Εν αρχή ην το κοντρόλ, που έλεγε και ένας φίλος μου όταν παίζαμε μπάλα μικροί, σε αλάνες, οικόπεδα και πάρκα. Επειδή όμως μεγαλώσαμε, μυαλό δεν βάλαμε και συνεχίζουμε να παίζουμε μπάλα, πρέπει να σας ενημερώσω ότι τα πράγματα άλλαξαν. Όχι στο κοντρόλ, το οποίο συνεχίζει να είναι η αρχή όλων, αλλά στα γήπεδα. Όπου για τις παρέες υπάρχουν τα 5Χ5, όχι τίποτα άλλο, αλλά για να διατηρούμε την αξιοπρέπειά μας. Γιατί πού να τρέχεις τώρα σε κανονικές διαστάσεις, εκεί που παίζουν οι επαγγελματίες; Έτσι λοιπόν, φτιάχτηκαν τα ευλογημένα 5Χ5, όπως στις εκπληκτικές εγκαταστάσεις Campeon του Βασίλη Λάκη στο Μαρούσι, όπου εδώ και λίγο καιρό, κάθε Παρασκευή απόγευμα, διεξάγεται ένα φανταστικό τουρνουά, το Ultrex Cup 5X5, το οποίο καλύπτει αποκλειστικά το Sport24.gr. Και με την ευκαιρία, αφού το αναφέραμε, μπορείτε να ενημερώνεστε για όλη τη δραστηριότητα του τουρνουά στο www.ultrexcup.gr .

Αφού λοιπόν λύσαμε το γηπεδικό πρόβλημα, μετά φτιάξαμε και κανονισμούς, τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά εδώ . Αλλά το επόμενο θέμα που παρουσιάστηκε, ήταν ότι θα έπρεπε να βρεθεί κάποιος που θα έλεγε πότε εφαρμόζονται σωστά οι κανόνες και πότε όχι. Γιατί αν περιμέναμε προκοπή από τους παίκτες, τότε θα είχαμε καταστραφεί και εμείς και το άθλημα. Ευτυχώς όμως, το ίδιο το ποδόσφαιρο έχει βρει τη λύση εδώ και πάνω από έναν αιώνα, οπότε και το 5Χ5 υιοθέτησε τη λύση: την παρουσία του διαιτητή! Εδώ όμως μην περιμένετε να δείτε αντίστοιχες φιγούρες με εκείνες που βλέπετε στο πρωτάθλημα ή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Όχι! Εδώ έχουμε να κάνουμε με φιγούρες μικρών θεούληδων, τους οποίους μπορούμε πολύ εύκολα να χωρίσουμε σε διαφορετικές κατηγορίες. Πάμε λοιπόν να εξετάσουμε με την απαιτούμενη σοβαρότητα το προφίλ κάθε ενός από τους άρχοντες που συναντάμε στο 5Χ5!

- Ο αυστηρός

Εδώ έχουμε να κάνουμε με το στραβόξυλο του γηπέδου. Δεν αφήνει να πέσει τίποτα κάτω, εφαρμόζει τα πάντα κατά γράμμα και παίζει με τα νεύρα δικών και αντιπάλων. Κάνει θεατρικές κινήσεις, δείχνει κάρτες, χρησιμοποιεί τη σφυρίχτρα με αυτόν τον σπαστικό κοφτό αλλά δυνατό τρόπο, συνήθως δεν μιλάει αλλά συνεννοείται με τους παίκτες με νοήματα. Χτυπάει κόκκινο στην γραφικότητα, όταν στις ελάχιστες φορές που ανοίγει το στόμα του, χρησιμοποιεί πληθυντικό αριθμό: "Σας παρακαλώ κύριε", "απομακρυνθείτε κύριοι", "μην διαμαρτύρεστε", "γνωρίζετε τους κανονισμούς;" και άλλα τέτοια. Σε γενικές γραμμές, νομίζει ότι διαιτητεύει από προημιτελικά Τσάμπιονς Λιγκ και πάνω. Και βέβαια, κανείς δεν ξέρει πώς, αλλά πάντοτε έχει άριστη φυσική κατάσταση. Ντυμένος στην τρίχα, με κάλτσες μέχρι το γόνατο και φυσικά σορτσάκι.

