις γυναίκες, η σεζόν είναι λίγο μικρότερη. Αλλά παρόλα αυτά, αν και έχει μικρότερη διάρκεια ως διοργάνωση, το χρηματικό έπαθλο ανεβαίνει.

Για τους άνδρες, έχει ξεπεράσει τα 5 εκατομμύρια. Είναι όμως σχεδόν 15 χρόνια τώρα. Και για τις γυναίκες στον πέμπτο χρόνο, ξεπερνά, πιστεύω, την επόμενη σεζόν, τα 1,8, σχεδόν 2 εκατομμύρια.

Πιστεύω ότι θα δούμε από τώρα έως το 2030 μια περαιτέρω αύξηση στα χρηματικά έπαθλα τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Στόχος μας είναι να επαγγελματοποιήσουμε πραγματικά τις δομές τους.
Φροντίζουν τον εαυτό τους πολύ καλύτερα. Μπορώ να σας πω ότι η ποιότητα του παιχνιδιού είναι πολύ, πολύ υψηλότερη τώρα. Τα highlights είναι φανταστικά.

Και γι’ αυτό πουλιέται καλά”.

Για το αν η Σερβία θα συμπεριλαμβάνεται στο ΝΒΑ Europe:

“Πρέπει να είμαι ειλικρινής μαζί σας. Και δεν το λέω αυτό με αλαζονικό ή εγωιστικό τρόπο. Θέλω να απαντήσω στην ερώτησή σας. Αυτή είναι η FIBA και αυτό είναι το μπάσκετ. Και αν επισκεφθείτε το House of Basketball, θα καταλάβετε τι σημαίνει η Σερβία για όλους απλώς κοιτάζοντας το μουσείο. Δεν χρειάζεται να πω πολλά περισσότερα”.

Οι καινοτομίες για το Παγκόσμιο Κύπελλο των Γυναικών του 2026:

“Για πρώτη φορά, οι πωλήσεις εισιτηρίων είναι πιο αυξημένες από οποιοδήποτε άλλο Παγκόσμιο Κύπελλο Μπάσκετ Γυναικών στην ιστορία. Για πρώτη φορά οι παίκτριές μας θα μένουν σε μονά δωμάτια, με χορηγό τη FIBA και επένδυση από εμάς, για να προσφέρουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για τις παίκτριές μας. Θα έχουμε βαμμένα γήπεδα, για πρώτη φορά επίσης.

Είμαι λοιπόν πολύ αισιόδοξος ότι θα έχουμε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών που δεν μοιάζει με κανένα άλλο”.

Για τα fees που θα πληρώσουν οι ομάδες οι οποίες θα πάρουν μερος στο ΝΒΑ Europe:

“Πρέπει να είμαι πολύ, πολύ σαφής ότι η FIBA δεν πρόκειται να καθορίσει τα οικονομικά στοιχεία της συμμετοχής των ομάδων στο νέο πρότζεκτ. Και όπως σας είπα, είμαστε πολύ συγκεντρωμένοι αυτή τη στιγμή στο να εργαστούμε πάνω στο πώς θα μοιάζει η δομή των διοργανώσεων και να δούμε πώς μπορεί κάθε ομάδα να έχει μια θέση στο νέο οικοσύστημα.

Αλλά αν με ρωτήσετε, αποφασίζει η FIBA αν είναι η ομάδα Α ή η ομάδα Β; Η απάντηση είναι όχι. Δεν θέλουμε να έχουμε αυτόν τον ρόλο επειδή δεν θα ήταν σωστό από την πλευρά μου όταν κάθομαι στο τραπέζι με τους συναδέλφους μου από την ECA και τους 13 συλλόγους που κατέχουν μια διοργάνωση και έχουν άδεια εκεί, να τους κοιτάμε στα μάτια και να λέμε, ναι, μπορώ να προσπαθήσω να τους φέρω όλους κοντά. Αλλά ταυτόχρονα, κάθομαι από την άλλη πλευρά για να αποφασίσω ποιος θα παίξει στο νέο πρωτάθλημα.

Όχι, δεν το κάνω αυτό. Η FIBA δεν το κάνει αυτό. Φυσικά, γνωρίζουμε ότι ομάδες που παίζουν στο BCL έχουν εκφράσει την προθυμία τους και έρχονται επίσης σε εμάς για να εκφράσουν την προθυμία τους.

