Τα Χριστούγεννα του '92 στο Όκουι της Φλόριντα ήταν ξεχωριστά για την οικογένεια Πέρι, καθώς δύο ημέρες πριν η Ντέμπορα και ο Όμπρεϊ αποκτούσαν τον δεύτερο γιο τους. Το νεογέννητο αγόρι έπαιρνε το όνομα Κέντρικ και ο δεύτερος Όμπρεϊ της φαμίλιας βρισκόταν ύστερα από 23 μήνες ζωής μ' έναν μικρότερο αδερφό στον ίδιο χώρο. 28,5 χρόνια αργότερα ο πρωτότοκος είναι ποδοσφαιριστής και ο βενιαμίν έγινε ο πρώτος εκ των νέων ξένων του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ. Αυτός που στο τέλος των εφηβικών χρόνων του έλεγε ότι "βγήκα από τη μήτρα της μητέρας μου με μια μπάλα στα χέρια", για να υπερτονίσει την αγάπη του για το σπορ.

Νομοτελειακά ο κόουτς Πρίφτης θ' άρχιζε από την ενίσχυση της περιφέρειας και ο 28χρονος Αμερικάνος πόιντ γκαρντ (1.83) εγκρίθηκε ως η πιο ταιριαστή (και εφικτή οικονομικά) λύση συγκριτικά πάντα με τα χρήματα που υπήρχαν διαθέσιμα στο ταμείο της "πράσινης" ΚΑΕ. Ο Πέρι υπέγραψε για ένα χρόνο και προοπτική επέκτασης για άλλον έναν. Καταλαβαίνει κανείς πως η παρουσία του θα αξιολογηθεί στο φινάλε της χρονιάς, καθώς πρόκειται για ένα από τα στοιχήματα που μπαίνουν από τον Έλληνα προπονητή στις αρχές μιας φρέσκιας πρόκλησης.

Όταν έπρεπε να ξεχάσει το ΝΒΑ

Ο Αμερικανός έρχεται από μια μεστή σεζόν στην Τσεντεβίτα Ολίμπια. Ή αλλιώς την ομάδα που προέκυψε το 2019 από την ένωση των δυνάμεων που προέκριναν από κοινού το κροατικό και το σλοβένικο κλαμπ προκειμένου ν' ανταγωνιστούν τους αντιπάλους τους από τη Σερβία (Ερ.Αστέρας, Παρτιζάν, Μέγκα) στην Αδριατική Λίγκα. Ήταν η πέμπτη διαφορετική ομάδα του στην Ευρώπη σε έξι χρόνια για τον 28χρονο. Είχαν προηγηθεί οι ουγγρικές Κέρμεντ και Ζολνόκι, η Σόκολι από τη Βόρεια Μακεδονία, η ρωσική Νίζνι Νόβγκοροντ (από την οποία τον γνώριζε ο Πρίφτης) και η σέρβικη Μέγκα (η "βιτρίνα" του Μίσκο Ραζνάτοβιτς). Αντιθέτως το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τη γαλλική Μετροπολιτάνς (πρώην Παρί Λεβαλουά) δεν τέθηκε ποτέ σε ισχύ, εξαιτίας του σοβαρού τραυματισμού που είχε υποστεί στο γόνατο, με συνέπεια να μείνει εκτός για περίπου 8 μήνες.

Ανεξάρτήτως της αναποδιάς που ανέκοψε για λίγο την πορεία του, κάθε επόμενης χρονιά ήταν κι ένα νέο βήμα για τον 28χρονο, ο οποίος για πρώτη φορά θα δοκιμαστεί σε ομάδα της EuroLeague. Πρόκειται φυσικά για το τελευταίο επίπεδο πριν από το ΝΒΑ. Το ΝΒΑ που ήταν το μεγάλο όνειρό του απ' όταν το 2014 αποφοίτησε από το Γιανγκστόουν Στέιτ του Οχάιο, αλλά (παρά τα δύο διαδοχικά βραβεία "Bob Cousy" που απονέμεται σε κορυφαίους, αγωνιστικά και μη, γκαρντ του κολεγιακού πρωταθλήματος) δεν απορροφήθηκε στο ντραφτ της εποχής που είχε στο Νο1 τον Άντριου Γουίγκινς.

