Το να βλέπεις διαφορετικό έργο από αυτό που περιμένεις -κατά βάση- είναι από τα πιο συναρπαστικά πράγματα που μπορούν να συμβούν. Οπότε το γεγονός πως το Juventus – Real Madrid ήταν πιο ανοιχτό, ζωντανό και διασκεδαστικό από ό,τι περίμενα είναι το βασικό στοιχείο που έδωσε το κάτι παραπάνω στην εμπειρία της παρακολούθησης της πρώτης αναμέτρησης των ημιτελικών του Champions League. Έγιναν περισσότερα πράγματα, είδαμε χειρότερες άμυνες από το αναμενόμενο.

Modric, Benzema, στόπερ

Το απόλαυσα το ματς παρότι η ομάδα του Ancelotti ήταν κακή. Την ιστορία τη γράφον οι παρόντες, αλλά δεν μπορώ να μη μιλήσω για τους απόντες σε αυτή την περίπτωση. Το κεντρικό θέμα της φετινής σεζόν των Merengues έχει ξεκάθαρο τίτλο: Modric. Οπότε και ξεκάθαρο θέμα: πώς προσαρμοζόμαστε, πώς κατευθυνόμαστε όταν ο Modric απουσιάζει; Η ισορροπία, η τάξη, η ροή του παιχνιδιού, η επικοινωνία και η σύνδεση των παικτών και η ποιότητα των αποφάσεων της Real Madrid είναι σε μεγάλο βαθμό βασισμένα στον Κροάτη. Διάφορα κομμάτια που κανονικά έχουν να κάνουν με το σύνολο, οι Blancos τα αφήνουν στον Modric, ο οποίος δεν είναι απλά η κόλλα που ενώνει τα πάντα, αλλά μια μικρή ομάδα μόνος του. Μια καλύτερη ομάδα από την ομάδα του.

Όταν στην 11άδα βρίσκονται ο James και ο Benzema (και Isco σε δεύτερο επίπεδο) κάποια προβλήματα καλύπτονται ικανοποιητικά. Αν εκτός του Modric απουσιάζει κι ένας από αυτούς τους δύο, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα και κάποιες φορές μένει μόνο η σπουδαία ατομική ποιότητα των μονάδων.

Η επιλογή να παίξει η Ramos στο κέντρο, αυτή τη φορά δε βγήκε. Δεν ήταν μόνο οι πολλές άστοχες πάσες, που σίγουρα έβγαζαν μάτι. Το χειρότερο ήταν πως ο Ισπανός έπαιζε τον ρόλο του λάθος. Είχα την αίσθηση πως είχε αποφασίσει ότι θα κινείται μόνο σε έναν συγκεκριμένο διάδρομο. Και βλέποντας μετά το ματς το heatmap του, πράγματι κάτι τέτοιο έκανε. Ήταν ένας από τους λόγους (ένας ακόμα η κακή απόδοση του Kroos) που στο μεγαλύτερο διάστημα -και κυρίως στα πρώτα 25 λεπτά- η ομάδα του ήταν μπερδεμένη κι ασυντόνιστη. Έκανε ένα τσαπατσούλικο παιχνίδι.

Οι αποστάσεις και οι αποφάσεις ήταν μεγάλες πληγές για τη Real Madrid. Το ένα σημαντικό θέμα ήταν στο κέντρο, το άλλο στα στόπερ, όπου Pepe και Varane (κυρίως αυτός) είχαν προβλήματα που δεν είναι συνηθισμένα για αυτούς. Οι στόπερ της ομάδας του Ancelotti έχουν συνηθίσει, έχουν μάθει να καλύπτουν πολλά κενά και να ενεργούν σε υψηλό επίπεδο ακόμα κι αν η υπόλοιπη ομάδα είναι χαοτική. Αυτή τη φορά δεν τα κατάφεραν ιδιαίτερα καλά. Να σημειωθεί πως το Isco-Marcelo και η κακή τους βραδιά αμυντικά, σε συνδυασμό με τη στόχευση της Juventus σε εκείνη την πλευρά δημιούργησε ακόμα περισσότερα προβλήματα.

Αναφέρω όμως πιο πάνω τον Benzema, στον οποίο επιστρέφω. Ο Γάλλος πιθανότατα δε θα εκτιμηθεί στον βαθμό που του αξίζει, ακόμα και όταν αποχωρήσει από τη Μαδρίτη. Ανεξάρτητα από το γεγονός πως είναι συνεπής στο σκοράρισμα, είναι ένας παίκτης κλάσης που λειτουργεί ως διευκολυντής αστέρων. Στην Ιταλία, η ομάδα του χωρίς αυτόν είχε αισθητό πρόβλημα στον συνδυασμό των επιθετικών της ταλέντων. Ήταν λογικό να παίξει πολύ από τα άκρα, αλλά η απουσία συνδετικού κρίκου δεν την άφησε να βγάλει περισσότερες ολοκληρωμένες επιθετικές φάσεις.

