Ποιος είπε ότι οι όμιλοι του Champions League είναι βαρετοί; Η δεύτερη αγωνιστική τα είχε όλα. Γκολ, ανατροπές, ρεκόρ. Ματς για όλα τα γούστα, από Paris Saint Germain – Barcelona μέχρι Zenit – Monaco. Και 0-0 και 3-2 και 4-1. Φαβορί που ηττήθηκαν, αουτσάιντερ που πήραν πολύτιμους βαθμούς κι αποτελέσματα που ανακάτεψαν τους ομίλους.

Οι ομάδες που έχουν κάνει το δύο στα δύο είναι τρεις: Bayern Munich, Real Madrid, Borussia Dortmund. Ίδιος είναι και ο αριθμός των ομάδων που παραμένουν χωρίς βαθμό: Benfica, Ludogorets, CSKA Moscow. Η Maribor είναι αήττητη, η Bate Borisov και η Basel στη δεύτερη θέση. Εντάξει, κάποιες ομάδες σχεδόν έχουν τελειώσει με την πρόκριση, αλλά θυμάστε κάτι πρόσφατους αποκλεισμούς των Manchester United, Chelsea, Juventus, Manchester City; Ε, και φέτος είναι πιθανό να έχουμε αντίστοιχες ομορφιές (βέβαια δεν ξέρω αν ακόμα υπολογίζουμε ως έκπληξη αποκλεισμό της City). Έχουμε όμως ακόμα δρόμο μέχρι να μάθουμε τους 16. Προς το παρόν ας δούμε τι έγινε τη δεύτερη αγωνιστική.

Group A

O Simeone μίλησε για τελικό. Λίγο υπερβολικός, αλλά η αναμέτρηση της Atletico Madrid με τη Juventus ήταν σημαντική για τους Ισπανούς και σίγουρα πιο κρίσιμη για αυτούς παρά για τους Ιταλούς. Όποιος κι αν είσαι, σε όποιον όμιλο κι αν βρίσκεσαι αν ξεκινήσεις με δύο ήττες το πράγμα ζορίζει. Η Atletico τελικά κατάφερε να πάρει το τρίποντο σε ένα ματς με λίγες φάσεις και 49 φάουλ.

Ο αγώνας δεν ήταν καλός, δεν είχε ποιότητα, αλλά κράταγε τον θεατή (εμένα τουλάχιστον). Βοήθησε το μέγεθος των αντιπάλων, η ένταση, οι δυνατές μονομαχίες, το γεγονός πως δεν κυριάρχησε σε όλο το ματς μια ομάδα. Η Juventus ήταν καλύτερη στο πρώτο μέρος, πίεσε σωστά τους γηπεδούχους, είχε την πρωτοβουλία, αλλά η Atletico αμύνθηκε καλά χαμηλά και δεν έδωσε φάσεις. Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα του Simeone ανέβηκε και μετά την είσοδο του Griezmann στη θέση του Ñíguez (δεν ήταν καλός, αλλά χαίρομαι που παίρνει ευκαιρίες, ειδικά όταν αυτό σημαίνει πως δεν παίζει ο Suarez) το ματς άνοιξε λίγο, με την Atletico να γυρνάει σε 4-4-2.

Στο 74' Tiago και Juanfran έβγαλαν ωραία συνεργασία από τα δεξιά (έπαιξε πολύ από τα άκρα η Atletico) και ο Arda Turan πέτυχε το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης. Ο Allegri άφησε την 4άδα στην άμυνα, έβαλε τους Pereyra και Morata (στο τέλος και τον Giovinco), στο 79΄ ο Αργεντινός συνεργάστηκε με τον Lichtsteiner που έκανε το γύρισμα, με τον Garcia να κάνει την προβολή που παραλίγο να καταλήξει σε αυτογκόλ. Κι αυτή ήταν η μεγαλύτερη φάση της Juventus, που τελείωσε τον αγώνα χωρίς σουτ προς το τέρμα. Οι δυο τους πάντως παραμένουν φαβορί για την πρόκριση.

