Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο στο SPORT24: “Δεν έχουν όλοι τις ίδιες ανάγκες, αλλά όλοι έχουν ανάγκη – Μου λένε να κάνω το podcast και στα ελληνικά”

Το Charles Antetokounmpo Family Foundation (CAFF) σε συνεργασία με το Thanalysis podcast και το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος ένωσαν τις δυνάμεις τους για μία φιλανθρωπική εκδήλωση που έφερε το όνομα “Bigger than Basketball”.

Αυτό ακριβώς είναι που προσπαθούν να κάνουν τα αδέρφια Αντετοκούνμπο μέσα από το ίδρυμα που δημιούργησαν για να τιμήσαν τον αείμνηστο πατέρα του. Θέλουν να κάνουν κάτι μεγαλύτερο από το μπάσκετ. Να αφήσουν ένα αντίκτυπο στην κοινωνία. Αυτό ακριβώς δήλωσε και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο στην κάμερα του SPORT24 το απόγευμα της Τρίτης (1/7).

Πολύς κόσμος δεν ξέρει τη φιλανθρωπική δράση της οικογένειας Αντετοκούμπο, οπότε θέλω να μας πεις με λίγα λόγια τι είναι αυτό που κάνει.

“Βασικά είμαστε σε αρκετά μέρη. Τώρα μπαίνουμε στον τρίτο-τέταρτο χρόνο. Είναι κάτι που ξεκίνησα μαζί με την οικογένειά μου για να τιμήσω τον πατέρα μου, να τιμήσουμε αυτό που κάνουμε και να μπορέσουμε εκτός από αυτά τα πράγματα που κάνουμε μεμονωμένα και προσωπικά, να κάνουμε κάτι λίγο πιο μεγάλο. Να έχουμε πραγματικά μεγαλύτερο αποτύπωμα”.

Ποιος είναι ο πιο μεγάλος στόχος που έχετε θέσει και πώς φαντάζεσαι το CAFF σε 10 χρόνια από τώρα;

“Σε 10 χρόνια από τώρα; Φαντάζομαι το CAFF να είναι τόσο μεγάλο που θα λειτουργεί και όταν δεν θα είμαστε πλέον εδώ. Και θα συνεχίσει να βοηθά τον κόσμο με έναν πολύ ξεχωριστό τρόπο και έναν τρόπο ο οποίος είναι εξατομικευμένος. Γιατί δεν έχουν όλοι τις ίδιες ανάγκες, αλλά όλοι έχουν ανάγκη”.

Σε εσάς προσωπικά τι δίνει αυτό, αυτή η βοήθεια που προσφέρετε; 

“Για μένα είναι κάτι ξεχωριστό. Κι εμάς κάποιοι άνθρωποι μας έχουν βοηθήσει και όχι μόνο τώρα και συνεχίζουν και μας βοηθάνε. Και είναι αυτός ο ωραίος κύκλος ζωής που δίνει στον επόμενο και ο επόμενος στον επόμενο. Και μπορεί κάποια στιγμή και η δικιά σου γενιά να χρειαστεί αυτή τη βοήθεια”.

Θα έλεγες το γεγονός ότι πείσατε και εσείς ή τελοσπάντων συμβουλεύσετε τον Ρίτσαρντ Σιάο να επενδύσει σε μια ελληνική ομάδα, είναι ένας ακόμα τρόπος να δώσετε πίσω κάτι στο ελληνικό μπάσκετ;

“Καλά, εντάξει. Δεν θα μπούμε τώρα σε αυτό. Δεν έχω να πω κάτι για αυτό. Δεν θέλω να πιάσω τα μπασκετικά και τα αθλητικά, αλλά θα πω τι πιστεύω εγώ.

Παλιά όταν βοηθούσα κάποιον, έλεγα ότι δεν θέλω να το ξέρει κανένας. Δεν θέλω κανένας να ξέρει τίποτα. Απλά ν βοηθήσω να κάνει μια δουλειά. Κι ακόμα έτσι είμαι. Απλά μετά κατάλαβα το πόσο πολύ μπορώ να παρασύρω και άλλους να βοηθήσουν και πόσο πολύ μπορώ να να να αφήσω μια μεγαλύτερη βοήθεια, ένα μεγαλύτερο αποτύπωμα σε οποιαδήποτε κοινωνία.

Οπότε γι’ αυτό ξεκινήσαμε και το foundation, για να δείξουμε ότι σίγουρα βοηθάμε και θα το κάνουμε όπως και να έχει, αλλά τώρα αυτό είναι κάτι μεγαλύτερο. Και είναι “bigger than basketball”, για αυτό δεν μιλάω, για αυτό δεν απαντάω στην ερώτηση. Γι αυτό που βλέπεις εδώ από πίσω (σσ. το σλόγκαν της εκδήλωσης)”.