- Ο χαβαλές

Εδώ έχουμε το άκρο αντίθετο της προηγούμενης κατηγορίας. Ο συγκεκριμένος, αν ψάξεις τις τσέπες του, δεν έχει καν κάρτες πάνω του. Αντίθετα, την ψάχνει να πιάσει κουβέντα με την παραμικρή ευκαιρία. Δεν τρέχει στο γήπεδο, απλά περπατάει σε δουλειά να βρισκόμαστε και χρησιμοποιεί εκφράσεις του στιλ "έλα ρε μαν", "καλός είσαι εσύ ρε μάγκα", "ρε σεις, μην αρπάζεστε", "πάμε γερά" και τέτοια κόλπα. Γελάει στις στραβοκλωτσιές, αρπάζει στη διάρκεια του ματς μικρά ονόματα παικτών και τους προσφωνεί "Νικολάκη", "Γιάνναρε" κλπ, τα λέει με τους πάγκους όποτε τον φέρει κατά κει ο δρόμος του, ανταλλάσσει μέχρι και εντυπώσεις με τους προπονητές (αν υπάρχουν τέτοιοι) ότι "καλός αυτός, αλλά την ταλαιπωρεί λιγάκι". Σε γενικές γραμμές δεν τραβάει ζόρια, το χαρτζιλίκι να βγαίνει, να κάνουμε και την πλάκα μας. Ντυμένος ό,τι να 'ναι. Οπωσδήποτε μπύρα στο κυλικείο μετά το ματς.

- Ο βαριέμαι που ζω

Ετούτον εδώ, αν τον πετύχετε σε αγώνα, δέσατε. Όπως λέει και ο τίτλος του, βαριέται που ζει, βαριέται που σας βλέπει να παίζετε, βαριέται να σφυρίξει, βαριέται γενικά. Συνήθως πιο μεγάλος στην ηλικία από τις άλλες κατηγορίες, αυτό που γουστάρει είναι να παίζει πρέφα ή στοίχημα και να σχολιάζει μπάλα με την παρέα στο καφενείο. Προφανώς δεν τρέχει πάνω κάτω, γιατί βαριέται, θα τον βρείτε συνήθως μπάστακα στο κέντρο του γηπέδου, να εποπτεύει τάχα μου τον αγωνιστικό χώρο. Στον πρώτο που θα πάει να διαμαρτυρηθεί για το οτιδήποτε, θα του απαντήσει "ναι, και;", αποθαρρύνοντας και τους υπόλοιπους για τη συνέχεια. Στην πιο ακραία περίπτωση θα σου πετάξει ένα "κάνε μας τη χάρη", τόσο βαριεστημένα, που θα χασμουρηθείς. Είναι η κλασική περίπτωση που δεν θα φορέσει ποτέ σορτσάκι, αλλά πάντα φαρδιά φόρμα. Φροντίστε να του βρείτε σφυρίχτρα, γιατί θα έχει βαρεθεί να την πάρει μαζί του. Αν μπορούσε, θα έβαζε και μια καρέκλα για να κάθεται.

- Ο πρώην ποδοσφαιριστής

Άλλο κόλλημα ετούτο! Μπλαζέ όσο χρειάζεται, όχι σε υπερβολικό βαθμό, κάθε φορά που του έρθει η μπάλα στην προθέρμανση από τσαρούχι κάποιου από τις δυο ομάδες, θα φροντίσει να την κατεβάσει αριστοτεχνικά, να σαρώσει τον χώρο και να την στείλει σε αυτόν που βρίσκεται πιο μακριά. Δεν μετακινείται πολύ στο γήπεδο, γιατί το έχει ρε παιδί μου, δεν χρειάζονται άσκοπες κινήσεις, σας βλέπω, σας ελέγχω, σας κουλαντρίζω αβασάνιστα ανά πάσα στιγμή. Φοράει χρυσή αλυσίδα, όχι χοντρή και κομποσκοίνι στον καρπό. Ψιλοστενή φόρμα, ταλαιπωρημένα ποδοσφαιρικά, έτσι, για το χούι και δεν κρεμάει ποτέ τη σφυρίχτρα στον λαιμό. Την έχει συνέχεια στο χέρι, σφυρίζει λίγο και κοφτά, δεν πολυγουστάρει αντιρρήσεις και μιλάει στον ενικό. "Να προσέχεις", "είπα πιο πίσω τη μπάλα", "μην το ξανακάνεις αυτό". Δεν ξινίζει υπερβολικά τα μούτρα του, απλά τόσο, όσο να καταλάβεις ότι εκείνος ξέρει μπάλα ενώ εσύ όχι. Γι' αυτό και λήγει το ματς ένα δύο λεπτά νωρίτερα. Γιατί μπορεί.

