Σχεδόν όλος ο κόσμος έχει δει έστω μία ταινία πυγμαχίας. Από το “Rocky” (οποιοδήποτε από τα 6+1 που έχουν δημιουργηθεί), μέχρι το “Southpaw” και το… “Ράκος Νο14 και ο πρώτος μπουνάκιας”. Κοινό γνώρισμα όλων αυτών των ταινιών το… ξύλο. Οι γροθιές πέφτουν με ρυθμό πολυβόλου, οι αθλητές τραυματίζονται και ούτω καθεξής.

Για χρόνια είχε κυριαρχήσει η άποψη ότι η πυγμαχία είναι ένα βίαιο άθλημα. Ότι για να ασχοληθεί κάποιος με αυτό πρέπει να έχει… άγρια ένστικτα. Μία άποψη που τον τελευταίο καιρό τείνει να καταρριφθεί. Και δικαίως. Γιατί, πολύ απλά, η πυγμαχία δεν είναι απλώς δύο τύποι που “πλακώνονται”. Είναι πολλά περισσότερα. Και τα οφέλη μίας προπόνησης πυγμαχίας είναι πολύ περισσότερα απ' ό,τι φαντάζεται κάποιος. Τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά. Ας δούμε λοιπόν τα 5+1 οφέλη της προπόνησης πυγμαχίας.

1. Βελτιώνει τη φυσική κατάσταση

Όλη η προπόνηση της πυγμαχίας έχει ακριβώς αυτό τον στόχο: Να βελτιώσει την φυσική κατάσταση του ασκούμενου. Κάτι που συμβαίνει μέσω της διαλειμματικής προπόνησης, σε αναλογία 3 προς 1 (3 λεπτά γυμναστική, όσο κρατάει και ένας γύρος δηλαδή – 1 λεπτό ξεκούραση). Ο ασκούμενος οφείλει να φτάσει σε πλήρη ένταση στα τρία λεπτά που γυμνάζεται, είτε κάνει σχοινάκι (που είναι μία κατηγορία από μόνο του στην προπόνηση πυγμαχίας), είτε σκιαμαχία, είτε χτυπάει τον σάκο. Ακολούθως, έχει μόλις ένα λεπτό ξεκούρασης πριν ξαναρχίσει. Αυτού του είδους η προπόνηση οδηγεί στην βελτίωση της φυσικής κατάστασης και του καρδιαγγειακού συστήματος, κάτι που σε βάθος χρόνου οδηγεί σε καλύτερο τρόπο ζωής. Δεν κάνει όμως μόνο αυτό…

2. Ιδανικό άθλημα για καύση λίπους

Ο τρόπος προπόνησης της πυγμαχίας είναι ο ιδανικός για καύση λίπους. Ο όγκος προπόνησης είναι τρεις φορές μεγαλύτερος από τα διαλείμματα που γίνονται ανάμεσα στους γύρους, ενώ η άσκηση γίνεται πάντα στη μέγιστη δυνατή ένταση. Και, μοιραία, όλο αυτό οδηγεί στην καύση λίπους, αφού μόνο αν “καεί” λίπος θα μπορέσει ο οργανισμός να αντεπεξέλθει σε αυτό απαιτητικό είδος προπόνησης.

3. Γυμνάζει ολόκληρο το σώμα

Πυγμαχία δεν είναι μόνο γροθιές. Δε γυμνάζονται μόνο τα χέρια. Ίσα-ίσα, που χωρίς γυμνασμένα πόδια ο ασκούμενος δε μπορεί να αντέξει στην πυγμαχία. Για αυτό εξάλλου και η προπόνηση ξεκινάει με (πολύ) σχοινάκι. Κάθε χτύπημα/γροθιά γίνεται με όλο το σώμα. Η κίνηση ξεκινάει από τα πόδια, ακολουθεί η μέση και στο τέλος καταλήγει στο χέρι που κάνει την κίνηση. Για να επιτευχθεί βέβαια αυτό χρειάζεται προπόνηση, αφού δε μπορεί να μάθει κάποιος από τη μία μέρα στην άλλη να κάνει σωστά τις κινήσεις. Όσο περισσότερο προπονείται όμως και ασχολείται με την τεχνική, τόσο βελτιώνεται. Και όσο βελτιώνεται, τόσο πιο καλά γυμνάζεται σε ολόκληρο το σώμα.

