Ουσιαστικά δεν απουσίαζε κάποια από τις ομάδες που ξεκίνησαν τη σεζόν με στόχο να πάνε μακριά στο Champions League, μερικές από αυτές είχαν προκριθεί ως δεύτερες, η τύχη βοήθησε και η κλήρωση για τους 16 της κορυφαίας διοργάνωσης έβγαλε ωραία ζευγάρια.

Εντάξει, ίσως όλη η κατάσταση, οι ομάδες, οι αναμετρήσεις μοιάζουν με μια πρώτη ματιά μπαγιάτικα. Το έργο γνωστό, όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι, η θέση στους 8 για τους περισσότερους μεγάλους εξασφαλισμένη και πάει λέγοντας. Το Champions League είναι φτιαγμένο για τους ισχυρούς, βασίζεται στα super clubs, τα οποία είναι αρκετά για να εξασφαλίζουν υψηλό επίπεδο στα τελευταία στάδια της διοργάνωσης και κάνουν την κατάκτηση συνεχόμενων τίτλων από μία ομάδα πιο δύσκολη σε σχέση με περασμένες δεκαετίες. Πάντα κάποιες την πατάνε, πάντα υπάρχει χώρος για 1-2 που δεν είναι κάθε χρόνο στους 8/4.

Κάποια πράγματα λοιπόν παραμένουν σταθερά, μερικές ομάδες έχουν βαρεθεί να αναμετρώνται, αλλά η φετινή σεζόν –όπως κι αυτές του πρόσφατου παρελθόντος- μοιάζει να έχει τις προοπτικές για να ισορροπήσει το πράγμα μεταξύ της κόντρας των θηρίων και της ανάδειξης των υπόλοιπων. Βλέποντας τα 8 πρώτα φετινά ζευγάρια μπορείς να αισιοδοξείς και για τη φάση των 16 και για τη συνέχεια. Ακόμα κι αν σχεδόν σε όλα θα μπορούσες να διακρίνεις κάποιο φαβορί, στις περισσότερες αναμετρήσεις το έργο αναμένεται ενδιαφέρον. Ας δούμε μερικά στοιχεία για κάθε ζευγάρι, αφού σημειώσουμε πως μέσα σε δύο μήνες πολλά μπορούν να αλλάξουν και όλοι μέχρι τότε θα έχουν να ασχοληθούν με πολλά άλλα ζητήματα και ματς.

Paris Saint-Germain – Chelsea

Αυτό το ζευγάρι είναι ένα καλό παράδειγμα για πολλές από τις παραπάνω σημειώσεις. Είναι και οι δύο στην κατηγορία των super clubs, όχι όμως παραδοσιακές δυνάμεις. Αμφότερες συνήθισαν να έχουν ως στόχο την κούπα αφού μπήκαν τα πάρα πολλά λεφτά στο ποδόσφαιρο. Σε αυτό το νέο κόσμο, κοντά σε κάποιους παλιούς που συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν, κόλλησαν μερικοί που έπαιζαν σε μικρότερες σκηνές στο παρελθόν. Αυτή η νέα εποχή έκλεισε πόρτες, πέταξε πιο πίσω ομάδες που κάποτε είχαν μάθει να νικάνε, αλλά έφερε πιο μπροστά άλλες.

Η PSG και η Chelsea συναντήθηκαν και πέρυσι, αλλά έχουν αφήσει πράγματα να «ειπωθούν». Η ομάδα του Mourinho είναι διαφορετική, είναι βελτιωμένη. Η ομάδα του Blanc (το καλοκαίρι κατά πάσα πιθανότητα αποχαιρετάει -ακόμα και παρουσία στον τελικό μπορεί να μην τον σώσει) προσπαθεί να βελτιωθεί, να αποκτήσει την απαιτούμενη για αυτό το επίπεδο δυναμική. Και οι δύο θα μπορούσαν να έχουν πιο εύκολη κλήρωση, αλλά για την PSG και τον προπονητή της μοιάζει ιδανική ευκαιρία να αποδείξουν αν έχουν εξελιχθεί. Ίσως και η τελευταία ευκαιρία του Ibrahimovic (στα 33 πλέον και ταλαιπωρείται από τραυματισμούς) να λάμψει στα νοκ άουτ.

Για τους Μπλε και τον προπονητή τους αυτή η κόντρα μπορεί να αποδειχθεί μια δήλωση για τη συνέχεια, ένα ξεκάθαρο σημάδι επιστροφής στο «θα πάμε για την κούπα», αφήνοντας πίσω το «ευχαριστημένοι με την 4άδα». Σε αντίθεση με πέρυσι, φέτος και ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή, δεν μπορώ να δω πέρα από πρόκριση της Chelsea. Σε δύο μήνες το βλέπουμε ξανά.

