Μια μέρα απ' τη ζωή του Βασίλη Τσιάρτα, γεμάτη με γρήγορα αμάξια, γαλανόλευκες δηλώσεις και πολλά ποτήρια νερό.

09.00 Ξύπνησε. Να δούμε πότε θα ξυπνήσουν και οι υπόλοιποι Έλληνες.

09.15 Φτιάχνει καφέ. Τον δοκιμάζει. Τον έχει πετύχει. ΝΑΙ!!! Φιλάει τη βέρα του και δείχνει προς τον ουρανό.

09.30 Κάθεται μπροστά στην τηλεόραση να τον απολαύσει. "Τι είναι αυτά που δείχνουν; Κουκουλοφόροι να καίνε την ελληνική σημαία μωρέ;;; Είμαστε με τα καλά μας; Κάποιοι υπηρετήσαμε γι' αυτήν τη σημαία, γι' αυτήν την πατρίδα". Κλείνει το ΑΡΤ έξαλλος. Αναπολεί τις τρεις μέρες του στο στρατό.

10.00 Ξέρει τι πρέπει να κάνει για να ηρεμήσει... Τηλεφωνεί στον Ελγκέρα. Τον ρωτάει αν είδε το νέο Blade Runner. "Όχι", του λέει. "Όπως ακριβώς και με την πάσα μου στον Χαριστέα δηλαδή". Του το κλείνει γελώντας.

11.00 Του χτυπάει το κουδούνι ο πνευματικός του. Ταράζεται. "Πάτερ";;; Δεν περίμενε τέτοια ώρα τον Κωστένογλου. Του ανοίγει.

11.05 Συζητάνε για τα επουράνια, για τα σπουδαία, γι' αυτά που κάνουν τη ψυχή να ψηλώνει, γι' αυτά που σε φέρνουν κοντά στον Θεό.

-Γουίγκαν-Νορθάμπτον;

-Άσος

-Ρόδεραμ-Μπλάκπουλ;

-Μμμμμ δεν ξέρω, ό, τι σε φωτίσει ο Θεός.

-Νομίζω με φωτίζει προς το Χ.

-Χ τότε. Φίλα μου το χέρι να φύγω.

-Σμουτς.

-Φίλα το σαν να το εννοείς.

-ΣΜΟΥΤΣ ΣΜΟΥΤΣ ΣΜΟΥΤΣ.

Τον ξεπροβοδίζει. Νιώθει ήδη πιο ανάλαφρος.

12.00 Ανοίγει τον υπολογιστή του. Μπαίνει ξαφνικά η γυναίκα του στο δωμάτιο. "ΣΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ, ΔΕΝ ΕΓΡΑΦΑ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΣΤΑΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΓΚΟΜΕΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΟΥΣΑ! NA, ΔΕΣ". Δεν τον πιστεύει. Του λέει να περάσει έξω. Κλειδώνει το δωμάτιο. Αρκετό ίντερνετ για φέτος.

12.30 Μπαίνει στο αμάξι του νευριασμένος. Γκαζώνει και χάνεται μέσα στη βουή της πόλης. Με 20 χλμ.

13.00 Σταματάει στο φανάρι. Πλησιάζει Πακιστανός για να του καθαρίσει τα τζάμια. Δυναμώνει τον Γαϊτάνο και τον κοιτάζει με βλέμμα γκάνγκστα ράπερ. Ο Πακιστανός απομακρύνεται. Ποτέ δεν θα μάθει πόσο κοντά στον θάνατο βρέθηκε.

13.15 Μερικά φανάρια πιο κάτω, τον πλησιάζει άλλος Πακιστανός για να του πουλήσει λευκά χαρτομάντηλα που τα κρατάει όμως με τα μαύρα του χέρια. Τι συνέβη; Πότε τρελάθηκε έτσι αυτή η πόλη; Του φυτεύει 5 σταγόνες αγιασμό στο κορμί και φεύγει, πριν τον πάρουν χαμπάρι οι μπάτσοι. Πολύ γρήγορος για τον Νόμο, πολύ αργός για όλα τ' άλλα.

