Κοντεύουν επτά μήνες από τότε που αναρωτιόμουν εδώ εάν ο Δέδας είναι στα καλά του και τώρα αυτή η απορία μου υπόκειται στη βάσανο του Δημήτρη Ιτούδη. Όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια μαθές και πλέον εναπόκειται στον προπονητή της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και της Εθνικής ομάδας να αποφανθεί εάν και κατά πόσον ο Δέδας τα έχει 400 ή του ΄χει στρίψει η βίδα!

Αστειεύομαι βεβαίως, αν και πολύ συχνά η πλάκα δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ο Δέδας συνιστά μια sui generis προσωπικότητα που αφήνει πια πίσω του το κεφάλαιο της ΑΕΚ και μετά από επτά χρόνια ξανακάνει ένα βήμα πίσω και από πρώτος προπονητής "υποβαθμίζεται" εθελουσίως σε ασίσταντ κόουτς.

Όχι όπου κι όπου βρε αδερφέ, αλλά σε κοτζάμ ΤΣΣΚΑ, ε αυτό,διάβολε, δεν το λες και υποβιβασμό!

Μόνο για τη Ρεάλ θα σε αφήσω να φύγεις

Εδώ και καιρό οι σειρήνες ηχούσαν στα πέριξ των Άνω Λιοσίων και ο Μάκης Αγγελόπουλος είχε βαρεθεί να τις ακούει στα αυτιά του.

"Κάθε τρεις και λίγο ερχόταν μια ομάδα και μας τον ζητούσε με το αζημίωτο. Δεν μου είχε ξανατύχει να μας δίνουν λεφτά για να πάρουν τον προπονητή μας. Περάσαμε από μια τέτοια φάση με τον Σαντ Ρος, όταν τον δώσαμε στην ΤΣΣΚΑ και εφέτος με τον Ανγκόλα, αλλά αυτό που έγινε με τον Δέδα ήταν επαναλαμβανόμενο" μου είπε προχθές ο πρόεδρος της ΚΑΕ ΑΕΚ, επιβεβαιώνοντας το… ρεύμα που έχει ο Δέδας εκτός των τειχών.

Κατά καιρούς, λοιπόν, κτύπησαν την πόρτα της "Βασίλισσας" μια η Χάποελ Χολόν, μια η Μακάμπι Ρισόν, μια η Χάποελ Μπερ Σεβά, μια η Χάποελ Τελ Αβίβ και δεν συμμαζεύεται. Κάθε φορά που βάραγαν τα τέλια, η ΑΕΚ απαντούσε αρνητικά και μάλιστα ο Μάκης Αγγελόπουλος του το είχε ξεκαθαρίσει άπαξ δια παντός.

"Δεν σε αφήνω να φύγεις, παρά μόνο εάν σε ζητήσει η Ρεάλ Μαδρίτης που είναι η αγαπημένη μου ομάδα"!

Τον Δέδα δεν τον ζήτησε ακόμη η Ρεάλ Μαδρίτης, εκεί στέκει ακόμη ο Πάμπλο Λάσο: τον ζήτησε όμως η ΤΣΣΚΑ Μόσχας για να αντικαταστήσει τον Ανδρέα Πιστιόλη που αποφάσισε μετά από 16 χρόνια να βάλει μπροστά τη σόλο καριέρα του και πλέον ο προπονητής από… κούνια Δέδας βρίσκεται στη δούλεψη του Ιτούδη στο πλευρό του οποίου θα εμφανισθεί για πρώτη φορά τη Δευτέρα στον αγώνα της VTB League κόντρα στη Νίζνι Νόβγκοροντ.

Λαθρεπιβάτης στη ΜΕΝΤ με τον Ιτούδη

Κάποτε χωνόταν στα μουλωχτά στις εξέδρες του γηπέδου της ΜΕΝΤ και μπάνιζε τις προπονήσεις, τώρα δεν χρειάζεται να κρύβεται ή να ντρέπεται.

