Την ιστορία της ζωής του, μέσω του The Players' Tribune, μοιράστηκε ο Τζοέλ Εμπίντ, ο οποίος παραδέχτηκε πως είδε για πρώτη φορά έναν αγώνα NBA στην τηλεόραση όταν ήταν 13 ετών, ενώ αποκάλυψε τη στιγμή που λίγο έλειψε να παρατήσει το μπάσκετ εξαιτίας του Ταρίκ Μπλακ.

"Όταν ήρθα από το Καμερούν στα 16 μου, δεν ήξερα καθόλου αγγλικά, δεν ήξερα ούτε ένα άτομο στην Αμερική, δεν καταλάβαινα πραγματικά την κουλτούρα, εκτός από το hip-hop. Κυριολεκτικά είχα αρχίσει να παίζω μπάσκετ τρεις μήνες νωρίτερα.

Ξέρω ότι οι άνθρωποι θα πιστεύουν ότι υπερβάλλω, αλλά αυτή είναι μια πραγματική ιστορία. Δεν ήξερα καν ποιος είναι ο J.J Ρέντικ σε εκείνο το σημείο. Δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για το ΝΒΑ γιατί δεν μπορούσα ποτέ να το δω στο Καμερούν. Και όχι, δεν εννοώ ότι ήμασταν πολύ φτωχοί και δεν είχαμε τηλεόραση. Είχαμε τηλεόραση. Είχαμε μια αρκετά φυσιολογική ζωή. Οι Αμερικάνοι έχουν τρελές ιδέες για την Αφρική, νομίζουν πως είναι όλη μια μεγάλη χώρα.

Όχι, ο λόγος που δεν μπορούσα να παρακολουθήσω το ΝΒΑ είναι επειδή η μαμά μου ήταν πολύ αυστηρή με το σχολείο. Δεν αστειευόταν. Δεν θα μπορούσα ποτέ να μείνω ξύπνιος για να παρακολουθήσω τους αγώνες. Κάθε μέρα ήταν: Ξύπνα, φάε, πήγαινε στο σχολείο από τις επτά έως τις πέντε, τρέξε σπίτι και πάρε έναν υπνάκο, ξύπνα και φάε βραδινό, μετά διάβασε μέχρι τα μεσάνυχτα. Το σχολείο είναι πολύ εύκολο στην Αμερική, φίλε. Στο Καμερούν, είναι τρελό. Το δημοτικό σχολείο είναι σαν το κολλέγιο. Δεν είχα καν φίλους γιατί το μόνο που έκανα ήταν να κοιμάμαι και να κάνω τα μαθήματά μου.

Η πρώτη φορά που είδα έναν αγώνα NBA ήταν στους τελικούς του 2009. Λέικερς εναντίον Μάτζικ. Ντουάιτ (Χάουαρντ). Πάου (Γκασόλ). (Λαμάρ) Όντομ. Κόμπι (Μπράιαντ).

Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Έβλεπα αυτούς τους τύπους να σουτάρουν 100% από το παρκέ. Όλα πήγαιναν μέσα. Ο τρόπος που κινούνταν, και ο αθλητικός χαρακτήρας, νόμιζα ότι ήταν το πιο ωραίο πράγμα στον κόσμο. Εκείνη τη στιγμή είπα, αυτό θέλω να κάνω. Άρχισα να παρακαλάω τη μαμά και τον μπαμπά μου. Τους παρακαλούσα για ένα χρόνο. Ο μπαμπάς έλεγε: 'Κανείς δεν παίζει μπάσκετ στο Καμερούν. Μπορείς να παίξεις βόλεϊ'. ....

Στο πρώτο εσωτερικό διπλό ο Ταρίκ Μπλακ κάρφωσε τόσο δυνατά πάνω μου που ήθελα να τα παρατήσω. Άρχισα να κοιτάζω αεροπορικά εισιτήρια για το σπίτι. Αυτός ο τύπος ήταν τελειόφοιτος. Δεν ήξερα τι γινόταν. Πήρε μόνος του το ριμπάουντ και κάρφωσε με τόση δύναμη πάνω μου που όλα έμοιαζαν με slow motion. Και δεν σας είπα το χειρότερο. Όλη η ομάδα μπάσκετ γυναικών του Κάνσας καθόταν στις κερκίδες και έβλεπε την προπόνηση. Όλο το γήπεδο γέλαγε μαζί μου. Ήταν τρελό. Πήγα απευθείας στο γραφείο του Μπιλ Σελφ και του είπα: 'Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δεν μπορώ να παίξω με αυτούς τους τύπους'. Κι εκείνος μου απάντησε: 'Είσαι σοβαρός; Σε δύο χρόνια θα είσαι το No1 στο NBA Draft'.

Μου είχαν πει ότι οι προπονητές στο κολλέγιο λένε ψέματα. Οπότε σκέφτηκα ότι θα συνεχίσω να πηγαίνω ούτως ώστε να πάρω ένα πτυχίο. Αυτό θα κάνει τη μαμά μου χαρούμενη. Το μόνο πράγμα που με κράτησε ήταν ο τρόπος που με μεγάλωσαν οι γονείς μου. Πάντα μας έλεγαν να συνεχίσουμε να δουλεύουμε, ό,τι κι αν γίνει. Είχα αυτό το DVD που μου είχε στείλει ο προπονητής μου από το Καμερούν όταν πρωτοήρθα στην Αμερική. Ήταν μια ωριαία κασέτα του Χακίμ Ολάζουον και κάποιων άλλων θρυλικών μεγαλόσωμων ανδρών. Έβλεπα αυτό το DVD κάθε μέρα για τρία χρόνια.

Ουσιαστικά φανταζόμουν ότι ήμουν καλός μπασκετμπολίστας. Η δύναμη του μυαλού είναι εκπληκτική. Δηλαδή, ήμουν χάλια, αλλά με κάποιο τρόπο, έπεισα τον εαυτό μου ότι ήμουν ο Χακίμ. Και άρχισα να γίνομαι όλο και καλύτερος. Και μετά άρχισα να το σκοτώνω.

Μπήκα στο NBA βλέποντας YouTube και ζώντας στο γυμναστήριο. Δεν υπάρχει τρόπος να το εξηγήσω. Θυμάστε όταν ο Κέβιν Γκαρνέτ φώναζε σαν τρελός 'Όλα είναι πιθανά΄' ΄όταν πήρε το πρωτάθλημα με τους Σέλτικς; Αυτή είναι η ζωή μου. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν έβγαζαν νόημα", είπε μεταξύ άλλων ο 29χρονος σέντερ των Σίξερς.