14.00 Πείνασε. Σταματάει για να φάει κάτι πρόχειρο.

14.30 Τώρα ο οργανισμός του έχει ανάγκη από λίγη ενυδάτωση.

14.35 Πλησιάζει στο μπαρ μοντέρνας καφετερίας. Κοιτάζει προσεκτικά αριστερά-δεξιά και ζητάει χαμηλόφωνα ένα ποτήρι νερό. Ψάχνει μία ησυχη γωνιά να το πιει χωρίς να τον δει κανείς. Την βρίσκει. Από μακριά όμως ακούει ειρωνικά γέλια, κάποιος άλλος τον φωτογραφίζει, ένας τρίτος λέει στο τηλέφωνο "ρε μαλάκα, αν σου πω ποιος έβαλε να πιει ένα ποτήρι νερό τώρα εδώ μπροστά μου, θα τρελαθείς". Φεύγει.

14.45 Έχει κορακιάσει. Αποφασίζει να γυρίσει σπίτι του. Το μπροστινό του αμάξι πάει απελπιστικά αργά. Να και κάτι ευχάριστο μέσα στην όλη μαυρίλα της ημέρας. Κολλάει από πίσω του και άσε τις άλλες τις κοροϊδάρες να φτάσουν σήμερα σπίτια τους.

17.00 Φτάνει σπίτι. Ζητάει από τη σύντροφό του να του βάλει αυτή ένα ποτήρι νερό. Εκείνη τρέχει στο μπαλκόνι για να μη γελάσει μπροστά του. Βάζει να πιει μόνος του.

18.00 "Σ' ΑΚΟΥΩ ΠΟΥ ΓΕΛΑΣ ΑΚΟΜΑ, ΕΛΑ ΜΕΣΑ".

19.30 Κατεβαίνει στο υπόγειο να δει τι κάνει ο 'φιλοξενούμενός' του. Κτυπάει την πόρτα με σεβασμό. Ένας κοντόχοντρος και άσβερκος δισεκατομμυριούχος του λέει "πέρνα". Τον βρίσκει να έχει βάψει τα μαλλιά του ξανθά.

-Πάλι ετοιμάζεσαι για έξοδο, αρχηγέ;

-Εδώ κοντά πάω, να πάρω λίγο αέρα.

-Είναι επικίνδυνο.

-Θα έχω φορτώματα;

-Μπορεί να σε αναγνωρίσουν.

-Αν είναι θέλημα του Ελλάνιου Δία, Βασίλη, ας γίνει έτσι.

Τον χαιρετάει.

20.00 Βάζει να δει την αγαπημένη του ταινία.

21.30 Τη σταματάει όπως πάντα λίγο πριν πεθάνει ο Παπαφλέσσας. Σηκώνεται απ’ τον καναπέ συγκλονισμένος.

22.00 SMS από Νότη Σφακιανάκη. "Δούλεψε λίγο τη δεύτερη στροφή, κατά τα άλλα μια χαρά είναι. Άρεσαν και στον συνθέτη οι στίχοι σου, την άλλη βδομάδα ηχογραφούμε". Η γης δεν τον χωράει. Πετάει στον ουρανό.

22.10 Τρέχει να πει τα νέα στη γυναίκα του. "4 απ' τα νέα τραγούδια του Νότη θα είναι σε δικούς μου στίχους". "Μπράβο, αγάπη μου. Αυτό θα πει ρεζιλίκι", του λέει υποστηρικτικά.

23.01 Περασμένες 11. Ώρα για ύπνο.

23.30 Κοιμάται.

02.00 Ακούει κλειδιά στην πόρτα του. Πετάγεται. "Ο Αρτέμης είμαι, μόλις γύρισα, μη φοβάσαι, άσε κάτω το Τίμιο Ξύλο. Έτσι κι αλλιώς δεν έχει καμία εξουσία απέναντι μου. Τα λέμε το πρωί".

02.15 Ξανακοιμάται. Ρουθουνίζει χαρούμενος.

Photo Credits: Eurokinissi