Α, ναι, αυτή είναι μια ωραία ιστορία που μου τη διηγήθηκε ο ίδιος ο Στέφανος και έχει ως εξής:

"To 1999, μετά τον Φίλιππο Θεσσαλονίκης, ο Ιτούδης ανέλαβε τη ΜΕΝΤ, στην οποία αγωνιζόταν ο αδερφός μου. Ο Γιώργος ήταν τότε 19 χρονών και εγώ ένας δεκαεπτάχρονος που έπαιζα στο Κιλκίς και παράλληλα προπονούσα την παιδική ομάδα. Κάθε τρεις και λίγο λοιπόν πήγαινα στη Θεσσαλονίκη και ο Ιτούδης, αν και από τότε ήταν πολύ αυστηρός, μου επέτρεπε να παραβιάζω τις κλειστές θύρες, να κάθομαι σε μια γωνιά και να παρακολουθώ τις προπονήσεις του.

Το καλοκαίρι του 1999 ο Δημήτρης έφυγε από τη Θεσσαλονίκη και κατέβηκε στην Αθήνα για να πιάσει δουλειά δίπλα στον Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό, ενώ ο αδερφός μου έμεινε στη ΜΕΝΤ μέχρι το 2003. Εγώ από την πλευρά μου δούλεψα για τρία χρόνια στο επιτελείο του ΠΑΟΚ και το 2004 ανέλαβα τη ΜΕΝΤ, οπότε ολοκληρώθηκε ο κύκλος μας στην Τούμπα"!

Οι παρτίδες με την ΤΣΣΚΑ και το μήνυμα του Μιλουτίνοφ

Ο Στέφανος έχει και μπόλικες άλλες παρτίδες με τους οκτάκις πρωταθλητές Ευρώπης και τις μαρτυράει νεράκι.

"Πρώτα απ’ όλα βρεθήκαμε πολλές φορές αντιμέτωποι στο πλαίσιο της VTB League όταν ήμουν συνεργάτης του Γιούρι Ζντοβτς στη Σπαρτάκ Αγίας Πετρούπολης, μαζί με τον νυν συνεργάτη του Ιτούδη, τον Αντόν Γιουντίν. Τότε επίσης οποία είχαμε παίκτη τον Νικίτα Κουρμπάνοφ, ο οποίος είναι πλέον αρχηγός της ΤΣΣΚΑ, ενώ ο αδερφός μου γνωρίζεται καλά με τον Μιλουτίνοφ από την εποχή που ο Γιώργος ήταν βοηθός του Ντέιβιντ Μπλατ στον Ολυμπιακό.

Μάλιστα ο Νίκολα μου έστειλε πρώτος απ’ όλους μήνυμα για τα συχαρίκια και το “καλώς όρισες”. ΄Συν τοις άλλοις στο ντεμπούτο μου στον πάγκο θα αντιμετωπίσουμε τη Νίζνι Νόβγκοροντ στην έδρα της οποίας παίξαμε με τη Χάποελ Χολόν στο Final Eight του Basketball Champions League,τον Μάιο του 2021. Τελικά ένα μικρό χωριό είμαστε"!

Μακεδόνες, αυτοδημιούργητοι και όχι από τζάκι

-Πού μοιάζετε και πού διαφέρετε με τον Ιτούδη;

"Μοιάζουμε σε πολλά σημεία, στα περισσότερα, άλλωστε είμαστε βέροι Μακεδόνες, αυτός από τα Τρίκαλα της Ημαθίας κι εγώ από το Κιλκίς. Ο Δημήτρης έδειξε από πολύ μικρός τον ισχυρό χαρακτήρα του και έμεινε προσηλωμένος στον στόχο που έβαλε για να γίνει προπονητής υψηλού επιπέδου. Δεν ήμασταν τίποτε ιδιαίτερο ως παίκτες, αλλά βρήκαμε τον δρόμο μας στους πάγκους. Επίσης και οι δυο είμαστε αυτοδημιούργητοι, εννοώ ότι δεν πατήσαμε πάνω σε καριέρες ως παίκτες και δεν προερχόμαστε από μπασκετικά τζάκια".

