Καλογερόπουλος: Ο μικρός έχει τσαγανό

Θέλει άντερα αυτό που έκανε ο Πέδρο Μαρτίνς στην Τρίπολη με τον πιτσιρικά Καλογερόπουλο. Να τον χρησιμοποιήσει ως βασικό μετά από λίγα λεπτά παρουσίας στο “Κλεάνθης Βικελίδης” και μάλιστα σε τετράδα. Κόντρα στον Άρη φρόντισε να τον θωρακίσει με άλλα δύο στόπερ δίπλα του. Χθες του έβγαλε το σωσίβιο και τον έσπρωξε στα βαθιά. Κι ο μικρός κολύμπησε. Αυτό κι αν θέλει άντερα. Του έδωσε την ευκαιρία ο κόουτς να ζήσει κάτι που ονειρευόταν ότι θα συμβεί μετά από χρόνια, αλλά αυτό δεν του έκοψε τα πόδια.

Αντίθετα, τον γείωσε στο χορτάρι. Μπήκε στο γήπεδο με άλλους 7 Έλληνες και τον δάσκαλο Σωκράτη δίπλα του κι έπαιξε λες και ήταν άλλη μια μέρα στη δουλειά. Σε καμία περίπτωση δεν φανέρωσε την εικόνα ενός ψαρωμένου πιτσιρικά που αλλού πατάει κι αλλού βρίσκεται. Ήταν σοβαρός, συνεπής στα καθήκοντά του, τακτικά σωστός. Δεν είναι τυχαίο ότι έβγαλε τα συκώτια του Μπαράλες, ο οποίος και έμπειρος είναι και θηρίο με τη μπάλα στα πόδια. Ο νέος, ωστόσο, στα παλιά λημέρια, αυτά της Τρίπολης, απ’ όπου έκανε το δρομολόγιο για Πειραιά, δεν μάσησε ούτε στιγμή. Και ταχύτητα έδειξε ότι διαθέτει και το χώρο ευθύνης του κάλυψε με επιτυχία και τα φαουλάκια του έκανε και μια καρτούλα πήρε όταν είδε ότι πάει να χάσει τον αντίπαλο σε κόντρα.

Ακόμη και στη φάση δηλαδή που έκανε λάθος εκτίμηση και δεν πρόλαβε να βγει πρώτος στη μπάλα, είχε το καθαρό μυαλό να σταματήσει τον αντίπαλο, ακόμη κι αν αυτό του στοίχισε την πρώτη κίτρινη στα επαγγελματικά χωράφια. Προσωπικά, ο νεαρός Αλέξης Καλογερόπουλος, μου άφησε πολύ ελπιδοφόρα πρώτη εικόνα. Εντάξει, δεν είδαμε κάποιο παιχνίδι υψηλής έντασης, στο οποίο να πέφτουν κορμιά. Δύο αδιάφορες βαθμολογικά ομάδες έπαιζαν, με τους δύο προπονητές να δοκιμάζουν διάφορα με το βλέμμα στο μέλλον.

Ακόμη και υπό αυτό το πρίσμα, ωστόσο, ο μικρός με τα 187 εκατοστά μπόι, έδειξε πως πέρα από σωματικά προσόντα και ποδοσφαιρική αντίληψη, διαθέτει και το κατάλληλο τσαγανό. Τι θα του ξημερώσει κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Υπήρξαν κι άλλοι πιτσιρικάδες που ήρθαν από τη δεύτερη ομάδα και έκαναν ντεμπούτο ξαφνικά, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Γιατί; Επειδή δεν είχαν διάρκεια. Από την εποχή του Νικλητσιώτη μέχρι σήμερα αρκετά παιδιά από τα τμήματα υποδομής, πήραν ευκαιρίες, άφησαν υποσχέσεις, αλλά στην πορεία το… έχασαν. Ή για να το γράψουμε πιο σωστά, δεν μπόρεσαν να πάρουν τη φανέλα του Ολυμπιακού και να την κάνουν δική τους. Τους έπεσε μεγάλη και βαριά.

