Ο Παούλιους Μοτιεγιούνας αποκλειστικά στο SPORT24 για τα εισιτήρια του Final Four της Αθήνας, το επόμενο format της EuroLeague και το χάσμα με το NBA

O CEO της EuroLeague, το “αφεντικό” της διοργάνωσης, Παούλιους Μοτιεγιούνας, ήρθε στα στούντιο του SPORT24 για μια μεγάλη συνέντευξη, για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Ο Λιθουανός παράγοντας αποκάλυψε πώς ερωτεύτηκε το μπάσκετ και την Ζάλγκιρις Κάουνας, εξήγησε ποια είναι η No1 προτεραιότητά του τη δεδομένη χρονική στιγμή, αναφέρθηκε στο Final Four του 2026 που θα δειξαχθεί στο Telekom Center Athens και τα εισιτήρια, ενώ απάντησε σε δύσκολες ερωτήσεις αναφορικά με το μέλλον ομάδων όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα, η Φενέρμπαχτσε, αλλά και αναφορικά με το χάσμα που χωρίζει τη EuroLeague με το NBA.

Ποιος είναι ο οικονομικός στόχος της λίγκας και των ομάδων-μετόχων για τα επόμενα 3 με 5 χρόνια; Θα δούμε μια τρίτη ομάδα από την Ελλάδα να μπαίνει στην EuroLeague; Θα γίνει το load management τάση και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ; Ποιο θα είναι το επόμενο format της EuroLeague, πώς θα γίνει ελκυστικό και πότε θα τεθεί σε εφαρμογή;

Θα ξεκινήσω με μια κάπως προσωπική ερώτηση για να “σπάσουμε τον πάγο”. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση από τότε που γίνατε CEO της EuroLeague;

Είναι δύσκολο να πω μόνο ένα πράγμα. Η προσαρμογή σε έναν διαφορετικό ρόλο και έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Η Βαρκελώνη είναι διαφορετική από τη Λιθουανία. Η μετακόμιση της οικογένειας… τόσα πολλά προσωπικά ζητήματα. Αλλά σε επίπεδο δουλειάς, απλώς βουτάς στο νερό και προσπαθείς να κολυμπήσεις.

Ποιες είναι οι στρατηγικές σας προτεραιότητες αυτή τη στιγμή; Τι βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας σας;

Η σταθερότητα. Θα ήθελα να έχουμε λίγη σταθερότητα με όλα όσα συμβαίνουν. Έχουμε πολέμους, έχουμε ανθρώπους απ’ έξω που προσπαθούν να “εισέλθουν” στην Ευρώπη. Υπάρχουν πολλά θέματα στο τραπέζι, αλλά πρέπει να ηρεμήσουμε και να κοιτάξουμε το μέλλον.

Πώς είναι αυτή η διαδικασία για εσάς; Πώς καταφέρνετε να βρείτε τη σταθερότητα που χρειάζεται η λίγκα;

Η σεζόν ξεκίνησε. Πρέπει πρώτα απ’ όλα να διασφαλίσουμε ότι οι αγώνες διεξάγονται, ότι οι φίλαθλοι είναι εκεί, ότι υπάρχει υποστήριξη, και ότι συνεχίζουμε να αυξάνουμε τη βάση των φιλάθλων. Αυτό πρέπει να είναι το 90% της δουλειάς που κάνουμε. Κάνουμε εξαιρετική δουλειά, ειδικά χάρη στις ομάδες που αποδίδουν καλά και βελτιώνονται.

Και μετά, η στρατηγική και τι ακολουθεί… πιστεύω πως όλα λειτουργούν κυκλικά. Είχαμε έναν κύκλο όπου είναι φυσιολογικό να πρέπει να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας, και μετά τα πράγματα θα επιστρέψουν στο φυσιολογικό.

Οικονομικά μιλώντας, η EuroLeague αναπτύσσεται χρόνο με τον χρόνο. Ποιες είναι οι προσδοκίες σας για την αύξηση των εσόδων, ας πούμε σε 3 έως 5 χρόνια από τώρα; 

Ακούστε, έχουμε στόχο να φτάσουμε σε αποτίμηση 3 δισεκατομμυρίων τα επόμενα 3 έως 5 χρόνια. Δεν είναι θέμα οικονομικού εισοδήματος, αλλά περισσότερο ένας στόχος που συμφωνήσαμε ότι εμείς ως λίγκα, μαζί με τις ομάδες, πρέπει να βρισκόμαστε σε αποτίμηση 3 δισεκατομμυρίων. Αυτός είναι ο στόχος που θέσαμε.

Αλλά είναι αυτό εφικτό;

Ναι, φυσικά. Έχουμε αναπτυχθεί κατά 60% τα τελευταία δύο χρόνια. Βλέπουμε ότι θα συνεχίσουμε να αναπτυσσόμαστε. Ο δρόμος είναι ξεκάθαρος. Eίναι φιλόδοξος, αλλά φυσικά εφικτός. 