- Ο χοντρούλης

Αυτός είναι μακράν ο καλύτερος. Ξέρεις από την αρχή ότι θα γίνετε φίλοι. Είναι ο πιο φιλότιμος από όλες τις κατηγορίες. Και αν νομίζεις ότι θα τον δεις να ρίχνει άγκυρα στο κέντρο του γηπέδου, σφάλεις. Τρέχει δεξιά, αριστερά, μπροστά, πίσω. Λαχανιάζει, αλλά δεν τον νοιάζει. Γουστάρει που είναι ο άρχοντας, αλλά όχι για να δείξει εξουσία. Λίγη σημασία αν του δώσεις, τον έκανες ευτυχισμένο. Όταν σφυρίξει και πει "φάουλ", ένα δικό σου "μάλιστα ρεφ, σόρι", είναι αρκετό για να τρέχει πάνω κάτω για μια ώρα ακόμη. Δεν γουστάρει να βγάζει κάρτες, αλλά αν αναγκαστεί, θα το κάνει με ευγένεια και καλοσύνη. Στο πρώτο ημίχρονο φοράει φούτερ, στο δεύτερο θα το βγάλει. Πριν ξεκινήσει το ματς, θα χαιρετήσει έναν-έναν όλους τους παίκτες, το ίδιο θα κάνει και στο τέλος, που θα μοιράσει συγχαρητήρια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα κουραστεί περισσότερο από όλους. Και ότι μετά θα πάει γραμμή στο κυλικείο για κρουασάν. Γιατί το αξίζει. Τον αγαπάμε.

- Ο γιατί έτσι γουστάρω

Ετούτος ο τελευταίος είναι ο μεγαλύτερος χαβαλές, ακόμα περισσότερο και από τον χαβαλέ! Κλασική περίπτωση σαρανταπεντάρη που στα είκοσί του ήταν είδωλο στην καφετέρια της γειτονιάς γιατί "της μιλούσε", αλλά μετά τον έφαγαν οι γκόμενες και αν είχε μυαλό, θα έκανε καριέρα που θα παραμιλούσαν όλοι και τρέχα γύρευε. Δεν έχει διαβάσει ποτέ του τους κανονισμούς, αλλά επειδή ο ιδιοκτήτης των γηπέδων ήταν παλιά συμπαίκτης του, τον αφήνει να παίρνει τη σφυρίχτρα και να κάνει το κέφι του. Πρόκειται για τον πιο κοινωνικό απ' όλους, σε σημείο που να κάνει διάλογο με ό,τι κινείται. Λίγη πλακίτσα από δω, λίγο κήρυγμα από κει, "ρε παίξτε απλά τη μπάλα" και "δε βάζετε γκολ που να ξημερώσουμε". Είναι ο μοναδικός που δεν σφυρίζει, αλλά φωνάζει. "Ρεεεε, τί ειν' αυτά ρε; Φάουλ λέμε". Τραγωδία. Φοράει και αυτός φαρδιά φόρμα, με τη διαφορά ότι τα μπατζάκια τα χώνει μέσα στις κάλτσες, μπαλαδόφατσα γαρ όπως προείπαμε. Και φυσικά χρυσή αλυσίδα στον λαιμό, αλλά χοντρή. Καδένα.

Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν και άλλες κατηγορίες διαιτητών στα 5Χ5. Βγάλτε πρώτα άκρη με όλους αυτούς που προαναφέραμε και τα ξαναλέμε ανανεωμένοι! Το Ultrex Cup βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Αν είσαι ένας από τους εκατοντάδες υπερτυχερούς που παίρνουν μέρος και ονειρεύονται το ταξίδι στη Μαδρίτη, θα τα πούμε στο γήπεδο. Αν όχι, μπορείς να βλέπεις όλες τις εξελίξεις στο www.ultrexcup.gr και εβδομαδιαία μέσα από το Sport24.gr.

Παίξε με Ultrex και θα δεις...