Πολύ περισσότερο μετά τη νίκη της Malmö επί του Ολυμπιακού. Το ματς στη Σουηδία επίσης δεν είχε ιδιαίτερη ποιότητα, αλλά ήταν αρκετά ανοιχτό, υπήρχαν χώροι και για τις δύο ομάδες. Οι γηπεδούχοι εκμεταλλεύτηκαν τα λάθη της αντίπαλης άμυνας, ο τερματοφύλακάς τους ήταν σε καλή βραδιά, μετά το 1-0 περιόρισαν λίγο τις τρύπες τους και πήραν τη νίκη. Αν κοιτάξουμε τη συνολική απόδοση των ομάδων, αυτό ήταν ένα ματς ανάμεσα σε δύο αντιπάλους που δε θα είναι στην επόμενη φάση. Οι Σουηδοί εμφάνισαν λίγη παραπάνω συνοχή (σίγουρα περισσότερη από τη σχεδόν μηδενική του Ολυμπιακού), δημιούργησαν πιο πολλές σημαντικές ευκαιρίες, αλλά για δεύτερο ματς τα κενά που είχαν ήταν αρκετά και η ποιότητα που διαθέτουν είναι περιορισμένη. Ο Ολυμπιακός έχει περισσότερη, αλλά δεν την αξιοποίησε.

Είχα σημειώσει και μετά τη νίκη απέναντι στην Atletico πως η ομάδα του Michel για να ονειρεύεται πρόκριση, θα πρέπει να βελτιωθεί. Στη Σουηδία φανερώθηκαν πολλά προβλήματα. Υπήρχε θέμα και την πρώτη αγωνιστική όταν η μπάλα έμπαινε στην περιοχή του Ολυμπιακού. Με τη Malmö σε πολλές περιπτώσεις ήταν σαν να πέρναγαν οι αμυντικοί των Ερυθρόλευκων την μπάλα για βόμβα. Και πέρα από ατομικά λάθη, υπήρχαν και προβλήματα επικοινωνίας, ταχύτητας, κάλυψης χώρων, αμυντικών συνεργασιών.

Πρόβλημα στις συνεργασίες εντοπίστηκε και στην επίθεση, όπου το παιχνίδι δε γινόταν όπως με την Atletico στην κόντρα, αλλά συνήθως απέναντι σε άμυνα που περίμενε. Κι επειδή το τελευταίο ήταν αναμενόμενο σε σημαντικό βαθμό, ψάχνω ακόμα τη λογική για τις επιλογές του Michel (π.χ. αφού η ομάδα του μπήκε για να παίξει με την μπάλα γιατί έλειπε από την 11άδα ο Dominguez;). Λανθασμένη προσέγγιση από τον Ισπανό. Προσωπικά άστοχη βρήκα και την αντικατάσταση του Ndinga. Στα παραπάνω προσθέτουμε και την κακή παρουσία του Μήτρογλου.

Group B

Τελικά η Ludogorets δεν είναι απλά τίμια , είναι κάτι παραπάνω από τίμια. Τον βαθμό δεν τον πήρε, αλλά δείχνει πως κάπου θα τον πάρει (και την 4άρα παίζει να τη φάει στην Ισπανία). Είναι ομάδα που δε φοβάται, παίζει δυνατά, προσπαθεί να δημιουργήσει, το παιχνίδι της έχει ένταση. Υπάρχουν ομάδες αντίστοιχου βεληνεκούς που μαζεύουν 4 και 5 από τους μεγάλους, αλλά οι Βούλγαροι θα μπορούσαν να έχουν πάρει βαθμό κι απέναντι στη Liverpool κι απέναντι στη Real Madrid. Πιθανότατα θα είναι τελευταίοι στον όμιλο, μπορεί να μαζέψουν ξέρω ‘γω ένα βαθμό, αλλά μακάρι όλες οι ομάδες της τελευταίας ταχύτητας να είχαν τη δική τους συμπεριφορά. Δε συμβιβάζονται, παλεύουν, προσπαθούν να καλύψουν την περιορισμένη ατομική ποιότητα. Παράδειγμα για πολλές ομάδες.

