Ο Γιώργος Μπαρτζώκας αποκλειστικά στο SPORT24: “Με τον Ιωαννίδη μας συνδέει η αναδημιουργία του Ολυμπιακού”

Παγκόσμια ημέρα του μπάσκετ, λέει, ήταν χθες…

Ήταν όντως διότι μια παγωμένη ημέρα σαν τη χθεσινή, στις 21 Δεκεμβρίου του 1891, στο πανεπιστήμιο του Σπρίνγκφιλντ, ο Καναδός δόκτωρ Τζέιμς Νέισμιθ επινόησε το μπάσκετ, χρησιμοποιώντας για καλάθι ένα κοφίνι στο οποίο ο επιστάτης του σχολείου έβαζε τα ροδάκινα!

Τιμήθηκε δεόντως αυτή η Παγκόσμια Ημέρα του μπάσκετ και της δόθηκε κιόλας μια προστιθέμενη αξία το μεσημέρι στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου αφενός ξεσάλωσε ο Τάιλερ Ντόρσι και αφετέρου ευφράνθηκε η ψυχή του Γιάννη Ιωαννίδη!

Το εννοώ αυτό διότι θαρρώ πως από εκεί όπου βρίσκεται ο “Ξανθός” από τις 4 Οκτωβρίου του 2024 θα καταχάρηκε το ρεκόρ του επιγόνου του στον πάγκο του Ολυμπιακού…

“Δαγκωτό” του “Ξανθού” στον Μπαρτζώκα

Είμαι βέβαιος πώς εάν του ετίθετο το ερώτημα ποιον προπονητή θα διάλεγε για να του αρπάξει το ρεκόρ με τους περισσότερους αγώνες στον κόκκινο πάγκο, θα ψήφιζε δαγκωτό τον Μπαρτζώκα!

Δεν ξέρω αν πρόκειται για δυο tale e quale περιπτώσεις, μάλιστα ο Μπαρτζώκας όχι μόνο δεν υιοθετεί αυτή τη σχετικοποίηση, αλλά την αποκηρύσσει κιόλας κατ’ απόλυτο τρόπο.

Στο μεταξύ την ώρα που ετοιμαζόμουν να μιλήσω μαζί του, με καβάλησε ο διάολος και μου ερχόντουσαν το ένα μετά το άλλο τα κοινά στοιχεία τους: δεν είναι και λίγα, χώρια που σίγουρα θα διαλανθάνουν κάμποσα της προσοχής μου…

Η Βούλα, οι φωνακλάδες, οι κόρες και τα… σκυλιά

• Και οι δυο προπονητές του Ολυμπιακού….
• Και οι δυο με δυο θητείες στον πάγκο των Πειραιωτών…
• Και οι δυο κάτοικοι Βούλας…
• Και οι δυο με προγόνους που πολέμησαν για την ελευθερία και τα ιδανικά τους (ο παππούς του Ιωαννίδη και ο πατέρας του Μπαρτζώκα)
• Και οι δυο προπονητές σε ομάδες της Λάρισας, ο Ιωαννίδης στον Γυμναστικό και ο Μπαρτζώκας στην Ολύμπια…
• Και οι δυο φωνακλάδες, αψίκοροι και όχι η επιτομή του καθωσπρεπισμού…
• Και οι δυο με συζύγους ηρωίδες που αξίζουν ευφήμου μνείας…
• Και οι δυο με μια μονάκριβη κόρη…
• Και οι δυο φιλόζωοι, ο “Ξανθός” με τον διαβόητο Άρη και ο Μπαρτζώκας με την Έλσα!

“Ωχ, ωχ, ωχ” αντέδρασε γελώντας ο Μπαρτζώκας όταν τού τα αράδιασα όλα αυτά και ποιος ξέρει τι άλλο έβαλε με το νου του εκείνη τη στιγμή…

Το 189-20 του Μπαρτζώκα και το 168-40 του Ιωαννίδη

Χθες (21/12) το μεσημέρι λοιπόν ο νυν προπονητής του Ολυμπιακού ανέβηκε στο ρετιρέ έχοντας κοουτσάρει τον Ολυμπιακό σε 209 ματς του ελληνικού Πρωταθλήματος, έναντι 208 του Ιωαννίδη, 204 του Φαίδωνα Ματθαίου, 176 του Ντούσαν Ιβκοβιτς και 136 του Γιάννη Σφαιρόπουλου.

