Καλός παίκτης, αλλά όχι πόιντ γκαρντ...

Ο Άντριου Γκάουντλοκ είναι πολλά πράγματα: Είναι εξαιρετικός σουτέρ - ένας από τους καλύτερους στην Ευρώπη για ακρίβεια, αφού σουτάρει με 47.3% στα τρίποντα στην EuroLeague. Είναι τρομερός σκόρερ. Είναι εκρηκτικός. Είναι εκτελεστής. Υπάρχει όμως και ένα πράγμα που δεν είναι: Πόιντ γκαρντ.

Υπάρχει λόγος που ένας παίκτης με το τεράστιο επιθετικό ταλέντο του Γκάουντλοκ δεν έκανε καριέρα στο ΝΒΑ, παρά το γεγονός ότι κοτζάμ Κόμπι Μπράιαντ τον είχε βαφτίσει "μίνι-μάμπα": Είναι ένας σούτινγκ γκαρντ "παγιδευμένος" σε κορμί πόιντ γκαρντ. Με ύψος 1.91 μέτρα, ο Γκάουντλοκ στην καλύτερη περίπτωση θα γινόταν ένας καλός έκτος παίκτης στο ΝΒΑ, εκτός αν βρισκόταν μία ομάδα να του δώσει άπλετο χρόνο συμμετοχής. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και από το 2013 κι έπειτα - με εξαίρεση ένα μικρό... διάλειμμα πέρυσι που πέρασε για ένα φεγγάρι από τους Χιούστον Ρόκετς - ο Αμερικανός γκαρντ να γυρίζει τον κόσμο, παίζοντας σε Ρωσία (Ούνικς), Τουρκία (Φενέρμπαχτσε), Κίνα (Τάιγκερς) και πλέον Ισραήλ (Μακάμπι), με βασικό του προσόν την ικανότητά του στο σκοράρισμα.

Κανείς δε μίλησε ποτέ για την ικανότητά του στην δημιουργία για τους συμπαίκτες του. Όλοι μιλούσαν για την ικανότητά του να βρίσκει το ΔΙΚΟ του σουτ. Μόνο που στη Μακάμπι του ζητούν ξαφνικά να γίνει περισσότερο δημιουργός παρά εκτελεστής. Και αυτό είναι απλώς ένας από τους (πολλούς είναι η αλήθεια) λόγους που η "ομάδα του Λαού" έχει μία πορεία που θυμίζει... ασανσέρ, έχοντας την δυνατότητα να κερδίσει τον οποιοδήποτε, αλλά και να χάσει από τον οποιοδήποτε.

Έχοντας βάλει στο πλευρό του Γκάουντλοκ παίκτες όπως ο Ντι Τζέι Σίλι, ο Σόνι Ουίμς, ο Ντέβιν Σμιθ, ο Βίκτορ Ραντ, ο Κόλτον Άιβερσον και (εσχάτως) ο Κουίνσι Μίλερ, παίκτες δηλαδή που κυρίως εκτελούν ή τελειώνουν τις φάσεις, αλλά δε δημιουργούν για τους συμπαίκτες τους, ο Γκάουντλοκ ξαφνικά ένας από τους πιο... ομαδικούς παίκτες της ομάδας. Άλλο πράγμα ωστόσο είναι να θεωρείται κάποιος πιο ομαδικός από τους συμπαίκτες του και άλλο να χριστεί ο κύριος δημιουργός της.

Ο Γκάουντλοκ βέβαια προσπαθεί να ταιριάξει στο νέο του ρόλο, αλλά δεν ξεχνάει την... φύση του. Για αυτό εξάλλου είναι και ο πρώτος σκόρερ της Μακάμπι με 16.1 πόντους ανά αγώνα, δείχνοντας να αισθάνεται πολύ πιο άνετα όταν μαζί του στο παρκέ βρίσκεται ένας εκ των Γιονέβ Οχαγιόν ή Γκαλ Μέκελ, με αποτέλεσμα να περνάει στην φυσική του θέση, αυτή του σούτινγκ γκαρντ. Λίγο αργότερα ωστόσο περνάει συνήθως στην θέση του πόιντ γκαρντ πάλι και η Μακάμπι χάνει τον ρυθμό της.

Δεν γίνεται να υποστηρίξει κάποιος ότι η "προσπάθεια" της Μακάμπι να μετατρέψει τον Γκάουνλοκ σε πόιντ γκαρντ στα 29 του χρόνια είναι ο μόνος - ή έστω ο κυριότερος - λόγος για την κάκιστη πορεία της ομάδας μέχρι τώρα. Σίγουρα θα βοηθούσε πάντως αν τον χρησιμοποιούσε με τρόπο που θα ένιωθε εκείνος πιο άνετα, για να πάρει το μέγιστο δυνατό. Κάτι που ισχύει βέβαια για την πλειοψηφία των παικτών των Ισραηλίνών, οι οποίοι στα μέσα της σεζόν ακόμα ψάχνουν τους ρόλους τους.

Twitter @steflong85