"Το σημαντικό είναι να μην φοβάσαι"

Η Λευκορωσία δεν είναι από τις χώρες που θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει ως... μπασκετομάνες. Από τον Βάλερι Νταϊνένκο που πέρασε από τη χώρα μας τη σεζόν 1999-2000 όταν και ήρθε για λογαριασμό του ΠΑΟΚ είχαμε να ακούσουμε για Λευκορώσο μπασκετμπολίστα.

Ο Άρτσιομ Παραχούσκι έρχεται να μας θυμίσει ότι και στη χώρα της ανατολικής Ευρώπης ακούγεται ο ήχος της μπάλας. Ο 27χρονος σέντερ της Νίζνι έκανε φέτος το ντεμπούτο του στην Euroleague και μιλώντας στο Euroleague Greece εξήγησε πως αποφάσισε στα 16 του να αφήσει το ποδόσφαιρο για λογαριασμό του μπάσκετ, αναφέρθηκε στην αθλητική οικογένεια από την οποία προέρχεται, καθώς η μητέρα του και ο πατέρας του υπήρξαν στο παρελθόν προπονητές των εθνικών ομάδων κολύμβησης και στίβου αντίστοιχα, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στους στόχους του αλλά και στο παιχνίδι που έρχεται με αντίπαλο την ελληνικότατη Ούνιξ Καζάν.

Το μπάσκετ δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Λευκορωσία. Η παρουσία σου στην Euroleague θα μπορούσε να αλλάξει την άποψη των συμπατριωτών σου;

“ Δυστυχώς στην χώρα μου δεν δείχνουν τα παιχνίδια, όμως στις εφημερίδες και στα σάιτ γράφουν για τα αποτελέσματα της ομάδας μου και την απόδοση μου. Τίποτα παραπάνω. Δεν ξέρω αν γίνεται να αλλάξει αυτό στο μέλλον γιατί ο κόσμος προτιμάει περισσότερο το χόκεϊ και το ποδόσφαιρο. Δυστυχώς δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος για το μέλλον”.

Πώς ξεκίνησες να παίζεις μπάσκετ όταν ήσουν ήδη 16 χρονών;

“ Αρχικά έπαιζα ποδόσφαιρο, όμως στην πορεία έγινα πολύ ψηλός και δεν μπορούσα να παίξω ποδόσφαιρο ή χόκεϊ κι έτσι μεταξύ 15 και 16 έπρεπε να αλλάξω άθλημα. Στην χώρα μου οι παίκτες που είναι να παίξουν κάπου επαγγελματικά θα πρέπει να το κάνουν μέχρι τα 16 αλλιώς θα πρέπει να διαλέξουν να κάνουν κάτι άλλο. Αυτός ο περιορισμός με ανάγκασε να αλλάξω άθλημα. Φυσικά δεν ήταν μόνο αυτός ο λόγος, καθώς το ύψος που είχα με βοήθησε να πάρω αυτή την απόφαση και να δοκιμάσω κάτι νέο δοκιμάζοντας τις δυνάμεις μου στο μπάσκετ”.

Οι γονείς σου είναι κι οι δύο προπονητές σε εθνικές ομάδες της Λευκορωσίας. Πώς νιώθουν που σε βλέπουν να παίζεις σε αυτό το επίπεδο και τι σε συμβουλεύουν;

“ Οι γονείς μου με υποστηρίζουν σε ότι κάνω, όμως δεν μπορούν να μου πουν πολλά πράγματα σε τεχνικούς τομείς του αθλήματος. Δεν μου δίνουν συμβουλές γιατί δεν ξέρουν πολλά πράγματα γύρω από το μπάσκετ. Δεν καταλαβαίνουν το άθλημα τόσο καλά κι έτσι μένουν απλά να με υποστηρίζουν και να είναι κοντά μου. Χαίρονται με όσα κάνω και είναι πάντα στο πλευρό μου”.