Όσο για την ομάδα του Ancelotti, το ότι ο Benzema είναι πολύτιμος το ξέρουμε, δε χρειάζεται να σκοράρει. Αν και το γεγονός πως μπήκε αλλαγή στη θέση του Hernández και μετά από 10 λεπτά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, βοηθάει να θυμούνται την προσφορά του και όσοι ξεχνάνε. Κατά τα άλλα, ο Isco όποτε παίζει συνεχίζει να κάνει ό,τι μπορεί για να κερδίσει μια θέση στην 11άδα. Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή να δικαιωθεί. Καλός ήταν και ο Illarramendi, οπότε επιμένω πως μέρος της ισορροπίας που ψάχνει η ομάδα του κρύβεται σε αυτόν.

Η λύση στα προβλήματα της Liverpool δεν ξέρω πού ακριβώς κρύβεται. Πιθανότατα στον χρόνο και στην επιστροφή όσων λείπουν. Τώρα για το ματς που έκανε στην Ελβετία, ας πούμε απλά πως ήταν το χειρότερο φετινό της. Κι αυτό λέει πολλά αν σκεφτείτε πως έχει κάνει κακή εμφάνιση και ήττα από τη West Ham. Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να βρω κάτι θετικό για αυτά που παρουσίασε απέναντι στην Basel. Ίσως την απόδοση του Enrique.

Οι γηπεδούχοι ήταν στημένοι καλύτερα σε σχέση με το ματς στο Bernabeu, δημιούργησαν ευκαιρίες, έκαναν κατοχή, έβγαλαν άμυνες χαμηλά, αλλά πάλι έφαγαν φάσεις (όχι πολλές) κι ας είχαν απέναντί τους μια ομάδα που δεν έπαιξε καλά. Εξαιρετικοί οι μουντιαλικοί Die και Schär (μας λείπει η ταχύτητα, αλλιώς την είχαμε πάρει τη μεταγραφή). Ομάδα με μικρό μέσο όρο ηλικίας (μετά το ντεμπούτο του απέναντι στη Real Madrid, ο 17χρονος Embolo πήρε θέση βασικού κόντρα στη Liverpool), που βάζει κάτω την μπάλα και παίζει ωραία, αλλά έχει κενά και πρόβλημα στο τελείωμα των φάσεων. Μετά από αυτή τη νίκη ελπίζει σε πρόκριση, αλλά αν η Liverpool ανέβει λίγο στα επόμενα, δύσκολα θα την πάρει.

Group C

Το Zenit – Monaco έγινε, το είδα, αλλά μακάρι να μην το είχα δει. Εντάξει, στο πρώτο ημίχρονο -όταν και οι Γάλλοι το κυνηγούσαν λίγο παραπάνω το γκολ- κάτι γινόταν. Στο δεύτερο ήταν δύσκολα τα πράγματα για τους θεατές. Ήταν από τα ματς που υπάρχουν ποιοτικοί παίκτες, αλλά απουσιάζουν ρυθμός, ένταση, συνεργασίες, διάθεση για κάτι παραπάνω από τα βασικά. Πάντως ήταν εξαιρετικός ο Toulalan (γιατί είπαμε ότι δεν πήγε ποτέ σε μεγάλη ομάδα;). Ο Γάλλος μαζί με τον Hulk έδωσαν δύο εντυπωσιακά στατιστικά: 10 τάκλιν για τον πρώτο, 10 ντρίμπλες για τον δεύτερο. Να σημειώσουμε και την καλή απόδοση του Kurzawa για ακόμα ένα ματς. Κατά τα άλλα, η Monaco έχει 4 βαθμούς, ενώ έχει παίξει χειρότερα από τη Ludogorets. Το λατρεύω το ποδόσφαιρο!

