Ο Κάιλ Χάινς με ένα ωραίο λέι-απ, 7:19 πριν το τέλος της τρίτης περιόδου, έγραφε το Μιλάνο-Μπάγερν 42-38 και περνούσε τους 3.000 πόντους στην 12χρονη καριέρα του στην EuroLeague. Στο τέλος μάλιστα του ματς προσπερνούσε και τον Γιώργο Πρίντεζη στα εύστοχα δίποντα (.1191 έναντι 1.190 του "ερυθρόλευκου" αρχηγού). Ουδείς άλλος έχει πετύχει τόσα πολλά στην σύγχρονη ιστορία της διοργάνωσης.

Καθόλου άσχημα για ένα παίκτη 36 ετών (τα κλείνει τον Σεπτέμβριο) που κάνει μια σπουδαία χρονιά με την Αρμάνι (8.3π, 5.1ρ, 1.9ασ) αντίστοιχη της συνολικής καριέρας του στην κορυφαία διοργάνωση (8.5π, 4.6ρ, 1.2 ασ). Ο "Σερ Χάινς", που έχει κατακτήσει τέσσερις φορές το τρόπαιο, έχει αναδειχθεί δυο φορές κορυφαίος αμυντικός της σεζόν και μετράει 351 αγώνες και 3.001 πόντους, συνεχίζει να γράφει μια μοναδική ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Όταν θα σταματήσει θα 'ναι σίγουρα ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς που έπαιξαν ποτέ μπάσκετ στην Ευρώπη. Μπορεί να υπήρξαν πιο ταλαντούχοι, πιο εντυπωσιακοί, κανείς όμως δεν θα τον φτάσει ποτέ σε αφοσίωση, αυταπάρνηση και χαρακτήρα πάνω στο παρκέ και μέσα στα αποδυτήρια των ομάδων που αγωνίστηκε. Κυρίως όμως ο Χάινς ήταν αυτός που άλλαξε το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αφού έκανε μόδα τους undersized ή mobile center, εκθρονίζοντας σχεδόν για μια δεκαετία τους δεινόσαυρους-ψηλούς. Ο σέντερ των 196 εκατοστών έγινε ο παίκτης που κάθε προπονητής θα ήθελε στην ομάδα του.

Το Big Mac του Τρινκιέρι

Το καλοκαίρι του 2008 πάντως ο Χάινς ήταν παντελώς άγνωστος στην Ευρώπη. Μόλις είχε τελειώσει την καριέρα του στο άσημο κολέγιο North Carolina Greensporo αναζητώντας την τύχη του στο ΝΒΑ, μέσω του summer league του Λας Βέγκας, παίζοντας με τους Σάρλοτ Μπομπκατς.

Το τηλεφώνημα του ατζέντη του για ραντεβού με ένα Ιταλό προπονητή, που τον καλούσε να φάνε μαζί και να συζητήσουν το ενδεχόμενο μετακόμισης του στην Ευρώπη. Ο Χάινς ακούγοντας "Ιταλός προπονητής" και "γεύμα" σκέφτηκε προς στιγμή κάποιο εστιατόριο πέντε αστέρων. Ο μανατζερ του, τον προσγείωσε: "Θα τα πούμε στο McDonald's του Palms Casino".

Τη συνέχεια την είχε περιγράψει ο ίδιος, πολύ γλαφυρά, στην ιστοσελίδα La Giornada Tipo: "Καθώς περίμενα σε ένα τραπέζι των McDonalds, ένας τύπος με γυαλιά, κοντός και λίγο χοντρούλης, με μακριά μαλλιά μέχρι τον ώμο του, ήρθε και με χαιρέτησε, με ένα μεγάλο, ωραίο, χαμόγελο λέγοντας μου 'hello'. Σίγουρα, δεν έμοιαζε με ένα τυπικό προπονητή μπάσκετ. Αυτός, όμως, ήταν ο Ιταλός κόουτς που ήθελε να με δει. Ο Αντρέι Τρινκιέρι, όπως μου συστήθηκε, μόλις είχε προσληφθεί στην Πρίμα Βερόλι, μια ομάδα η οποία κερδίσει την άνοδό της στην δεύτερη κατηγορία της Ιταλίας.

Όπως τρώγαμε τα τσίζμπεργκερ και τη μηλόπιτα, ο κόουτς μού εξήγησε τις φιλοδοξίες για την επόμενη χρονιά. Μου μ ίλησε για την ωραία ατμόσφαιρα της πόλης, την οποία θα λάτρευα. Μια ώρα μετά, είχα πάρει την απόφασή μου. Τηλεφώνησα στον ατζέντη μου και του είπε ότι θα πήγαινα στην Βερόλι: ''Θα παίξω για τον κόουτς Τρινκιέρι' του είπα. Κι έτσι έγινε".

Πράγματι ο Χάινς πήγε στην μικρή ιταλική πόλη, όπου γνώρισε τον Αντονέλο Ρίβα, τον μεγαλύτερο σκόρερ που έβγαλε ποτέ το ιταλικό μπάσκετ και τότε G.M της ομάδας της οποίας τη φανέλα πρωτοφόρεσε στην Ευρώπη. Η αμοιβή του δεν ξεπερνούσε τις 50-60.000 δολάρια.

