Crash test: Διαμαντίδης-Παπαλουκάς

Το ξεκίνημα και η πορεία στους “αιώνιους”, η καθυστερημένη συμμετοχή στην Εθνική Ανδρών, οι ομοιότητες, οι διαφορές, η δαφνοστεφής καριέρα τους.

Ονοματεπώνυμο: Δημήτρης Διαμαντίδης
Ημ. Γεννήσεως: 6 Μαΐου 1980
Υψος: 1,96 μ.
Θέση: Γκαρντ
Ομάδες: Ηρακλής, Παναθηναϊκός
Ντεμπούτο στην Εθνική: 21 ετών και 4 μηνών
Προσωνύμια: Τόνι, Diamond, 3D.

Τίτλοι με ΠΑΟ: 3 Ευρωλίγκες (2007, 2009, 2011), 6 Πρωτάθλημα (2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010), 5 Κύπελλα (2005, 2006, 2007, 2008, 2009).
Τίτλοι με Εθνική: Ευρωμπάσκετ 2005 (χρυσό μετάλλιο), Μουντομπάσκετ 2006 (ασημένιο μετάλλιο).
Ατομικές διακρίσεις: MVP της Ευρωλίγκας (2011), MVP του Φάιναλ Φορ (2007, 2011), Καλύτερος αμυντικός της Ευρωλίγκας (2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011), Μέλος της καλύτερης πεντάδας στην Ευρωλίγκα (2007, 2011), MVP της Α1 (2008), MVP Τελικού Κυπέλλου (2009)

Ονοματεπώνυμο: Θοδωρής Παπαλουκάς
Ημ. Γεννήσεως: 8 Μαΐου 1977
Υψος: 2,00 μ.
Θέση: Γκαρντ
Ομάδες: Εθνικός Ελληνορώσων, Αμπελόκηποι, Δάφνη, Πανιώνιος, Ολυμπιακός, ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Ντεμπούτο στην Εθνική: 23 ετών και 3 μηνών
Προσωνύμια: “Τεό”, “Τσάρος”, “Παπαλούκι Λουκ”

Τίτλοι με ΤΣΣΚΑ: 2 Ευρωλίγκες (2006, 2008), 6 Πρωταθλήματα (2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008), 3 Κύπελλα (2005, 2006, 2007).
Τίτλοι με ΟΣΦΠ: 2 Κύπελλα (2002, 2010).
Τίτλοι με Εθνική: Ευρωμπάσκετ 2005 (χρυσό μετάλλιο), Μουντομπάσκετ 2006 (αργυρό μετάλλιο).
Ατομικές διακρίσεις: MVP της Ευρωλίγκας (2007), MVP του Φάιναλ Φορ (2006), Μέλος της καλύτερης πεντάδας (2006), Μέλος της β’ καλύτερης πεντάδας (2008, 2009).

Το πρώτο “φλερτ” με τους “αιώνιους”

Το καλοκαίρι του 2001, ο Παναθηναϊκός επρόκειτο να αποκτήσει τον διεθνή σέντερ Λάζαρο Παπαδόπουλο και ο συνιδιοκτήτης της ΚΑΕ Θανάσης Γιαννακόπουλος τηλεφωνούσε (είναι γεγονός και όχι απλές φήμες) σε διάφορους γνωστούς του για να μάθει ” ποιος είναι αυτός ο Διαμαντάτος ή Διαμαντάκης, που μου δίνουν με 50.000 ευρώ μαζί με τον Παπαδόπουλο; Είναι καλός; Να τον πάρω;“. Τελικά, η συμφωνία με τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου ολοκληρώνεται κατά το ήμυσι και ο Διαμαντίδης συνεχίζει να αγωνίζεται στον Ηρακλή για άλλα τρία χρόνια, ως το καλοκαίρι του 2004.

Αντιθέτως, το πρώτο “φλερτ” του Παπαλουκά με τους Ερυθρόλευκους –κατά σύμπτωση το ίδιο καλοκαίρι, του 2001- καταλήγει σε γάμο, καθώς παρά το γεγονός ότι το συμβόλαιό του με τον Πανιώνιο εξέπνεε το καλοκαίρι του 2003, υπέγραψε στον Ολυμπιακό δίνοντας τέλος σε ένα από τα πιο καυτά καλοκαιρινά σίριαλ και ενώ εκείνη τη χρονιά είχε συμμετάσχει στο καλοκαιρινό καμπ των Μιλγουόκι Μπακς.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΚΑΕ Ολυμπιακός είχε ξοδέψει ένα πολύ σημαντικό ποσό για να καλύψει τις απαιτήσεις του συλλόγου της Νέας Σμύρνης και να ικανοποιήσει τον χαρισματικό γκαρντ, ο οποίος είχε αναδειχθεί πρώτος στις ασίστ στην Α1.