Αν μη τι άλλο, είναι πολύ θετικό για τον Καλογερόπουλο ότι έδειξε να διαθέτει ωριμότητα στο παιχνίδι του. Απέφυγε οτιδήποτε περιττό, ήταν απλός και εύστοχος με τη μπάλα στα πόδια, ήταν πολύ συγκεντρωμένος και στο που έπρεπε να κινηθεί και στο που να μαρκάρει. Εν ολίγοις, ό,τι έχει διαγνώσει σε αυτόν ο Πέδρο Μαρτίνς και ήθελε να το δει στο γήπεδο, το είδαμε κι εμείς, μέχρι την επόμενη παράσταση…

Πίσω του ο Τζολάκης, για άλλη μια φορά ήταν σταθερός, παρότι είναι αλήθεια πως δεν είχε πολλή δουλειά. Ο Ανδρούτσος ήταν από τους πιο δραστήριους σε ρόλο δεξιού μπακ χαφ, αλλά έχασε την ευκαιρία του αγώνα. Είναι από αυτά που λέμε ότι δεν χάνονται μέχρι να έρθει κάποιος να μας θυμίσει ότι στο ποδόσφαιρο “όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται”. Νόμος.

Δυναμικός, με πολλά χιλιόμετρα στο κοντέρ και ισορροπημένη παρουσία ήταν και ο έτερος πιτσιρικάς Σουρλής, ο οποίος αυτή τη φορά δεν απέφυγε ορισμένα λάθη, όσο περνούσε η ώρα και άρχισε να κουράζεται...

Το ακόμη πιο σημαντικό, ωστόσο, για να δέσει το γλυκό είναι πως υποδέχθηκαν οι παλιοσειρές αυτά τα νέα παιδιά. Ο Σωκράτης έδειχνε να προσέχει με τις κινήσεις του και το πιθανό λάθος του Καλογερόπουλου, αλλά και του Τζολάκη. Ο Βαλμπουενά με το που μπήκε στο γήπεδο πήγε να χαιρετήσει τον πιτσιρικά στόπερ. Ο Σεμέδο τον αγκάλιασε τη στιγμή της αλλαγής. Ο πάγκος χειροκροτούσε σε κάθε ενέργεια των μικρών. Για άλλη μια φορά φάνηκε στην πράξη κι όχι επιτηδευμένα πόσο ισχυρές βάσεις και πόσο καλά αποδυτήρια έχει αυτό το οικοδόμημα.

Και κάτι ακόμη. Ο Πέδρο Μαρτίνς δεν δουλεύει με αυτά τα νέα παιδιά επειδή απλά κάτι έχει δει και θέλει να το αναδείξει. Κρίνει ότι θα πρέπει να τονώσει το ντόπιο στοιχείο. Και για να δημιουργήσει σταδιακά τον επόμενο κορμό της ομάδας, αλλά και για να γεμίσει με περισσότερους Έλληνες την ευρωπαϊκή λίστα που ήταν λειψή ακριβώς γι’ αυτό το λόγο τα προηγούμενα χρόνια.

Ο Πορτογάλος κόουτς δεν κάνει τίποτα τυχαία, ούτε για το “σήμερα” ούτε για το “αύριο” του Ολυμπιακού. Χθες ήταν ο Καλογερόπουλος, παλιότερα ο Καμαρά, ο Σισέ, ο Μπα και τόσοι ακόμη που ήρθαν… άγουροι και τώρα κοστολογούνται πολλά εκατομμύρια έκαστος. Κι αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό από έναν τίτλο, έστω κι αν το “ερυθρόλευκο” dna είναι φτιαγμένο για να συλλέγει κάθε χρόνο όσο γίνεται περισσότερους.

Photo Credits: Eurokinissi