Σε αυτά τα 209 ματς με τον Ολυμπιακό ο Μπαρτζώκας έχει ρεκόρ 189 νίκες και μόλις 20 ήττες, ενώ με την Ολύμπια Λάρισας «έγραψε» 33-49 και με τον Πανιώνιο 24-12.

Στον αντίποδα ο συχωρεμένος ο Ιωαννίδης σε 208 αγώνες του με τον Ολυμπιακό σημείωσε 168 νίκες και 40 ήττες, ενώ το συνολικό ρεκόρ της καριέρας του στην Α’ Εθνική (Άρης, Ολυμπιακός, ΑΕΚ) είναι 418-73. Συμπεριλαμβανομένων των Κυπέλλων Ευρώπης (129-74) και του Κυπέλλου Ελλάδος (49-10) το συνολικό ρεκόρ της καριέρας του είναι 596 νίκες και 157 ήττες.

 

Ο ίδιος είπε πως “δεν είμαι αριθμολάγνος” και επειδή δεν του αρέσει και μάλιστα αποφεύγει συστηματικώς και επιμελώς να προσωποποιεί τα επιτεύγματα, παρέπεμψε την αξιολόγηση τους στις καλένδες, όταν θα αποφασίσει να βγει στη σύνταξη και να κάνει τον τελικό λογαριασμό και τον απολογισμό του, ωστόσο λόγω του timing αποφάσισα να τον τσιγκλήσω!

Στη βράση κολλάει το σίδερο, κόουτς…

“Δεν είναι ασήμαντο το γεγονός, ασφαλώς σημαίνει πολλά, αλλά ξέρεις, σε αυτή τη δουλειά είσαι καταδικασμένος να ζεις την κάθε μέρα ξεχωριστά, να μην ξεφεύγεις από τη ρότα σου και να μην προτεραιοποιείς πράγματα που δεν είναι επείγοντα και αφορούν εσένα…”

Δεκτόν, αλλά το γεγονός είναι σημαντικό, διότι συν τοις άλλοις ξεπέρασες τον Ιωαννίδη. Είχατε ποτέ επαφές;

“Όχι ποτέ και μάλιστα συναντηθήκαμε φάτσα με φάτσα μόνο μια φορά κι αυτή ήταν στο πλαίσιο της εθιμοτυπίας. Τον Μάιο του 2013 όταν κατακτήσαμε το τρόπαιο της Ευρωλίγκας στο Λονδίνο προσκληθήκαμε στο Προεδρικό Μέγαρο, όπου μας δέχθηκε για να μας συγχαρεί ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Κάρολος Παπούλιας. Ο Ιωαννίδης ήταν παρών ως Υφυπουργός Αθλητισμού και εκεί συναντηθήκαμε για πρώτη και για τελευταία φορά και ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες“.

Και τώρα τον άφησες πίσω σου…

“Στα νούμερά, εννοείς. Δεν το λέω από επιτηδευμένη ευγένεια και από προσποιητή σεμνότητα, αλλά πιστεύω ότι δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Ο “Ξανθός” ήταν και θα παραμείνει μοναδικός, είναι στ’ αλήθεια μια κατηγορία μόνος του. Για να το πω και διαφορετικά, αυτός είναι ένας μύθος και εγώ νιώθω ότι είμαι ακόμη ένας προπονητής εν εξελίξει…”

To μοντέλο Ιωαννίδη

Αισθάνεσαι ότι υπάρχουν κοινά στοιχεία, στο στιλ, στη φιλοσοφία, ακόμη και στη συμπεριφορά;

“Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν τέτοια στοιχεία. Όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησαν διάφοροι προπονητές να τον αντιγράψουν καθ’ όλα: είτε στο προπονητικό μοντέλο, είτε στο κοουτσάρισμα, είτε στις τακτικές του, είτε ακόμη και στη δεσποτική συμπεριφορά του και στις εκρήξεις του απέναντι στους παίκτες. Δημιούργησε ένα ρεύμα που εγώ το παρακολουθούσα όντας προπονητής σε ομάδες της ΕΣΚΑ και πιστεύω ότι όσοι δοκίμασαν να τον κοπιάρουν ζημιώθηκαν“.

Επηρεάσθηκες από αυτό ρεύμα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το modus lavorandi; Σε ρωτώ διότι κι εσύ φωνάζεις,. Ξεσπάς, βρίζεις, παθιάζεσαι…

“Όλοι παθιάζονται, αλλά ο καθένας εκφράζεται με τον δικό του τρόπο“.