Εξακολουθεί η EuroLeague να ενδιαφέρεται, ας πούμε, για την προσέλκυση εξωτερικών επενδυτών όπως private equity; Επειδή την περσινή σεζόν έγιναν κάποιες συζητήσεις, αλλά δεν υπήρξε συμφωνία. Γιατί πιστεύετε ότι οι μέτοχοι απέρριψαν τελικά αυτό το σχέδιο;

Ακούστε, η επένδυση είναι πάντα κάτι καλό, αν γίνεται και διαχειρίζεται σωστά. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά χρήματα στα επενδυτικά ταμεία που θέλουν να τοποθετηθούν στον αθλητισμό.

Νομίζω αυτός είναι ένας από τους λόγους που έχουμε outsiders (σσ. εξωτερικούς παράγοντες) που προσπαθούν να μπουν.

Και το άλλο σημαντικό στοιχείο είναι το πώς θα χρησιμοποιήσεις τα χρήματα και η χρονική στιγμή.

Πιστεύω ότι οι σύλλογοι, οι μέτοχοι, είδαν πόσο αυξάνεται η αποτίμηση σε σχέση με όταν ξεκινήσαμε τη διαδικασία επένδυσης. Και δεν πιστεύω ότι είπαν όλοι “όχι”.

Είναι απλώς θέμα χρόνου και χρήσης της επένδυσης όταν θα χρειαστεί περισσότερο. Άρα, παραμένει στο τραπέζι. Δεν λέω “όχι”, αλλά δεν μπορώ να δώσω σαφές χρονοδιάγραμμα για το πότε μπορεί να συμβεί. 

Ακούγεται σαν να μην είναι προτεραιότητα αυτή τη στιγμή.

Όχι, δεν είναι προτεραιότητα. Πηγαίνουμε καλά. Οι ομάδες πηγαίνουν καλά. Οπότε πιστεύω ότι δεν ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου. Ήταν καλό να κάνουμε μια παύση και να το κάνουμε τη σωστή στιγμή.

Το να έχεις το πάνω χέρι σε μια διαπραγμάτευση είναι πάντα καλό…Πρέπει να περιμένουμε μια αλλαγή στο φορμάτ της διοργάνωσης από την επόμενη σεζόν; Ακούμε για 24 ομάδες, περιφέρειες. Να το περιμένουμε;

Ναι. Αυτό παραμένει στην ατζέντα, παραμένει στο πλάνο. Πιστεύουμε ότι είναι ένα ακόμη βήμα που πρέπει να κάνουμε, ιδανικά να φτάσουμε στις 24 ομάδες. Αν όχι, μπορεί να είναι 22 ομάδες, δύο περιφέρειες, ίσως ένα επιπλέον τουρνουά στη μέση της σεζόν ή ένα All-Star Game. Θέλουμε να κάνουμε το καλεντάρι λίγο λιγότερο συμπιεσμένο και ίσως να προσθέσουμε κάτι ακόμη στη διοργάνωση. Αυτό είναι σε εκκρεμότητα και σε συζητήσεις. 

Υπάρχουν κάποιες ομάδες που μπορείτε να αποκαλύψετε ότι ίσως θα είναι στη λίγκα την επόμενη σεζόν; 

Ακούστε, πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε το EuroCup, μια διοργάνωση όπου οι ομάδες μπορούν να δείξουν καλά αποτελέσματα και να ανέβουν. Δεν έχουν όλες οι ομάδες στόχο να γίνουν ομάδες EuroLeague. Πολλές αναπτύσσουν νεαρούς παίκτες και στηρίζουν πραγματικά το σύστημα της EuroLeague μέσω αυτού. Οπότε ας δούμε. Δίνουμε πρώτα προσοχή στη δεύτερη διοργάνωσή μας, προφανώς.

Παρακολουθείτε την ελληνική αγορά αυτή την περίοδο; Γιατί βλέπουμε τον Άρη και τον ΠΑΟΚ να επενδύουν πολλά χρήματα. Πιστεύετε ότι υπάρχει χώρος για τρίτη ελληνική ομάδα στη EuroLeague;

Ναι. Νομίζω ότι δεν πρέπει να κλείνουμε την αγορά. Η Ελλάδα είναι μια υπέροχη αγορά και το μπάσκετ είναι πολύ δημοφιλές εδώ. Είναι μία από τις καλύτερες αγορές μας, όσον αφορά τον αριθμό των φιλάθλων. Και πρέπει να το αναγνωρίσουμε αυτό.

Υπάρχουν πραγματικά εξαιρετικές ομάδες με πολύ καλή βάση φιλάθλων. Και ελπίζω πραγματικά ότι το μπάσκετ θα ανέβει ξανά μαζί με καλύτερες εγκαταστάσεις και καλή διοίκηση. Και τότε, φυσικά, γιατί όχι; Γιατί να μην έχουμε περισσότερες ομάδες; 

Υπάρχουν κάποιες αναφορές ή ίσως φήμες – θα μας πείτε εσείς περισσότερα – για ομάδες που θέλουν να αποκτήσουν τις μετοχές της Βιλερμπάν στη EuroLeague. Είναι αυτό πιθανό; Κι αν ναι, ποια είναι η πραγματική διαδικασία για να συμβεί;

Η απάντηση είναι όχι.