Σε λίγες ημέρες παίζεται εναντίον μίας άλλης ρώσικης ομάδας, της Ούνιξ Καζάν. Τι περιμένεις από αυτό το παιχνίδι;

" Πρόκειται για μία πολύ καλή και σκληρή ομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι για να φτάσει μέχρι εδώ μπόρεσε να επιβιώσει από τα προκριματικά. Όπως κι εμείς έτσι κι αυτοί αγωνίζονται στην VTB όπου μέχρι τώρα δεν έχουν κάνει ήττα. Σίγουρα θα γίνει ένα δύσκολο ματς, όμως θέλουμε πολύ να νικήσουμε".

Κόντρα στην Σάσαρι έκανες το ντεμπούτο σου στην Euroleague. Πώς ένιωσες εκείνη την ημέρα;

“ Ήμουν λιγάκι νευρικός και δεν ήξερα ακριβώς τι να περιμένω. Αυτός ήταν ο λόγος που όπως όλοι είδαν ξεκίνησα εγώ αλλά και οι συμπαίκτες μου λίγο νευρικά τον αγώνα. Όσο περνούσε η ώρα προσαρμόστηκα και ένιωσα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Ήταν πολύ καλό ότι η πρώτη παρουσία της ομάδας και η δική μου στην Euroleague συνδυάστηκε με νίκη που ήρθε μέσα από ανατροπή γιατί αρχικά ήμασταν πίσω στο σκορ, όμως στο τέλος καταφέραμε να πάρουμε αυτό που θέλαμε”.

Η Νίζνι δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή στην Ευρώπη και τώρα προσπαθούμε να μάθουμε κάποια πράγματα γι αυτή. Μπορείς να μας βοηθήσεις;

“ Δεν είμαι ο κατάλληλος γιατί κι εγώ είμαι καινούριος στην ομάδα κι ακόμα μαθαίνω. Αυτό που μπορώ να σας πω με σιγουριά είναι ότι είναι ένας σύλλογος που συνεχώς μεγαλώνει. Πριν λίγα χρόνια αγωνιζόταν στην δεύτερη κατηγορία, όμως πλέον έχει αλλάξει επίπεδο. Συμμετέχει στην VTB και για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Euroleague. Κάθε χρόνο μεγαλώνει”.

Ποιοι είναι οι στόχοι της Νίζνι και οι δικοί σου;

“ Αναμφίβολα ο στόχος μας στην Euroleague είναι να καταφέρουμε να προκριθούμε στην επόμενη φάση και να αγωνιστούμε στο ΤΟΡ 16. Στην VTB θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε και θα δούμε μέχρι που μπορούμε να βρεθούμε. Σε προσωπικό επίπεδο θέλω και προσπαθώ να γίνω όσο καλύτερος παίκτης γίνεται και να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει τους στόχους που έχει θέσει. Δουλεύω καθημερινά με στόχο να γίνω όσο πιο υπεύθυνος και σταθερός γίνεται”.

Μέσα στην Euroleague καλείσαι να αντιμετωπίσεις σπουδαίους σέντερ όπως οι Κρστιτς, Νοτσιόνι, Γιαφτόκας και Μπουρούσης. Νιώθεις έτοιμος γι αυτές τις μάχες και ποιο είναι το "κλειδί" για να αντιμετωπίσεις τέτοιου βεληνεκούς παίκτες;

“ Σίγουρα νιώθω έτοιμος. Το πιο σημαντικό απ' όλα είναι να μην φοβάσαι. Σίγουρα πρόκειται για μεγάλους παίκτες με εμπειρίες, όμως όλοι έχουν αδυναμίες κι εγώ εκεί θέλω να επικεντρώνομαι. Θέλω να χτυπάω στις αδυναμίες του αντιπάλου μου και να παλεύω για να βοηθάω την ομάδα μου να φτάνει στη νίκη”.

Στο πίσω μέρος του μυαλού σου υπάρχει το ενδεχόμενο να αγωνιστείς στο NBA;

“ Φυσικά και το σκέφτομαι. Κάθε παίκτης ονειρεύεται να παίξει σε τέτοιο επίπεδο κι αν μου δοθεί ποτέ αυτή η ευκαιρία θα την αρπάξω. Αν, όμως, δεν συμβεί κάτι τέτοιο δεν θα στεναχωρηθώ γιατί είμαι χαρούμενος για όσα κάνω κι όσα έχω καταφέρει”.