Ο Ζάρκο και η αναδημιουργία του Ολυμπιακού

Στον παίκτη και εν συνεχεία στον νεαρό προπονητή Μπαρτζώκα τι έκανε τότε εντύπωση;

“Θα έλεγα περισσότερο το πώς έφτιαξε μια μεγάλη ομάδα από το μηδέν γύρω από τον Ζάρκο Πάσπαλι με παίκτες που δεν ήταν τα σούπερ ταλέντα, αλλά τους εμφύσησε ο ίδιος ένα πολύ ξεχωριστό πνεύμα. Α, να ένα κοινό στοιχείο μας, τώρα που το σκέπτομαι καλύτερα: η αναδημιουργία.

Το 1990 εκείνος πήρε τον Ολυμπιακό από την όγδοη θέση του Πρωταθλήματος και τον οδήγησε στην κατάκτηση του τίτλου και στον τελικό του Κυπέλου Πρωταθλητριών και έπειτα από τριάντα χρόνια, εγώ, όταν ξαναγύρισα στον Ολυμπιακό, τον βρήκα στην Α2 και έπρεπε παρομοίως να ανοικοδομηθούμε και να εξελιχθούμε“.

Τρίτος στη λίστα των προπονητών με τα περισσότερα ματς είναι ο Ιβκοβιτς…

“Τον διαδέχθηκα και ομολογώ πως αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο, διότι οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση δυο τίτλων του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Τεράστια προσωπικότητα, απόλυτος σεβασμός… Νομίζω ότι μάλλον με συμπαθούσε, κάτι έβλεπε σε εμένα, απ’ ό,τι κατάλαβα από μια δημόσια τοποθέτηση του έπειτα από ένα ματς του Πανιωνίου με τον Ολυμπιακό“.

Η πατριαρχική φιγούρα του Ματθαίου

Ακολουθεί ο Φαίδων Ματθαίου…

“Πατρική, πατριαρχική και οικουμενική φιγούρα του ελληνικού μπάσκετ. Δεν τον πρόλαβα εν δράσει, αλλά συναντιόμασταν στις γιορτές της πρωτοχρονιάτικης πίτας του ΣΕΠΚ και θυμάμαι τον μαγνητισμό και το δέος που εξέπεμπε“.

Και έπεται ο Γιάννης Σφαιρόπουλος…

“Ο Γιάννης με διαδέχθηκε το 2014, είμαστε της ίδιας γενιάς και έχουμε πολύ φιλικές σχέσεις“.

Είναι, λοιπόν, καλοκαίρι του 2012, τελειώνεις τη σεζόν με τον Πανιώνιο όπου παρεμπιπτόντως σε διαδέχθηκε έπειτα από λίγο καιρό ο Σφαιρόπουλος και δέχεσαι ένα τηλεφώνημα…

“Ναι μού τηλεφώνησε ο Γιώργος Σκινδήλιας και μού πρότεινε να διαδεχθώ τον Ντούσαν Ιβκοβιτς που είχε οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος και της Ευρωλίγκας έπειτα από 15 χρόνια. Στη συνέχεια συναντήθηκα με τους προέδρους και όλα πήραν τον δρόμο τους…”

Περνούσε έστω και φευγαλέα από το μυαλό σου, όλα αυτά που ακολούθησαν, συμπεριλαμβανομένου και του χθεσινού ρεκόρ;

“Ούτε κατά διάνοια, κανείς δεν μπορεί να μαντέψει και να προδιαγράψει το μέλλον. Σού το είπα και προηγουμένως;, ο προπονητής είναι υποχρεωμένος να ζει την κάθε ημέρα, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Κανείς δεν αρχίζει ένα ταξίδι βλέποντας τον τερματισμό“.