Πάντα, άλλωστε, ο Πέρι βιαζόταν να πετύχει πολλά περισσότερα απ' όσα άρμοζαν στις στιγμές και κάμποσες ήταν οι φορές που παρασυρόταν από την αδημονία του να προλάβει τον χρόνο. Σε βαθμό που "με τον προπονητή μου στην πρώτη κολεγιακή σεζόν μου δεν κοιταζόμασταν καν στα μάτια", γιατί διαφωνούσαν στον τρόπο διαχείρισής του.

Ήταν όντως ταλαντούχος γκαρντ, "ένας σπουδαίος ηγέτης από τον οποίο μαθαίνουμε", όπως επισήμαινε συμπαίκτης του. Ωστόσο αυτή η "εμμονή" του συνέχισε να τον καθοδηγεί παραπλανητικά, καθώς έκανε σπασμωδικές απόπειρες να βρει χώρο στην ανώτερη λίγκα του μπασκετόκοσμου. Μοιραία η έγνοια αυτή δεν τον άφησε να εξελίξει όσο γρήγορα θα μπορούσε τον εαυτό του. Από τη στιγμή που τροποποίησε τη λογική του, συμβιβαζόμενος με την πραγματικότητα, άρχισε να κερδίζει συνεχώς έδαφος.

"Υπήρχαν όντως σκέψεις", έλεγε σε συνέντευξή του. "Το αστείο είναι όσο περισσότερο παίζω στο εξωτερικό, τόσο περισσότερο τις κάνω πέρα. Πάντα θα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού, αλλά νιώθω ότι αν μπαίνω σε μια χρονιά σκεπτόμενος το ΝΒΑ, θα κάνω κακό όχι μόνο στον εαυτό μου, αλλά και στην ομάδα", συμπλήρωνε. Παραδεχόταν ότι "μόλις το αντιλήφθηκα και άρπαξα τις ευκαιρία που είχα, έπαιξα το καλύτερο μπάσκε μου. Δεν υπάρχει πια εσωτερική πίεση να φτάσω σε αυτό το επίπεδο. Θα βγω έξω και θα παίξω. Ό,τι κι αν έρθει απ' αυτό, θα έρθει απ' αυτό. Θα ξέρω τουλάχιστον ότι στο τέλος της ημέρας θα νιώθω καλά με τον εαυτό μου".

Ο πικ εν ρολ παίκτης που ήθελε ο Πρίφτης

Οι αριθμοί επιβεβαιώνουν την εξομολόγηση αυτοβελτίωσης του Κέντρικ Πέρι.

Είναι πλέον ένας παίκτης με σταδιακή πρόοδο, ο οποίος στη χρονιά που τέλειωσε είχε 16.1 πόντους και 6.1 ασίστ ανά 27'52'' σε 16 αγώνες του Eurocup, ήταν βασικός άξονας λειτουργίας της ομάδας του Γιούριτσα Γκόλεματς στην Αδριατική Λίγκα ως κουμανταδόρος δίπλα στον σκόρερ Γιάκα Μπλάζιτς και αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης των τελικών του σλοβένικου πρωταθλήματος. Συνολικά -και σύμφωνα με τα πολύτιμα στοιχεία που συλλέξαμε από το Instat Scout- ο Πέρι εμφάνισε 15 πόντους σε 54 αγώνες της σεζόν 2020-21 (1.11 πόντοι ανά κατοχή), με 37% από το τρίποντο, και 5.2 ασίστ για μόλις 1.4 λάθη ανά 25 λεπτά παραμονής στο παρκέ!

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως είχε τουλάχιστον 20 πόντους σε δώδεκα παιχνίδια και κάτω από 10 μόλις σε οκτώ, την ίδια ώρα που μοίρασε διψήφιο αριθμό ασίστ (10) σε 4 αγώνες. Στο πιο παραγωγικό παιχνίδι του, απέναντι στον ισχυρό Ερυθρό Αστέρα, σκόραρε 29 πόντους με 6/9 τρίποντα.

Το ότι η Ολίμπια εμφάνιζε αρνητικό πρόσημο πόντων (+/-) μόνο στα 14 παιχνίδια της ενόσω ο 28χρονος "άσος" βρισκόταν στο παρκέ, "κερδίζοντας" αντίθετα στα 39 εκ των υπολοίπων είναι άλλη μια ισχυρή απόδειξη της θετικής επίδρασης που είχε στο συνολικό παιχνίδι της.