Με Bale και Cristiano Ronaldo στην κορυφή της επίθεσης και τους Isco, James στα άκρα (παρότι δεν «αγκάλιαζαν» τη γραμμή), έλειπε και σε αυτό το κομμάτι του γηπέδου ο άνθρωπος που θα τους ενώνει. Ένας που θα κάνει δουλειά δεκαριού. Ο Πορτογάλος προσπάθησε σε κάποια σημεία να κατέβει πιο χαμηλά και να χτίσει συνδυασμούς, αλλά περισσότερο κοντά στη γραμμή. Ο Bale απλά δε βοήθησε να κοπάσει η γκρίνια που τον κυνηγάει. Κάθε άλλο. Εδώ θέλω να αναρωτηθώ αν υπάρχει ρήτρα στο συμβόλαιό του που αναφέρει ότι δε θα παίζει στα αριστερά. Ειδικά χθες, από τη στιγμή που –κακώς- βγήκε πρώτα ο Isco, δεν κατάλαβα γιατί δεν πήγε έστω για λίγο εκεί.

Είναι μια υπόθεση, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν θα βελτίωνε σίγουρα το παιχνίδι της Real Madrid, αλλά επειδή είναι και κάτι προφανές και λογικό το αναφέρω: υπήρχαν στον πάγκο Illarramendi και Chicharito, που μοιάζουν πιο κατάλληλοι για να υπηρετήσουν τους ρόλους που ανέλαβαν Bale και Ramos. Ο τελευταίος, είναι πιθανό να τα είχε πάει καλύτερα από ό,τι ο Varane, αν έπαιζε στην τελευταία γραμμή άμυνας. Κι αν ο Ancelotti με τις αλλαγές του προσπάθησε να διορθώσει την κατάσταση στην επίθεση, επέμεινε ως το τέλος στον Ramos. Μοναδική εξήγηση το ότι πίστευε πως έτσι δε θα κινδύνευε να δεχτεί κι άλλο γκολ.

Vidal (κι Allegri)

Η Real Madrid δεν είχε τον παίκτη-ομάδα Modric, αλλά η Juventus είχε τον παίκτη-ομάδα Vidal. Είναι εύκολο να μιλήσεις για τον Χιλιανό. Βασικά δεν (ξέρω να) υπάρχει κάποιος άλλος που να είναι παντού, να κάνει τα πάντα σε τόσο υψηλό επίπεδο. Όταν είναι καλά, απλά αλλάζει τα δεδομένα του box-to-box χαφ. Είναι υπέροχος ο Pirlo. Είναι ευλογημένος ο Pirlo που βρίσκεται στη Juventus την περίοδο που είναι εκεί και ο Vidal. Είναι τρομερές οι δυνατότητες του Pogba. Είναι τυχερός ο Pogba που μαθαίνει δίπλα στον Vidal. (Vidal)

Ο Vidal μπορεί να κάνει πολλά ποιοτικά χιλιόμετρα. Να παίζει σε μεγάλη ένταση και να παίρνει σωστές αποφάσεις. Φαίνεται εύκολα η δουλειά του και ταυτόχρονα δεν είναι τόσο φανερό μεγάλο κομμάτι αυτής. Θα συνδέσει την ομάδα του, θα χαλάσει την αντίπαλη ομάδα. Πανταχού παρών και το πιο σημαντικό: σπάνια άσκοπα. Στο ξεκίνημα της αναμέτρησης με τη Real Madrid, είχε ξεχαρβαλώσει τελείως τους Merengues μαζί με τον Tevez. Απίστευτο παιχνίδι ανάμεσα στις γραμμές, με τη βοήθεια που δίνει σε αυτό το κομμάτι η υπεροχή του 4-1-3-2 απέναντι στο flat 4-4-2. (Vidal)

Κι εδώ να επαναλάβω πως όσο περνάει ο καιρός, τόσο μεγαλώνει η εκτίμησή μου για το δίδυμο Tevez-Morata. Η κίνηση των δύο, το κράτημα της μπάλας και η δύναμη που μπορούν να προσφέρουν καλύπτει την έλλειψη δημιουργίας που έχει η Juventus ψηλά. Την έλλειψη περιφερειακών παικτών που διαθέτουν την ικανότητα να τρέξουν με την μπάλα και να δημιουργούν αποσταθεροποίηση της αντίπαλης άμυνας. Κι επειδή το γκολ του Ισπανού άνοιξε την κλασική συζήτηση: όχι δεν έχασε η Real Madrid που τον έδωσε. Εκτός αν είχε σκοπό να δώσει στον Morata τις αρμοδιότητες, το πλαίσιο και τα λεπτά που του δίνει η Juventus. Πράγμα που απλά δε θα συνέβαινε. (Vidal)

Είχε/έχει κι άλλα ωραία στοιχεία η Juventus. Εντάξει, δεν είναι σε top top επίπεδο, αλλά δεν είναι και Pirlo, Pogba, τέλος. Θέλω να πω, ακόμα και ο Marchisio δεν είναι φανταχτερός, σπάνια είναι έντονος, άλλα παίζει με άνεση, έχει ποιότητα. E, και ομάδα που βάζει σε ημιτελικό με τη Real Madrid παίκτη 22 ετών (Sturaro), που μέχρι τον Ιανουάριο έπαιζε στην Genoa, και η επιλογή βγαίνει, αξίζει συμπάθεια. (Vidal)

