NBA: Ο Λεμπρόν έτρεξε να σηκώσει τον γιο του Πίπεν και στην κουβέντα έμπλεξε από το πουθενά ο Τζόρνταν

Το τελευταίο παιχνίδι της πρώτης ημέρας στο Summer League του Λας Βέγκας ήταν αυτό μεταξύ των ομάδων που παρατάσσουν οι Λος Άντζελες Λέικερς και οι Φίνιξ Σανς. Οι Ήλιοι επικράτησαν εύκολα 104-84, χάρη σε 20 πόντους από τον Λούις Κινγκ, αλλά τα βλέμματα προσέλκυσε η εμφάνιση του Σκότι Πίπεν τζούνιορ.

Ο 21χρονος γιος του "Ινδιάνου" ήταν ο πρώτος σκόρερ των λιμνάνθρωπων, με 19 πόντους από 6/14 σουτ, πήρε 4 ριμπάουντ, έδωσε 3 ασίστ και έκλεψε 3 φορές την μπάλα από αντίπαλο. Προσπάθησε δηλαδή να προσφέρει παντού.

Όλα αυτά μάλιστα μπροστά στον Λεμπρόν Τζέιμς, που παρακολουθούσε το ματς από τις front seats του γηπέδου. Ο μικρός, που έμεινε undrafted μετά από τρεις σεζόν στο Vanderbilt, ψάχνει ν' αποδείξει ότι αξίζει μια μόνιμη θέση στο ρόστερ των Λιμνάνθρωπων, όχι απλώς το two-way contract που του έχουν δώσει γι' αρχή, και -παρά το κάτω του 50% στα σουτ ή τα 5 λάθη, ήταν σε διαρκή εγρήγορση χωρίς να φοβάται τις σωματικές επαφές.

Μια εξ αυτών βέβαια τον έστειλε στο παρκέ, καθώς αφότου άφησε την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι βρέθηκε εκτός τελικής γραμμής. Ο πρώτος που έσπευσε να τον σηκώσει ήταν ο Τζέιμς. Βλέποντας τον Πίπεν να γλιστρά, πετάχτηκε από τη θέση του, του έτεινε -δεξιά- χείρα βοηθείας και με μια κίνηση τον επανέφερε σε όρθια θέση.

Η κίνηση του" Βασιλιά" σχολιάστηκε κυρίως θετικά, καθώς χαρακτηρίστηκε ως πράξη αλληλεγγύης προς τον νέο συμπαίκτη του και δη έναν ρούκι. Μόνο που από το πουθενά στην κουβέντα έμπλεξε κι ο Μάικλ Τζόρνταν. Ως αυτός που δεν είχε σηκώσει ποτέ τον πατέρα Πίπεν από το παρκέ ενόσω ήταν συμπαίκτες στους Σικάγο Μπουλς.

Όντως οι δύο βασικοί πυλώνες της αυτοκρατορίας των Ταύρων στα 90s δεν διατηρούσαν φιλικές σχέσεις. Τουναντίον. Φάνηκε ξεκάθαρα από τις αντιδράσεις του Ινδιάνου μετά την προβολή του "Last Dance", ιδίως δε την κυκλοφορία του βιβλίου "Unguarded" που υπέγραψε ο ίδιος.

Μόνο που εντός παρκέ είχαν φροντίσει να κρύβουν με τέχνη την όποια διαφορά τούς χώριζε σε προπόνηση και αποδυτήρια, θέτοντας την επιτυχία της ομάδας σε προτεραιότητα. Διότι βοηθούσε τους ίδιους. Κι ας το έκανε ο καθένας με τον δικό του τρόπο, αποκλειστικά. Το τι από 'κει και πέρα θεωρείται "καλύτερος συμπαίκτης" είναι εν τέλει, περισσότερο, υποκειμενικό.