4. Βελτιώνει τον συντονισμό άνω-κάτω άκρων και χεριού-ματιού

Η πυγμαχία είναι ένα άθλημα που στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην τεχνική. Κάθε χτύπημα πρέπει να γίνεται με τον σωστό τρόπο και με ακρίβεια, διαφορετικά μπορεί να υπάρξει τραυματισμός. Για αυτόν ακριβώς το λόγο όταν κάποιος είναι αρχάριος περνάει αρκετός καιρός μέχρι να ξεκινήσει να χτυπάει τον σάκο, αφού πρώτα και πάνω από όλα πρέπει να μάθει ΠΩΣ να χτυπάει και όχι το πόσο δυνατά πρέπει να χτυπάει. Η δύναμη και η ταχύτητα έρχονται αργότερα. Όλη αυτή η επιμονή στην λεπτομέρεια, όμως, έχει ένα ακόμα μεγαλύτερο όφελος: Οι συνεχόμενες επαναλήψεις βοηθούν σταδιακά να βελτιωθούν τα αντανακλαστικά κάποιου που ασχολείται με την πυγμαχία. Έχει καλύτερες αντιδράσεις, ενώ αποκτάει και καλύτερο συγχρονισμό χεριού-ματιού (αφού πρέπει να βλέπει που χτυπάει), αλλά και άνω και κάτω άκρων (αφού δε μπορεί κάποιος να κάνει σχοινάκι αν δεν έχει συγχρονισμένα άνω και κάτω άκρα).

5. Δημιουργεί (ψυχολογική) αποσυμπίεση

Ίσως το πιο υποτιμημένο όφελος της πυγμαχίας να είναι η δυνατότητα που σου δίνει να αποβάλλεις το στρες. Με ποιον τρόπο; Τον προφανή: Το χτύπημα του σάκου! Την στιγμή της προπόνησης υπάρχει μόνο ο ασκούμενος και ο σάκος. Το μόνο που έχει να κάνει ο ασκούμενος είναι να ξεσπάσει πάνω σε αυτό το αντικείμενο με τις γροθιές του. Όσο πιο δυνατές και γρήγορες είναι αυτές, τόσο πιο κουραστική είναι η προπόνηση και τόσο μεγαλύτερη είναι και η ψυχολογική αποσυμπίεση. Και ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι κατά την διάρκεια των χτυπημάτων ο οργανισμός απελευθερώνει την ορμόνη ενδορφίνη, που βοηθάει στη μείωση της κατάθλιψης. Την στιγμή του τρίλεπτου που κρατάει ο κάθε γύρος, ο ασκούμενος μπορεί απλώς να ξεσπάσει και μάλιστα με γροθιές. Κάτι που σίγουρα δε μπορεί να κάνει στην καθημερινότητά του!

+1 Δεν είναι ανάγκη να μπεις στο ρινγκ

Πολύς κόσμος φοβάται την πυγμαχία λόγω των χτυπημάτων που γίνονται, τα οποία είναι πραγματικά δυνατά. Κάπου εδώ όμως υπάρχει μία λεπτομέρεια: Το γεγονός ότι κάποιος ξεκινάει πυγμαχία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να μπει και στο ρινγκ! Μπορεί απλώς να ακολουθεί το – ιδιαίτερα απαιτητικό – πρόγραμμα προπόνησης της πυγμαχίας και να συνεχίσει να βελτιώνεται μέσα από αυτό, χωρίς να μπει ποτέ στον ρινγκ. Αυτό θα το κάνει μόνο ΑΝ ο ίδιος το επιθυμεί. Κανένας δεν θα τον υποχρεώσει να το κάνει.