Ανοιχτά ματς, εκπλήξεις, ανατροπές, μικρές οι διαφορές ανάμεσα στις περισσότερες ομάδες. Στοιχεία του Μουντιάλ 2014 όλα τα παραπάνω. Κι όμως, σε αυτή τη διοργάνωση οι 4 που έχουν φτάσει στα ημιτελικά είναι παραδοσιακές δυνάμεις. Τρία από τα μεγάλα φαβορί πριν δούμε τις ομάδες να αγωνίζονται στα γήπεδα της Βραζιλίας συν ένα δυνατό αουτσάιντερ, που έκανε αίσθηση από το πρώτο του ματς.

Βραζιλία, Αργεντινή, Γερμανία και Ολλανδία. Δύο ομάδες από την Ευρώπη, δύο από τη Νότια Αμερική. Ισορροπία τελικά. Την έσωσαν την παρτίδα οι Ευρωπαίοι. 10 από τα 19 τρόπαια έχουν κατακτήσει συνολικά και οι 4 (3 βασικά, η Ολλανδία δεν έχει πατήσει κορυφή ούτε μία φορά, όσο κι αν το μυαλό και η καρδιά σου λένε άλλα). Σε 21 από τους 38 τελικούς ήταν παρούσα τουλάχιστον μία από τις τέσσερις. Τόσο λαμπερή 4άδα με τόση ιστορία δεν έχει ξαναεμφανιστεί.

Το παράδοξο είναι πως καμία δε θα χαρακτήριζες πραγματικά σπουδαία ομάδα με βάση την εικόνα της σε αυτή τη διοργάνωση. Είπαμε πως η 4άδα δεν αποτελείται από κάποια μεγάλη έκπληξη (μόνο την Ολλανδία δεν περίμεναν οι περισσότεροι, αλλά είναι η Ολλανδία), αλλά ανάμεσα στους 4 δεν υπάρχει και κάποιο φαβορί. Όλες οι ομάδες είναι αήττητες, όλες ως σύνολο έχουν αρκετά προβληματάκια, όλες διαθέτουν έναν παίκτη που ξεχωρίζει (αν και η Γερμανία στηρίζεται περισσότερο από τις υπόλοιπες στο σύνολο).

Ο James Rodriguez, ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης μέχρι τώρα, δε συνεχίζει, αλλά συνεχίζουν όσοι τον ακολουθούν στη συγκεκριμένη κατηγορία. Από 4 γκολ για Müller, Messi, Neymar από 3 για Robben, Van Persie. Άκυρο, ο ηγέτης της Βραζιλίας είναι πλέον εκτός, εξαιτίας τραυματισμού. Το ίδιο ισχύει και για τον Di Maria, έναν από τους πιο σημαντικούς παίκτες της Αργεντινής. 3-4 παίκτες της Ολλανδίας αντιμετωπίζουν μικροπροβλήματα ή θα προλάβουν οριακά. Οι Γερμανοί τη γλίτωσαν – είχαν χάσει παίκτες πριν το ξεκίνημα της διοργάνωσης.

Και φέτος, όπως συνηθίζεται στα Μουντιάλ, 1-2 ποδοσφαιριστές κάνουν τη διαφορά για κάθε ομάδα. Το οποίο σημαίνει πως ίσως αποδειχθεί πιο σημαντική η απόδοση ή 2-3 ενέργειες ενός παίκτη, παρά όσα θα κάνουν συνολικά οι ομάδες. Ομάδες που είναι κλασικές δυνάμεις, αλλά η τελευταία φορά που πάτησαν στην κορυφή είναι μακριά.

Η Βραζιλία που το έχει καταφέρει πιο πρόσφατα από τις υπόλοιπες (το 2002) έχει τη μεγαλύτερη πίεση από όλες. Η Αργεντινή που έχει να σηκώσει το τρόπαιο από το 1986, διαθέτει τον παίκτη (Messi) που σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος. Η Γερμανία που τελευταία φορά τα κατάφερε το 1990, στην 4η σερί παρουσία στα ημιτελικά και μετά από ένα μεγάλο σχέδιο που μπήκε σε εφαρμογή 10 χρόνια πριν, θέλει να είναι νικήτρια για πρώτη φορά ως ενωμένη Γερμανία. Και η Ολλανδία, που για δεύτερο σερί Μουντιάλ είναι στους 4, θέλει να σηκώσει επιτέλους το τρόπαιο ενός θεσμού που έχει σημαδέψει. Αυτά σε ό,τι έχει να κάνει με την 4άδα συνολικά. Πάμε να δούμε μερικά πράγματα και για κάθε ζευγάρι ξεχωριστά.

ΒΡΑΖΙΛΙΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Η ομάδα του Scolari θα ήταν αυτή που θα πίστευα περισσότερο από τις 4 για να φτάσει στην κορυφή, μέχρι που συμπλήρωσε κάρτες o Silva (ίσως αυτή είναι η πιο καθοριστική απουσία) και τραυματίστηκε ο Neymar. Οπότε άλλαξαν πολλά. Δεν είναι μόνο το αγωνιστικό κομμάτι. Προφανώς μιλάμε για τον καλύτερο αμυντικό και τον καλύτερο επιθετικό της Βραζιλίας, τα κενά των οποίων δεν καλύπτονται εύκολα. Πολύ περισσότερο όταν απέναντι θα βρίσκεται η Γερμανία που διαθέτει επιθετικές λύσεις (ο Silva είναι ο ηγέτης στο αμυντικό κομμάτι της Βραζιλίας κι αυτός που δίνει την κατεύθυνση και συντονίζει τους υπόλοιπους), ενώ παρουσιάζει αδυναμίες αμυντικά ειδικά όταν ο αντίπαλος προσπαθεί να χτυπήσει στην πλάτη της άμυνας όταν αυτή είναι τοποθετημένη ψηλά (εκεί θα μπορούσε να προσφέρει πολλά ο Neymar).

Πέρα από αυτά, ο Neymar είναι ο αγαπημένος του κόσμου και το σημείο αναφοράς για τους συμπαίκτες του. Οι Βραζιλιάνοι έχουν ασχοληθεί με τον τραυματισμό του σε υπερβολικό βαθμό, που αγγίζει τα όρια της εμμονής. Το οποίο σημαίνει πως κινδυνεύουν αντί να συσπειρωθούν λόγω των απουσιών, να αποσυντονιστούν και να παρουσιαστούν χωρίς καθαρό μυαλό. Αγωνιστικά η απουσία του Neymar μπορεί να τους απελευθερώσει, να αποτελέσει την αφορμή να αποκτήσουν περισσότερη ρευστότητα και παραπάνω συνεργασίες επιθετικά. Ή και να τους εγκλωβίσει περισσότερο, αφού έχουν μάθει εδώ και καιρό να στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό πάνω του.

Ποιον θα επιλέξει ο Scolari για αντικαταστάτη του Neymar παραμένει άγνωστο. Υπάρχει το σενάριο που λέει πως θα πάει με 3 χαφ (Gustavo, Paulinho, Fernandinho) και τους Oscar, Fred, Hulk ψηλά. Σε αυτή την περίπτωση τα ήδη αρκετά προβλήματα δημιουργίας μάλλον θα είναι περισσότερα. Άλλη επιλογή είναι να πάρει θέση βασικού ο Bernard, ο παίκτης στο ρόστερ της Βραζιλίας που είναι ό,τι πιο κοντινό στον Neymar. Προσωπικά πιστεύω πως κάτι ενδιάμεσο θα ήταν το καλύτερο. Δηλαδή η χρησιμοποίηση του Willian στη βασική 11άδα. Ενός ποδοσφαιριστή που έχει αγωνιστεί αρκετά μαζί με τον Oscar στην Chelsea και μπορεί να προσφέρει σε άμυνα κι επίθεση. Σε κάθε περίπτωση, η Βραζιλία κι απέναντι στη Γερμανία θα πρέπει να παρουσιάσει στοιχεία προηγούμενων αγώνων: σκληράδα και καλό πρέσινγκ ψηλά.

Η ομάδα του Löw κατά πάσα πιθανότητα θα διατηρήσει στα χαφ την 3άδα που χρησιμοποίησε απέναντι στη Γαλλία: Schweinsteiger, Khedira, Kroos. Με τον Lahm να παίζει στο δεξί άκρο της άμυνας. Οπότε θα βασιστεί κι αυτή σε σημαντικό βαθμό στη δύναμη στο κέντρο. Όπου αν κερδίσει τη μάχη και περιορίσει τον Oscar θα δυσκολέψει πολύ τη δημιουργία της Βραζιλίας. Λογικά η Γερμανία θα συνεχίσει με την προσέγγιση που είχε στον προημιτελικό: παιχνίδι βασισμένο στην κατοχή της μπάλας, αλλά με περισσότερο δυναμισμό και λίγο πιο άμεσες επιθέσεις σε σχέση με τα πρώτα 4 ματς της.