Ποια είναι πιο τρελή ιστορία βοήθειας από κάποιον που θυμάσαι και δεν θα την ξεχάσεις ποτέ και σε συγκινεί ακόμα και σήμερα; Να την ξεχάσω.

“Δεν είναι μόνο μία. Είναι πάρα πολλές, που δούλευα σε διάφορες δουλειές. Ακόμα κι αυτό βοήθεια είναι, το να το πω σε κάποιον: ‘Ξέρεις κάτι; Εγώ θέλω να πάω μια μονοήμερη. Μπορώ να έρθω να σου κάνω τα φανάρια; Μπορώ να έρθω να σου κάνω; Ξέρω ότι είσαι ψυκτικός, να έρθω να σε βοηθήσω να κουβαλήσεις; Να κάτσω μαζί σου; Ξέρω ότι κάνεις έπιπλα, να έρθω να κάνουμε μαζί τα έπιπλα;’

Και να σου πει ‘ναι’. Ακόμα κι αυτό είναι βοήθεια γιατί βρισκόμασταν σε πολύ δύσκολη στιγμή και μπορείς πραγματικά (σσ. να βοθηήσεις) χωρίς να το καταλάβεις. Κάτι που για σένα δεν κάνει τίποτα, για κάποιον άλλο είναι πολύ σημαντικό”.

Τον μπαμπά σου τον έχετε στην καρδιά σας προφανώς, αλλά αισθάνεσαι ότι με κάποιο τρόπο είναι ακόμη ζωντανός με αυτό το ίδρυμα;

“Ναι, ναι, ναι. Δεν τον έχω μόνο εγώ στην καρδιά μου, υπάρχουν και πάρα πολλοί άνθρωποι που τον έχουν στην καρδιά τους. Και ξέρεις, το πρώτο πράγμα που μου λένε είναι ‘οι γονείς σου και οι γονείς σου είναι οι γονείς σου’. Και το πρώτο πράγμα που λέω και εγώ ‘οι γονείς μου, οι γονείς μου, οι γονείς μου'”.

Είπες ότι πλέον έχεις καταλάβει ότι έχετε μια πλατφόρμα και μπορείτε να επηρεάσετε πάρα πολύ κόσμο.Είναι κι αυτός ένας λόγος που γεννήθηκε το Thanalysis Show; Για να αποκτήσεις ένα μεγαλύτερο κοινό και να μπορείς να περάσεις μηνύματα και ιδέες;

“Θα σου πω. Το Thanalysis Show γεννήθηκε επειδή ήθελα να μάθω πράγματα. Ήθελα να μάθω πιο πολλά για την Αμερική, ήθελα να μάθω για την κουλτούρα. Εντάξει, τώρα μου λένε να το κάνω και στα ελληνικά, τώρα να έρθω κι εδώ στην Ελλάδα. Οπότε είναι κάτι που όντως θα ήταν πολύ καλό να το κάνω.

Αλλά είναι κάτι που πραγματικά μου ανοίγει έναν άλλον κόσμο κι έτσι και με αφήνει να συζητήσω με πολύ υγιή τρόπο διάφορα πράγματα που συμβαίνουν είτε στον αθλητισμό, είτε έξω από τον αθλητισμό και να μπορώ κι εγώ να μάθω πράγματα, να έχω καλεσμένους που θέλω να μάθω από αυτούς.

Δηλαδή οι καλεσμένοι όλοι, δεν πρέπει να είσαι κάποιος, πρέπει απλά να μπορώ να μάθω από σένα και να έχεις μια ιστορία που πραγματικά μπορεί να μου μάθει ένα μάθημα και μπορεί να με βοηθήσει στο ταξίδι μου”.

Στην Ελλάδα είμαστε περισσότερο άνθρωποι που μιλάμε, δεν ακούμε. Εσύ στην Αμερική τόσα χρόνια έχεις μάθει να ακούς περισσότερα από το να μιλάς;

“Ναι, και θα σου πω και κάτι άλλο. Καταλαβαίνω γιατί κόσμος θέλει να πει, γιατί νιώθει ότι πρέπει να το πω, γιατί έτσι αισθάνομαι. Αλλά αν ακούσεις, πολλές φορές (σσ. σου) λένε αυτό που θες. Κατάλαβες; Πριν καν το πεις, λένε αυτό που θες. Οπότε όταν το ακούσεις αυτό που θες, δεν χρειάζεται να πεις κάτι”.