Στα 31 του χρόνια, γύρισε στην Ευρώπη μετά από σχεδόν μία δεκαετία. Το 2012 αποχαιρέτησε την δική μας ήπειρο για να παίξει στο NBA και στην Κίνα, ωστόσο για τον Ντονάτας Μοτιεγιούνας το πραγματικό μπάσκετ παίζεται εδώ, στη EuroLeague, στην οποία πραγματοποιεί φέτος μία πολύ καλή σεζόν με την φανέλα της Μονακό.

Ο Λιθουανός ψηλός ήταν μια βόμβα μεγατόνων που ενεργοποίησαν οι Μονεγάσκοι το περασμένο καλοκαίρι, μετράει 9.9 πόντους (64% στο δίποντο, 34% στο τρίποντο, 44% στις βολές), 4.7 ριμπάουντ και 11.2 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης παίζοντας 19:03 ανά αγώνα, βρίσκεται σε μια ομάδα στην οποία οι κοντοί είναι οι σούπερ σκόρερς, κάνει όμως την προσπάθειά του και προσπαθεί να συνεχίσει σε υψηλό επίπεδο για μερικά ακόμη χρόνια.

Αποστολή στο Μονακό: Χάρης Σταύρου

Το SPORT24 τον συνάντησε στη Σάλα Γκαστόν Μεντεσάν το απόγευμα της Πέμπτης (28/4), μία ημέρα πριν από το Game 4 της σειράς των playoffs της EuroLeague με αντίπαλο τον Ολυμπιακό και εκείνος είχε πολλά να θυμηθεί, πρόσωπα και καταστάσεις, πριν ξεχωρίσει και τους πέντε κορυφαίους Ευρωπαίους στην ιστορία του NBA. Έστειλε και τα χαιρετίσματά του στον Μάνο Μανουσέλη, έναν άνθρωπο για τον οποίο μιλάει με πολύ μεγάλο σεβασμό, με τον οποίο συνεργάστηκε στους Σανγκάη Σαρκς.

- Πως τα φέρνει η ζωή ε; Με τον Σλούκα και με τον Παπανικολάου είστε αντίπαλοι εδώ και 15 χρόνια...

Είναι απίστευτο! Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές με τον Κώστα (σημείωση: με τον Παπανικολάου συνυπήρξαν στους Χιούστον Ρόκετς τη σεζόν 2014/15) ότι παλεύουμε από μικρά παιδιά, από νεαρή ηλικία για να βελτιωθούμε και να ωριμάσουμε. Και τώρα είμαστε αντίπαλοι στα playoffs της EuroLeague. Είναι υπέροχο, το μπάσκετ μας φέρνει κοντά. Τόσες διαφορετικές εθνικότητες, διαφορετικές χώρες, έχουμε μεγαλώσει διαφορετικά, αλλά όλοι κάνουμε αυτό που αγαπάμε και για εμένα αυτό είναι κάτι πραγματικά καταπληκτικό.

- Πως είναι η εμπειρία της πρώτης σεζόν με την Μονακό στη EuroLeague;

Ο στόχος μας ήταν η οκτάδα, ώστε να παραμείνει η ομάδα για ακόμα μία χρονιά στη διοργάνωση. Για την ακρίβεια, αυτός ήταν ο στόχος της διοίκησης. Για εμάς, για τους παίκτες δηλαδή, ο στόχος ήταν να πετύχουμε κάτι όμορφο, να μπούμε στα playoffs και να φτάσουμε μέχρι το Final Four. Για κάθε μπασκετμπολίστα, ο στόχος είναι το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, δεν θα ακούσεις κάποιον να λέει "οκ φτάσαμε στα playoffs, πάμε τώρα στα σπίτια μας".

Είχαμε σκαμπανεβάσματα ως ομάδα, η σεζόν είχε αναταράξεις, όμως τώρα είμαστε πιο σταθεροί και παίζουμε καλύτερο μπάσκετ. Υποθέτω πως παίζουμε κάπως... διαφορετικό μπάσκετ σε σχέση με αυτό που παίζουν οι περισσότερες ευρωπαϊκές ομάδες, έχουμε ένα πιο αμερικανικό στιλ παιχνιδιού. Για κάποιους αντιπάλους είναι πολύ δύσκολο να μας αντιμετωπίσουν, για κάποιους είναι πιο εύκολο, στο τέλος της ημέρας όμως η σεζόν μας είναι μέχρι στιγμής επιτυχημένη.