Η απάντηση είναι όχι. Μόνο αυτό; 

Ναι, εντάξει. Δηλαδή, η λίγκα αποφασίζει. Οι σύλλογοι αποφασίζουν ποιος μένει, ποιος φεύγει, και είναι απόφαση των μετόχων. Δεν έχουμε ακόμη έναν μηχανισμό όπου κάποιος μπορεί να έρθει και να πει ‘εντάξει, αγοράζεις και μπαίνεις’. Χρειάζεσαι έγκριση από τις ομάδες. Και εκεί οι ομάδες έχουν τον πρώτο λόγο. Οπότε ας μην πάμε καν σε αυτό το μονοπάτι.

Τώρα η πιο ‘καυτή’ ερώτηση από όλες: πότε θα κυκλοφορήσουν των εισιτηρίων για το Final Four 2026 της EuroLeague εδώ στην Αθήνα;

Είχαμε ένα πιο κοντινό deadline και πιστεύουμε ότι θέλουμε να ξεκινήσουμε όσο το δυνατόν νωρίτερα. Μόλις είχα μια συνάντηση με τον Υπουργό Αθλητισμού (σσ. Γιάννη Βρούτση) και συμφωνήσαμε να πιέσουμε, ώστε να οριστικοποιηθεί η συμφωνία και να πατήσουμε το κουμπί το συντομότερο. Δεν μπορώ να δώσω ημερομηνία γιατί θα βάλω όλους… υπό πίεση. Αλλά ο Δεκέμβριος είναι κάτι που έχουμε στο μυαλό μας.

Αρχές Δεκεμβρίου, μέσα Δεκεμβρίου, Χριστούγεννα;

Πραγματικά, ξέρετε, όσο το δυνατόν νωρίτερα. Ας το αφήσουμε εκεί.

Θα υπάρξει κάποια ειδική κατανομή; Είναι κάτι που σκέφτεστε για το ελληνικό κοινό σε σχέση με τους φιλάθλους που θα ταξιδέψουν;

Όχι, δεν θα το έλεγα. Το σύστημα είναι το ίδιο παντού. Οι ομάδες που προκρίνονται προφανώς έχουν περισσότερα εισιτήρια γιατί έρχονται συνήθως με τη βάση φιλάθλων τους. Δεν περιμένουμε κάποια ειδική πώληση γιατί ξέρουμε ότι αν το κάνουμε, θα γεμίσει αμέσως. Οπότε πρέπει να βρούμε μια ισορροπία. Να κρατήσουμε τα εισιτήρια για τις ομάδες και μετά να ανοίξουμε για τους επισκέπτες.

Γιατί, προφανώς, αυτό θέλει και η κυβέρνηση: να έρθει κόσμος, να επισκεφτεί αυτή την υπέροχη πόλη, να ξοδέψει χρήματα εδώ, να μείνει στα ξενοδοχεία και να δημιουργήσει μια υπέροχη ατμόσφαιρα στο γήπεδο.

Μην παρεξηγηθώ, γιατί όλοι ξέρουμε ότι το Final Four είναι μέρος της κουλτούρας του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Βλέπετε κάποια αλλαγή κάποια στιγμή; Εννοώ, σειρές playoffs μέχρι το τέλος; 

Το επαναλαμβάνω συνέχεια: όχι, δεν θέλω… Ακούστε. Αν έχουμε ένα παιχνίδι και αυτές οι ομάδες παίζουν ήδη μεταξύ τους τώρα δύο φορές (σσ. στην regular season). Αν πάμε μέχρι το τέλος, και μετά στα playoffs ξαναπαίζουν κάποιες ομάδες μεταξύ τους. Αν το πάμε όλο αυτό μέχρι τέλους, θα είναι οι ίδιοι φίλαθλοι, οι ίδιες ομάδες. Και δεν μπορούμε να ανοίξουμε αυτό το προϊόν που έχουμε, την κουλτούρα που δημιουργούμε σε ένα νέο κοινό.

Είναι ένα μείγμα από NCAA και, ξέρετε, το υψηλότερο επίπεδο επαγγελματισμού. Είμαι τεράστιος υποστηρικτής αυτού. Καταλαβαίνω ότι από αθλητικής πλευράς μπορείς να πεις ότι είναι άδικο γιατί είναι μόνο ένα παιχνίδι. Αλλά οι ομάδες το ξέρουν. Πρέπει να προσαρμοστούν. Πρέπει να είναι έτοιμες. Και μερικές φορές κερδίζεις, μερικές φορές χάνεις. Αλλά αυτά είναι τα μόνα παιχνίδια -το ένα ή τα δύο, τρία φέτος- όπου μπορείς να έχεις διαφορετικούς φιλάθλους να ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Γιατί συνήθως είναι μια μικρή ομάδα φιλάθλων της φιλοξενούμενης ομάδας απέναντι στους ντόπιους.

 Άρα το Final Four είναι εδώ για να μείνει. Υπάρχουν όμως ομάδες που πιέζουν για σειρές playoffs;

Λοιπόν, προφανώς οι πιο δυνατές ομάδες συνεχίζουν να το ζητούν, αλλά νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουν τη λογική του γιατί το κάνουμε. Ακόμα και την ομορφιά του. Είναι το κερασάκι στην τούρτα.

Θέλουμε να το κρατήσουμε και πιστεύουμε ότι, όπως είπα, από αγωνιστικής πλευράς οι ομάδες μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ως επιχείρημα, γιατί είναι πιο εύκολο να κερδίσεις μια σειρά best-of-five παρά ένα παιχνίδι. Αλλά αυτό είναι και το όμορφο στοιχείο της διοργάνωσης. 