Η Monaco έχει παίξει χειρότερα κι από τη Leverkusen, που έχει λιγότερους βαθμούς. Στο ματς με την Benfica η γερμανική ομάδα ήταν επιβλητική. Βέβαια ήταν κακοί και οι Πορτογάλοι, που έδωσαν χώρους και φυσικά το πλήρωσαν (ο Son ειδικά το διασκέδασε πολύ). Δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα ποιο είναι το επίπεδο της φετινής ομάδας του Jorge Jesus –με μπερδεύει και το απόλυτο που έχει στο πρωτάθλημα. Όχι πάντως οι 16 του Champions League, όπου μάλλον δε θα βρίσκεται. Στη Γερμανία πάντως ήταν πολύ κακή η Benfica. Με πολλά κενά στην άμυνα και προβληματική ανάπτυξη. Το ότι σκόραρε είναι παράλογο.

Έχει να κάνει λίγο και με την ομάδα Schmidt, που πίεσε, έπαιξε γρήγορα, έβγαλε φάσεις, έχασε ευκαιρίες και βρήκε τρόπο να μην κρατήσει το μηδέν. Ξεκάθαρα η πιο ενδιαφέρουσα ομάδα του ομίλου (το ξέραμε από όταν έγινε η κλήρωση) κι αυτή που στις δύο πρώτες αγωνιστικές έχει παίξει καλύτερα. Παίρνει όμως τα περισσότερα ρίσκα. Θέλω να περάσει, πιστεύω πως θα περάσει.

Group D

Εύκολες νίκες για Arsenal και Dortmund, που σε περίπτωση που κάποιος είχε αμφιβολίες θα πάρουν την πρόκριση. Και οι δύο έχουν προβλήματα στο πρωτάθλημα, αλλά στο Champions League έχουν βρει έναν όμιλο για να τονώνουν την ψυχολογία τους. Είναι τέτοια η αλλαγή σε αυτό το κομμάτι, που έκανε χατ-τρικ ο Welbeck. Τον οποίο προσωπικά τον έχω σε εκτίμηση (εντάξει δεν είμαι και θαυμαστής, αλλά αν ξεχάσουμε πως δυσκολεύεται να σκοράρει και συμφωνήσουμε πως είναι εργατικός, καλός συμπαίκτης, γρήγορος, έχει καλή κίνηση στον χώρο και τίμια τεχνική, ε, δεν είναι για πέταμα), αλλά όπως και να το κάνουμε ένα θέμα στο τελείωμα των φάσεων το έχει.

Δεν ξέρω τι μπορούμε να πούμε για το ματς της Arsenal με την Galatasaray. Το παρακάτω είναι ένα καλό σχόλιο, έστω κι αν είναι υπερβολικό.

O Prandelli έπαιξε με 3 πίσω. Γιατί; Και γιατί η άμυνά του ήταν ψηλά συχνά; Ήταν πολύ ωραία τα γκολ της Arsenal, αλλά ήταν τόσο εύκολο να βγάλει τέτοιες φάσεις. Είχε τον Özil κεντρικά, είχε τον Cazorla λίγο πιο πίσω, είχε τους Oxlade-Chamberlain και Sanchez στο πλάι, είχε τον Welbeck κορυφή. Είχε κάθετες πάσες, κίνηση ταχύτητα. Οι φιλοξενούμενοι τους έδωσαν τους χώρους, δεν έβαλαν προβλήματα στον χώρο του Flamini, τέλος.