Κατά τα άλλα, οκ έχει τον Evra, αλλά υπάρχει και ο Lichtsteiner που τον εκτιμώ (παρεμπιπτόντως ο Ελβετός ήταν ο μόνος από τους τέσσερις πλάγιους μπακ που δεν έκανε κακό ματς, αν και είχε κι αυτός προβλήματα και ευθύνη στο γκολ που δέχτηκε η ομάδα του). Ο Chiellini και ο Bonucci δεν είναι Nesta και Maldini, αλλά δεν είναι και Barzagli. Τη ματώνει τη φανέλα ο πρώτος, αποδεδειγμένο αυτό, πολλές φορές. Υπάρχουν ματς, που το ορκίζομαι, ο Bonucci βγάζει την καλύτερη πάσα και όχι ο Pirlo. (Vidal)

Και τέλος πάντων, κάνουν γκέλες, αλλά δεν είναι David Luiz κι έχουν πίσω τους τον Buffon. Θυμάστε κάποτε που τον έβαζαν στην ίδια κατηγορία με τον Casillas; Ποτέ δεν το κατάλαβα, αλλά υποθέτω πλέον πως κανείς δεν κάνει ένα τέτοιο λάθος. Παρεμπιπτόντως υποθέτω πως είναι μια μορφή δικαιοσύνης ότι ο Ισπανός για χρόνια ήταν υπερεκτιμημένος και πλέον τα ακούει περισσότερα από όσο του αξίζει. Για τον Buffon θέλω να επαναλάβω πως με εντυπωσιάζει ότι είναι καλύτερος από ό,τι δύο χρόνια πριν, όταν προσωπικά είχα πιστέψει πως είχε αρχίσει μια πτωτική πορεία χωρίς επιστροφή. (Vidal)

Αρκετή κουβέντα για τους παίκτες της Juventus μεμονωμένα και λάθος μου. Γιατί η μεγάλη διαφορά της Vecchia Signora ήταν ο μεγαλύτερος βαθμός ετοιμότητας του συνόλου. Είναι η καλύτερη λειτουργία του συνόλου. Σε ατομική ποιότητα υστερεί, αλλά ο τρόπος που συμπεριφέρεται συλλογικά είναι ανώτερος από αυτόν της Real Madrid. Αν μπορούσαν να πρεσάρουν για περισσότερα λεπτά όπως στο ξεκίνημα κι αν -όπως είπε και ο Allegri- ήταν λίγο πιο γρήγοροι και εύστοχοι κοντά στην αντίπαλη περιοχή, θα πήγαιναν σε άλλο επίπεδο. Κρατάμε εκτός από τα υπόλοιπα την καλή απελευθέρωση της μπάλας από την άμυνα -βέβαια η Madrid το έκανε πολύ εύκολο. (Vidal)

Η Juventus γενικά θα μπορούσε να είναι λιγότερο εύθραυστη όταν ανοίγεται, αλλά έδειξε πως είναι στην 4άδα για να προσπαθήσει να σηκώσει την κούπα (σε περίπτωση που υπήρχε αμφιβολία, ότι ξέρω ‘γω κατέβηκε για να παίξει δυο ματσάκια να μη βαριέται με αυτά που δίνει στην Ιταλία). Παραμένει για μένα η ομάδα που έχει τις λιγότερες πιθανότητες να το καταφέρει, αλλά η ουσία είναι πως φέτος, άσχετα με τις όποιες συγκυρίες βοήθησαν την πορεία της, πράγματι είναι πιο ώριμη (κάτι που φαίνεται και σε μεμονωμένους παίκτες, αλλά και στο σύνολο), ευέλικτη και ποιοτική. Παίκτες όπως ο Morata και ο Pereyra της προσφέρουν πράγματα που χρειαζόταν και ο Allegri την έχει βοηθήσει να εξελιχθεί τακτικά. Εξάλλου, αυτό είναι κάτι που αναφέρουν και οι παίκτες της ομάδας. (Vidal)

Ο Ancelotti έχει μαζέψει αρκετά επιμέρους σημαντικά ματς στα οποία έχει κάνει κακή ανάγνωση ή/και διαχείριση. Νομίζω όμως ότι δύσκολα μπορεί η Madrid να βρει πιο κατάλληλο προπονητή. Το κλαμπ προτάσσει τη λάμψη των αστέρων κι αυτό παρότι δημιουργεί προβλήματα, δίνει και τη δυνατότητα να έχεις θετικά αποτελέσματα ακόμα και σε κακή βραδιά, ακόμα κι αν κάνεις λίγα. Όπως στο Τορίνο. Το σκορ αφήνει τα πάντα ανοιχτά κι ελπίζω το ίδιο να ισχύει και μετά το τέλος του πρώτου αγώνα των FCBs. Κανονίστε λοιπόν παιδιά μου. (Vidal)

Τα λέμε και στο @ampalofilosofos - μάλλον θα είναι κι εκεί ο Vidal