Αναφέρατε ήδη ότι η ελληνική κυβέρνηση θέλει φιλάθλους που θα ταξιδέψουν εδώ για το Final Four. Ποια είναι τα οικονομικά οφέλη που προβλέπετε για την EuroLeague και για την πόλη της Αθήνας;

Ακούστε, για τις πόλεις που φιλοξενούν, το μάρκετινγκ, η προβολή, όλα όσα παίρνουν είναι εκατοντάδων εκατομμυρίων. Μπορούμε να πάρουμε ως παράδειγμα το Κάουνας και το Άμπου Ντάμπι. Και αυτό συνεχίζει να μεγαλώνει. Όπως είπα, είναι μεταξύ 150 και 200 εκατομμυρίων εσόδων που μπορεί να δει κανείς από την προβολή, τον κόσμο που έρχεται κ.λπ. Κάθε χρόνο κάνουμε τους υπολογισμούς και τα νούμερα θα είναι πραγματικά εντυπωσιακά. 

Οπότε, μετά την απόφαση για την Αθήνα και με τον Ολυμπιακό έτοιμο να ανακαινίσει το ΣΕΦ, εξετάζετε το ενδεχόμενο να φιλοξενηθεί Final Four στο μέλλον εκεί; Και τι πρέπει να γίνει τα επόμενα χρόνια για να συμβεί αυτό;

Πρώτα είναι οι υποδομές. Ξέρετε, ο Παναθηναϊκός έκανε εξαιρετική δουλειά με την ανακαίνιση. Τώρα ανυπομονώ να δω τι θα κάνει ο Ολυμπιακός, γιατί πραγματικά αναβαθμίζει το κλαμπ σε άλλο επίπεδο. Και είμαι πολύ χαρούμενος που βλέπω πώς ο Ολυμπιακός επενδύει και δουλεύει σε ένα project. Ας δούμε πώς θα εξελιχθεί. Και γιατί όχι; Είναι και πάλι μια μπασκετούπολη. Είναι χαρά μας να κάνουμε Final Four εδώ.

Βλέπετε και άλλες ομάδες να ακολουθούν αυτόν τον δρόμο, δηλαδή να επενδύουν στις υποδομές τους; Και πόσο εύκολο είναι να τις πείσετε;

Δεν είναι εύκολο, αλλά νομίζω ότι βήμα-βήμα φτάνουμε εκεί. Πέρυσι είχαμε την Μπάγερν Μονάχου που ξεκίνησε να παίζει σε νέο γήπεδο. Φέτος έχουμε τη Βαλένθια. Ξέρουμε ότι η Βίρτους ξεκινάει του χρόνου. Ξέρουμε ότι ο Ολυμπιακός ανακαινίζει. Οπότε, μόλις ξεκινήσεις, καταλαβαίνεις ότι τα χρήματα για την επένδυση υπάρχουν. Όλοι θέλουν να επενδύσουν γιατί ξέρουν ότι αυτό είναι το μέλλον.

Η Μπαρτσελόνα επίσης έχει έτοιμο γήπεδο, έτοιμο το project, απλά πρέπει να ξεκινήσει. Αλλά μόλις κάνεις το βήμα, τα έσοδα του κλαμπ… δεν ανεβαίνουν απλώς κατά ποσοστό, αλλά πολλαπλασιάζονται. Και ξανά, η βιωσιμότητα. Πάντα μιλάμε για βιωσιμότητα. Αυτό είναι το πρώτο βήμα: οι υποδομές.

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε παίκτες από το NBA να έρχονται πιο εύκολα και συχνότερα από ό,τι στο παρελθόν. Είναι κάτι που περιμένατε να συμβεί ή γίνεται πιο γρήγορα από όσο νομίζατε;

Νομίζω ότι συμβαίνει επειδή οι ομάδες επενδύουν πραγματικά στις υποδομές τους, αλλά και στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους παίκτες, δηλαδή το ιατρικό επιτελείο, οι φυσιοθεραπείες, όλες τις εγκαταστάσεις που διαθέτουν. Υπάρχει μεγάλος επαγγελματισμός. Και το NBA δεν είναι, ξέρετε, τόσο εντυπωσιακά καλό σε αυτά, με τόσο ταξίδια, τόσα διαφορετικά πράγματα, ειδικά με τα λεπτά συμμετοχής.

Οπότε, αν έρθεις εδώ και ξέρεις τη θέση σου, ξέρεις ότι θα παίξεις. Είναι διοργάνωση υψηλού επιπέδου και δεν με εκπλήσσει. Θεωρώ ότι και η οικονομική σταθερότητα των ομάδων είναι πλέον σε εντελώς άλλο επίπεδο σε σχέση με πριν μερικά χρόνια. Υπογράφεις συμβόλαιο και ξέρεις ότι θα περάσεις υπέροχα. Υπέροχες πόλεις, οι φίλαθλοι θα σε λατρέψουν. Έχουμε εξαιρετικά παραδείγματα εδώ στην Ελλάδα, και στις δύο ομάδες. Δεν το βλέπω ως έκπληξη και πιστεύω ότι θα συνεχίσει να αυξάνεται. 