Η Άλμπα Βερολίνου και η Γαλατασαράι είναι δύο από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Προσπαθώ να τους φέρω όλους κοντά και έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε για να διαμορφώσουμε αυτή τη νέα διοργάνωση με τρόπο που να έχει νόημα για όλους στο ευρωπαϊκό οικοσύστημα μπάσκετ”

Για το End Of Season Tournament του ΝΒΑ Europe:

“Δεν είναι απλώς ότι εξετάζουμε ένα μοντέλο που συμμορφώνεται με το ευρωπαϊκό αθλητικό μοντέλο, αλλά εξετάζουμε επίσης ένα μοντέλο που όχι μόνο μέσω του BCL αλλά παράλληλα, μέσω ενός End Of Season Qualification Tournament, με τη συμμετοχή κάποιων πρωταθλητών, και κάποιων ομάδων που κατέλαβαν τις αμέσως επόμενης υψηλές θέσεις στο BCL (πλην του νικητή), μπορούμε να προκρίνουμε ομάδες στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Αυτό, λοιπόν, είναι για εμάς ένα από τα θεμελιώδη κομμάτια του παζλ, επειδή, όπως γνωρίζετε, σε αυτές τις συζητήσεις, η FIBA δεν εκπροσωπεί μόνο τις εθνικές ομάδες και τις εθνικές ομοσπονδίες.

Η FIBA εκπροσωπεί και τα εγχώρια πρωταθλήματά μας, και τα εγχώρια πρωταθλήματα. Είναι ένα σημαντικό, πολύ σημαντικό κομμάτι του πλέγματος, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Το προκριματικό τουρνουά, αυτό είναι μέρος της δουλειάς μας. Συνδέεται, όπως καταλαβαίνετε, με το BCL και αυτό που όχι μόνο προωθεί η FIBA, αλλά και αυτό που αντιπροσωπεύει η FIBA στο οικοσύστημα. Εκεί πιστεύω ότι θα έχουμε κριτήρια κατάταξης. Εκεί θα δούμε κριτήρια ιστορικής επιτυχίας. Εκεί θα δούμε κριτήρια επιτυχίας των εγχώριων πρωταθλημάτων και των συλλόγων τους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις συλλόγων.

Εκεί θα δούμε το ευρύτερο άνοιγμα. Γιατί είναι ένα πράγμα να λέμε μία ή δύο ή τρεις ή τέσσερις θέσεις που προέρχονται από το δεύτερο επίπεδο και είναι εντελώς διαφορετικό να λέμε μία ή δύο ή τρεις θέσεις που προέρχονται από ένα προκριματικό τουρνουά που ανοίγει το κανάλι της πρόκρισης. Και πρέπει να το εντάξουμε στο καλεντάρι. Και ως εκ τούτου, δεν μπορεί να είναι όπως μπορείτε να φανταστείτε, ένα εξαιρετικά μεγάλο σε χρονική έκταση τουρνουά. Ναι, σε έναν ιδανικό κόσμο, μπορούμε να φανταστούμε μια τρέλα του Μαρτίου ή μια τρέλα του Ιουνίου. Αλλά μπορώ να σας πω ότι αυτό θα κάτι πιο σύντομο”

Για τις ελληνικές ομάδες στο NBA Europe:

“Δεν θέλω να κάνω εικασίες για ομάδες. Και δεν υπάρχει αμφιβολία για την επιτυχία των ελληνικών ομάδων στην EuroLeague με τόσους πολλούς τίτλους, μερικοί από αυτούς, φυσικά, κατά τη διάρκεια της FIBA EuroLeague ή του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Δεν θα κάνω λοιπόν εικασίες, αλλά πιστεύω ότι όλες οι ομάδες έχουν την ευκαιρία να βρίσκονται στο οικοσύστημα. Και μετά είναι θέμα συνθηκών και πώς βλέπουν το μέλλον τους αναφορικά και με τις επενδύσεις.

Και υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις που το NBA έχει ήδη αναφέρει από την πλευρά του, από τα γήπεδα μέχρι τις πόλεις, κ.λπ., κ.λπ. Αυτό δεν είναι κάτι που η FIBA πρόκειται να συζητήσει με κάθε ειλικρίνεια μαζί σας. Και εξήγησα νωρίτερα γιατί, επειδή ταυτόχρονα, πρέπει να μιλήσουμε με τις ομάδες μας και να διατηρήσουμε τη σχέση μας, να τις βοηθήσουμε να αναπτυχθούν, να τις βοηθήσουμε να γίνουν πιο δυνατές και επίσης να μπορούμε να κοιτάξουμε κατάματα τους συναδέλφους μας στην ECA με τους οποίους έχουμε και προσπαθούμε να βελτιώσουμε μια σταθερή σχέση”.