Ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται αριθμητικά για την Εθνική Ελλάδος, σύμφωνα με το πρόγραμμα. Μετά τη Σενεγάλη ακολούθησε το παιχνίδι με τις Φιλιππίνες, στο οποίο το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κατέκτησε τη δεύτερη νίκη. Όλα, δηλαδή, πάνε βάσει σχεδίου.

Διαβάστε για τη νίκη της Ελλάδας απέναντι στις Φιλιππίνες, την δεύτερη αγωνιστική του Παγκοσμίου Κυπέλλου...

Αν και τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Όπως γράφτηκε τα πράγματα τόσο απλά, όσο τα αφήνει το φαβορί. Είδαμε τι έγινε με τη Σενεγάλη και το Πουέρτο Ρίκο, ή πόσο δύσκολα επικράτησε η Κροατία των "Τζίλας".

Η Ελλάδα, όμως, είναι η κατεξοχήν ομάδα που προσαρμόζεται στον αντίπαλο και φροντίζει από την αρχή ως το τέλος να του πατάει τον κάλο. Εν προκειμένω η ομάδα του Φώτη Κατσικάρη "σημάδεψε" τον Αντρέι Μπλατς. Έτσι πέρα από τον Μπουρούση αναλώθηκαν στο μαρκάρισμα του τα "4άρια" της ομάδας, με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να καραδωκεί από την αδύνατη πλευρά. Ήταν μια ξεκάθαρη απόφαση της Εθνικής που ρίσκαρε σε άλλους παίκτες, αλλά δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να δώσει εύκολους πόντους στον Αμερικανό.

Παράλληλα με την αμυντική προσαρμογή έπαιξε καθοριστικό ρόλο και το "σημάδι" στην επίθεση. Η Ελλάδα επέμεινε να παίζει πάνω στον Μπλάτσε, ο οποίος δεν είχε τις δυνάμεις, αλλά ούτε και την όρεξη να αμυνθεί. Έτσι μέσα από τη διαδικασία του πικ-εν-ρολ βρέθηκαν οι περισσότερες φάσεις. Οι άλλες ήρθαν από τον Γιώργο Πρίντεζη που βρήκε "μπόσικους" τους αντιπάλους και έκανε θραύση από το low-post, γαρνίροντας την απόδοση του με σουτ από τα 6.75. Πήρε επί της ουσίας τη σκυτάλη από τον παρτενέρ του στη θέση "4" τον Κώστα Καϊμακόγλου, που είχε αντίστοιχα τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο ματς της πρεμιέρας.

Άξιο αναφοράς ήταν και το κομμάτι της περιφερειακής άμυνας. Ο Φώτης Κατσικάρης χρησιμοποίησε για πρώτη φορά και σχήμα με τρεις κοντούς (Μάντζαρη, Σλούκα, Καλάθη) θέλοντας να μειώσει τη διαφορά ύψους στην περιφέρεια, που έδινε ένα μικρό προβάδισμα στους Φιλιππινέζους. Η Εθνική έδεξε να προβληματίζεται στην άμυνα πάνω στη μπάλα, κάτι που έχει εντοπιστεί από την αρχή της προετοιμασίας και έχει υπογραμμιστεί από τον προπονητή, που γνωρίζει αυτό το ρίσκο της χρησιμοποίησης σχημάτων με off-guards όπως ο Βασιλειάδης στο "2".

Οπότε πέρα από τη νίκη η Ελλάδα έκανε και ένα καλό τεστ ενόψει του αγώνα με το Πουέρτο Ρίκο, όπου θα κληθεί να αντιμετωπίσει ξανά το ίδιο πρόβλημα: έναν μικρόσωμο γκαρντ που "τρυπάει" την άμυνα, τον Χοσέ Χουάν Μπαρέα.

Οι Πορτορικάνοι από τη δική τους πλευρά έχουν απογοητεύσει ως τώρα με δύο ήττες, μια με κατεβασμένα τα χέρια από την Αργεντινή και την αναπάντεχη από τη Σενεγάλη, που ξαφνικά πήρε προβάδισμα για την πρόκριση στους "16". Οι παίκτες του Πάκο Όλμος καλούνται πλέον να τα παίξουν όλα για όλα απέναντι στην Ελλάδα, έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσουν δύο σοβαρά προβλήματα, που ισοδυναμούν με τους τραυματισμούς του Αρόγιο και του Βασάλο.

Η απουσία του Αρόγιο τους καθιστά αυτόματα πιο προβλέψιμος και λιγότερο δημιουργικούς. Σε ότι αφορά τα άλλα γνωρίσματα τους ως ομάδα, αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι το χαμηλό σχήμα το οποίο χρησιμοποιούν και το "τρικ" με την εναλλαγή των θέσεων μεταξύ του Μπάλκμαν και του Σάντσεζ. Ο τελευταίος μπορεί να είναι ο ψηλότερος παίκτης της βασικής πεντάδας, αλλά συνηθίζει να κινείται μακριά από το καλάθι και να απειλεί με σουτ, με τον Μπάλκμαν να παίρνει το ρόλο του ψηλού που θα ρολάρει στο καλάθι μετά από τα σκριν.

Κι αυτο γιατί οι Πορτορικάνοι δεν έχουν άλλον ψηλό πρώτης γραμμής, αλλά αντίθετα χρησιμοποιούν τον κοντό -πλην σκληρό - Κλεμέντε και τον έμπειρο -πλην αργό- Σαντιάγκο.

Για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι η Ελλάδα μπαίνει στο παρκέ ως φαβορί. Με τη διαφορά ότι με αυτή τη νίκη εξασφαλίζει την πρόκριση στην δεύτερη φάση και πάει πιο "έτοιμοι" στα ματς που θα κρίνουν το πλασάρισμα και επομένως τον αντίπαλο στα νοκ-άουτ.