Αναμφίβολα ο Πέρι είναι ένας οργανωτής που επιθυμεί να κρατά την μπάλα στα χέρια του για ν' απειλήσει. Προφανέστατα του αρέσει ν' αρχίζει τις επιθέσεις με κεντρικό πικ εν ρολ και ν' αποφασίζει αναλόγως στη συνέχεια. Είναι ο βασικός λόγος που ο Δημήτρης Πρίφτης εισηγήθηκε την ένταξή του στο ρόστερ του "τριφυλλιού", ξέροντας ότι τον βραχύσωμο γκαρντ δεν τον απασχολεί αποκλειστικά το σκοράρισμα, αλλά μεριμνά για το διάβασμα των καταστάσεων και την εκμετάλλευση των συμπαικτών του. Άρα θέλει να πιστεύει ότι θα εξελιχθεί σ’ ένα ταιριαστό κούμπωμα στον σκόρινγκ γκαρντ που θα ακολουθήσει. Κάτι που, ούτως ή άλλως, είχε διαγνωστεί και από τους ανθρώπους της Μέγκα προτού του δώσουν την ευκαιρία να επιστρέψει στη δράση και να αγωνιστεί σε 12 παιχνίδια, δουλεύοντας επικουρικά δίπλα στα νέα αστέρια της δεξαμενής.

Πέρυσι σχεδόν 1/2 (44.7%) από τις κατοχές του που αναλάμβανε ορίζονταν μετά το σκριν που του γινόταν στην κορυφή, με το παιχνίδι στο τρανζίσιον και την απομόνωση να έπονται σε ποσοστά. Ποσοστά χαμηλότερα μάλιστα του 15% (14.5% και 13.1% αντίστοιχα).

Πιο συγκεκριμένα ο Πέρι προτμούσε να παίζει κάθετα μετά το αρχικό σκρινάρισμα και διάλεγε κυρίως τον αριστερό διάδρομο (συγκριτικά με τον δεξιό) για να εκτελέσει το εκάστοτε play. Αν ενδιάμεσα δεν έψαχνε την πάσα, επιδίωκε -ως επί το πλείστον- να πάει όλη τη διαδρομή μέχρι τέλους και ν' αφήσει την μπάλα στο καλάθι με λέι απ (σπανιότερα με κάρφωμα). Δεν τυχαίο πως οι 229 από τις 602 προσπάθειες του ολοκληρώθηκαν εξ επαφής. Το ποσοστό επιτυχίας σ' αυτές τις περιπτώσεις ξεπέρασε το ψυχολογικό φράγμα του 50%.

Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν πήγαινε σε τελειώματα με φλότερ λίγα μέτρα πιο έξω (14/31) για ν' αποφύγει τον κίνδυνο μιας αλλοίωσης από τον αντίπαλο ψηλό (δέχθηκε 16 τάπες) ή δεν δοκίμαζε τρίποντα (258), παρουσιάζοντας ισορροπημένες σε αριθμό προσπάθειες, είτε από την κορυφή είτε από τα δύο φτερά (86 από αριστερά και από δεξιά, 77 από το κέντρο) - όχι όμως από τις γωνίες. Που δεν τον βολεύουν ξεκάθαρα ως θέση εκτέλεσης..

Συνοψίζοντας, ο Πέρι:

• Είναι εξαιρετικός πασέρ.
• Είναι Clutch Player.
• Στο σετ παιχνίδι παίζει σταθερά πικ εν ρολ και ως δεύτερη επιλογή έχει την απομόνωση.
• Του αρέσει ν' αλλάζει ταχύτητα στην προσπάθειά του, χάρη στο πολύ δυνατό πρώτο βήμα του, αλλά σπανίως αλλάζει κατεύθυνση.
• Έχει το τρίποντο και το φλότερ στο ρεπερτόριό του και αποφεύγει σταθερά το mid-range shot, στο οποίο δεν είναι καθόλου αποτελεσματικός.
• Αμυντικά θέλει να "σπάει" τα σκριν και να παίζει πάνω από αυτά, όχι πίσω από αυτά. Πιέζει στην μπάλα τον αντίπαλο χειριστή και ψάχνει το κλέψιμο με καλές πιθανότητες, γιατί βάζει σωστά τα χέρια του, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα αποδοτικός στην προσωπική άμυνα σε καταστάσεις one on one.
• Μειονεκτεί σίγουρα σε ύψος, αλλά αντιπαραβάλλει το τσαγανό και τον δυναμισμός για ν' ανταπεξέλθει.