Ή μάλλον "ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ". Διότι αυτό είπε ο Πεπ ο Γουαρδιόλας, ο προπονητής της Μάτζεστε Σίτι στον διαιτητή και τους βοηθούς του στο τέλος της Κυριακάτικης αναμέτρησης της ομάδας του με την Λίβερπουλ.

Οι μπλε του Ματζέστε ηττήθηκαν από τους γηπεδούχους, αλλά ο Πεπ εθεώρησε πως η ομάδα του αδικήθηκε σφόδρα από τους διαιτηταί, σε σημείο μάλιστα να θεωρεί (χωρίς να το λέει ανοιχτά, διατί δεν είναι κανένα κορόιδο) ότι δεν δόθηκαν στην ομάδα του δύο μπενάλτια.

Εμείς όμως δεν είμαστε εδώ δια να σχολιάσουμε το αν αδικήθηκε ή δεν αδικήθηκε η Μάτζεστε Σίτι του Πεπ του Γουαρδιόλα. Ως στήλη έχομε πολύ πιο σοβαρά πράματα να κάνουμε, δεν είμαστε τίποτα φλώροι να ασχολιόμαστε με σφυρίχτραι, κάρται, οφσάην και φάουλτ πάσης φύσεως.

Εμείς είμαστε εδώ για τα ΣΟΒΑΡΑ, τα ΒΑΡΙΑ, ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΝΕ ΑΞΙΑ. Και αξία από την χθεσινή ιστορία ανάμεσα σε Λίβερπουλ και Σίτι έχει ΜΟΝΟ η στιγμή που ο Πεπ κατευθύνθηκε προς τους διαιτηταί δια να τους "συγχαρεί" δια τα σφυρίγματά τους. Τούσε πλησιάζει λοιπόν με μάτι τόσο γουρλωμένο και "θέλω να σου φάω την σπλήνα" που αν το έβλεπε ο Τζακ ο Νίκολσον στην Λάμψη θα έλεγε "εγώ τελικά πρέπει να είμαι ερασιτέχνης". Τόνε, βλέπουν οι διαιτηταί να πλησιάζει, βγάνει μάτι η αμηχανία και ο φόβος τους, διατί σου λένε αυτός έρχεται με φόρα, φοράει και αυτά τα κασκόλ πως τα λένε, δεν το έχει και σε τίποτα να μας το τυλίξει στο λαρύγγι και να μας κρεμάσει στην πλατούλα του όπως έκανε ο βαθύτατα ανθρωπιστής Ρίτσαρντ Κουκλίνσκι .

Ο Πεπ όμως δεν τήνε πατάει. Διατί είναι ακόμα μέσα στο γήπεδο, έχει μάρτυρες, οι κάμερες είναι απάνου του, που timing για να κάνει αυτά που θέλει. Διατί ναι, το μάτι και τα νεύρα δεν κρύβονται σα να λέμε και ο Πεπ ΦΩΝΑΕΙ σωματικά ότι θέλει να τους βάλει στην σειρά και να τους περιλάβει με αλυσοπρίονο, να τους φτυαρίσει τα καλάμια, να τους φέρει τούβλα στο κεφάλι, να τους καταδικάσει να χτυπάνε αιωνίως τα μικρά δαχτυλάκια των ποδιών στην κάσα της πόρτας. Τέτοια να πούμε, κακά πράματα, σατανικά.

Αλλά τι λέγαμε; Α ναι, ΔΕΝ ΤΗΝΕ ΠΑΤΑΕΙ ο Πεπ, καλύπτει την απόσταση που τον χωρίζει από τους διατηταί αστραπιαία και πριν προλάβουνε να πούνε "Άγιε μου Φανούρη και Αη Λεφτέρη βοήθα μας να τήνε βγάλουμε καθαρή και απόψε", ο κόουτς της Σίτι σουτάρει χέρι για χειραψία και ξεκινάει να τους χειροβολάει με στυλ θα-στο-ξεριζώσω-από-τον-ώμο, με υποψία χαμόγελου από τα τελευταία λέβελ της κολάσεως.

Ταυτόχρονα τους λέει και τους ξαναλέει "ΤΗΑΝΚ ΥΟU SO MUCH" χωρίς ασφαλώς να προσθέτει το "ΦΧΑΡΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΜΕ ΣΦΑΞΑΤΕ ΕΤΣΙ ΑΚΟΠΑ, ΘΑ ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ, ΘΑ ΒΡΩ ΠΟΥ ΜΕΝΕΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΑΡΑΖΩ ΑΠΟΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΤΡΟΜΑΖΩ ΟΤΑΝ ΘΑ ΒΓΑΙΝΕΤΕ ΔΙΑ ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ".

Και μετά αποχωρεί χωρίς να σταματήσει την μουρμούρα, μην τυχόν και πιστέψουν οι διαιτηταί ότι τήνε βγάλανε καθαρή. Διότι που θα πάει, ΔΕΝ θα φύγονε από το γήπεδο; ΔΕΝ θα πάνε σπίτια των; ΔΕΝ θα βρεθούν κάπου που δεν θα είναι σε απόσταση μύτης οι κάμεραι;

Πολλά μποράνε να συμβούν ξέρετε. Μπορεί να σε πατήσει ένα αμάξι, να πέσει ένα πιάνο στο κεφάλι σου, να δεχτείς επίθεση από αφηνιασμένα γουίλντερμπηστ, να γλιστρήσεις πάνω σε κάποια γλίτσα και να σκάσεις στο πεζοδρόμιο με το κεφάλι, να σου κάμει πέσιμο ορδή από ζόμπι, να σε ανάψει κεραυνός ή ένας μαγικός συνδυασμός ΟΛΩΝ των παραπάνω.

Θέλω να πω, πολλά ΑΤΥΧΑ μπορούν να σου συμβούν εκεί όξω, μπορεί για παράδειγμα να πέσεις στην ανάγκη του Γιώργη του Λιάγκα και να πρέπει να είσαι στο πάνελ του και μετά να κάμεις ότι ναι μεν είσαι στο πάνελ του, αλλά να, ενίοτε ξεχνιέσαι κιόλα και σε παρασέρνει ο λόγος της παρέας ξέρω γω, οπότε αν πεις και καμιά σκατιά, ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΕΙΜΑΣΘΕ ΟΛΟΙ ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;

Όχι πως σε αυτά θα ανακατεύεται ο Πεπ, αλλά να, ΑΝ.

ΛΕΩ.

ΑΝ.

ΑΝ λοιπόν σκοντάψει κάπου ένας διαιτητής και κάποιος μάρτυρας δει κάποιον εκεί κονδά που ΘΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΠΟΛΥ ΣΤΟΝ ΠΕΠ, τότε το σίγουρο είναι πως ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΕΠ.

Γιατί ο Πεπ τους είπε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ τους είπε. Άρα ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΟΥΣ. Ξεκάθαρα.

ΝΑ, δείτε:

Αυτό ακριβώς ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.