Το απωθημένο μου με την Ευρωλίγκα

-Τι θα απαντούσες σε αυτούς που θα σου προσάψουν ένα πισωγύρισμα στην καριέρα σου, επειδή από πρώτος προπονητής, μετά από επτά χρόνια, ξαναγυρίζεις στο ρόλο του ασίσταντ κόουτς;

"Ναι, αλλά… όχι! Πρώτα απ’ όλα πηγαίνω σε ένα τεράστιο κλαμπ όπως η ΤΣΣΚΑ και δίπλα σε έναν σπουδαίο προπονητή, τον Ιτούδη, ώστε να συμμετάσχω εκ των έσω και ενεργά στη λειτουργία μιας ομάδας η οποία παίζει για να κατακτήσει τίτλους. Συν τοις άλλοις θα εκπληρώσω το απωθημένο μου που είναι να ζήσω την ατμόσφαιρα της Ευρωλίγκας, έστω κι αν αυτό δεν θα συμβεί στην εφετινή σεζόν, λόγω της αποβολής των ρωσικών ομάδων.

Υπάρχει και ένα τρίτο πολύ σοβαρό επιχείρημα που ενισχύει την επιλογή μου: σε έναν τόσο μεγάλο οργανισμό ο ασίσταντ κόουτς έχει την πολυτέλεια να ασχολείται αποκλειστικά με το μπάσκετ, ενώ σε άλλες ομάδες, όπως για παράδειγμα στην ΑΕΚ, κατφραπιανόμουν περισσότερο με τη διαχείριση των καταστάσεων και των καθημερινών προβλημάτων κι αυτό προκαλεί φθορά και σε αποπροσανατολίζει".

Τα όνειρα γκρεμίστηκαν γρήγορα

-Έλα τώρα να γυρίσουμε πίσω, στην ΑΕΚ…

"Πρώτα απ’ όλα, όταν δέχθηκα την πρόταση, ένιωσα μεγάλη τιμή και ευθύνη διότι η ΑΕΚ είναι ένα σημείο αναφοράς του ελληνικού μπάσκετ και του αθλητισμού. Αισθάνθηκα πολύ υπερήφανος που θα στεκόμουν σε αυτό το μετερίζι, το έκανα με όλη μου την ψυχή και ήμουν γεμάτος από ενθουσιασμό, φιλοδοξίες, στόχους και όνειρα, αλλά δυστυχώς μέσα σε λίγο καιρό γκρεμίστηκαν όλα και μάλιστα με δραματικό και τραγικό τρόπο.

Η ομάδα είχε χτισθεί σε μεγάλο βαθμό πάνω στον Μάνι Χάρις και στον Στέφαν Γέλοβατς ο οποίος κόλλαγε στη φιλοσοφία μου να παίζω με πεντάρια που σουτάρουν τρίποντα. Ο Χάρις αποχώρησε, ο Γέλοβατς έφυγε από τη ζωή και πάνω που προσπαθήσαμε να στρώσουμε μας έκατσε ο τραυματισμός του Ανγκόλα, οπότε χάσαμε δυο χαρισματικούς σκόρερς και το stretch five μας. Σιγά σιγά άρχισαν να συσσωρεύονται τα bans, βρεθήκαμε σε καθεστώς μεγάλης πίεσης και έπρεπε να σταθούμε όρθιοι μέσα από ένα σωρό από αντιξοότητες".

Το ηρωικό μπάσκετ και ο Ολυμπιακός

-Πώς διαχειρίστηκες τα καινούργια δεδομένα που προέκυψαν;

"Στην πραγματικότητα έπρεπε μέσα στη σεζόν να χτίσουμε μια άλλη ομάδα. Είχαμε έλλειμμα αθλητικότητας και ποιότητας και μείναμε πίσω από πλευράς τακτικής, με αποτέλεσμα να προσπαθούμε να αναπληρώσουμε τα κενά με παιχνίδι που στηριζόταν στην αυταπάρνηση και στον ηρωισμό. Ευτυχώς πετύχαμε κάποιες σημαντικές νίκες στην έδρα μας και κυρίως εκείνη στον προημιτελικό του Κυπέλλου με το Περιστέρι".