Ανοιχτή ήταν και η Anderlecht, που βοήθησε να γίνει διασκεδαστικό παιχνίδι με την Dortmund, αλλά έτσι δεν είχε καμία τύχη να πάρει αποτέλεσμα. Έβγαλε πάντως μερικές ωραίες φάσεις κι έδωσε κι άλλες εμπειρίες στα πιτσιρίκια της, από τα οποία συνεχίζει να ξεχωρίζει ο Tielemans. Και μόνο ότι είναι 17 κι έχει 6 συμμετοχές στο Champions League θα αρκούσε, αλλά ο Βέλγος είναι και πολύ καλός παίκτης. Εκτός των άλλων και ώριμος για την ηλικία του. Σαν τα «παιδιά» του Xavi. Η Dortmund έκανε ένα καλό ματς Dortmund. Το πιο σημαντικό είναι πως σκόραραν οι Immobile και Ramos.

Group E

Έχω καταλήξει πως βαριέμαι τους Ρώσους. Δεν ήταν μόνο το ματς της Zenit αυτή τη βδομάδα, αλλά και αυτό της CSKA, ενώ ακόμα θυμάμαι πόσο βασανιστικοί ήταν οι αγώνες της εθνικής τους στο Μουντιάλ. Εντάξει, ο αγώνας στη Μόσχα δεν ήταν τόσο βαρετός και κακός, αλλά γινόταν και σε άδειο γήπεδο, οπότε ήταν. Επίσης δε βοήθησε και η Bayern. Οι γηπεδούχοι αμύνθηκαν σε όλο το ματς με 9 παίκτες χαμηλά, αλλά και η ομάδα του Guardiola μετά το γκολ δεν είχε ιδιαίτερη διάθεση να ανεβάσει ταχύτητα. Και παραλίγο να το πληρώσει με την ταχύτητα του Musa. Σε σχέση με πέρυσι μου αρέσουν περισσότερο αυτά που θέλει να κάνει η Bayern, αλλά προς το παρόν δεν έχει διάρκεια και σε αρκετά διαστήματα της λείπει ταχύτητα. Στηρίζω πάντως την προσπάθεια να καταργήσει τις διατάξεις και τους σχηματισμούς.

Totti, Pjanic, Silva, (Nainggolan). Για μένα αυτό ήταν το ματς της Manchester City με τη Roma. Totti γιατί είναι ο Totti κι έβαλε και γκολάρα. Pjanic γιατί είναι ο Pjanic και σε μεγάλο βαθμό χάρη σε αυτόν είχε τον έλεγχο του αγώνα η Roma. Silva γιατί είναι ο Silva και ήταν ο μοναδικός από τη City που έπαιξε πραγματικά σε υψηλό επίπεδο. Και Nainggolan γιατί τελικά αυτός είναι ο καλύτερος Βέλγος χαφ κι έβγαλε και την ασίστ στον Totti.

Κατά τα άλλα, η City συνεχίζει να έχει τα γνωστά θέματα στο κέντρο όταν αντιμετωπίζει ομάδες ανάλογου επιπέδου. Η μεταγραφή του Fernando έγινε κυρίως για να λύσει προβλήματα σε αυτό το κομμάτι. Όσο όμως είναι εκτός, δεν καταλαβαίνω γιατί να μην παίζει ο Milner, που είναι και σε καλή κατάσταση. Επίσης ο Touré θα μπορούσε να κάτσει στον πάγκο κάποια στιγμή, φίλε Pellegrini. Μπορεί αυτό να μην ήταν το χειρότερό του ματς, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ήταν καλός. Αυτό το 4 τάκλιν ο Silva, 2 o Touré, που κατέγραψε η στατιστική είναι φανταστικό. Επίσης ο Kompany φταίει στο γκολ. Το σημειώνω γιατί τα λάθη του Βέλγου –που έκανε κακό ματς- πάντα ξεχνιούνται για κάποιον λόγο.