Στην τελευταία της αναμέτρηση οι στόπερ και τα χαφ της ήρθαν αντιμέτωποι με επιθετικό πρέσινγκ σε λίγες περιπτώσεις. Η Βραζιλία είναι ομάδα που μπαίνει δυναμικά στα ματς της και βάζει πίεση στους αντιπάλους σε μια προσπάθεια να δυσκολέψει την ανάπτυξή τους. Οπότε το ζητούμενο είναι η συμπεριφορά που θα έχουν οι Γερμανοί. Θα παραμείνουν ήρεμοι; Θα καταφέρουν να έχουν καλή κυκλοφορία και να αναπτυχθούν χωρίς να πουλήσουν μπάλες;

Σε καταστάσεις πίεσης η άμεση μεταφορά της μπάλας κοντά στην περιοχή της Βραζιλίας μπορεί να είναι λύση, ειδικά από τη στιγμή που ο Luiz θα έχει σε αυτό το ματς δίπλα του τον Dante. Αυτή τη φορά θα είχε λογική η χρησιμοποίηση του Klose από την αρχή. Οι Γερμανοί θα πρέπει να ανοίξουν και γρήγορα το ματς στο πλάι, όπου πιθανότατα θα βρίσκεται ο Lahm (του οποίου το μικρό ντεφορμάρισμα μπορεί να εκμεταλλευτεί ο πιο δυναμικός Hulk) και η Βραζιλία αντιμετωπίζει προβλήματα.

Περιμένω και πάλει η Βραζιλία να επιχειρήσει να μετατρέψει την αναμέτρηση κυρίως σε μάχη, βάζοντας το παιχνίδι σε δεύτερο πλάνο. Θα βρει όμως αυτή τη φορά πρωταγωνιστές; Είναι έτοιμοι οι Γερμανοί για τέτοιο ματς; Μπορούν να θέσουν τους δικούς τους όρους; Σε περιπτώσεις που ο αντίπαλος έπαιξε δυναμικά κι άμεσα (όπως η Γκάνα ή η Αλγερία) είχαν προβλήματα. Από την άλλη σίγουρα μοιάζουν να λειτουργούν καλύτερα ως σύνολο και δεν έχουν να καλύψουν κενά βασικών παικτών.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ – ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Γράφω πιο πάνω για τη μεγάλη πιθανότητα να κριθούν οι αγώνες από μερικές ενέργειες κάποιων παικτών. Ο δεύτερος ημιτελικός είναι σε μεγάλο βαθμό «παικταράς εναντίον παικταρά». Η Ολλανδία ως σύνολο λειτουργεί καλύτερα και κυρίως παίρνει πολλά από τον προπονητή της –τα τρικ του Van Gaal καλύπτουν αρκετές αδυναμίες. Σε κάθε περίπτωση όμως ο Robben είναι κομβικός παίκτης κι αυτός που την τραβάει όταν κολλάει. Όπως κάνει και ο Messi με την Αργεντινή. Πάντως ανάμεσα στους δύο ο παίκτης της Bayern είναι σε καλύτερη κατάσταση.

Επιπλέον σε αυτό το ματς δε θα είναι κοντά στον Messi ο Di Maria, ο παίκτης που στις προηγούμενες αναμετρήσεις έδινε τις περισσότερες βοήθειες επιθετικά. Από την άλλη ο Higuain απέναντι στο Βέλγιο παρουσιάστηκε καλύτερος σε σχέση με τα πρώτα τέσσερα ματς: έδωσε μάχες, έβγαλε ενέργεια, τον ένιωσε η αντίπαλη άμυνα, σκόραρε. Η Αργεντινή έχει ανάγκη δεύτερη σερί καλή εμφάνιση από τον επιθετικό της Napoli. Ο Sabella περιμένει να δώσει για πρώτη φορά στο τουρνουά κάτι αξιόλογο ο Agüero, που ξεπέρασε τον τραυματισμό του και πλέον είναι πιθανό να ξεκινήσει βασικός.

Ο Rojo εξέτισε την ποινή του κι αναμένεται να επιστρέψει στην 11άδα αντί του Basanta, ενώ ο Demichelis μάλλον θα είναι βασικός για δεύτερο σερί αγώνα. Επικρατέστερος για τη θέση του Di Maria αυτή τη στιγμή φαίνεται πως είναι ο Perez, που μαζί με τους Macherano και Gago θα συνθέσουν την 3αδα στα χαφ.