Ακούσαμε επίσης εδώ στο SPORT24, σε μια συνέντευξη με τον Γιάννη (Αντετοκούνμπο) ότι θέλει να παίξει στην Ευρώπη για μερικά χρόνια μετά την αποχώρησή του από το NBA και ότι ίσως αποσυρθεί νωρίτερα από όσο περιμέναμε. Νιώθετε ότι είναι απλώς θέμα χρόνου ένας παίκτης τέτοιου επιπέδου να υπογράψει σε ευρωπαϊκή ομάδα;

Είμαι Λιθουανός και θυμάμαι ότι η αγάπη μου για τη Ζαλγκίρις ξεκίνησε όταν ο Σαμπόνις επέστρεψε και αρνήθηκε το συμβόλαιο με το Πόρτλαντ.

Πριν 20 χρόνια.

Ναι.

Είκοσι και κάτι.

Και είχε εγγυημένο συμβόλαιο. Και είπε ‘όχι, θέλω να τελειώσω την καριέρα μου με το κλαμπ (σσ. που ξεκίνησα). Και η Ζάλγκιρις έφτασε σχεδόν στο Final Four, χάνοντας από ένα άτυχο σουτ. Οπότε πραγματικά πιστεύω ότι τότε ξεκίνησε.

Και πρέπει να συνεχιστεί, γιατί είναι εντελώς διαφορετικό να παίζεις στο σπίτι σου, για το κοινό σου, με τη στήριξη των δικών σου ανθρώπων. Και ένα καλό παράδειγμα ήταν ο Γιάννης στο EuroBasket, όταν ήταν τόσο χαρούμενος που κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο. Για μένα ήταν συγκλονιστικό. Το να παίζεις στο σπίτι σε σχέση με το να παίζεις έξω… η αίσθηση είναι εντελώς διαφορετική. Ανυπομονώ να τον δω πίσω και να τον δω να παίζει εδώ.

Τώρα ας πάμε στα νέα μέλη της λίγκας: Paris Basketball και Dubai BC. Πόσο ικανοποιημένος είστε από τον τρόπο που λειτουργούν αυτά τα δύο κλαμπ; Και μπορούμε να περιμένουμε και άλλη ομάδα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα; Ίσως το Άμπου Ντάμπι;

Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος με τον τρόπο που και οι δύο ομάδες λειτουργούν. Δεν είναι εύκολο για την Dubai ξέρετε.

Είναι πιο εύκολο για την Παρί πιστεύω, γιατί το πήγαν βήμα-βήμα, προκρινόμενοι σταδιακά (σσ. από διοργάνωση σε διοργάνωση). Και είμαι χαρούμενος που, ακόμη και μετά τις πολλές αλλαγές στο ρόστερ και στον προπονητή, παραμένει η ίδια νοοτροπία, ο ίδιος ανταγωνισμός, η ίδια ενέργεια. Είναι ακόμα μια ομάδα διασκεδαστική να τη βλέπεις, με διαφορετική προσέγγιση στο μπάσκετ από τις παραδοσιακές κουλτούρες που βλέπουμε.

Για την Dubai, ξέρετε, υπήρξε λίγη… πίεση. Πολλά ταξίδια, πολλοί τραυματισμοί, πολλά πράγματα που πρέπει να μάθουν. Αλλά ακόμα…

Μαθαίνουν γρήγορα.

Ναι. Και εξακολουθούμε να έχουμε αυτή τη μαγεία της EuroLeague: ότι κάθε παιχνίδι μετράει. Όποιος πάει εκεί ξέρει ότι θα είναι μια μάχη και ότι δεν θα είναι εύκολο. Και όταν έρχονται αυτοί εδώ στην Ευρώπη, πάλι προσφέρουν ανταγωνισμό. Οπότε το “Every Game Matters” παραμένει. Και αυτό ήταν το βασικό που θέλαμε να διατηρήσουμε. Και είμαστε χαρούμενοι που το έχουμε.

Και μιλώντας για άλλες ομάδες, φυσικά η αγορά δεν είναι κλειστή. Είναι πολύ νωρίς να πούμε ποια πόλη στη Μέση Ανατολή ή ποια χώρα, αλλά το δοκιμάσαμε με το Final Four, το δοκιμάσαμε με ομάδα εδώ, και μέχρι στιγμής είναι επιτυχημένο. Οπότε, γιατί να κλείσουμε την πόρτα αν λειτουργεί; 

Αναφέρατε το “Every Game Matters”. Πώς αισθανθήκατε όταν ακούσατε ότι η Μπάγερν Μονάχου άφησε τρεις παίκτες εκτός αγώνα για λόγους load management πριν από περίπου δέκα μέρες;

Δεν είμαι μεγάλος fan, αλλά… είναι ό,τι είναι. Θα δούμε τι θα δείξουν τα αποτελέσματα. Υπάρχουν πολλοί τραυματισμοί, παντού, όχι μόνο στη EuroLeague. Και αυτό συμβαίνει σε όλα τα αθλήματα. Ακούω το ίδιο στο ποδόσφαιρο: ασκούμε υπερβολική πίεση στους παίκτες.