Shakhtar Donetsk – Bayern Munich

Ο Lucescu πλησιάζει τα 70, το συμβόλαιό του με τη Shakhtar λήγει το καλοκαίρι, δεν ξέρω αν θα συνεχίσει, αλλά ξέρω πως πολύ δύσκολα αυτή θα είναι μια σεζόν υπέρβασης. Ο Ρουμάνος είναι καλός προπονητής, στην ομάδα του έχει ως συνήθως κάμποσους καλούς παίκτες, αλλά η 16άδα μοιάζει να είναι το ταβάνι τους. Εξάλλου, αν η Athletic Bilbao (την οποία δε νίκησαν) δεν είχε ξεκινήσει άσχημα με αποτέλεσμα να επιτρέψει στην Bate Borisov να βάλει τα δύο μοναδικά της γκολ και να πάρει τους μοναδικούς της βαθμούς, δε θα βρισκόταν σε αυτή τη φάση η ουκρανική ομάδα.

Υπό προϋποθέσεις μπορεί να βάλει κάποιες δυσκολίες στην Bayern, αλλά η πρόκριση είναι από αυτά τα πράγματα που μπορείς να ονειρεύεσαι, να κυνηγάς, ακόμα και να πιστεύεις πως θα πετύχεις, κι ας ξέρεις πως οι πιθανότητες είναι ελάχιστες. Για τους Βαυαρούς πέρα από τα υπόλοιπα, οι δύο αναμετρήσεις μπορεί να τους δώσουν τη δυνατότητα να επανεντάξουν παίκτες που θα έχουν επιστρέψει μετά από τραυματισμούς. Θα καταφέρει ο Adriano να βγει πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης; Πίστεψε ποτέ κάποιος πως μπορεί να συμβεί;

Schalke – Real Madrid

Εντάξει, αυτό φαίνεται πραγματικά να μην έχει λόγο ύπαρξης. Το είδαμε πέρυσι και λογικά θα είναι το ίδιο. Ο Di Matteo κάτι προσπαθεί να κάνει, αλλά ακόμα κι αν είναι ο κατάλληλος θα φανεί στην καλύτερη περίπτωση του χρόνου. Η Schalke παραμένει μια ομάδα με ταλαντούχους παίκτες μεν, αλλά αναξιόπιστη και χωρίς ισορροπία.

Οι καλές κληρώσεις για μεγάλες ομάδες δεν είναι σπάνιο φαινόμενο (ειδικά όταν τερματίζουν σταθερά στην πρώτη θέση στους ομίλους), αλλά η Real Madrid, από το 2010 και μετά, έχει βρει και χρησιμοποιεί τα βουντού Rehhagel-Santos. Όπως όμως έχει μάθει καλά και η ίδια, η τύχη μπορεί να σε ευνοήσει, αλλά αν δεν είσαι στο επίπεδο που πρέπει, η σφαλιάρα θα είναι πιο δυνατή. Αυτή τη στιγμή πάντως είναι πιο πιθανό να ξεπεράσει η Real Madrid το περσινό σκορ των δύο αγώνων, παρά να ζοριστεί από τους Γερμανούς. Πολλά αλλάζουν σε δύο μήνες, αλλά μερικά πράγματα απαιτούν περισσότερο χρόνο.

Basel – Porto

Με αυτό χάρηκα πολύ. Η Basel είχε καλή κλήρωση, η Porto είχε καλή κλήρωση, δεν υπάρχει λάμψη, αλλά μπορεί να είναι δύο πολύ ενδιαφέρουσες αναμετρήσεις. Η ομάδα του Sousa είναι η πιο αδύναμη από τις 16, δε με ενθουσιάζει όπως αυτή του Lopetegui, που έχει τις δυνατότητες να περάσει ακόμα κι εύκολα, αλλά το δεδομένο παραμένει: αυτά είναι δύο κλαμπ που λειτουργούν με πλάνο, που μπορούν να αποτελέσουν πρότυπο για πολλούς.

Δεν κάνουν σπατάλες, δε χρωστούν, έχουν κέρδη, επιλέγουν προσεκτικά και σωστά. Δημιουργούν καλές ομάδες, αναδεικνύουν προπονητές και παίκτες, κάνουν καλές πορείες. Οι Ελβετοί ήταν στους 16 του Champions League το 2011-2012, σε μια σεζόν που είχαν νίκησαν Manchester United και Bayern Munich. Την επόμενη περίοδο αποκλείστηκαν στους 4 του Europa League από την Chelsea, αφού προηγουμένως είχαν αφήσει εκτός Zenit και Tottenham. Πέρυσι έφτασαν στους 8 του Europa, ενώ στους ομίλους του Champions League νίκησαν δύο φορές την Chelsea. Φέτος ήταν η σειρά της Liverpool.