Η κάθοδος στην Αθήνα και η… εξορία στη Μόσχα

Στον δεύτερο αγώνα της ημιτελικής φάσης των πλέι οφ της Α1 ο Διαμαντίδης κόντεψε να συμπληρώσει τέσσερις κατηγορίες της στατιστικής με… διψήφιους αριθμούς. Από καιρό ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς τον ήθελε στον Παναθηναϊκό, ωστόσο οι 19 πόντοι του, τα 14 ριμπαόυντ, οι 9 ασίστ και τα 6 κλεψίματα (στη συντριπτική νίκη του Ηρακλή με 73-55) άνοιξαν διάπλατα την πόρτα των πρωταθλητών Ελλάδος, οι οποίοι απέκτησαν τον 24χρονο (τότε) γκαρντ δίνοντας αυτή τη φορά… 50.000 ευρώ πάνω από τον Ολυμπιακό.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε σχεδόν παρατήσει το τμήμα μπάσκετ και ο τότε τιμ μάνατζερ Σταύρος Ελληνιάδης ακόμη δεν μπορεί να το πιστέψει ” πώς είχαμε χάσει αυτόν τον παίκτη για τόσα λίγα χρήματα;” για να κάνει λίγο καιρό αργότερα μια… ασυνήθιστη πρόταση στον Θανάση Γιαννακόπουλο: ” Αν μου δώσεις τον Διαμαντίδη, έρχομαι στο σπίτι σου και σου πλένω τα πιάτα κάθε μέρα!“…

Δύο χρόνια νωρίτερα, το καλοκαίρι του 2002 και μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος από τον ίδιο και από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, οι δρόμοι του Παπαλουκά χωρίζουν βίαια με τους Ερυθρόλευκους και η αιτία ήταν η… αναίτια μείωση του συμβολαίου του με απόφαση του τότε προπονητή Λευτέρη Σούμποτιτς. Επειτα από εξώδικα, αντιδικίες και πολύ παρασκήνιο -και αφού αποδείχθηκε περίτρανα πως οι ικανοί δεν χάνονται- βρήκε τον δρόμο όχι προς μια απλή μεταγραφή, αλλά προς τη Γη της (μπασκετικής) Επαγγελίας, τη Μόσχα.

Ας είναι καλά, βέβαια, ο… Νίκος Χατζηβρέττας (πρώτος σκόρερ της Α1 την περίοδο 2001-02) και ο Ελληνας μάνατζερ Βασίλης Ευαγγελινός, ο οποίος πήρε στο τηλέφωνο τον τότε προπονητή της ΤΣΣΚΑ Ντούσαν Ιβκοβιτς και του είπε επί λέξει: ” Ντούντα, να σου στείλω και έναν πιτσιρικά να δοκιμάσεις; Παπαλουκάς λέγεται!“.

Μπήκε, λοιπόν, στο ίδιο αεροπλάνο με τον Χατζηβρέττα, που είχε ήδη υπογράψει στην “ομάδα του στρατού” και όχι μόνο έπεισε τον νυν προπονητή του με τις εκκωφαντικές ικανότητές του, αλλά μεγαλούργησε και έγινε πλούσιος στη Μόσχα, όπου αγωνίστηκε έξι χρόνια παίζοντας σε ισάριθμα Φάιναλ Φορ και κατακτώντας δύο φορές την Ευρωλίγκα.

Η “ομοιότητα” της Εθνικής στην αρχή και στο τέλος (;)

Μιλώντας κάποτε για τον Διαμαντίδη ο πρώην προπονητής του στον Ηρακλή Λευτέρης Κακιούσης είχε πει σχετικά με την… καθυστερημένη άφιξή του στην Εθνική Ανδρών. “Και τι σημασία έχει αυτό; Εχετε δει από όλες αυτές τις ομάδες πόσοι παίκτες έχουν κάνει καριέρα; Ελάχιστοι! Αν εξαιρέσουμε το Ευρωμπάσκετ Νέων, ο Δημήτρης κολύμπησε κατευθείαν στα βαθιά ως μέλος της Εθνικής ανδρών στο Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας το 2003. Εκτοτε αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της και βλέπετε τι κάνει κάθε καλοκαίρι”, ήταν τα λόγια του “ΛεΚα” εξηγώντας ότι μερικές φορές είναι καλύτερο να εμφανίζεται ένας παίκτης σε “προχωρημένη” ηλικία στην Ανδρών παρά να έχει γνωρίσει δόξες στις μικρότερες εθνικές ομάδες και να θεωρείται… ήρωας πριν την ώρα του.

