Σπανούλη μου, δεν θα σου κάνω τη χάρη

Πολλά χρόνια προτού έρθει στα μέρη μας για να καθίσει στους πάγκους του Παναθηναϊκού και της Εθνικής ομάδας ο Ρικ Πιτίνο είχε γράψει (σε ένα από τα βιβλία του) μια ατάκα που την άφησε ως ανεκτίμητο κληροδότημα στους ομότεχνους του, συμπεριλαμβανομένου και του αγαπημένου του Βασίλη Σπανούλη, τον οποίο παρεμπιπτόντως “Θρύλο” τον ανέβαζε, “Θρύλο” τον κατέβαζε…

“Η ήττα είναι σαν το λίπασμα, διότι ναι μεν βρομάει, αλλά κάνει καλό”!

Χθες το βράδυ, λοιπόν, η Εθνική ομάδα ηττήθηκε από τη Γαλλία και μένει να φανεί πόσο καλό θα της κάνει η βρόμα την οποία άφησε πίσω της αυτή η κατραπακιά που έφαγε στην πρόβα τζενεράλε της ενόψει του EuroBasket…

“Όπερ έδει δείξαι“, κατά πώς έλεγαν και οι μαθηματικοί στην αρχαία Ελλάδα…

Το τέλειο τεστ της κατάρρευσης

Στη σύγχρονη (μπασκετική) Ελλάδα αυτή η μαθηματική απόδειξη αποτελεί το ευκταίο για τον Σπανούλη, που ελπίζει πως η κατάρρευση της Εθνικής στο δεύτερο ημίχρονο θα αποδειχθεί όντως “το τέλειο τεστ για να καταλάβουμε τι θα συναντήσουμε στους αγώνες του EuroBasket”. 

Για να δούμε τι θα δούμε, λοιπόν: τι θα συναντήσουμε στη Λεμεσό και στη Ρίγα, πώς θα διαχειρισθούμε τις καταστάσεις, πώς θα καμουφλάρουμε τα εγγενή προβλήματα μας και δη αυτά που μας φανέρωσαν και τα ξεγύμνωσαν μπροστά μας οι λειψοί Γάλλοι.

Αυτό βεβαίως είναι ένα άλλο ζήτημα, που αποδεικνύει κιόλας ότι οι απουσίες παικτών ενίοτε δεν παίζουν ρόλο, τουναντίον συσπειρώνουν τους υπόλοιπους που θέλουν να αποδείξουν πόσο αξίζουν και αρπάζουν τις ευκαιρίες από τα μαλλιά: ναι μεν οι λεγάμενοι έχασαν επτά παίκτες πρώτης γραμμής, αλλά ανασυντάχθηκαν στο δεύτερο ημίχρονο, προέταξαν την αθλητικότητα και τον δυναμισμό που διαθέτουν, χρησιμοποίησαν ως άρματα μάχης την ασφυκτική πίεση και το λεγόμενο “μπασκετικό ξύλο”, τιμώρησαν τις δικές μας ολιγωρίες, εκμεταλλεύθηκαν τα πλεονεκτήματα τους και μας πέρασαν πριονοκορδέλα!

Η Εθνική προηγήθηκε στην ανάπαυλα με 49-43, αλλά το προβάδισμα και η υψηλή παραγωγικότητα δεν της βγήκαν σε καλό, καθώς η Γαλλία “έτρεξε” ένα εμφατικό επί μέρους σκορ 30-12 και μας άφησε σέκους!

“Δεν θα σού κάνω τη χάρη, Βασίλη”

Όταν χαμήλωσαν τα φώτα της ράμπας, ο Σπανούλης αποδείχθηκε θιασώτης της λογικής του Γιάννη Ιωαννίδη, αλλά με όλη την εκτίμηση και την αγάπη που τού έχω, δεν θα τού κάνω τη χάρη!

Δεν θα γράψω (όπως δήλωσε ότι προτιμά) πως «δεν πάμε πουθενά»: στον αντίποδα δεν θα γράψω κιόλας ότι πάμε κάπου συγκεκριμένα διότι αυτό δεν το ξέρει κανείς, σε καμιά ομάδα και σε καμιά διοργάνωση…

Δεν το ξέρει, απλώς το εξέφρασε σε μια υπεραισιόδοξη και κατά το μάλλον ή ήττον αλαζονική τοποθέτηση ο λατρεμένος μας Ζάρκο Πάσπαλι για τη Σερβία, λέγοντας ότι “Δεν βλέπω ποιος μπορεί να μας σταματήσει στο δρόμο για το χρυσό μετάλλιο”.

