Σαραγόσα 1995: Το θαύμα της φύσης

Του Παντελή Διαμαντόπουλου

Να ξεκαθαρίσω κατ’ αρχήν, ότι τα φάιναλ- φορ είναι κάτι το εξαιρετικό. Ένα τρομερό αθλητικό γεγονός, που όποιος δεν το ‘χει παρακολουθήσει από κοντά δεν ξέρει τι χάνει. Ένα γιορτινό τετραήμερο. Άγχος, πίεση, γιορτή σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ούτε κουράζεσαι, ούτε τίποτα. Από παιδάκι προσπαθώ να παρακολουθώ όσο γίνεται περισσότερα , τελικά σε ελαχιστότατα έχω απουσιάσει. Δεν ήμουν μεγάλος, όταν βρέθηκα στην Σαραγόσα. Απεσταλμένος του Φωτός και έναν χρόνο μετά από το περιβόητο φάιναλ- φορ του Τελ Αβίβ!

Για να σας πω την αμαρτία μου, πλην των φάιναλ- φορ σε Παρίσι(’96), Μπολόνια, Πράγα, Βαρκελώνη (’11) που δεν βρέθηκα, θα ήμουν σε θέση να σας γράψω τρομερές ιστορίες για όλα τα άλλα. Να ‘χετε να διαβάζετε. Μου έλαχε η Σαραγόσα. Και αυτό το φάιναλ- φορ στάθηκε η αφορμή , να συλλάβω τον εαυτό μου να λέει «πόσο ωραία είναι όταν δεν υπάρχουν ελληνικές ομάδες». Βέβαια, μόλις πάμε στην διοργάνωση και δεν έχουμε εκπρόσωπο μας κακοφαίνεται, αφήστε που έρχονται οι ξένοι και ας ρωτάνε το «πως» και το «γιατί». Τέλος πάντων,,,

Η πρωτεύουσα της Αραγωνίας στα γιορτινά της λοιπόν και σε μια εβδομάδα με Πάσχα καθολικών. Στους δρόμους εορταστικές εκδηλώσεις και στα αεροδρόμια,,, ξύλο. Οι Ισπανοί έτρεχαν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, όταν οι οπαδοί των «αιώνιων» πλακώνονταν στις αίθουσες αφίξεων. Και εδώ το σταματάω, αφού δεν είναι και πολύ τιμητικό για την χώρα μας...

Στην Σαραγόσα, είδαμε ένα φάιναλ- φορ με,,, ονοματεπώνυμο και παρακολουθήσαμε και έναν από τους πιο ήρεμους τελικούς στην ιστορία. Το ονοματεπώνυμο, ήταν Άρβιντας Σαμπόνις, αφού το «θαύμα της φύσης», πήγε στην διοργάνωση με στόχο να πάρει την κούπα και μετά να φύγει στο ΝΒΑ. Και τα κατάφερε. Η Λιμόζ, ήταν πολύ μικρή να του σταθεί εμπόδιο στον ημιτελικό. Άλλωστε οι Γάλλοι που πριν δυο σεζόν είχαν θριαμβεύσει στο ΣΕΦ, πανηγύριζαν και μόνο που έφτασαν και πάλι στην τετράδα!

Ο άλλος ημιτελικός; Χαμός,,, Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε ως φαβορί. Ως καλύτερος. Και έχασε! Ξανάχασε για την ακρίβεια(λόγω Τελ Αβίβ) και ήταν η στιγμή που οι Ολυμπιακοί έβγαλαν το σύνθημα «και ξανά ξανά, στον μικρό τελικό ξανά» και απέκτησαν και σχέσεις μίσους με την Ρεάλ, μιας και ο κόσμος του ΠΑΟ συμμάχησε στην εξέδρα με τους Καστιλιάνους. Ο Έντι Τζόνσον, ήταν αυτός που αποφάσισε ποιος θα κερδίσει τον ημιτελικό.

Πολύ καλοί οι «πράσινοι» και με γεμάτο ρόστερ. Ο Αλβέρτης όμως κλήθηκε να «αφανίσει» έναν Αμερικάνο πιστολέρο και δεν ήταν εύκολο(4/4 τρίποντα στο β’ 20λεπτο είχε ο γεροΈντι). Ο Τόμιτς με ένα τρίποντο από το υπερπέραν , σφράγισε το εισιτήριο για τον τελικό. Ο Ιωαννίδης στο τέλος του ημιτελικού έβαλε τα κλάματα. Αγκάλιαζε όποιον έβρισκε μπροστά του. Είχε διαφοροποιήσει εν μέρει την τακτική του και πιεζόταν με τον ίδιο του τον εαυτό. Ήξερε και ο ίδιος ότι η ποιότητα του ΠΑΟ, εκείνη τη δεδομένη στιγμή ήταν καλύτερη και η δική του ομάδα είχε προβλήματα

Θυμάμαι στο Τελ Αβίβ για να μπορώ να ελέγξω το ρεπορτάζ, έμενα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα και είχα πάει μια βδομάδα πριν, αφού ο «ξανθός» ήθελε να είναι πολύ νωρίς στο Ισραήλ. Στην Σαραγόσα, ο Ολυμπιακός πήγε σε ένα ξενοδοχείο εντός πόλεως, η κατάσταση πιο χαλαρή και μόλις κέρδισαν και τον Παναθηναϊκό, τα πάντα είχαν τελειώσει.