Ο Τρινκιέρι τον λάτρεψε από την αρχή: "Πάντα έλεγα ότι αν είχα μια κόρη, θα ήθελα πολύ να την παντρέψω με τον Χάινς. Όταν για ένα παίκτη λες ότι είναι καλό παιδί, συνήθως είναι μέτριος μπασκετμπολίστας. Με τον Κάιλ δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Είναι απίστευτος παίκτης και απίστευτο άτομο. Η σκληρή δουλειά και η νοοτροπία του τον οδήγησαν να κάνει αυτή την καριέρα. Πάντα γίνεται θυσία για την ομάδα. Βάζει μπροστά το κορμί του για τη νίκη. Δεν τον ενδιαφέρουν τα σουτ και οι πόντοι, αλλά οι βοήθειες που θα δώσει για να πάρει τη νίκη η ομάδα. Αυτό του φτάνει" έχει πει ο Ιταλός κόουτς.

Δίπλα στον νυν προπονητή της Μπάγερν, ο Χάινς έκανε το "αγροτικό" του στην Ευρώπη. Ο απαιτητικός Τρινκιέρι του έβγαζε το λάδι, τον ξεθέωνε (όπως όλους) στις προπονήσεις, δίνοντας του κάθε μέρα το κίνητρο να γίνει καλύτερος. Ταυτόχρονα του έδειχνε παίκτες όπως ο Αντρέ Χάντσον, ο Σον Στόουνρουκ και ο Μάικ Μπατίστ: "Μου έλεγε πως αυτοί οι παίκτες κατάφεραν να έχουν μια σπουδαία καριέρα, ενώ όταν τους πήραν οι ομάδες τους ήταν εντελώς "άγραφοι". Ο Τρινκιέρι με βοήθησε να κάνω αυτή την καριέρα στην Ευρώπη από τότε. Με τις συμβουλές του, αλλά και την επιμονή του να μελετώ όλους αυτούς τους παίκτες".

Στο μυαλό του Αγγέλου

Ο Χάινς έπαιξε δυο χρόνια στη Βερόλι και το καλοκαίρι του 2010 μετακόμισε στην Μπάμπεργκ. Η γερμανική ομάδα, με προπονητή τον Κρις Φλέμινγκ, κέρδιζε την Bundesliga και το εισιτήριο για την EuroLeague. Στις 20 Οκτωβρίου 2010 ο Χάινς έκανε ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο στην κορυφαία διοργάνωση σημειώνοντας 20π (9/13δ, 2/6β) και μαζεύοντας 7ρ, στην ήττα της Μπάμπεργκ από τη Ρόμα με 83-65.

Παρέα με τον Μπράιαν Ρόμπερτς δημιούργησαν ένα σπουδαίο δίδυμο με τον πρώτο μάλιστα να εξαργυρώνει αυτές τις εμφανίσεις, επιστρέφοντας στο ΝΒΑ. Αργότερα φόρεσε και αυτός τη φανέλα του Ολυμπιακού, χωρίς πάντως την επιτυχία που είχε ο Κάιλ.

Ο σέντερ - τσέπης με τα τρομερά αθλητικά προσόντα (απίστευτη σωματική διάπλαση και άνοιγμα χεριών 2.21 μ) άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του ακόμη και στο κορυφαίο επίπεδο, χωρίς πάντως να αποτελεί επιλογή των μεγάλων κλαμπ.

Το όνομα του, πάντως, σημείωσε ο Βαγγέλης Αγγέλου, σχεδόν από την αρχή της σεζόν. Μόλις στη 2η αγωνιστική, ο Ολυμπιακός έχανε από την Μπάμπεργκ στη Γερμανία (73-61) με τον Ρόμπερτς να έχει 23π και 5 ασίστ και τον Χάινς να σταματάει στους 14π.

Αρκετούς μήνες αργότερα το ξανάριχνε στο τραπέζι των μεταγραφών, με δεδομένη τη μείωση του μπάτζετ, αλλά και την προσθήκη του Γιώργου Πρίντεζη, που είχε επιστρέψει από την Μάλαγα και εκείνο το καλοκαίρι δούλευε όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή του για να μετατραπεί σε ακρογωνιαίο λίθο του Ολυμπιακού.

Ο Ίβκοβιτς είχε σκεφτεί μια ομάδα που θα βασιζόταν στην ταχύτητα. Σπανούλης και Πρίντεζης τού έδιναν αυτό το προσόν, χρειαζόταν όμως και ένας σέντερ που θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτό το παιχνίδι. Τελείως διαφορετικός από τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, που είχε αποκτηθεί για ποστ-απ παιχνίδι, φθορά των αντίπαλων ψηλών και όλα όσα μπορούσε να κάνει ο διεθνής σέντερ πριν τσακίσει το πόδι του και τεθεί ουσιαστικά νοκ-άουτ για τη σεζόν 2011-12.

