Ρίσκο που δεν πήρε επιθετικό
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την επιλογή της ΑΕΚ να μην προχωρήσει σε απόκτηση επιθετικού από το επάνω ράφι και τους κινδύνους που αυτή η απόφαση κρύβει, από τους αστάθμητους παράγοντες, οι οποίοι πολλές φορές κάνουν τη διαφορά στο ποδόσφαιρο.
Αν υπάρχει λάθος εκτίμηση, κάτι το οποίο θα φανεί στην πορεία, αυτή δεν μπορεί να εντοπίζεται στη χθεσινή ημέρα που κύλησε για την ΑΕΚ με ατελέσφορες διαπραγματεύσεις. Έγιναν προσπάθειες τόσο για τον Ντέβιτς, όσο και για τον Λάφερτι, αλλά επί της ουσίας η παρτίδα είχε χαθεί. Και αυτό δεν συνέβη χθες…
Από τη στιγμή που η Ενωση μπήκε σε τέτοια διαδικασία αναζήτησης φορ, από μόνη της αποδέχεται ότι ο αρχικός υπολογισμός δεν της βγήκε. Και δεν μπορεί ο λόγος για τον οποίο ψάχτηκε τόσο έντονα τα τελευταία 24ωρα, να αφορά αποκλειστικά στον τραυματισμό του Τζιμπούρ. Είναι και ο ίδιος ο Αλγερινός που δεν είχε πείσει όσο αγωνιζόταν. Το άφησε η ΑΕΚ το θέμα να πάει πίσω και την τελευταία ώρα έτρεξε να φέρει φορ για να τον χρήσει βασικό. Κάπως αντιφατική και εν μέσω πανικού η λογική αυτή…
Ο Μιλοβάνοβιτς με τα χρηματικά όπλα που είχε έκανε ότι μπορούσε. Όμως για να αποκτήσει μία ομάδα ποδοσφαιριστή από το επάνω ράφι την 31η Αυγούστου όταν αυτός έχει εξασφαλισμένο συμβόλαιο, πρέπει να δώσει (πολλά) περισσότερα από αυτά που είχε αρχικά υπολογίσει όπως και να ικανοποιήσει την ομάδα στην οποία ανήκει.
Το σφάλμα του τεχνικού διευθυντή της Ένωσης ήταν ότι επικοινώνησε με δηλώσεις κάποια μεγάλη προσπάθεια για την απόκτηση του Ιμπίσεβιτς, λίγες ώρες πριν αυτός κλείσει στη Χέρτα με 2 εκατ. ευρώ ετήσιες αποδοχές. Κοινώς εκτός τόπου και χρόνου, εκτός αν νόμιζε ότι θα ερχόταν ο Βόσνιος στην ΑΕΚ με 6-7 κατοστάρικα τη σεζόν ως δανεικός! Με αυτά δεν παίρνεις ούτε Λάφερτι…
Ρίσκο στο ρίσκο
Τώρα η ΑΕΚ θα περιμένει τον Τζιμπούρ και θα εύχεται να γυρίσει καλά, να καλύψει άμεσα το χαμένο έδαφος, να ξεπεράσει τη δυσπιστία της εξέδρας και όσων θεωρούν ότι δεν έπρεπε να επιλεγεί ως το πρώτο βιολί στην επίθεση. Επίσης να παραμείνει συγκεντρωμένος στην ομάδα και μόνο, να μην βγάλει άλλον τραυματισμό και να βρει γρήγορα δίχτυα για να «ξεμπουκώσει». Πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν μαζί και κυρίως με πίεση χρόνου.
Επίσης η ΑΕΚ θα εύχεται να παραμείνει σιδερένιος ο Αραβίδης, να μην προκύψει θέμα τιμωρίας ή τραυματισμού του στον περίπου ενάμιση μήνα που υπάρχει μπροστά μέχρι τη (λογική) επιστροφή του Τρομοκράτη. Διότι διαφορετικά για την κορυφή της επίθεσης υφίσταται μόνο ο Κρισάντους τον οποίο στο αρχικό πλάνο του, ο προπονητής υπολόγιζε ως έσχατη λύση. Ως μία αλλαγή στην ανάγκη των τελευταίων λεπτών, στην τούρλα της πίεσης για ένα απαραίτητο γκολ.
Όπως στρώνει κανείς, έτσι κοιμάται. Θα φανεί στην πορεία αν στην ΑΕΚ το σκέφτηκαν σωστά που απέφυγαν την οικονομική υπέρβαση ή το ότι ο Δέλλας δεν ήθελε να συμβιβαστεί με φθηνότερες λύσεις, έτσι ως προσωρινό μπάλωμα για να υπάρχει ακόμα ένας κι αν σου βγει, σου βγήκε… Η Ένωση κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή της και δυστυχώς έκανε πάρα πολύ κόσμο να δυσανασχετήσει με αυτή την απόφασή της. Όλα βέβαια αντιστρέφονται με νίκες και καλό ποδόσφαιρο. Ας ελπίσουμε ότι θα τα έχει αμφότερα σε διάρκεια…