-Ποιο ματς σε στοιχειώνει;

"Εννοείται αυτό με τον Ολυμπιακό στο οποίο νιώσαμε να γλιστράει η νίκη μέσα από τα χέρια μας. Σταθήκαμε άτυχοι εκείνο το βράδυ, παρά τη μεγάλη εμφάνιση του Ράουτινς, αλλά αυτά συμβαίνουν. Το κακό είναι ότι λόγω των προβλημάτων, των τραυματισμών και της γενικότερης κατάστασης είχε πέσει το επίπεδο της προπόνησης μας και είναι γνωστό ότι παίζεις όπως προπονείσαι"!

Η υπερβολική αγάπη του Μάκη Αγγελόπουλου

-Τι παίρνεις μαζί σου στη Μόσχα από αυτά που έζησες στην ΑΕΚ;

"Πολλές εικόνες, πολλές στιγμές, πολλές αγωνίες και λόγω του χαμού του Γέλοβατς που σημάδεψε ανεξίτηλα τις ζωές μας, πολλά δάκρυα. Παίρνω επίσης την υπερβολική αγάπη του Μάκη Αγγελόπουλου για την ομάδα.

Έχω γνωρίσει πολλούς προέδρους και ιδιοκτήτες ομάδων όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ο κύριος Αγγελόπουλος είναι μια κατηγορία μόνος του. Θα μου λείψουν πολύ οι μεταμεσονύκτιες συνομιλίες μας. Μου τηλεφωνούσε αργά το βράδυ όταν γύριζε στο σπίτι του και μιλάγαμε μια και δυο ώρες για την ομάδα".

-Πού νιώθεις ότι φταις ή –για να το θέσω διαφορετικά-ποιο λάθος δεν θα έκανες, έστω κι αν κάτι τέτοιο δεν μπορεί να προβλεφθεί στην αρχή της σεζόν;

"Δεν μπορέσαμε να χαρούμε τη συνύπαρξη του Γκρίφιν, του Χάμερ και του Γέλοβατς, με αυτή την τριάδα και με τον Κολόμ να παίζει 18-20 ποιοτικά λεπτά θα παρουσιάζαμε άλλα πράγματα. Εάν μπορούσα να φέρω τον χρόνο πίσω, πάντως, θα έκανα διαφορετικές επιλογές στη συγκρότηση του ρόστερ…"

Το λάθος μου και ο Φλιώνης

-Όπως για παράδειγμα;

"Θα έπαιρνα περισσότερους Έλληνες ρολίστες μέσα στη ρακέτα για να υποστηρίξουν τα hustle plays και τη λεγόμενη βρόμικη δουλειά. Eπίσης θα έπαιρνα τουλάχιστον άλλον έναν combo guard για μεγαλύτερη ασφάλεια. Για παράδειγμα, με τον Παπά και τον Κολόμ δίδυμο στους γκαρντ δεν μπορούσαμε να ανταποκριθούμε πολύ καλά στα εκτός έδρας ματς".

-Τι νιώθεις ότι αφήνεις ως παρακαταθήκη;

"Χαίρομαι διότι αισθάνομαι ότι συνέβαλα στην πρόοδο ενός παιδιού που μπορεί να πρωταγωνιστήσει. Αναφέρομαι στον Δημήτρη Φλιώνη που τον άφησα παίκτη των 30 λεπτών και της Εθνικής ομάδας. Μέσα στη σεζόν τον είδα να βελτιώνεται σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού, να σουτάρει με αυτοπεποίθηση από την περιφέρεια, να πηγαίνει σε φάσεις ένας εναντίον ενός και να χρησιμοποιεί τα προσόντα του και στις δυο πλευρές του γηπέδου".

-Στο τέλος της ημέρας με ποια αίσθηση, με ποια γεύση φεύγεις;

"Με το παράπονο ότι δεν αξιώθηκα να δω ποτέ την ομάδα που σχεδίασα και ονειρεύθηκα"!