Από την άλλη, εμείς ως managers πρέπει να φέρουμε όσο το δυνατόν περισσότερα έσοδα. Και τα έσοδα έρχονται με τα παιχνίδια, την προβολή κ.λπ. Οπότε, νομίζω ότι θα αναπτυχθούμε. Ξέρουμε ότι πιέσαμε όσο μπορούσαμε με 20 ομάδες και σύστημα round robin (σσ. όπου όλοι παίζουν με όλους). Δεν μπορούμε να προσθέσουμε περισσότερες ομάδες με round robin, είναι αδύνατο.

Αλλά το load management και η προπόνηση… και επιστρέφοντας στο παράδειγμά σας από το NBA, νομίζω ότι η Ευρώπη αλλάζει γιατί έχουμε λιγότερες προπονήσεις και περισσότερα παιχνίδια, όπως στις ΗΠΑ.  Βήμα-βήμα, είναι μια διαδικασία μάθησης. Και πραγματικά ελπίζω οι τραυματισμοί να μειωθούν. Δεν μου αρέσει όμως το load management.

Ναι, ξέρω ότι δεν σας αρέσει. Και πιστεύω ούτε στον κόσμο αρέσει. Αλλά θα ήθελα να μάθω πώς διαχειρίζεστε αυτή την κατάσταση και αν φοβάστε ότι μπορεί να γίνει τάση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ;

Δεν πιστεύω ότι θα γίνει τάση. Οι ομάδες θέλουν να κερδίζουν. Οι παίκτες εδώ θέλουν να παίζουν. Και η διαφορά με το NBA είναι ότι – συγγνώμη που το λέω – αλλά έχουμε εθνικά πρωταθλήματα, όπου μπορείς να ξεκουράσεις παίκτες περισσότερο και όχι στους αγώνες EuroLeague, στις περισσότερες περιπτώσεις. Στο 99% των περιπτώσεων, η EuroLeague είναι η πιο σημαντική διοργάνωση, τουλάχιστον στη regular season.

Μετά, όταν ξεκινήσουν τα playoffs κ.λπ., φυσικά οι ομάδες μας θέλουν να είναι καλές και στα εθνικά πρωταθλήματα. Αλλά πάντα πίστευα ότι, όσον αφορά το load management, το να περιορίζεις τον χρόνο συμμετοχής ή να ξεκουράζεις τους παίκτες στην εγχώρια διοργάνωση είναι η καλύτερη λύση σε σχέση με το να τους ξεκουράζεις στην EuroLeague.

Λοιπόν, έχει ήδη αναφερθεί το NBA πολλές φορές σε αυτή τη συζήτηση, και πρόσφατα είπατε ότι “ο μόνος δρόμος είναι μαζί” όταν μιλάμε για το NBA Europe. Ποια θα ήταν η ιδανική συνεργασία από τη σκοπιά της EuroLeague;

Ακούστε, είναι δύσκολο για μένα να πω ποια είναι η ιδανική συνεργασία. Είναι όταν καθόμαστε κάτω και αποφασίζουμε: “ΟΚ, πώς αναπτύσσουμε το μπάσκετ;” Αλλά δεν είμαστε σε αυτό το στάδιο. Οπότε, για μένα, το να πάω και να πω “ας καθίσουμε να μιλήσουμε και να μεγαλώσουμε την πίτα” και μετά να ακούω τις συνεντεύξεις… Βλέπετε ότι είμαστε λίγο πολύ μακριά ο ένας από τον άλλον. 

Πώς μπορείτε να μην είστε τόσο μακριά και να έρθετε πιο κοντά;

Είναι θέμα προσέγγισης. Ξέρετε, αν δούμε την τελευταία συνέντευξη του Μαρκ (Τέιτουμ), όπου λέει ότι “θέλουμε να κυριαρχήσουμε σε αυτή την αγορά”… Ακούστε, είμαστε στην Ευρώπη. Δεν θέλουμε να μας κυριαρχούν. Θέλουμε να συνεργαστούμε. Και αυτή είναι η προσέγγιση. Αν κάποιος έρχεται και λέει “θέλουμε να κυριαρχήσουμε”… Ξέρετε, ο Έλληνας Υπουργός Αθλητισμού είπε “δεν το θέλουμε αυτό”.

Έχουμε τη δική μας κουλτούρα, έχουμε τα δικά μας παιδιά που τώρα πάνε στο NCAA, έχουμε το NBA που θέλει να έρθει να κυριαρχήσει και να πάρει τους καλύτερους παίκτες -όπως τον Γιάννη- από την Ευρώπη και να τους πάει πίσω στην Αμερική. Αυτό δεν το θέλουμε.

Οπότε αν καταλάβουμε αυτά, μπορούμε να καθίσουμε και να μιλήσουμε. Αν όχι, λυπάμαι. Θα συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε και θα προσπαθήσουμε να μεγιστοποιήσουμε ό,τι κάνουμε, αντί να περιμένουμε κάποιον να έρθει να μας πει “σώστε μας” ή “βοηθήστε μας κ.λπ”.

