Αν εμείς οι απέξω δεν μπορούσαμε να αποδεχθούμε την ήττα από την Νιγηρία και τον αποκλεισμό από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, καταλαβαίνει κανείς πώς ένιωθαν οι διεθνείς μπασκετμπολίστες. Κι ο Βασίλης Σπανούλης, που έχει πάρει διαζύγιο με την λέξη αποτυχία, ήταν αναγκασμένος να κοιτάξει μπροστά. Όπως και όλοι οι συμπαίκτες του.

"Αυτός είναι ο αθλητισμός. Όποιος δε μπορεί να το καταλάβει, δυστυχώς …δεν θα το καταλάβει" έλεγε ο κατεξοχήν ηγέτης αυτής της Εθνικής. Ο παίκτης που δηλώνει ότι ακόμη και …στα 40 του, αν το λένε τα πόδια και η καρδιά του, θα φοράει τη φανέλα με το εθνόσημο

«Δεν ξέρω αν μου έγινε φάουλ ή όχι. Δεν το κατάλαβα, έτσι όπως εξελίχθηκε η φάση. Το θέμα είναι να μη φτάναμε ως εκεί. Να μη πηγαίναμε, δηλαδή, το ματς στον πόντο ενώ είχαμε προηγηθεί με 13» έλεγε ο άσος του Ολυμπιακού, που είναι αλήθεια ότι δύσκολα μπορούσε να πιστέψει πως όλα αυτά συνέβησαν…στην πραγματικότητα.

• Τελικά, συμφωνείς ότι χάσαμε επειδή ξεχάσαμε να παίζουμε άμυνα;

«Ε, αυτό είναι σίγουρο. Ό,τι έχουμε καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια οφείλεται στην καλή μας άμυνα. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι σε αυτό το τουρνουά δεν ήμασταν συγκεντρωμένοι σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού. Όχι ότι δεν το θέλαμε, κάθε άλλο. Υπήρχε έμφαση και τακτική για τις άμυνές μας. Δεν μπορώ να βρω τον λόγο για τον οποίο συνέβη κάτι τέτοιο. Ίσως να έπαιξε ρόλο ο μικρός χρόνος προετοιμασίας που είχαμε στη διάθεσή μας, αν και δε μου αρέσει να αναζητώ δικαιολογίες»

• Μήπως μας παρέσυρε η καλή μας επίθεση;

«Το σκέφτομαι κι αυτό. Μπορεί να έγινε, γιατί παίζαμε ωραία στην επίθεση. Πρώτη φορά, μάλιστα, υπήρχε τόσο μεγάλη παραγωγικότητα, εξαιρετικό πάσινγκ γκέιμ και μπάσκετ που αρέσει στον κόσμο. Με λίγα λάθη, με πολλές ασίστ, με ωραίο ρυθμό. Μόνο, που το μπάσκετ παίζεται και στις δυο πλευρές του γηπέδου. Επειδή, έχω ζήσει σε μεγάλες ομάδες, που έδιναν τα πάντα και κέρδιζαν τα πάντα, από την άμυνα, καταλήγω στο ότι σαν ομάδα δεν βρήκαμε τους 2-3 παίκτες οι οποίοι θα έκαναν την λεγόμενη βρώμικη δουλειά στην άμυνά μας. Αυτό μας έλειπε. Τα παιχνίδια κερδίζονται από κάτι τέτοιες λεπτομέρειες. Από τις βουτιές για να κερδίσεις μια μπάλα, από το αίμα που θα χύσεις για να πάρεις ένα ριμπάουντ».

• Θες να γίνεις πιο συγκεκριμένος; Να μιλήσεις με ονόματα;

«Μα δε λέω για κάποιους παίκτες ειδικά. Είπα ότι σαν ομάδα δεν βρήκαμε αυτούς τους ρόλους στην άμυνα. Ξέρετε ότι η Εθνική Ομάδα είναι τιμή για τον καθένα μας, ανεξάρτητα με τη δουλειά που κάνει μέσα στο γήπεδο. Προφανώς, στο σπορ που παίζουμε δεν υπάρχει ισοπαλία. Ή νικάς, ή χάνεις».