Στο γαλλικό πρωτάθλημα έχουμε τις ίδιες νίκες με την πρώτη και με την δεύτερη ομάδα, έχουμε ακόμη μερικούς αγώνες μπροστά μας πριν από τα playoffs. Είναι δύσκολο να προβλέψω πως θα πάνε τα πράγματα εκεί, όμως προς το παρόν θεωρώ ότι είμαστε επιτυχημένοι. Θέλουμε το πρωτάθλημα στη Γαλλία, κάτι που δεν θα είναι εύκολο. Θα υπάρχει ανταγωνισμός, θα είναι διασκεδαστικά playoffs.

- Στη σειρά με τον Ολυμπιακό, όλα είναι θέμα προσαρμογών...

Πράγματι. Κι αυτό γιατί μιλάμε για δύο ομάδες με διαφορετικά στιλ παιχνιδιού. Το ερώτημα είναι ποιος θα κάνει τον άλλο να παίξει στο δικό του στιλ και να ακολουθήσει, οπότε φαντάζομαι ότι για τον κόσμο θα είναι πολύ διασκεδαστικό να βλέπουν τέτοιου είδους αγώνες. Γίνεται τεράστια μάχη σε κάθε εκατοστό του παρκέ ανάμεσά μας και στο τέλος δεν θα υπάρχει τίποτα λιγότερο από σεβασμός για τους παίκτες και για τους οπαδούς τους, για όσα έκαναν σε αυτή τη σειρά. Ελπίζω πως η καλύτερη ομάδα θα πάει στο Final Four.

- Πως είναι να ζεις στο Μονακό μετά από όσα είδες στην Κίνα;

Είναι διαφορετικό... Οι δύο πρώτες σεζόν μου ήταν στην Τζινάν, μια μικρότερη πόλη στην οποία ένας ξένος είναι πιο δύσκολο να ζήσει, γιατί δεν έχει και τόσα πολλά να κάνει, να βρει διαφορετικά μέρη ή φαγητό. Στη συνέχεια έζησα στην Σανγκάη, για εμένα είναι ένα από τα πιο όμορφα μέρη σε όλο τον κόσμο. Απίστευτη εμπειρία, απίστευτο μέρος, απίστευτο συναίσθημα. Κάποια μέρη είναι πιο ζόρικα, κάποια είναι πιο όμορφα, αλλά για εμένα η Σανγκάη είναι τέλεια γιατί μπορείς να βρεις όποιο φαγητό θέλεις, για εμένα είναι ακόμη καλύτερη και από την Νέα Υόρκη γιατί εκεί ο κόσμος ζει σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Πραγματικά την απόλαυσα.

Στην τέταρτη σεζόν μου μπήκαμε σε φούσκα στην Σιντζιάνγκ, αν μου έλεγες ότι θα έπρεπε να ζήσω και να παίξω εκεί, θα είχαμε σίγουρα πρόβλημα. Εντελώς διαφορετική κατάσταση, είναι ένα εντελώς διαφορετικό κομμάτι της Κίνας και αν παίξεις εκεί, πρέπει να πηγαίνεις σε κάθε αγώνα με πτήση πέντε ωρών. Ευτυχώς δεν το έζησα γιατί όπως είπα βρισκόμασταν σε καθεστώς φούσκας, στην οποία η ζωή δεν ήταν εύκολη. Τα καταφέραμε. Τα κατάφερα γενικώς, η εποχή του Covid-19 ήταν δύσκολη, όμως στο τέλος μπορώ να πω ότι συνολικά η Κίνα ήταν μία καλή εμπειρία, σίγουρα στο κομμάτι του μπάσκετ.

Εδώ στο Μονακό όλα είναι διαφορετικά. Δεν ξέρω αν είχες την ευκαιρία να κάνεις μια βόλτα, θα είδες ότι όλο και περισσότερος κόσμος έρχεται από τη στιγμή που ο καιρός ανοίγει και οι ημέρες γίνονται όλο και πιο όμορφες. Υπάρχει ένας συνωστισμός, είναι η αλήθεια, όμως μέσα στη διάρκεια της χρονιάς ήταν όλα ήρεμα, μπορούσες να απολαύσεις το μέρος. Τώρα έχει περισσότερη φασαρία και κίνηση, γεγονός που δεν είναι ευχάριστο σε έναν τόσο μικρό τόπο. Πράγματι, όλα είναι μικροσκοπικά και στενά εδώ, όμως τα καταφέρνουμε. Όλοι μιλούν για την θέα, είναι σίγουρα από τα πιο εντυπωσιακά μέρη του κόσμου.