Η Roma είναι ωραία ομάδα. Αμύνεται καλά, έχει ωραία κίνηση και κάλυψη στο κέντρο, βγάζει όμορφες φάσεις. Πλέον έχει και βάθος (το Χ το πήρε με αρκετές απουσίες) και μετά από αυτό το αποτέλεσμα, όχι απλά ελπίζει σε πρόκριση, αλλά πιστεύω πως έχει και τις περισσότερες πιθανότητες.

Group F

Παίζει και να είμαι ο μόνος που δεν είδα *τόσο* κακή την Barcelona στο Παρίσι. Επιπλέον νομίζω πως ήταν σημαντικό ματς για τον Luis Enrique και σε καλό χρονικό σημείο. Η PSG ανέδειξε περισσότερο προβλήματα που είχε εμφανίσει η Barcelona και σε προηγούμενες αναμετρήσεις.

Το θέμα στα μπακ παραμένει: ο Alba όταν δεν έχει το πλεονέκτημα της ταχύτητας δυσκολεύεται να αμυνθεί, ο Alves παραμένει ο καλύτερος παίκτης που έχει για τη θέση η ομάδα, αλλά τα καλύτερά του χρόνια έχουν περάσει. Ένας από τους λόγους που έχει στέλνει ο Enrique τους Iniesta, Rakitic πιο κοντά στη γραμμή είναι για να προστατεύει τα άκρα. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα να αποδυναμώνει το κέντρο του αμυντικά (ο Busquets –που έκανε κακό ματς- μένει απροστάτευτος, ειδικά όταν η πίεση ψηλά δεν είναι καλή) κι επιθετικά (έχει αλλάξει το παιχνίδι τοποθετήσεων της ομάδας, με αποτέλεσμα να έχουν «σπάσει»/αλλάξει οι κλασικές συνεργασίες).

Ουσιαστικά αυτό το ντόμινο έχει δημιουργήσει θετικές κι αρνητικές επιπτώσεις στην ομάδα. Υπάρχουν προβλήματα, αλλά είναι λογικό. Σε ανάλογες περιπτώσεις πιθανότατα είναι πιο ενδεδειγμένη η χρησιμοποίηση του Xavi αντί του Pedro, που εδώ που τα λέμε είναι πιο πίσω κι από τους Sandro και Munir. Παρεμπιπτόντως, αυτό που οι αλλαγές της Barcelona ήταν ένας 34χρονος και οι δύο 19χρονοι, όλοι απόφοιτοι της ακαδημίας της, είναι υπέροχο.

Η PSG δεν έκανε κάτι τρελό. Έβαλε πίεση στην Barcelona, δεν ανέβασε πολύ την άμυνά της, γέμισε τον άξονα. Motta (από τους παίκτες που δεν εκτιμώ είναι αυτός που έχει κάνει τις περισσότερες εμφανίσεις που έχω θαυμάσει και πραγματικά θα έπρεπε να τον έχω σε μεγαλύτερη υπόληψη), Matuidi και Verratti έκαναν πολύ καλό ματς. Τη διαφορά βέβαια την έκαναν οι Pastore και Moura. Έδωσαν και τρεξίματα και δημιουργία. Ο Αργεντινός έχει ξεκινήσει καλά τη σεζόν και η ομάδα του Blanc έχει ανάγκη μεγάλα ματς από αυτόν –χρειάζεται δημιουργικό παίκτη που θα παίζει λίγο πιο χαμηλά, ώστε να γλυκάνει το παιχνίδι της και να αποκτήσει φαντασία και περισσότερες συνεργασίες. Πάντως οι Γάλλοι είχαν κενά στην άμυνα και παρότι η Barcelona έδινε δικαιώματα, δεν έβγαλαν πολλές φάσεις. Πήραν τη νίκη όμως και ήταν καλύτεροι. Ωραίο ματς, το καλύτερο της δεύτερης αγωνιστικής. Από το ΑΠΟΕΛ – Ajax δεν έχω εικόνα, δεν έχω και σχόλιο.

