X

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων. Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία μας και των συνεργατών μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν από τη συγκατάθεσή σας ή να αρνηθείτε να δώσετε τη συγκατάθεσή σας. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αντιταχθείτε σε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις μας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο.

OPINIONS

Ξέρασε και η Μαδρίτη…

INTIME SPORTS

Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για το ποδόσφαιρο που ξεφτιλίστηκε στο ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός και για το ξύλο που ξαναέφαγαν οι παίκτες του Μίτσελ, αυτή τη φορά και εκτός αγωνιστικού χώρου!

Δεν έχει να κάνει με το ποιος πέρασε και ποιος αποκλείστηκε. Θα μπορούσε να ‘χε βάλει το γκολ ο Μασάντο ή ο Μανωλάς στο τέλος να ‘χε μείνει ο Ολυμπιακός για πάντα στην Θεσσαλονίκη. Εδώ μιλάμε πλέον για αηδία δίχως τελειωμό. Λιγότερες φορές κλώτσησαν τη μπάλα οι παίκτες και περισσότερες ασχολήθηκαν με το να πλακωθούν. Και για φινάλε; Να πρέπει οι πρωταθλητές να «παίζουν ξύλο» για να σώσουν το τομάρι τους.

Το ματς το είδα στην Μαδρίτη με τον Γιάννη Μπουρούση και το φίλο μας, Βίλλυ Κούρκουλα. Μόνο που στη δίπλα τηλεόραση, έπαιζε και το Μπαρτσελόνα- Ρεάλ! Τι να πεις; Να καθίσουμε να συγκρίνουμε; Να συζητήσουμε για το τι έβλεπαν τα μάτια μας δεξιά και τι αριστερά;

Αφήστε καλύτερα για πολλούς λόγους… Και να θες πάντως να μην αναφερθείς σε όσα έγιναν πριν τον αγώνα στην Τούμπα δεν μπορείς. Οι φωτιές, η ψαρίλα, η μεγάλη καθυστέρηση, όλα αυτά είναι πράγματα που μπορεί και πάλι να περάσουν στο ντούκου από τους ανθρώπους του ποδοσφαίρου, αλλά δε γίνεται τουλάχιστον εμείς να μην τα σχολιάζουμε. Τραγικές καταστάσεις, ούτε πια στα τοπικά πρωταθλήματα δεν γίνονται!

Μα τα χειρότερα έγιναν, μόλις έβαλε το γκολ ο ΠΑΟΚ. Εκεί πια, κατέρρευσε μια και καλή η όποια έννοια του αθλήματος. Ο «δικέφαλος» ταμπουρώθηκε και άρχισαν οι κλωτσιές. Ο Ολυμπιακός βιαζόταν , ο Κατσουράνης πέτυχε τον σκοπό του να αφήσει την ομάδα του λιμανιού με παίκτη λιγότερο, μόνο που θα χάσει κι αυτός τον τελικό μαζί με τους Νάτχο και Αθανασιάδη.

Όλα όσα συνέβη στην Τούμπα δεν έχουν να κάνουν με το ποδόσφαιρο. Συνεπώς, αρνούμαι να γράψω κάτι για το άθλημα. Το ξεφτίλισαν και θα πρέπει ο Ιβάν Σαββίδης να βγάλει ανακοίνωση και να μας πει αν τώρα είναι όλα καλά στην Ελλάδα και είναι ευχαριστημένος από αυτό που είδε.

Δυστυχώς οι Ισπανοί (εδώ είμαι, για αυτούς γράφω) πήραν γεύση από «κακοποίηση ποδοσφαίρου», από διασυρμό του αθλήματος, από κάτι που κανονικά δεν θα έπρεπε να διεξαχθεί.