Για να είμαστε ξεκάθαροι, πιστεύετε ότι αυτή τη στιγμή η συνεργασία είναι αδύνατη;

Όχι, είμαστε ανοιχτοί στη συνεργασία, αλλά χρειάζονται δύο – σε αυτή την περίπτωση τρεις – για να χορέψεις τανγκό. Αν το NBA είναι εκεί και η FIBA, που έχει ανοίξει πολλές φορές την πόρτα για να καθίσουμε και να μιλήσουμε… αλλά πρέπει να βάλουμε κανονικά πράγματα στο τραπέζι και όχι να μιλήσουμε και μετά ο ένας να πάρει τον δρόμο του κι εμείς να πρέπει να προσαρμοστούμε.

Είμαστε εδώ 25 χρόνια. Αυτή είναι η 26η σεζόν μας. Ξέρουμε τι κάνουμε. Ξέρουμε πόσο υπέροχες ομάδες έχουμε. Ξέρουμε ότι έχουμε φοβερή βάση φιλάθλων και μεγάλα κλαμπ που στηρίζουν αυτές τις βάσεις. Οπότε ας μιλήσουμε. ΣΑλλά όχι με την προσέγγιση “θα σας δείξουμε πώς να κάνετε τη δουλειά σας”.

Είμαι περίεργος να ρωτήσω: Ας πούμε ότι η EuroLeague και το NBA δεν μπορούν να βρουν τρόπο να συνεργαστούν. Ποιος πρέπει να βρει Plan B; Και οι δύο; Το NBA; Η EuroLeague; 

Υπάρχουν δύο πράγματα. Έτσι το βλέπω: υπάρχουν πολλά χρήματα σε επενδυτικά ταμεία που θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτά τα χρήματα. Και είναι θέμα του πώς θα τα χρησιμοποιήσεις και πώς θα τους πείσεις.

Το NBA είναι ένα τεράστιο brand παγκοσμίως και μπορούν να προσπαθήσουν να το αξιοποιήσουν για να κάνουν business μέσα από το μπάσκετ.

Εμείς ξεκάθαρα λέμε ότι έχουμε το μπάσκετ και προσπαθούμε να χτίσουμε business γύρω από το παιχνίδι, γύρω από τους φιλάθλους, γύρω από τα συναισθήματα. Μιλήσαμε για το Final Four, πόσο τρελό είναι. Αυτή είναι η δική μας προσέγγιση.

Από την άλλη έχουμε αυτούς που έρχονται και λένε “αυτές είναι οι σημαντικότερες αγορές, εκεί είναι τα περισσότερα χρήματα. Πάμε εκεί και μετά θα φέρουμε το μπάσκετ μέσα σε αυτό”. Είναι εντελώς διαφορετική προσέγγιση.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει τρίτο μέρος. Ξέρω ότι η FIBA — όπως είπα — έχουμε τεράστιο σεβασμό στον Ανδρέα (Ζαγκλή). Άνοιξε την πόρτα. Μιλήσαμε, προσπάθησε να είναι στη μέση. Δεν είναι εύκολο. Αλλά προσπαθήσαμε και είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Αλλά πώς παίρνεις αυτές τις δύο προσεγγίσεις και τις ενώνεις; Αυτή είναι η ερώτηση του ενός δισεκατομμυρίου.

Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας κάποια από τα πράγματα που ειπώθηκαν κατά την επίσκεψή σας στις ελληνικές αρχές σήμερα;

Η συζήτηση ήταν για το Final Four, φυσικά. Και επίσης για την απειλή ανθρώπων που έρχονται να κυριαρχήσουν στην αγορά μας. Το NBA είναι οι άνθρωποι απ’ έξω που προσπαθούν να έρθουν και να κυριαρχήσουν. Έτσι το λέω εγώ.

Υπάρχουν μερικές ομάδες που αυτή τη στιγμή είναι στη Euroleague, η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα και η Φενέρ, που δεν έχουν υπογράψει τα νέα τους συμβόλαια με τη λίγκα. Πιστεύετε ότι είναι πιο κοντά στο να μείνουν ή στην έξοδο;

Το επαναλαμβάνω συνεχώς: είμαι πολύ αισιόδοξος. Είχαμε συναντήσεις με τη Μπαρτσελόνα, συνεχίζουμε να μιλάμε με τη Φενερμπαχτσέ, πηγαίνουμε στη Μαδρίτη για να μιλήσουμε κι εκεί. Είναι φυσιολογικό ένα μεγάλο brand όπως το NBA να έρχεται, να υπόσχεται πράγματα και να αρχίζει να εξερευνά. Όλοι θέλουν να ακούσουν. Αλλά είναι κομμάτι του συστήματός μας και πιστεύω ότι θα συνεχίσουν να είναι μέρος του συστήματος.

Και αυτό συζητάμε το πόσο, το πώς, για πόσο καιρό κ.λπ. Αλλά αν με ρωτήσετε, είμαι πραγματικά αισιόδοξος και πιστεύω ότι εμείς έχουμε το καλύτερο προϊόν και ότι αυτή η διαδικασία εξερεύνησης θα κρατήσει περισσότερο από το 2027, κατά τη γνώμη μου. 