• Τι δεν κάναμε σωστά την Παρασκευή;

«Δεν έπρεπε να αφήσουμε να πάει ο αγώνας στο ένα σουτ. Γιατί όταν πας εκεί, τότε όλα μπορούν να συμβούν. Ξέρετε τι είπα στους συμπαίκτες μου; Κουράστηκα να …τρώμε καλάθια. Βάζαμε, βάζαμε, αλλά τρώγαμε τόσα πολλά, που νόμιζα ότι ο αγώνας θα κρατήσει δυο μέρες».

• Μήπως μπήκαμε με την εντύπωση ότι «Νιγηρία είναι μωρέ, ό,τι κι αν γίνει θα τους κερδίσουμε»

«Όχι καμιά σχέση. Πρώτα απ’όλα είχαμε εικόνα από τη συγκεκριμένη ομάδα γιατί παίξαμε φιλικό μαζί της στη Βραζιλία και ύστερα επειδή είδαμε και τον αγώνα με τη Λιθουανία. Εν πάση περιπτώσει, όλα αυτά τελείωσαν. Χρειάζεται να δούμε μπροστά, γιατί η Εθνική Ομάδα είναι πάνω απ’ όλους μας, πρέπει να την προσέξουμε όσο γίνεται περισσότερο, γιατί μας έχει προσφέρει τεράστιες χαρές. Κάθε εμπόδιο για καλό δε λένε; Έτσι πιστεύω ότι θα γίνει. Χρειάζεται γενική ανασύνταξη, ώστε την επόμενη φορά να είμαστε πιο συγκεντρωμένοι και πειθαρχημένοι».

• Σκέφτεσαι την ευκαιρία που χάθηκε;

«Ε, όσο να’ ναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μεγάλη υπόθεση. Από την άλλη όπως μας έλεγε και ο Νικος ο Φιλίππου γενικά την Εθνική την …κατατρέχει μια κατάρα στα προολυμπιακά τουρνουά. Μας έλεγε ιστορίες από το παρελθόν».

• Σε βλέπουμε παθιασμένο. Μάλλον δεν σκέφτεσαι να …αποχωρήσεις. Συγγνώμη, για την ερώτηση, αλλά είθισται τα τελευταία χρόνια σε κάθε τουρνουά, κάποιος παίκτης να ανακοινώνει ότι εγκαταλείπει…

«Όχι, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στο μυαλό μου. Να με έχει ο Θεός καλά και να πατάω στα πόδια μου, σε αυτή την ομάδα μπορώ να παίζω …μέχρι τα 40 μου! Είμαι στρατιώτης της Εθνικής, θεωρώ ότι μου έχει χαρίσει πολύ μεγάλες στιγμές. Αγαπώ την Εθνική και εφόσον είμαι υγιής δε πρόκειται ποτέ να της αρνηθώ τη συμμετοχή μου».

• Υπάρχει, πάντως, μια μεγάλη απογοήτευση

«Σίγουρα, αν και στην Ελλάδα ξέρετε ότι είμαστε υπερβολικοί στις αντιδράσεις μας. Το θέμα είναι υπάρχει ισορροπία και να μη μας πιάνει πανικός. Σιχαίνομαι τη λέξη που θα πω, αλλά φέτος αποτύχαμε. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι δεν θα συνέλθουμε και δεν θα επανέλθουμε. Πιστεύω ότι του χρόνου θα είμαστε πανέτοιμοι για να ξαναβρεθούμε στην διεκδίκηση των μεταλλίων στο Ευρωμπάσκετ. Αυτή είναι και η φυσική θέση της ομάδας μας».