Σε επίπεδο προπονητών πρώτα ήταν ο Vogel που έκανε καλή δουλειά κι έφτιαξε όνομα, μετά ο Yakin, σειρά ίσως έχει ο Sousa. Kuzmanović, Rakitic, Xhaka, Shaqiri, Stocker, Sommer είναι μερικοί από τους παίκτες που βγήκαν τα τελευταία χρόνια από τις ακαδημίες της Basel, μεγάλωσαν στην ομάδα και πλέον παίζουν σε κορυφαίες ομάδες/πρωταθλήματα. Fabian Frei, Schär, Embolo είναι μερικοί από αυτούς που μπορεί να ακολουθήσουν τα βήματά τους.

Ομολογώ πως η φετινή έκδοση της Basel δεν είναι όσο ελκυστική ήταν κάποιες από τις προηγούμενες, αλλά μαζί με την Porto που επιστρέφει στα νοκ άουτ, συνθέτουν ένα ωραίο ζευγάρι, δύο ομάδων που μπορούν να προσφέρουν καλά ματς και συνηθίζουν να πετυχαίνουν σημαντικά πράγματα όχι επειδή έχουν πολλά λεφτά, αλλά επειδή ξέρουν να τα διαχειρίζονται.

Manchester City – Barcelona

Να, αυτές οι δύο για παράδειγμα –κυρίως η Barcelona- αρκετές φορές δεν αξιοποιούν τους πόρους που διαθέτουν. Παραμένουν όμως δύο από τους ισχυρούς. Η κόντρα τους μοιάζει με αυτή των PSG – Chelsea. Η διαφορά είναι πως σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει κάποια που να έχει κάνει ανάλογη πρόοδο με την Chelsea. Επίσης εδώ έχουμε μια ομάδα που βρισκόταν συχνά στο ευρωπαϊκό προσκήνιο και πριν την εποχή των πολλών χρημάτων.

Όπως και για την PSG, έτσι και για τη City, την άλλη μεγάλη ομάδα με Άραβες ιδιοκτήτες, αυτή είναι μια ευκαιρία να αποδείξει αν έχει αλλάξει επίπεδο. Το σύνολο του Pellegrini το τελευταίο διάστημα έχει δείξει χαρακτήρα, εκμεταλλεύτηκε τις απώλειες βαθμών της Chelsea, πήρε την πρόκριση στη Ρώμη χωρίς Kompany, Toure, (Silva), Aguero. Το γεγονός πως βρέθηκε νωρίς με την πλάτη στον τοίχο σε Αγγλία και Ευρώπη ίσως ήταν ισχυρό ταρακούνημα. Η νίκη από το πουθενά απέναντι στην Bayern ισχυρό έναυσμα. Άλλαξε/αλλάζει η νοοτροπία και η δυναμική της; Οι αναμετρήσεις με την Barcelona θα είναι ένα καλό τεστ.

Έστω κι αν η ομάδα του Luis Enrique είναι αυτή που ψάχνεται περισσότερο ως τώρα. Υπάρχουν οι 3 μπροστά που μπορούν να αλλάξουν δεδομένα αγώνων, αλλά ο προπονητής ακόμα δεν έχει καταλήξει σε αρκετές σταθερές, αναζητείται η σε διάρκεια καλή απόδοση του συνόλου. Μάλλον αυτό είναι το ζευγάρι με τα περισσότερα ερωτηματικά, όχι μόνο για το ποιος θα προκριθεί, αλλά και για το τι ακριβώς ομάδες θα δούμε σε δύο μήνες. Η Barcelona χρειάζεται καλύτερη βάση για την επίθεσή της, η City ελπίζει πως φέτος θα έχει ετοιμοπόλεμο τον Aguero κι έχει ανάγκη να αντιμετωπίσει τα ματς με περισσότερη αυτοπεποίθηση σε σχέση με πέρυσι.

Juventus – Borussia Dortmund

Η επανάληψη του τελικού του 1997 είναι το πιο αμφίρροπο ζευγάρι. Η Juventus τα τελευταία χρόνια έχει το πάνω χέρι στην Ιταλία, αλλά στην Ευρώπη ακόμα ψάχνει την υπέρβαση, προσπαθεί να αποκτήσει ανάλογη δυναμική. Η Dortmund για τρίτη σερί σεζόν δεν μπορεί να ακολουθήσει την Bayern κι έχει φτάσει μάλιστα σε σημείο να πρέπει πρώτα να σιγουρευτεί πως δε θα κινδυνέψει με υποβιβασμό. Στην Ευρώπη όμως εξακολουθεί να κοντράρει τους μεγάλους.