Το “out of the blue” και ο Άι Γιάννης

Χθες, λοιπόν, ο προπονητής της Εθνικής πέταξε το γάντι στους δημοσιογράφους και στον κόσμο και οι κουβέντες του εμπεριέχουν μια δόση ιστορικής αλήθειας καθόσον οι περισσότερες από τις επιτυχίες της Εθνικής όντως προέκυψαν απροσδόκητα και εμπίπτουν στην κατηγορία “out of the blue”, αλλά δεν είναι κιόλας κάθε μέρα τ’ Άι Γιαννιού…

Ούτε του Άι Γιαννιού, μα ούτε του Άι Γιάννη του Αντετοκούνμπο, ο οποίος χθες βρέθηκε σε μια φάση από αυτές που τρέμουμε μπας και συμβούν και στους επίσημους αγώνες και δη σε αυτούς οι οποίοι θα έχουν μεγάλο διακύβευμα…

Αυτή την Εθνική-για να μείνω στη δήλωση του Σπανούλη-άλλοι την πιστεύουν κι άλλοι όχι: δεν ξέρω, αλλά και δεν έχει σημασία, ποιοι είναι περισσότεροι…

Σημασία έχει να δώσει η ομάδα τον καλύτερο εαυτό της, να καταθέσουν όλοι οι παίκτες πάνω στον παρκέ κάθε ικμάδα του κορμιού και της ψυχής τους και ό,τι ήθελε προκύψει…

Οι ψηλωμένοι και το “Πάμε κι όπου βγει”

Βαρύνει βεβαίως η πίεση που προκαλεί το γεγονός ότι λαχταράμε ένα μετάλλιο εδώ και 16 χρόνια (από το στοιχειωμένο χάλκινο του 2009 στο Κατοβίτσε) και κυρίως βαρύνει το γεγονός ότι είτε δεν πετύχαμε, είτε αποτύχαμε με πολλούς και ποικίλους τρόπους, είτε ήμασταν φαβορί και πήγαμε ψηλωμένοι (βλέπε Παγκόσμιο Κύπελλο 2014, EuroBasket 2015, EuroBasket 2022), είτε κρατάγαμε χαμηλούς τόνους και κινούμασταν στη λογική του “Πάμε κι όπου βγει“…

Δεν ξέρω πόσα πράγματα επιδέχονται θεαματικής και πάντως απαραίτητης βελτίωσης στις 72 ώρες που απομένουν μέχρι την πρεμιέρα με την Ιταλία, αλλά είναι προφανές ότι κάποια προβλήματα χρήζουν άμεσης επίλυσης, έστω και με τη μέθοδο του καμουφλάζ.

Ο “άσος” που κάνει τζιζ!

• Το σοβαρότερο από αυτά φαίνεται να είναι η υποστελέχωση στη θέση του πόιντ γκαρντ και ο κίνδυνος να… σκάσει ο Κώστας Σλούκας που δεν είναι δα και λυκόπουλο!

Απόντος του Νικ Καλάθη, ο 35χρονος γκαρντ είναι υποχρεωμένος να φέρει ίσα βάρκα. ίσα γυαλό τη δημιουργία με την εκτέλεση, το κατέβασμα της μπάλας με την αντίδραση στο σημάδεμα των αντιπάλων στην άμυνα, την οργανική λειτουργία με την ηγετικότητα και πάει λέγοντας.

Στα φιλικά ματς, εν τη απουσία ή εν τη παρουσία του, ο Σπανούλης χρησιμοποίησε ως πόιντ γκαρντ (νωρίτερα κιόλας από τον χρήσιμο και τίμιο Δημήτρη Κατσίβελη) τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη, ενώ αρκετές φορές είτε με εντολή του Σπανούλη, είτε με το δικό του ένστικτο και αυτοσχεδιάζοντας ανέλαβε καθήκοντα point guard ή μάλλον point center ο Γιάννης Αντετοκούνμπο o οποίος χάρη στον διασκελισμό και όλο το πακέτο που διαθέτει μπορεί να δημιουργήσει άλλες συνθήκες εκκινώντας από τη θέση του «άσου».

Σε κάθε περίπτωση αυτή είναι μια υπόθεση που κάνει τζιζ, καθόσον σε όλα τα φιλικά ματς φάνηκε πως οι αντίπαλοι θα σημαδεύουν αυτή την αδυναμία και το κακό είναι ότι ο Σπανούλης δεν μπορεί να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να μπουκάρει ο ίδιος στο παρκέ.