Σε αυτό το πλάνο, μιας ομάδας γρήγορης και αθλητικής, με φθηνούς παίκτες είχαν αποκτηθεί και οι Λούκας - Χάουαρντ, δυο κολεγιόπαιδα, παίκτες στοιχήματα που δεν κερδήθηκαν ποτέ.

Η αρχική επιλογή για τη θέση του σέντερ ήταν ο Ντ' Ορ Φίσερ, που ένα χρόνο πριν είχε παίξει στη Ρεάλ, με διετή θητεία και στη Μακάμπι. Γρήγορος σέντερ, με ύψος 2.11 και καλός αμυντικός. Ο Αγγέλου είχε υπ' όψιν του τον Χάινς, ήξερε όμως ότι ήταν έτοιμος να κλείσει στην Άλμπα Βερολίνου. Ο Ίβκοβιτς δεν έδειχνε τόσο ενθουσιώδης, άρα έπρεπε να πείσει και τον προπονητή, αλλά και να προλάβει την γερμανική ομάδα.

Ο μέντορας Σπανούλης και το τρομερό δίδυμο με Πρίντεζη

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν πέταξε από τη χαρά του, όταν ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε εν τέλει τη διετή συμφωνία με τον Κάιλ Χάινς. Ακόμη και ο Βασίλης Σπανούλης απορούσε πως ένας σέντερ 1.96 θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Αργότερα θα γινόταν ο μέντορας του Χάινς και ένας ψηλός με τον οποίο συνεργαζόταν σχεδόν με κλειστά τα μάτια.

Στην αρχή, όπως όλος ο Ολυμπιακός της σεζόν 2011-12, δεν φαινόταν να δικαιώνει τις προσδοκίες. Θα μπορούσε να έχει την τύχη του Λούκας και του Χάουαρντ, αν και η δυναμική του είχε φανερωθεί ήδη, αφού μέσα στο γήπεδο κατέθετε και την ψυχή του. Η εκτόξευση θα ερχόταν λίγο αργότερα, με τις διορθωτικές κινήσεις Ντόρσεϊ και Λο, που έφεραν την ομάδα από την αμφισβήτηση στον αφρό και στη συνέχεια σε ένα έπος, όπως αυτό της Κωνσταντινούπολης.

Η ιστορία του Χάινς έμοιαζε με παραμύθι. Θα κέρδιζε δυο Ευρωλίγκες με τον Ολυμπιακό και θα έλεγε το "ναι" στην πρόταση της ΤΣΣΚΑ, που σχεδόν ανέβασε τρεις φορές τις αποδοχές του. Στη Μόσχα ο Χάινς έριξε άγκυρα. Έμεινε εφτά χρόνια κερδίζοντας άλλα δυο ευρωπαϊκά κύπελλα, με την καριέρα του πλέον να έχει εκτοξευτεί. Στην Ιταλία επέστρεψε πρόπερσι και έγινε ένας από τους στυλοβάτες της Αρμάνι, με την οποία πάντως κυνηγάει ό,τι έχει κερδίσει σε κάθε χώρα που αγωνίστηκε: ένα πρωτάθλημα!

Ο Βαγγέλης Αγγέλου δώδεκα χρόνια μετά, με τον Χάινς, πλέον, να έχει κάνει την τεράστια καριέρα σχολιάζει: "Είναι ανεπανάληπτος. Σπουδαίος παίκτης, απίστευτος χαρακτήρας. Έχει τεράστια δύναμη, είναι εξπέρ στην άμυνα με αλλαγές και ένα πολυεργαλείο που άφησε στο περιθώριο τους σέντερ όπως τους ξέραμε. Καταπληκτικός finisher στα πικ εν ρολ που έστηνε με τον Βασίλη Σπανούλη, για τον Ολυμπιακό, εν τέλει, ήταν μια πραγματική ευτυχία.

Θα έλεγα ότι το δίδυμο που είχαμε τότε στο 4 και το 5, με Πρίντεζη - Χάινς, για το μπάσκετ που θέλαμε να παίξουμε με έμφαση στο τρανζίσιον, ήταν από τα κορυφαία που είδαμε ποτέ στην Ευρώπη. Ο Χάινς άρπαξε την ευκαιρία και έγινε ένας από τους καλύτερους, αν όχι ο κορυφαίος Αμερικανός στην Ευρωλίγκα.

Και ο Πρίντεζης, όμως, δεν πήγε πίσω. Θα έλεγα μάλιστα ότι λόγω της εκτυφλωτικής παρουσίας του Σπανούλη στην ομάδα, ο δικός του ρόλος δεν αναδείχθηκε όσο θα έπρεπε. Κατά τη γνώμη μου σε αυτά τα χρόνια, που ακολούθησαν μετά την επιστροφή του από τη Μάλαγα ήταν ο κορυφαίος πάουερ-φόργουορντ στην Ευρώπη".

Ο Χάινς συνεχίζει ακαταπόνητος. Βάζει τα χέρια και το κορμί παντού, κρατάει όρθια τα αποδυτήρια, είναι ο ιδανικός συμπαίκτης και όπως λέει ο Αγγέλου "όπως τον βλέπω, μπορεί να παίζει μέχρι τα... 50".