Group G

Ούτε το Schalke – Maribor είδα, αλλά μου φαίνεται λογικό ότι δε νίκησαν οι Γερμανοί, αφού λίγες μέρες πριν είχαν πάρει το ντέρμπι με την Dortmund. Αυτή είναι η Schalke: αποκλεισμός στο Κύπελλο από την Dynamo Dresden, ισοπαλία με την Bayern, ισοπαλία στο Stamford Bridge, ισοπαλία εντός με την Eintracht, νίκη με την Dortmund, ισοπαλία με τη Maribor. Προπονητής που δεν πείθει, άπειροι ταλαντούχοι παίκτες. Με βάση την εικόνα που έχω για τη Maribor, το επίπεδό της είναι χαμηλό, αλλά παραμένει αήττητη και στον όμιλο που έχει βρεθεί μπορεί να ονειρεύεται. Αν και θεωρώ πως θα τερματίσει τελευταία και η Schalke θα πάρει τη δεύτερη θέση, έστω κι αν το κουράσει.

Την πρώτη θα την πάρει η Chelsea προφανώς. Η ομάδα του Mourinho έκανε μια καλή εκτός έδρας εμφάνιση κι ένα πολύ καλό πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο η Sporting ισορρόπησε, είχε ευκαιρίες να σκοράρει, αλλά άφησε και περισσότερα κενά πίσω, άσχετα αν οι Μπλε δεν τα εκμεταλλεύτηκαν. Τα κενά στο δεξί άκρο της άμυνας της Chelsea παραμένουν. Δεν αναφέρομαι μόνο στην περιοχή κοντά στη γραμμή, αλλά και στον χώρο ανάμεσα στους Ivanovic-Cahill. Από εκεί έχουν προέλθει πολλά από τα γκολ που έχει δεχτεί η Chelsea φέτος. Σε ένα βαθμό επειδή ο Ivanovic επιδεικνύει μεγαλύτερη επιθετικότητα. Σε ένα βαθμό επειδή δεν έχει ξεκινήσει δυνατά τη σεζόν ο Cahill κι σε ένα βαθμό επειδή η κάλυψη από το κέντρο δεν είναι πάντα η κατάλληλη.

Στο τελευταίο κομμάτι πάντως υπήρχε βελτίωση στην Πορτογαλία, όπως και στα δύο προηγούμενα ματς –ο Fabregas ήταν πιο πειθαρχημένος. Πολύ καλός ο Oscar για άλλη μια φορά φέτος. Τον χρειάζεται η Chelsea. Από τη Sporting δεν ξεχώρισε ο Carvalho -ακούγεται πολύ από πέρυσι και όντως είναι καλός παίκτης με συγκεκριμένες και φανερές αδυναμίες όμως- αλλά ο άλλος νεαρός χαφ, ο João Mário. Έπαιξε με πολλή αυτοπεποίθηση κι άνεση, κάλυψε χώρους, έβγαλε την ομάδα του μπροστά. Πρώτη φορά τον είδα, το κρατάω το όνομα.

Group H

Κρατάω και την εμφάνιση της Porto στην Ουκρανία. Ήταν καλύτερη σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα με τη Shakhtar Donetsk, είχε τον έλεγχο, έβγαλε φάσεις, δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα, αλλά τα δύο μεγάλα λάθη που έκανε τα πλήρωσε με δύο γκολ. Κατάφερε όμως να μη φύγει ηττημένη και πλέον, παρότι και οι 4 ομάδες παραμένουν κοντά, πιστεύω ότι θα πάρει την πρόκριση. Εξάλλου, είναι η μοναδική από τις 4 που έχει πείσει και στα δύο ματς που έχει δώσει. Κι έχει και τον Brahimi #μπραχειμαρος

Έχει και λύσεις. Για παράδειγμα στην Ουκρανία μπήκαν αλλαγή οι Martinez, Quintero, Adrian, με τους δύο πρώτους να βοηθάνε πολύ στην ισοφάριση, αλλά και στην πίεση που άσκησε η Porto μετά το 1-0. Πολύ καλός ο Marcano ως χαφ μπροστά από την άμυνα, όπως και οι Herrera, Torres που έπαιξαν πιο μπροστά. Ο Ισπανός έκανε βέβαια το μεγάλο λάθος στο 1-0, αλλά δεν πειράζει, του έχω αδυναμία.