Στον τελικό ο Ομπράντοβιτς (ξανά) , αλλά ειδικά ο Σαμπόνις έκαναν πλάκα. Και έχω την εντύπωση ότι κανείς δεν στενοχωρήθηκε. Οι Μαδριλένοι γιόρταζαν που το πήραν. Οι Ολυμπιακοί που κέρδισαν τον ΠΑΟ, οι Παναθηναϊκοί που δεν το πήρε ο Ολυμπιακός και οι Γάλλοι, που απλά ήταν εκεί. Όμορφα στην Σαραγόσα και με κάποιες σκηνές, που είχαν γέλιο. Οι δυο ελληνικές ομάδες ας πούμε, είχαν τα κέντρα φιλοξενίας τους στο ίδιο ξενοδοχείο. Και μπαινόβγαιναν φίλαθλοι και των δυο, αλλά οι άνθρωποι δεν είχαν σχέση με όσους πλακώνονταν στα αεροδρόμια.

Ο αείμνηστος Μπλούης Διακάκης εμφανίστηκε μια μέρα και είπε την ατάκα «εγώ ούτε νεκρός δεν λέω μπράβο σε Ολυμπιακό» και την ίδια ώρα, φίλαθλος της ομάδας του Πειραιά του απάντησε «καλά, κάνε δίαιτα και μετά μίλα». Για να ανταπαντήσει ο συμπαθέστατος Μπλούης: «Πρόσεξε μη φάω κι εσένα». Ωραία ήταν αυτά και κάπως έτσι μεγάλωνε και η αντιπαλότητα των «αιωνίων». Άλλωστε ή Σαραγόσα, ήταν το τελευταίο φάιναλ- φορ που πήρε η Ρεάλ(λέτε να ‘ρθε η ώρα;) και φυσικά, το τελέυταίο που δεν είχαμε κούπα στην Ελλάδα. Μετά από έναν χρόνο, το πήρε ο Παναθηναϊκός, «καπάκι» ο Ολυμπιακός και πάει λέγοντας,,,

Τα φάιναλ- φορ είναι πολύ όμορφα πραγματικά. Τυχεροί όσοι τα βλέπουμε...

Ημιτελικοί

Ρεάλ-Λιμόζ: 62-49

Ρεάλ (Ομπράντοβιτς): Σαμπόνις 21, Αρλάουκας 12, Αντούνεθ 8, Σάντος 7, Λάσα 5, Α.Μαρτίν 4, Καργκόλ 3, Γκαρθία-Κολ 2, Μπιριούκοφ, Φερέρ

Λιμόζ (Μάλκοβιτς): Κέμπτον 12, Σι 10, Γιανγκ 9, Φορτέ 5, Μ' Μπαιά 5, Μπιλμπά 4, Βερόβ 2, Ντακουρί 2, Αντάμα

Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός: 58-52

Ολυμπιακός (Ιωαννίδης): Τζόνσον 27, Σιγάλας 10, Φασούλας 6, Τόμιτς 5, Τάρλατς 5, Βολκόβ 4, Μπακατσιάς 1, Σταμάτης, Νάκιτς, Καμπούρης

Παναθηναϊκός (Κιουμουρτζόγλου): Πάσπαλι 17, Οικονόμου 12, Βράνκοβιτς 12, Αλβέρτης 3, Πετσάρσκι 3, Γιαννάκης 3, Παταβούκας 2, Γεωργικόπουλος, Παπαγιάννης

Μικρός τελικος

Παναθηναϊκός-Λιμόζ: 91-77

Παναθηναϊκός (Κιουμουρτζόγλου): Αλβέρτης 29, Βράνκοβιτς 19, Παταβούκας 17, Πάσπαλι 15, Πετσάρσκι 6, Μυριούνης 5, Γεωργικόπουλος

Λιμόζ (Μάλκοβιτς) Γιανγκ 24, Κέμπτον 14, Ντακουρί 10, Φορτέ 8, Μ' Μπαιά 6, Ανταμς 6, Μπιλμπά 5, Σι 4, Βερόβ

Τελικός

Ρεάλ-Ολυμπιακός: 73-61

Ρεάλ (Ομπράντοβιτς): Αντούνεθ 12, Σάντος 7, Γκαρθία-Κολ 2, Αρλάουκας 16, Σαμπόνις 23, Λάσα 1, Καργκόλ 6, Αντ. Μαρτίν 6.

Ολυμπιακός (Ιωάννιδης) Τόμιτς 3, Τζόνσον 9, Σιγάλας 10, Φασούλας, Μπακατσιάς 2, Νάκιτς 15, Τάρλατς 7