Η αμηχανία της αστοχίας του Παναθηναϊκού

Ο δεύτερος (εγχώριος) στόχος του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ χάθηκε το απόγευμα της Κυριακής 20 Φεβρουαρίου στα "Δύο Αοράκια". Το Κύπελλο Ελλάδας κατέληξε στα χέρια του Ολυμπιακού μετά από έντεκα χρόνια, με τους πράσινους να φεύγουν από την Κρήτη με την αίσθηση ότι απώλεσαν έναν τίτλο, που για τρεις περιόδους κρατούσαν σφιχτά στα χέρια τους. Ο τρόπος με τον οποίο έκλεισε η αναμέτρηση (βλ. 0/15 σουτ εντός παιδιάς) καταδεικνύει το πρόβλημα της ποσότητας για την ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη.

Πού κρίθηκε άλλωστε ο τελικός; Στις έξτρα επιλογές από τον πάγκο που βρήκε ο Ολυμπιακός, εν αντιθέσει με τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ που εγκλωβίστηκε στο rotation των επτάμισι παικτών.

Η εξάρτηση έχει δύο όψεις

Το τριφύλλι ξεκίνησε τον αγώνα με σπάνια -για τα φετινά δεδομένα- ετοιμότητα (πνευματική και αγωνιστική), που απέφερε γρήγορα καρπούς. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός πως ο Νεμάνια Νέντοβιτς βρήκε πολύ γρήγορα επιθετικό ρυθμό, αλλά επίσης με την συνολική απόδοση των πρασίνων στο πίσω μέρος του παρκέ.

Σε ό,τι έχει να κάνει με το πρώτο κομμάτι (βλ. Νεμάνια Νέντοβιτς) πάντως, στα "Δύο Αοράκια" αποτυπώθηκε με τον πλέον γλαφυρό τρόπο πως η εξάρτηση έχει δύο όψεις. Αυτή που σε απογειώνει όταν είναι στα καλά της κι εκείνη που σε συντρίβει όταν δεν λειτουργεί με τον δέοντα τρόπο.

Οι αριθμοί αρκούν για να εξηγήσουν τι σημαίνει το παραπάνω: ο 31χρονος γκαρντ είχε 19 πόντους στο πρώτο μέρος με 5/11 σουτ και 5/5 βολές, ενώ μετά την ανάπαυλα δεν βρήκε τον στόχο σε καμία από τις δέκα εντός παιδιάς προσπάθειες που πήρε (0/3 δίποντα, 0/7 τρίποντα), σκοράροντας αποκλειστικά από την γραμμή των βολών (4/4).

Κι αυτό ήταν πρόβλημα, ειδικά στην τελευταία περίοδο, οπότε εξελισσόταν η αντεπίθεση του Ολυμπιακού. Δεν ήταν άλλωστε ξένη η εικόνα όλων να τον ψάχνουν, με την ελπίδα πως θα βάλει ένα - δύο μεγάλα σουτ, για να αλλάξει την πορεία του τελικού.

Αυτά όμως δεν ήρθαν ποτέ, με αποτέλεσμα άπαντες να βλέπουν το καλάθι πιο μικρό απ ότι πραγματικά ήταν και να κυριεύονται από αμηχανία αφού έβλεπαν τη μία κατοχή μετά την άλλη να καταλήγουν με αποτυχία.

Οι έξτρα λύσεις που δεν είχε

Πέραν αυτού, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ πλήρωσε το γεγονός πως -εκ του αποτελέσματος- δεν είχε τις +2 λύσεις από τον πάγκο, που έκαναν τη διαφορά για τον Ολυμπιακό. Αμφότεροι οι προπονητές πήγαν επί της ουσίας με οκτώ παίκτες στον τελικό. Πλην όμως, ο Γιώργος Μπαρτζώκας πήρε στην τελική ευθεία από τον Τόμας Γουόκαπ και τον Σακίλ ΜακΚίσικ αυτά που δεν κατάφερε να βρει από τους δικούς του παίκτες (βλ. Τζέρεμι Έβανς, Στέφαν Γιόβιτς) ο Δημήτρης Πρίφτης.

Ο πάγκος έκανε τη διαφορά εκεί που χρειαζόταν, κυρίως γιατί η ενέργεια των δύο ερυθρόλευκων περιφερειακών ανέτρεψε τη ροή της αναμέτρησης. Ο Ολυμπιακός επένδυσε στην σκληρή άμυνα, η οποία τον γέμισε με αυτοπεποίθηση, την ώρα που η κούραση του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ μεταφραζόταν σε αργό επιθετικό ρυθμό και αποφάσεις που δεν απέφεραν ουσιαστικό κέρδος, με τα σουτ πάνω σε άμυνα να εξελίσσονται στον κανόνα και -μοιραία- να καταλήγουν στο σίδερο.

Η μεγάλη εικόνα δεν αλλάζει

Στο φινάλε της βραδιάς, τα παράπονα του για τη διαιτησία, όπως εκφράστηκαν από επίσημα χείλη, θα κριθούν από τους αρμοδίους. Στην ουσία του πράγματος άλλωστε, η απώλεια του Κυπέλλου Ελλάδας πληγώνει τον οργανισμό του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ, δεδομένου ότι χάθηκε ένας στόχος της σεζόν. Την ίδια ώρα όμως, παραμένει ξεκάθαρο πως είτε με +1 είτε με -1 τίτλο το 2021/22, η μεγάλη εικόνα δεν αλλάζει για το τριφύλλι.

Πολύ απλά γιατί κάθε μέρα θα παλεύει με τα προβλήματα και τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν, με στόχο να είναι αξιοπρεπής σε όλους τους τομείς, αλλά και την ελπίδα πως όλο αυτό θα πάψει να είναι ο κανόνας της καθημερινότητάς του...