Λόγος για να συμπαθείς την Porto νούμερο 57: καλοί ακραίοι μπακ. Η στήλη στηρίζει τους Danilo και Sandro (κυρίως αυτόν) από τις μικρές εθνικές των Βραζιλιάνων. Η Shakhtar και να περάσει θα ξεχαστεί εύκολα. Μέτριο σύνολο και σίγουρα όχι το καλύτερο ρόστερ που είχε ποτέ. Είχε φανεί κι από το ματς με την Athletic Bilbao.

Γιατί μιλάμε για μια Athletic που συνεχίζει να μην είναι καλά.

Το περίεργο βέβαια είναι πως ενώ έχει πολλά προβλήματα, παραμένει καλή *ομάδα*. Οι βασικές αρχές είναι εκεί, βλέπεις ποιος είναι ο τρόπος της, η κατεύθυνσή της, δε βλέπεις ένα σκορποχώρι, το πλάνο υπάρχει, αλλά η εκτέλεση είναι κακή. Δε βρίσκει ρυθμό, έχει πολύ λίγα καλά διαστήματα στη διάρκεια κάθε αγώνα. Και η κατάσταση πάει προς το χειρότερο σταθερά. Εδώ δεν ήταν καλός ο Iturraspe με τη Bate Borisov, δεν υπάρχει μεγαλύτερο σημάδι από αυτό για το ότι έχει μπλέξει η Athletic. Και δεν εννοώ για την πρόκριση, αυτό είναι το λιγότερο. Μιλάω για την εξέλιξη που θα έχει η σεζόν της.

Μοιάζει να έχει χτυπηθεί από δύο «ιούς» η ομάδα του Valverde: το σύνδρομο Dortmund, που σημαίνει πως αν δεν παίξει καλά δύσκολα «κλέβει» βαθμούς και την κλασική αρρώστια της 4ης θέσης και της συμμετοχής στο Champions League. Σε ένα βαθμό το τελευταίο ήταν η αιτία για την κακή απόδοση της Sociedad πέρυσι, όπως και για άλλες ισπανικές -και όχι μόνο- ομάδες στο παρελθόν. Νομίζω πως ο Valverde, που παραδέχτηκε πως πλέον δεν προβληματίζεται μόνο για τις εμφανίσεις της ομάδας του, αλλά και για τη συμπεριφορά της, πρέπει να ανακατέψει περισσότερα τα χαρτιά. Για παράδειγμα να επαναφέρει τον De Marcos στο κέντρο, να δώσει χρόνο στον Muniain και κεντρικά, να αφήσει για τα καλά στον πάγκο τον Gurpegi.

H Bate αυτή τη φορά, αφού έκανε 4 αλλαγές στην 11άδα της, ήταν πιο οργανωμένη, πιο γρήγορη, πιο προσεκτική. Η ποιότητα είναι περιορισμένη, αλλά η όρεξη μεγάλη (βοηθάνε και οι πολλοί νεαροί παίκτες). Οι αδυναμίες όμως φάνηκαν ακόμα κι απέναντι σε έναν αντίπαλο που ήταν πολύ κακός. Είναι ομάδα Europa League, που δε θα πήγαινε πολύ μακριά. Δεν είναι ομάδα για να τρώει 6άρες, αλλά δεν είναι και ομάδα που θα προκριθεί. Το πιο πιθανό σενάριο για αυτούς παραμένει η 4η θέση.

Για σχόλια και παρατηρήσεις μπορείτε να με βρείτε και στο twitter ως @sokinside