Οι υπόλοιποι μέτοχοι έχουν υπογράψει δεκαετή συμβόλαια μαζί σας. Αν αυτές οι ομάδες πουν “δεν αποφασίζουμε ακόμα, θέλουμε να εξερευνήσουμε περισσότερο τι μπορεί να μας προσφέρει το NBA”, υπάρχει τρόπος να μείνουν στην EuroLeague για 2–3 χρόνια χωρίς να υπογράψουν δεκαετία; Ή αυτό είναι εκτός συζήτησης;

Μπαίνετε σε τόσες λεπτομέρειες που είμαι σίγουρος ότι οι φίλαθλοι και όλοι θα αρχίσουν να συζητούν σαν τρελοί. Εμείς κοιτάμε δεκαετή περίοδο και δεν σκεφτόμαστε πιο μικρά ή μεγαλύτερα συμβόλαια. Έχουμε ομάδες που έχουν δεσμευτεί και πιστεύω ότι θα δεσμευτούν και οι υπόλοιπες. Και θα συνεχίσουμε για άλλα δέκα χρόνια, τουλάχιστον.

Σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είπε: “Έχουμε 20 ομάδες και μόνο οι 13 είναι ιδιοκτήτες και μέτοχοι. Είναι σωστό αυτό; Ας το κάνουμε όλοι μαζί, να έχουμε 20 ομάδες να αποφασίζουν για τη διοργάνωση”. Είναι αυτό εφικτό;

Δεν έχουμε 20 ομάδες. Έχουμε 40 ομάδες. Εχουμε και 20 στο EuroCup. Ξέρω ότι ο Ζέλικο είναι σπουδαίος προπονητής και άνθρωπος του μπάσκετ, και συμφωνώ μαζί του 100%. Ένα καλό πράγμα αυτής της εξωτερικής “απειλής” είναι ότι βοηθάει όλους να ξανασκεφτούν πώς λειτουργεί το σύστημα και τι έχουμε.

Και αυτή η προσέγγιση που παρουσίασε ο Ζέλικο είναι εξαιρετική. Μιλάμε επίσης με ομάδες που δεν είναι στο μετοχικό σύστημα και ξέρουμε ότι θέλουν να μπουν. Οπότε είναι μια συζήτηση  και καλή συζήτηση. Πιστεύω πραγματικά ότι υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας σε αυτά που λέει ο Ζέλικο.

Αν μπορούσατε να χτίσετε την απόλυτη λίγκα, μια ιδανική λίγκα… ποιο είναι το όνειρό σας; Πόσες ομάδες, πόσες αγωνιστικές, τι σύστημα, τι μορφή διοργάνωσης;

Δεν είμαι τόσο μεγάλος ονειροπόλος. Βλέπω τα επόμενα βήματα. 24 ομάδες. Έχουμε τις ρωσικές ομάδες που δεν παίζουν, έχουμε τις ισραηλινές ομάδες που δεν παίζουν στην έδρα τους.

Πότε επιστρέφουν;

Προσπαθούμε να κάνουμε τα πάντα ώστε να γίνει όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Αν τα έχουμε όλα αυτά, είναι πολύ πιο εύκολο να κάνουμε πλάνα, γιατί έχεις έναν μέτοχο που δεν μπορεί να παίξει (σσ. την ΤΣΣΚΑ), έχεις ομάδες όπως η Χάποελ Ιερουσαλήμ και η Χάποελ Τελ Αβίβ και φυσικά τη Μακάμπι — μέτοχο της λίγκας — που κάνουν τα πάντα για να φέρεουν τα παιχνίδια πίσω στο Ισραήλ.

Ιδανικά για μένα, το επόμενο βήμα είναι 24 ομάδες, όλοι να παίζουν στην έδρα τους, όχι σε ουδέτερα γήπεδα. Αυτό είναι που με απασχολεί. 24 ομάδες, ίσως ένα All-Star Game στη μέση της σεζόν, Final Four όπως είπαμε, και ένα δυνατό EuroCup. 

Και αν βάλετε δύο περιφέρειες, πώς θα χωρίσετε τις ομάδες; Γεωγραφικά;

Το πιο σημαντικό για εμάς είναι τα “rivalries”, οι αιώνιοι αντίπαλοι. Οπότε το να βάλεις Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό σε διαφορετικά γκρουπ δεν λειτουργεί. Πρέπει να επικεντρωθούμε στα ντέρμπι. Τα ταξίδια δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα. Οπότε θα χωρίζαμε τις ομάδες με τρόπο ώστε να διατηρηθούν όσο το δυνατόν περισσότερα ντέρμπι και στις δύο περιφέρειες.

Οπότε αυτό ξεκινάει από την επόμενη σεζόν; Πιθανότατα;

Πιθανότατα, ναι. Μακάρι.

Λοιπόν, κρατάω το ότι αισθάνεστε αισιόδοξος για τη EuroLeague, για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πιστεύω ότι όλοι οι Ευρωπαίοι φίλαθλοι θέλουν μία ενιαία λίγκα. Θα ήταν υπέροχο να υπάρξει συνεργασία ανάμεσα σε όλες τις πλευρές, αλλά ας περιμένουμε να δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτό.

Σας εύχομαι ό,τι καλύτερο. Σας ευχαριστούμε πάρα, πάρα πολύ που ήσασταν μαζί μας και ελπίζω να απολαύσετε την Ελλάδα, ειδικά αυτή την εποχή του χρόνου. Είναι λίγο πιο κρύα από τον Μάιο. Ο Μάιος θα είναι λίγο πιο ζεστός — σε κάθε κομμάτι της καθημερινότητάς σας.