Να φανταστώ ότι το ίδιο ισχύει και για την επιστροφή σου…

“Εννοείται. Με τίποτε δεν φανταζόμουν ότι θα ξαναγύριζα μετά τα όσα συνέβησαν τον Οκτώβριο του 2014…”

 

Ποιο από αυτά τα 209 ματς, αρχής γενομένης από τις 14 Οκτωβρίου του 2012 κόντρα στον ΠΑΟΚ, είναι πιο βαθιά και ανεξίτηλα χαραγμένο στον σκληρό δίσκο σου;

“Δεν είμαι πολύ καλός με αυτά, αλλά συμβαίνει κάτι περίεργο: μπορεί να μη θυμάμαι στοιχεία ενός αγώνα, αλά έχω έντονες στο μυαλό μου στιγμές και συγκεκριμένες φάσεις. Υπάρχουν αγώνες που τους χάρηκα και τους απόλαυσα και άλλοι που εξελίχθηκαν σε σκληρές εμπειρίες, άλλωστε αυτή είναι η ζωή ενός προπονητή και του κάθε ανθρώπου. Δεν είμαι μαζοχιστής και ενοχικός, αλλά περισσότερο από τις χαρές, με έχουν σημαδέψει οι λύπες, όπως για παράδειγμα η διακοπή του τρίτου τελικού με τον Παναθηναϊκό το 2013 και-για να πάω σε μια άλλη πίστα, εκτός του Πρωταθλήματος, η αλλόκοτη κατάσταση στην οποία βρέθηκε όλη η ομάδα όταν στον τελικό του Κυπέλλου “έφαγε” την κροτίδα ο Χάινς“.

Κρύβεται κάτι, κρύβεται κάποιος… Μπαρτζώκας που δεν ξέρουμε πίσω από αυτά τα 209 ματς;

“Δεν νομίζω., άλλωστε εκτίθεμαι διαρκώς στη δημοσιότητα και δεν είμαι κιόλας ένας comme il faut τύπος. Ιδανικά θα ήθελα να μη βρίσκομαι στο προσκήνιο και στο επίκεντρο, ειλικρινά δεν μου αρέσει και δεν με ενθουσιάζει η διαρκής ένταση. Τουναντίον με απωθεί, αλλά δεν μπορώ κιόλας να το αποφύγω“.

 

Πώς διαμόρφωσες το δόγμα σου; Ποια διαδικασία ακολουθείς, διότι φαντάζομαι ότι αυτή είναι μια αέναη διαδικασία…

“Ασφαλώς. Ο καθένας κτίζει μια φιλοσοφία με βάση τις αρχές που έχει στο μυαλό του., αλλά κλέβοντας ή αντιγράφοντας κιόλας πράγματα από άλλους προπονητές. Όταν χάνω ένα ματς, αναρωτιέμαι γιατί με νίκησε ο αντίπαλος και προσπαθώ να διορθώσω αυτό που δεν έκανα σωστά. Η γκάμα είναι μεγάλη και εκτείνεται από τις χαμηλές κατηγορίες της Ελλάδας μέχρι το ΝΒΑ. Έχω αντιγράψει πράγματα από θρύλους του παγκόσμιου μπάσκετ, αλλά ακόμη και από άσημους προπονητές της ΕΣΚΑ, άλλωστε νομίζω ότι πλέον τίποτε δεν προκύπτει από παρθενογένεση“.

Το “Bartzokas Basketball”

Γιατί αποστρέφεσαι την ετικέτα του «Bartzokas Basketball», ενώ-για να μείνω στην προηγούμενη κουβέντα σου-έχει πέραση στους συναδέλφους σου και αρκετοί το μνημονεύουν και το αντιγράφουν;

“Να σου πω τι μου αρέσει στα ομαδικά σπορ; Το γεγονός ότι μπορείς –και αυτό αποτελεί μια πρόκληση-να πετύχεις τον συγκερασμό του ατομικού ταλέντου ενός παίκτη με την ομαδική λειτουργία. Μού αρέσουν οι ταλαντούχοι παίκτες, αλλά περισσότερο είμαι υπέρμαχος του ομαδικού και του ολοκληρωτικού παιχνιδιού. Βεβαίως αυτό που σου αρέσει και σε γοητεύει πρέπει να αποβαίνει αποτελεσματικό και νικηφόρο, αλλιώς δεν έχει νόημα. Ο προπονητής επιβάλλει μια διεργασία που άλλοι τη δέχονται αγόγγυστα κι άλλοι αντιδρούν με αποτέλεσμα να προκαλούνται ρήξεις“.

Εντέλει ποια ετικέτα θα έβαζες στην ομάδα σου και στο στιλ που έχεις παγιώσει στη λειτουργία της;

“Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα και τους τίτλους, ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που -αν μη τι άλλο- παίζει ένα αναγνωρίσιμο μπάσκετ. Είναι μια ομάδα με διακριτούς ρόλους και με μια συγκεκριμένη ταυτότητα που με εκφράζει“.