Αν, πάντως, ο Διαμαντίδης έκανε ντεμπούτο με την Ανδρών σε ηλικία 21 ετών και 4 μηνών, στους Μεσογειακούς Αγώνες της Τύνιδας το 2001, ο Παπαλουκάς χρειάστηκε να περιμένει ακόμη περισσότερο για να συμμετάσχει σε αγώνα της ομάδας που αποτελεί βιτρίνα του ελληνικού μπάσκετ. Ο “Τεό” ήταν 23 ετών και 3 μηνών όταν αγωνίστηκε στο διεθνές τουρνουά του Ρίο το καλοκαίρι του 2000, ενώ η πρώτη σημαντική διοργάνωσή του ήταν το Ευρωμπάσκετ 2001 της Τουρκίας.

Το 2002 η Ανδρών πήρε… τάιμ άουτ από το Μουντομπάσκετ της Ιντιανάπολις, ωστόσο από το 2003 και εντεύθεν άρχισε η κοινή πορεία των “Διόσκουρων” με τα χρώματα της Εθνικής. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας οδήγησαν την Ελλάδα στην 5η θέση, για να έλθει έναν χρόνο αργότερα η εκτόξευση στην κορυφή χάρη στις μνημειώδεις εμφανίσεις του Παπαλουκά και το ιστορικό τρίποντο του Διαμαντίδη στον ημιτελικό με τη Γαλλία.

Στον άθλο της Ιαπωνίας (Μουντομπάσκετ 2006) ήταν ξανά μαζί στο παρκέ διατηρώντας την “επίσημη αγαπημένη” στην ελίτ του παγκόσμιου μπάσκετ (δευτεραθλητές κόσμου μετά τον θρίαμβο επί των ΗΠΑ στον ημιτελικό της Σαϊτάμα), ενώ η κοινή πορεία τους ολοκληρώθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008 (5η θέση), αφού είχε προηγηθεί το Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας (4η θέση).

Το 2009, οι αρχηγοί του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού άφησαν σε ρόλο ηγέτη τον Βασίλη Σπανούλη να οδηγήσει την Ελλάδα στο χάλκινο μετάλλιο, ενώ το Μουντομπάσκετ 2010 της Τουρκίας ήταν η τελευταία διοργάνωση για τον Διαμαντίδη και η δεύτερη σερί διοργάνωση, που προσπέρασε ο Παπαλουκάς, ο οποίος, πάντως, δεν έχει πει το οριστικό αντίο από την Εθνική. Είναι προφανές, πάντως, ότι το βεβαρημένο πρόγραμμα και οι υποχρεώσεις του με τον Ολυμπιακό τον κράτησαν μακριά της. Σε κάθε περίπτωση, ο χρόνος θα δείξει…

Ως αρχηγοί των ‘’αιωνίων’’

Διάγοντας την έβδομη χρονιά του στον Παναθηναϊκό ο Διαμαντίδης απολαμβάνει καθολική αποδοχή από συμπαίκτες και αντιπάλους. Χρόνο με τον χρόνο ο χαρισματικός γκαρντ παρουσιάζεται ολοένα και πληρέστερος στο παρκέ, βελτιώνει τις αδυναμίες του (επιθετικότητα), τελειοποιείται σε ορισμένα κομμάτια του παιχνιδιού (άμυνα, “διάβασμα” του αντιπάλου), ωστόσο η μεγαλύτερη διαφορά εντοπίζεται στη συμπεριφορά του εκτός του αγωνιστικού χώρου.

Η φωνή του στα αποδυτήρια είναι πια ισχυρή, η προσωπικότητά του έχει αποκτήσει ηγετικό χαρακτήρα και οι συμπαίκτες του -όπου βρεθούν και όπου σταθούν- αποθεώνουν τον αρχηγό τους και είναι έτοιμοι να θυσιαστούν για αυτόν, όπως και ο “3D” για εκείνους.

Με την κίνησή του να προσκαλέσει τους παλαιότερους συμπαίκτες του Κώστα Τσαρτσαρή και Μάικ Μπατίστ να σηκώσουν μαζί το τρόπαιο της Ευρωλίγκας τη στιγμή της απονομής, απέδειξε ότι δεν ενδιαφέρεται για την προσωπική προβολή του, αλλά για την ομάδα, ενώ με την απόφασή του να πάει για σουτ το πρωί του τελικού (παίρνοντας μαζί του τον Νικ Καλάθη και τους δύο πιτσιρικάδες Γιάννη Καραμαλέγκο και Φώτη Ζούμπο), έδειξε σε όλους τι σημαίνει αφοσίωση και επαγγελματισμός.