- Πως έχουν τα πράγματα με εσένα; Θα μείνεις εδώ και την επόμενη σεζόν;

Θα δούμε, η χρονιά δεν έχει τελειώσει και δεν είχαμε χρόνο για να συζητήσουμε με την ομάδα για το μέλλον μας. Ας περιμένουμε να δούμε πως θα κλείσει η σεζόν, τι θα πει η διοίκηση, πως θα τα πάμε ως ομάδα, ποια θα είναι η δική μου απόδοση και θα μιλήσουμε. Πάντα είμαι ανοιχτός σε συζήτηση.

- Ξέρω ότι είχες μιλήσει και με τον Ολυμπιακό στο παρελθόν.

Βέβαια, μιλούσαμε για δύο σερί χρόνια, όμως εκείνη την περίοδο η Κίνα ήταν για εμένα η προφανής επιλογή. Μου πρόσφεραν τρεις φορές τα χρήματα που μου έδινε ο Ολυμπιακός, οπότε έκαναν πιο εύκολη την απόφασή μου. Μετά από τόσο καιρό όμως, είμαι πραγματικά τρομερά ενθουσιασμένος που βρίσκομαι ξανά πίσω στη EuroLeague. Μου είχε λείψει αυτός ο ανταγωνισμός, αυτή η ένταση, για εμάς τους Ευρωπαίους που μεγαλώσαμε εδώ, είναι ξεκάθαρο ότι μας αρέσει αυτό το στιλ μπάσκετ. Μου προσφέρει πολλή χαρά η ευκαιρία να αντιμετωπίζω τις κορυφαίες ομάδες της ηπείρου και ο Ολυμπιακός είναι τα τελευταία 20-25 χρόνια μία από αυτές. Έχει πάει σε Final Fours, έχει πάρει back-to-back τρόπαια, παίζει αληθινό μπάσκετ, αυτό το μπάσκετ που δίνει τίτλους.

- Συνεχίζεις να παρακολουθείς το NBA;

Όχι όσο παλαιότερα. Στην Κίνα ήταν πιο εύκολο να παρακολουθήσω κάποιους αγώνες, τώρα με την διαφορά της ώρας δεν μπορώ να το κάνω τόσο πολύ. Το μπάσκετ που παίζεται εκεί δεν μου φαίνεται τόσο ελκυστικό.

Δεν μιλάω για τις τρεις-τέσσερις κορυφαίες ομάδες ή για εκείνες όπως οι Γουόριορς, οι Τζαζ ή οι Σπερς που παίζουν ομαδικά, μιλάω για εκείνες που βρίσκονται χαμηλά και αντί να προσπαθήσουν να παίξουν με σύστημα, προσπαθούν να ωριμάσουν συγκεκριμένους παίκτες. Τους ενδιαφέρει να βελτιώσουν ατομικά κάποιους αθλητές, ειλικρινά δεν μπορώ να παρακολουθήσω περισσότερα από πέντε λεπτά.

Και δεν μιλάω φυσικά για τα playoffs, εκεί το διασκεδάζω, αυτή είναι η περίοδος που βλέπω περισσότερο μπάσκετ. Εκεί βλέπεις τακτική, παίκτες στο 100%, τους αστέρες να παίρνουν περισσότερα λεπτά. Για εμένα, η κανονική περίοδος δεν είναι ευχάριστη.

- Μπορείς να ξεχωρίσεις τους πέντε κορυφαίους Ευρωπαίους στην ιστορία του NBA;

Ο Ντράζεν ήταν ένα από τα ταλέντα που έδειξαν ότι είχαν μοναδικές ικανότητες. Θα πω σίγουρα τον Σαμπόνις γιατί μπήκε στο NBA μετά από πολλούς τραυματισμούς, όλοι συζητούσαν και αναρωτιούνταν τι θα είχε καταφέρει, τι θα είχε πετύχει, αν πήγαινε στην πιο παραγωγική ηλικία και φάση της καριέρας του.

Σίγουρα θα βάλω μέσα τον Πάου Γκασόλ και τον Ντιρκ Νοβίτσκι, αυτοί οι τύποι έδειξαν σε όλο τον κόσμο τις πραγματικές ικανότητες των Ευρωπαίων, θα επιλέξω και τον Τόνι Πάρκερ, έναν πόιντ γκαρντ με ασύλληπτη καριέρα. Τεράστιος παίκτης πραγματικά, δυστυχώς ήταν αυτός που μας έκλεψε το χρυσό μετάλλιο EuroBasket του 2013, στον τελικό στη Λιουμπλιάνα. Και τους είχαμε νικήσει στην φάση των ομίλων με 20 πόντους...