Η ομάδα του Klopp έχει προβλήματα απέναντι σε ομάδες που περιμένουν και η Juventus μπορεί να εφαρμόσει με επιτυχία μια τέτοια τακτική. Η ομάδα του Allegri -όπως μας έχουν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια οι εκπρόσωποι των Ιταλών- δυσκολεύεται όταν ο αντίπαλος ανεβάζει τον ρυθμό και πρεσάρει καλά. Η Dortmund είναι μια τέτοια ομάδα. Η διαφορετική αγωνιστική τους προσέγγιση, η ποιότητά τους, το γεγονός πως η μία θέλει μετά από χρόνια να πετύχει το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη και η άλλη μπορεί να σώσει τη σεζόν μέσω της Ευρώπης, αφήνουν υποσχέσεις για συναρπαστικές αναμετρήσεις. Όποιος κι αν περάσει έχει δυνατότητα να χαλάσει τα σχέδια των ομάδων της πρώτης κατηγορίας.

Bayer Leverkusen - Atlético Madrid

Γαμάτο. Δε βρίσκω πιο κατάλληλη λέξη για να το περιγράψω. Δεν παίζουν κάθε χρόνο μεταξύ τους. Ούτε η μία, ούτε η άλλη είναι συνέχεια στα νοκ άουτ. Και οι δύο έχουν καλό προπονητή, ποιοτικούς παίκτες και εξαιρετικά ενδιαφέροντα σύνολα. Διαφορετική, αλλά και ίδια λογική παιχνιδιού. Η Atlético στήνεται χαμηλά πιο συχνά, η Leverkusen παίρνει περισσότερα ρίσκα. Αμφότερες δυναμικές, με ενέργεια, πνίγουν τον αντίπαλο, πρεσάρουν καλά.

Αυτές θα είναι δύο αναμετρήσεις με πολλή ένταση, ανάμεσα σε δύο ομάδες που θέλουν να επιτεθούν γρήγορα και προσπαθούν συχνά να πνίξουν τον αντίπαλο. Θα είναι δύσκολο να δώσεις σωστή πάσα: οι προπονητές έχουν διδάξει στους παίκτες πώς να κάνουν δύσκολη τη ζωή των αντιπάλων και να μην τους επιτρέπουν να πασάρουν με άνεση. Η Leverkusen του Schmidt άρχισε να χτίζεται το καλοκαίρι, η Atlético του Simeone έχει δουλέψει δυόμιση χρόνια περισσότερα και πλέον είναι στο σημείο που μαθαίνει πώς είναι να είσαι το φαβορί. Αυτή έχει το προβάδισμα, αλλά η Leverkusen προσπαθεί να τη μιμηθεί: θέλει να χαλάει τα σχέδια των μεγάλων.

Arsenal – Monaco

Αυτό σίγουρα άρεσε πολύ στον Wenger. Δύο σε ένα για τον προπονητή της Arsenal: ευνοϊκή κλήρωση για την ομάδα του (πράγμα σπάνιο) και θα συναντήσει την ομάδα στην οποία έφτιαξε το όνομά του.

Αν όμως η Arsenal δεν προκριθεί και με δεδομένο πως πρωτάθλημα δε θα πάρει, ίσως η Monaco τερματίσει ουσιαστικά τη θητεία του Γάλλου στον πάγκο των Κανονιέρηδων. Πάντως η ομάδα του Jardim, παρότι σιγά-σιγά βελτιώνεται κι έχει δυνατότητα να δυσκολέψει την Arsenal, φαίνεται δύσκολο να πάρει και την πρόκριση. Η Monaco πέρασε πρώτη από δύσκολο όμιλο, αλλά έκανε λίγα πράγματα καλά. Ειδικά επιθετικά. 4 γκολ σε 6 ματς, τα 2 στο τελευταίο. Ο ΑΠΟΕΛ ήταν η μοναδική ομάδα με λιγότερες τελικές. Υπήρχαν όμως ματς που ήταν πολύ καλή αμυντικά, κυρίως όταν περίμενε χαμηλά. Παρότι οι μεγάλες επενδύσεις σταμάτησαν και σημαντικοί παίκτες έφυγαν, στο ρόστερ υπάρχουν ακόμα αρκετοί ποδοσφαιριστές με ποιότητα. Για να προκριθεί όμως δε φτάνει η βελτίωση των τελευταίων αγώνων. Αν η Arsenal δεν έχει ξεμείνει πάλι από παίκτες, δύο κανονικά ματς θα της φτάσουν για να περάσει στην επόμενη φάση.

Τα λέμε και στο @ampalofilosofos