Τα ριμπάουντ και οι βολές

• Κόντρα στη Λετονία ο Γιάννης πέτυχε double-double , κατεβάζοντας 10 ριμπάουντ , αλλά χθες πήρε μόλις ένα, ενώ οι Γάλλοι μας ρήμαξαν σε αυτόν τομέα και η διαφορά στα νούμερα είναι αμείλικτη και απογοητευτική : 27 αυτοί, 14 εμείς!

• Το ζήτημα της ευστοχίας στις ελεύθερες βολές συμπληρώνει την τριλογία των βασικών προβλημάτων ή –για να το θέσω πιο κομψά κι ας αντίκεται αυτό στη δεδηλωμένη προτίμηση σε βαθμό ικεσίας του Σπανούλη– των προτεραιοτήτων: στα επτά φιλικά ματς η Εθνική σούταρε με ποσοστό 67.3% που ασφαλώς κτυπάει άσχημα στο μάτι και προκαλεί βλάβη στο σκοράρισμα.

Ο Ζούγρης και ο Τσαρτσαρής

Χθες το βράδυ ο Σπανούλης ανακοίνωσε την τελική δωδεκάδα από την οποία “έκοψε” τον Βαγγέλη Zούγρη, εξήγησε κιόλας την απόφαση του σε αυτό το ζήτημα που ανέκαθεν αποτελούσε ένα “talk of the town”, μερικές φορές μάλιστα εξελίχθηκε και σε casus belli.

Με το φτωχό μου το μυαλό, συμφωνώ ότι η Εθνική χρειάζεται έναν επί πλέον περιφερειακό παίκτη, αντί για άλλον έναν ψηλό, οπότε προκρίθηκε η αναλογία του 7-5 αντί για το 6-6 και ο κύβος ερρίφθη.

Ο κύβος είχε ριφθεί και στις 27 Αυγούστου του 2003 στο γήπεδο της Γλυφάδας μετά τον τελευταίο αγώνα του Τουρνουά “Ακρόπολις” κόντρα στη Σλοβενία, όταν ο Γιάννης Ιωαννίδης ανακοίνωσε σχεδόν κλαίγοντας (!) την προτίμηση του σε έναν γκαρντ παρά σε έναν ψηλό στη δωδεκάδα για το επιγενόμενο EuroBasket στο Μπουρός και στη Στοκχόλμη.

Τότε λοιπόν ο “Ξανθός” επέλεξε τον Χρήστο Χαρίση αντί του Κώστα Τσαρτσαρή, του οποίου έπλεξε το εγκώμιο, λέγοντας μάλιστα (όπως χθες ο Σπανούλης για τον Ζούγρη, που είναι κιόλας δικό του παιδί από τους παράλληλους βίους τους στο Περιστέρι) ότι “στο μέλλον θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Εθνική” ωστόσο αιτιολόγησε τακτικά την απόφαση του.

Το buzzer beater του Χαρίση και τα “κοράκια” του “Ξανθού”

Δικαιώθηκε κιόλας στο καπάκι, καθώς στην πρεμιέρα του EuroBasket κόντρα στην Κροατία, ο τότε γκαρντ του Ολυμπιακού σκόραρε με buzzer beater το νικητήριο καλάθι (77-76)!

Έξι ημέρες αργότερα στη συνέντευξη Τύπου μετά τη νίκη επί της Σερβίας/Μαυροβουνίου και την κατάληψη της πέμπτης θέσης ο Ιωαννίδης φρύαξε και -όπως αναφέρεται και σε μια φράση του Ευαγγελίου- οι δηλώσεις του “έβρεξαν επί δικαίους και αδίκους”…

Απευθυνόμενος λοιπόν προς τους δημοσιογράφους με οργίλο ύφος είπε “Εσείς θέλατε το Κύπελλο κόσμου και πέσατε σαν τα κοράκια να μας φάτε”!

Για να στήσω μια γέφυρα από το παρελθόν στο παρόν, έπειτα από 22 χρόνια ο Σπανούλης δεν φρύαξε, αλλά περιμένω πώς και πώς να τσεκάρω και τις δικές του δηλώσεις και αντιδράσεις όταν και όπως θα περατωθεί η επιχείρηση της Εθνικής στο επερχόμενο EuroBasket…

Εμείς πάντως ούτε το Κύπελλο κόσμου θέλουμε, αλλά ούτε και λέμε πως δεν πάμε πουθενά!