Σε ένα παιχνίδι που όλα κρέμονταν σε μία κλωστή, ο Ολυμπιακός έμελλε να είναι αυτός που στο τέλος χαμογέλασε και πήρε μία σπουδαία νίκη μέσα στο Ισραήλ επί της Μακάμπι (87-89) στην παράταση.

Ήταν ένα παιχνίδι που κάποιοι σταρ βγήκαν μπροστά και κάποιοι παίκτες – όπως ο Λαρεντζάκης – έδειξαν πόσο σημαντικό είναι στο σύγχρονο μπάσκετ να είναι κάποιος παίκτης σταρ στον ρόλο του, σε μία περίοδο που πρέπει να κερδίσεις μόνος σου την ευκαιρία σου και να μην περιμένεις να σου την δώσουν. Πώς όμως κέρδισε ο Ολυμπιακός;

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΣΛΟΥΚΑΣ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΜΑΚΑΜΠΙ

Μακάμπι και Ολυμπιακός ξεκίνησαν το παιχνίδι έχοντας στο μυαλό τους συγκεκριμένα πράγματα. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με τον Σλούκα να ορίζει – όπως πάντα – τις καταστάσεις στην επίθεση, παίζοντας αρχικά τον ρόλο του δημιουργού για να “ζεστάνει” τους συμπαίκτες του, κάτι που βοήθησε ιδιαίτερα τον Γιώργο Πρίντεζη. Ο λόγος ήταν ότι οι “ερυθρόλευκοι” θέλησαν να σημαδέψουν τον Όμρι Κάσπι, ο οποίος ακόμα δεν έχει ρυθμό μετά τον σοβαρό τραυματισμό του, με τον Ολυμπιακό να μην το αφήνει αυτό ανεκμετάλλευτο.

Η Μακάμπι από την πλευρά της είχε στο μυαλό της ένα πράγμα: Να φθείρει σωματικά και ψυχολογικά τον Σλούκα. Αυτός είναι ο λόγος που σε όλη την πρώτη περίοδο είτε έδινε επιθέσεις στον Ελάιζα Μπράιαντ – τον οποίο μάρκαρε ο Σλούκας – είτε ο Σκότι Γουίλμπεκιν έστηνε σκριν με τον Μπράιαντ (με τον Ολυμπιακό να παίζει push για να αποφύγει την αλλαγή) προκειμένου ο Έλληνας γκαρντ να μην έχει ούτε μία στιγμή χαλάρωσης. Δεν είχε τόσο σημασία για την Μακάμπι αν θα σκόραρε, όσο το να κουράσει τον Σλούκα και να τον υποχρεώσει να δουλεύει και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Ενώ πάντως οι ομάδες ξεκίνησαν με αυτό τον τρόπο, στην πραγματικότητα η Μακάμπι την διαφορά την πήρε στο πρώτο ημίχρονο όταν ενέπλεξε τον Γουίλμπεκιν σε Πικ εν Ρολ με τον Χάντερ ή τον Ζίζιτς, τιμωρώντας την επιλογή του Ολυμπιακού να παίξει άμυνα Flat, μην βγάζοντας μακριά από το καλάθι τον ψηλό του, με τον Αμερικανό να κάνει ζημιά από την περιφέρεια, κλείνοντας το ημίχρονο προηγούμενη με 40-33, με τους “ερυθρολευκους” να έχουν να αντιπαρατάξουν κυρίως τις προσωπικές προσπάθειες του Σακίλ ΜακΚίσι. Ο Ολυμπιακός όμως θα αντιδρούσε.

Ο ΣΛΟΥΚΑΣ ΣΕ ΡΟΛΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ ΚΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Στην τρίτη περίοδο ο Ολυμπιακός μπήκε διαφορετικά στο παιχνίδι. Και όλα ξεκίνησαν από τον Σλούκα, ο οποίος – όπως κάνει σταθερά εδώ και αρκετές εβδομάδες – ανέλαβε εκτελεστικό ρόλο. Ο Έλληνας γκαρντ σημάδεψε τον Άντε Ζίζιτς στο Πικ εν Ρολ και την επιλογή της Μακάμπι να κρατάει τον Κροάτη πίσω στο σκριν (flat), σκοράροντας μετά από ντρίμπλα.

Η μεγάλη διαφορά ωστόσο ήρθε όταν πέρασε στο παρκέ ο Οθέλο Χάντερ, με τον Σλούκα να μην αλλάζει λογική, παρα την επιλογή της Μακάμπι να παίξει αλλαγές. Τουναντίον, ο Έλληνας γκαρντ έγινε ακόμα πιο επιθετικός και τιμώρησε τον – παραδοσιακά καλό σε αυτή την άμυνα, αλλά εκτός ρυθμού – Χάντερ, δίνοντας συνεχώς λύσεις.

Την ίδια στιγμή που ο Σλούκας κουβαλούσε τον Ολυμπιακό στην επίθεση, στην άμυνα τα πράγματα είχαν αλλάξει. Με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να αποφασίζει να τοποθετήσει καλούς αμυντικούς στο πλευρό του Σλούκα (Τζένκινς και ΜακΚίσικ στην περιφέρεια μέχρι ο Λαρεντζάκης να πάρε την θέση του πρώτου και Ζαν-Σαρλ, Μάρτιν κάτω από το καλάθι) και να επιλέξει να μαρκάρει πιο δυναμικά τα Πικ εν Ρολ του Γουίλμπεκιν, ο Ολυμπιακός βρήκε ρυθμό.

ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΕΣ ΚΑΙ... ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗΣ

Με το παιχνίδι πλέον στα ίσα, οι δύο ομάδες άρχισαν τις προσαρμογές, ψάχνοντας για ένα έστω μικρό πλεονέκτημα για να βγουν μπροστά. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έριξε στο παρκέ τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη, περνώντας κάποια στιγμή και σε θέση σμολ φόργουορντ. Η Μακάμπι απάντησε με ψηλό σχήμα (με τον Καλογιάρο στο 3), αλλά όταν είδε πως αυτό δεν έβγαινε, προσαρμόστηκε και χρησιμοποίησε τρεις γκαρντ (Τζόουνς, Γουίλμπεκιν, Μπράιαντ) και σημάδεψε αυτή τη φορά τον Σλούκα με τον Τζόουνς στην επίθεση. Ο Ολυμπιακός απάντησε ξανά περνώντας τον ΜακΚίσικ στο 3 και κατεβάζοντας τον Λαρεντζάκη στο 2 για να αποκτήσει μέγεθος, ενώ στην παράταση, παρέταξε σχήμα με τον Βεζένκοβ σε θέση σμολ φόργουορντ μαζί με τους Πρίντεζη και Μάρτιν. Το σκάκι συνεχιζόταν. Τελικά, την διαφορά έκαναν δύο παράγοντες: Η μανία της Μακάμπι να κυνηγάει παντού τον Σλούκα και το θράσος του Λαρεντζάκη.

Με το παιχνίδι να οδηγείται στην παράταση, η Μακάμπι ήθελε με κάθε τρόπο να μην αφήσει τον Σλούκα να σκοράρει, τοποθετώντας μάλιστα πάνω του τον αρκετά ψηλότερο Ζούσμαν. Αυτή η εμμονή όμως ήταν που οδήγησε αρχικά στο τρίποντο του Πρίντεζη (αφού οι Καλογιάρο-Ζούσμαν μπερδεύτηκαν στις αλλαγές στον σκριν που του έκανε ο Σλούκας μακριά από την μπάλα) και στην συνέχεια στις λύσεις που έδωσε ο Λαρεντζάκης.

Ο Γουίλμπεκιν, που μάρκαρε τον Λαρεντζάκη είχε τόσο πολύ στο μυαλό του τον Σλούκα που βρέθηκε δύο φορές εκτός θέσης, κάτι που οδήγησε σε μία διείσδυση του Λαρεντζάκη (όπου κέρδισε και ευστόχησε σε δύο βολες) και στο τρίποντό του λίγο αργότερα. Στην δε επόμενη φάση ήταν ο Τζόουνς αυτός που είχε τόσο πολύ στο μυαλό του το Πικ εν Ρολ που έστησε ο Σλούκα με τον Μάρτιν και άφησε στην αδύνατη πλευρά εντελώς ελεύθερο τον Σάσα Βεζένκοβ, με τον Βούλγαρο να ευστοχεί στο τρίποντο που έκανε το σκορ 81-86, βάζοντας την υπογραφή του στην νίκη των “ερυθρόλευκων”.

Την ίδια στιγμή, στην άλλη πλευρά του παρκέ, το ψηλό σχήμα του Ολυμπιακού έδωσε την άνεση στον Λαρεντζάκη να μαρκάρει πιο πιεστικά τον Γουίλμπεκιν και να τον οδηγεί προς το καλάθι, με τον Αμερικανό να παίρνει αρκετές λάθος αποφάσεις και συχνά να μην βλέπει τις πάσες που έπρεπε (συνολικά έκανε 8 λάθη στο παιχνίδι), αφού γενικά έχει πάντα το μυαλό του περισσότερο την εκτέλεση και λιγότερο την δημιουργία. Αν δεν το είχε, ίσως να είχε φροντίσει ώστε να δώσει έστω μία επίθεση στον Τζόουνς, τον οποίο μάρκαρε σχεδόν σε όλη την παράταση ο πιο αργός Βεζένκοβ, σε ένα μις-ματς που η Μακάμπι δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ.

ΜΕ ΤΑ “ΑΝ” ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ Η ΝΙΚΗ

Μιλώντας κατόπιν εορτής σαφώς και είναι πιο εύκολο να βγάζει κάποιος συμπεράσματα. Αν ο Τάιλερ Ντόρσι ή ο Άντζελο Καλογιάρο ευστοχούσαν σε ελεύθερα τρίποντα που επιχείρησαν στο τέλος της τέταρτης περιόδου, τότε πιθανότατα το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό. Αν ο Γουίλμπεκιν ήταν πιο ψύχραιμος στις βολές στο τέλος της κανονικής διάρκειας του αγώνα ή στην παράταση επίσης. Το μπάσκετ όμως δεν μπορεί να στηρίζεται στα “αν”. Και δεν γίνεται ο κόσμος να στέκεται μονίμως σε αυτά και να μην βλέπει την ουσία.

Η ουσία λοιπόν είναι ότι ο Ολυμπιακός έκανε την δουλειά του στο Τελ Αβίβ. Παίζοντας χωρίς τους Χάρισον και Παπανικολάου και με τον Μάρτιν εμφανώς ανέτοιμο, πήρε μία σημαντική νίκη, χάρη στην ηγετική φυσιογνωμία του Σλούκα, το θράσος του Λαρεντζάκη, την σταθερότητα των Πρίντεζη-Βεζένκοβ και την αμυντική συνέπεια των Ζαν-Σαρλ και Τζένκινς. Είχε ένα πλάνο, έμεινε πιστός σε αυτό, έκανε τις προσαρμογές που έπρεπε και πήρε αυτό που ήθελε. Όλα τα υπόλοιπα θα φανούν στην συνέχεια. Ο αγώνας της Παρασκευής (15/1) με την Βιλερμπάν πάντως είναι πλέον ακόμα πιο σημαντικός στην προσπάθεια των "ερυθρολεύκων" να πατήσουν γερά την 8αδα.