Και από τα πολλά, αφού επιτέλους ξεκίνησε ο αγώνας υπό το φως των καπνογόνων και την ευωδιά των ψαριών, είδαμε ένα πρώτο ημίχρονο… σούπα. Γιατί χλιαρή σουπίτσα είναι καλοί μου φίλοι, όταν ο γηπεδούχος θέλει πάση- θυσία γκολ και επιτίθεται δίχως προσανατολισμό.

Και σουπίτσα είναι, όταν ο φιλοξενούμενος κλείνει τις γραμμές γιατί έχει υπέρ του σκορ, δεν αγχώνεται να ρισκάρει και απλά το πάει έξυπνα από τα πλάγια, αν και εφόσον βρει έδαφος. Αυτό πραγματικά έκανε ο Μίτσελ και δεν μπορεί να τον κακολογήσει κανείς! Ο Ολυμπιακός είχε μια φάση να ανησυχήσει, όταν ο Αθανασιάδης στο πρώτο λεπτό, απείλησε. Δεν είχαν προλάβει να πάρουν θέσεις οι αμυντικοί των Πειραιωτών. Εκεί θα υπήρχε θέμα.

Μετά όμως τίποτα… Από τα πλάγια , κανένα παιχνίδι λογικής για την ομάδα του Γεωργιάδη. Ο Ολυμπιακός είχε κλείσει όλους τους χώρους και υποχρεώθηκε ο ΠΑΟΚ να το ρίξει στα… τρίποντα! Δυο μακρινά σουτ του Στόχ είχαν προοπτική, αλλά το ένα έφυγε λίγο έξω, ενώ το άλλο αναχαιτίστηκε από την Μέγκιερι. Ο Ολυμπιακός έψαχνε το «τσίμπημα της κόμπρας». Να βάλει ένα γκολ και να «ξεβγάλει τη μπουγάδα».

Το γκολ του Αθανασιάδη όμως, έδωσε στον ΠΑΟΚ τη νίκη- πρόκριση και μετά ακολούθησαν όλα όσα ξέρετε και σχολίασα. Ο Μίτσελ τα παράτησε, έφυγε κι αυτός αηδιασμένος. Θα πείτε κατέβασε ομάδα για ισοπαλία; Σχετικό είναι κι αυτό, αφού δεν είχε πολλά όπλα στην διάθεσή του.

Η δουλειά του προπονητή , είναι εύκολο να σχολιαστεί , αλλά δεν είναι απλό να την αναλύεις. Ειδικά όταν κι αυτός βγάζει σε ένα γήπεδο- αρένα έντεκα ποδοσφαιριστές και πρέπει να τους πείσει ότι αξίζει να αφοσιωθούν στην αναμέτρηση. Το έχασε αυτό σχετικά γρήγορα. Εδώ ο αρχηγός, ο Μανιάτης και μπήκε στην διαδικασία της μανούρας και των καυγάδων.

Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε, αφού δεν έβαλε τέσσερα γκολ στο πρώτο μισάωρο στην Τούμπα. Δεν στάθηκε καλά στην Θεσσαλονίκη, είναι δύσκολο (όποιος έχει παίξει, ξέρει) να βρίσκεις ηρεμία σε αγώνα που δεν υπάρχει ποδοσφαιρική λογική, αλλά ακαταλόγιστο καφριλίκι. Όμως πραγματικά πλέον, θα ‘χει πλάκα να δούμε τι θα πουν όλοι αυτοί που τον προηγούμενο καιρό μας ζάλιζαν με διαφόρων ειδών αρλούμπες. Για να δούμε…

YΓ. Η σεζόν τελείωσε για τον Ολυμπιακό και φυσικά θα ‘χουμε πολλά να πούμε την άλλη εβδομάδα! Θα κάνουμε και ένα live chat. Πλέον ανοίγουν όλα τα θέματα. Αυτές οι ώρες όμως είναι για άλλα ζητήματα και κυρίως για το ξύλο που ξανάφαγε η ομάδα στην Τούμπα, τώρα και εκτός αγωνιστικού χώρου!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