Η Αργεντινή, όπως και η Ολλανδία, είναι καλύτερη όταν επιτίθεται στην κόντρα. Πιθανότατα όμως θα είναι αυτή που θα έχει την κατοχή της μπάλας την περισσότερη ώρα. Στο τουρνουά είναι δεύτερη σε ποσοστό κατοχής, ενώ η Ολλανδία εικοστή. Δύσκολα οι Οράνιε θα κάνουν αφελές παιχνίδι, όπως το Βέλγιο, οπότε η Αργεντινή δύσκολα θα βρει πολλούς χώρους. Αυτό δε σημαίνει πως θα πάρουν και πολλά ρίσκα. Και οι ίδιοι έχουν παραδεχτεί πως οι επιθετικοί της Ολλανδίας είναι επικίνδυνοι, οπότε κι αυτοί από την πλευρά τους θα προσπαθήσουν να τους περιορίσουν τους χώρους δράσης.

Δε θα είναι περίεργο αν η Αργεντινή πάρει τη μάχη του κέντρου. Οι Ολλανδοί για 60 λεπτά είχαν δυσκολευτεί (και) σε αυτό τον χώρο στην αναμέτρηση με το Μεξικό. Η χρησιμοποίηση τριών καθαρών μέσων μπορεί να κάνει τη διαφορά. Εξάλλου υπάρχει η πιθανότητα να χρησιμοποιήσει ο Van Gaal στο κέντρο έναν ή δύο εκ των De Jong και De Guzman, παίκτες δηλαδή που προέρχονται από τραυματισμό. Μικροενοχλήσεις έχει και ο Van Persie, ενώ είναι αμφίβολος ο Vlaar.

Όλα αυτά σημαίνουν πως ο έμπειρος τεχνικός μπορεί για ακόμα μια φορά να παρατάξει διαφορετική αρχική 11άδα. Φαντάζει πάντως δεδομένο πως κι αυτή τη φορά θα επιλέξει 3άδα/5άδα για τα μετόπισθεν. Η Ολλανδία είναι ομάδα που ψάχνεται περισσότερο κι αλλάζει πιο πολλά πράγματα σε σχέση με την Αργεντινή, που φαίνεται να διαθέτει λιγότερες λύσεις. Ή για την ακρίβεια δεν καταφέρνει να αξιοποιεί σε ανάλογο βαθμό όσες λύσεις έχει.

Η ομάδα του Van Gaal συνεχίζει να βρίσκει ήρωες κι απαντήσεις στα προβλήματα που θέτουν οι αντίπαλοι, αλλά σταδιακά μοιάζει να χάνει λίγη από την αρχική ενέργεια και τη σπιρτάδα της. Η ομάδα του Sabella αφού μπήκε στην 4άδα έχει αποτινάξει ένα βάρος, έχει κερδίσει αυτοπεποίθηση και υπάρχει μια αίσθηση πως έχει βρει λίγη παραπάνω συνοχή.

Ο έλεγχος των χώρων μπροστά από τους στόπερ θα είναι σημαντικός και για τους δύο και πρώτα από όλα για τους Ολλανδούς, αφού εκεί θα κινείται ο Messi. Η Αργεντινή θα πρέπει να προσέξει και τα άκρα της, όπου σπάνια ασκεί πίεση αν ο αντίπαλος δε φτάσει κοντά στην περιοχή της. Εκτός από τον Robben στο πλάι για την Ολλανδία υπάρχει και ο Blind (αν δεν παίξει ως τρίτος στόπερ ή στα χαφ) που μπορεί να κάνει ζημιά.

Η Ολλανδία (κατά πάσα πιθανότητα) θα αντιμετωπίσει για δεύτερο ματς ομάδα με δύο επιθετικούς κι αυτή τη φορά με παίκτη να βρίσκεται πιο κοντά τους. Επομένως απαιτείται σταθερότητα από τους κεντρικούς αμυντικούς της, που σε αρκετές περιπτώσεις παρουσιάζονται ασταθείς. Ενδεχόμενη απουσία του Vlaar, του πιο έμπειρου της άμυνας ίσως δημιουργήσει παραπάνω προβλήματα.

Η ομάδα του Van Gaal είναι πιο πιθανό να βρει ευκαιρίες στην κόντρα, ενώ ξέρει και πώς είναι να δέχεσαι πρώτη γκολ (το έζησε με Ισπανία και Μεξικό, ενώ στη διάρκεια του αγώνα με την Αυστραλία έχασε το προβάδισμα που αρχικά είχε πάρει, πριν κάνει τη δική της ανατροπή). Σε αντίθεση με την Αργεντινή που μέχρι τώρα δεν έχει μείνει πίσω στο σκορ σε κανένα σημείο των αναμετρήσεων της.

Για σχόλια και παρατηρήσεις μπορείτε να με βρείτε και στο twitter ως @sokinside