Την τελευταία τριετία του στον Ολυμπιακό και ο Θοδωρής ξεδίπλωσε αρετές, που ελάχιστοι αθλητές έχουν σε όλη την Ευρώπη. Η ηγετική προσωπικότητά του ξεχωρίζει στα αποδυτήρια των Ερυθρόλευκων και η φωνή του -μολονότι μερικές φορές είναι σκληρή και ενοχλεί- έχει τεράστια βαρύτητα και ορθώνεται για να νουθετήσει και να προβληματίσει.

Ο “Τεό”, ωστόσο στάθηκε άτυχος για δύο πράγματα: το πρώτο ήταν ότι επέστρεψε στην ομάδα της καρδιάς του (αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητεί και να το αμφισβητήσει κανείς) σε ηλικία 31 ετών, με αποτέλεσμα να μην έχει τις δυνάμεις με τις οποίες ήταν οπλισμένος στην κυριαρχία της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Και το δεύτερο (και πιο άδικο), ότι η απόδοσή του λαμβανόταν υπ’ όψιν πάντοτε σε συνάρτηση με το υψηλό συμβόλαιο, που τού πρόσφεραν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι για να τον δελεάσουν το καλοκαίρι του 2008.

Παρ’ όλα αυτά, ο χαρισματικός ηγέτης οδήγησε τον Ολυμπιακό σε δύο σερί Φάιναλ Φορ (“μιλώντας” πάντα στις δύσκολες φάσεις) χάνοντας από τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό του Βερολίνου το 2009 και από την Μπαρτσελόνα στον τελικό του Παρισιού το 2010, ενώ βίωσε τον οδυνηρό εφετινό αποκλεισμό από την ιταλική Μοντεπάσκι Σιένα στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας. Οπωσδήποτε, η συνήθεια για τίτλους που απέκτησε στην ΤΣΣΚΑ δεν ικανοποιείται από την κατάκτηση μόνο του Κυπέλλου Ελλάδος το 2009.

Κοινό φιλανθρωπικό έργο

Αμφότεροι οι αρχηγοί των “αιωνίων” αξίζουν συγχαρητήρια, γιατί -πέρα από τις κινήσεις που γίνονται με εχεμύθεια και δεν βλέπουν τα φώτα της δημοσιότητας- συμμετέχουν σε φιλανθρωπικά προγράμματα με ενεργό τρόπο και όχι με μια απλή κοινή εμφάνιση στο ίδιο πάνελ. Για τρίτη σερί χρονιά ο Διαμαντίδης και ο Παπαλουκάς συμμετέχουν στην εκστρατεία της WIND”Τα παιδιά νικάνε” συνεισφέροντας 100 ευρώ για κάθε καλάθι που θα πετύχουν ως το τέλος της αγωνιστικής περιόδου.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρείας, τα χρήματα από τα καλάθια του Θοδωρή θα αποδοθούν στο Παιδονευρολογικό Τμήμα Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης για την αναμόρφωση δύο ειδικών θαλάμων, ώστε να διασφαλιστούν καλύτερες συνθήκες φιλοξενίας και φροντίδας των μικρών ασθενών, ενώ ο Δημήτρης επέλεξε να στηρίξει τις ανάγκες ανάπλασης των χώρων του Κέντρου Ημέρας της Εταιρείας Προστασίας Ατόμων με Αυτισμό Ν. Καστοριάς, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, Καστοριά.

Ως επίλογο, λοιπόν, παραθέτουμε αυτούσιο το μήνυμα που απέστειλαν οι δύο αρχηγοί εν όψει του 36ου Τελικού στο Ελληνικό: ” Ελπίζουμε ότι η Κυριακή θα είναι μία μέρα όπου θα μιλάμε για μπάσκετ, τόσο πριν από τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος, όσο και μετά από αυτόν. Θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε σε όλους, όσοι θα έλθουν στο κλειστό του Ελληνικού, ότι το μπάσκετ είναι ένα όμορφο και θεαματικό παιχνίδι.

Ας απολαύσουν τον τελικό μέχρι τέλους χωρίς ακρότητες. Το μπάσκετ έχει πληγωθεί αρκετά από κάθε λογής περιστατικά βίας εκτός παρκέ και εξαιτίας αυτών απομακρύνθηκε από τις εξέδρες μεγάλη μερίδα των αληθινών φίλων του σπορ, αλλά και τα μικρά παιδιά. Ευχόμαστε μετά τον τελικό το μπάσκετ να έχει καταφέρει να ξανακερδίσει πίσω ένα μέρος των αληθινών φίλων του, αλλά και να αποκτήσει καινούργιους φιλάθλους. Να είστε καλά, Θοδωρής – Δημήτρης“.