Έρχεται η Μπάρτσα. Κανένα stop.

Κι εκεί που όλα κυλάνε ήρεμα, ο Ολυμπιακός κερδίζει και την Μπεσίκτας , ο Πάουελ κάνει το παιχνίδι της χρονιάς με 19 πόντους αποδεικνύοντας ότι δεν είναι χειμερινό παλτό, απλά ένα ωραίο ανοιξιάτικο αντιανεμικό και όλα πάνε σύμφωνα με το πλάνο (πως δεν υπάρχει τίποτα το αξιόλογο να πεις ύστερα από ένα τέτοιο παιχνίδι και μια sάνετη επικράτηση των ερυθρολεύκων), έρχεται η Κάχα Λαμποράλ και χάνει εντός έδρας από τη Μακάμπι.

Οπότε παρατηρείς πως οι Βάσκοι ξεκίνησαν φουριόζοι το Top16, αλλά στο δεύτερο μισό έδωσαν αυτό που πραγματικά μπορούσαν και φάνηκε στη regular season της διοργάνωσης, δηλαδή μια μέτρια εικόνα, με συγκεκριμένο ταβάνι. Την ίδια ώρα ο Ολυμπιακός του 1-3, βρίσκεται τώρα στο 6-3 και παράλληλα με την ήττα της Κάχα από τη Μακάμπι δεν θα χρειαστεί τη διαφορά. Τσάμπα και η γκρίνια της προηγούμενης εβδομάδας, τσάμπα όλα.

Και καθώς συνεχίζεις να παρατηρείς, να βλέπεις τα νούμερα των ερυθρολεύκων με τις 22 ασίστ σε εκτός έδρας παιχνίδι, τα ευτυχώς λίγα -15- τρίποντα (για τα δεδομένα του Ολυμπιακού) τα οποία δεν αποπροσανατόλισαν το επιθετικό παιχνίδι, αλλά έδωσαν ακόμη μεγαλύτερη δυναμική στο πλάνο «να πάρουμε τη νίκη με την υπομονή και τη διαφορά ποιότητας» που είχε ο Μπαρτζώκας στο μυαλό του, ενώ δεν μπορείς να μη δεις την πολύ καλή εμφάνιση του Κώστα Παπανικολάου, αλλά και την επιστροφή του Βασίλη Σπανούλη με ένα άκρως «επαγγελματικό» παιχνίδι.

Αυτός ο επαγγελματισμός (δηλαδή η αγωνιστική συγκέντρωση της ομάδας στα όσα πρέπει να γίνονται μέσα στο γήπεδο) μάλλον είναι και ο τρόπος με τον οποίο ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει την εικόνα του το τελευταίο διάστημα και ιδιαίτερως μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου. Αγωνιστικά, μιλώντας, οι ερυθρόλευκοι έχουν βγάλει την ενέργεια που απαιτείται στη χρονική περίοδο που βρισκόμαστε, ο Μπαρτζώκας έχει βρει πάλι σχήματα (όπως τον Νοέμβριο) που λειτουργούν, ακόμη και με απουσίες και ο ρυθμός του παιχνιδιού ανεβαίνει, όπως και οι στόχοι μεγαλώνουν.

Γιατί, δεν ξέρω πώς το βλέπει ο καθένας από εσάς, αλλά τώρα που ο Ολυμπιακός δεν είναι πια στο 1-3 και τώρα που φαίνεται, η διάθεση όλων να είναι καλύτερη, καθώς και η απόδοση μέσα στο παρκέ, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: οι ερυθρόλευκοι με νίκη απέναντι στην Μπαρτσελόνα πάνω από 8 πόντους (με τον κόσμο στο πλευρό του και όχι μεταφέροντας άγχος και την ομάδα συγκεντρωμένη προφανώς και καλύπτεται η διαφορά) και πάρει το διπλό στη Σιένα (το οποίο προσωπικά πιστεύω περισσότερο και από τον άσο απέναντι στους Καταλανούς), μπορούν να βγουν πρώτοι.

Πρώτοι, ούτε καν δεύτεροι. Και να έχουν φέρει τούμπα όλη την κατάσταση που επικρατούσε, όταν ξεκίνησε η συγκεκριμένη φάση. Όμως, για να λέμε τα πράγματα και όπως τα σκέφτονται στην ομάδα, ο Ολυμπιακός δεν έχει στο μυαλό του ούτε θέσεις, ούτε αντιπάλους στα πλέι οφ, ούτε τι θα γίνει με το πλεονέκτημα έδρας. Το μόνο που κοιτάζει ο προπονητής της ομάδας μαζί με τους παίκτες, είναι να συνεχίσει η ομάδα την ανοδική πορεία της. Αν στο γήπεδο και τον αγώνα, βγαίνουν αυτά που γίνονται στις προπονήσεις και εφόσον ο Πέρκινς βοηθήσει (δεν είναι κριτήριο τα πέντε λεπτά που έπαιξε με την Μπεσίκτας), τότε ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει στο δρόμο που έχει ή τέλος πάντων, θέλει να χαράξει.

Το αν αυτός ο δρόμος θα βγάλει στο Λονδίνο, το λέγαμε και στην αρχή της σεζόν, δεν είναι της παρούσης. Μια πρόκριση στο Φάιναλ Φορ, δεν είναι παραγγελία σε ντελιβεράδικο, να σου φέρουν μια απ’ όλα και δώρο μισό λίτρο αναψυκτικό. Οπότε, το κάθε ματς που δίνει ο Ολυμπιακός έχει και τη δική του αξία στην υπόθεση πρόκριση. Ωστόσο, το σύνολο των αγώνων που δίνουν οι ερυθρόλευκοι και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον τελευταίο καιρό την τελική ευθεία στην οποία μπαίνουν, είναι μέχρι τώρα η πιο υγιής αντίδραση της ομάδας.

Και αυτό, είναι καλό να το πάρει πίσω και από τον κόσμο, τουλάχιστον για αυτο το χρονικό σημείο όπου κρίνονται αρκετά στην Ευρωλίγκα. Γιατί, ο αγώνας με την Μπαρτσελόνα δεν ξέρω και ούτε νιώθω ότι χρειάζεται να πω αν είναι τελικός για το πλεονέκτημα έδρας, αλλά είναι ένας τελικός, για να δείξει ο Ολυμπιακός και ο κόσμος του ότι έχουν πραγματικά δυνατή έδρα. Διαφορετικά, τι ρόλο παίζει το πλεονέκτημα έδρας στους 8; Για το και καλά;