Αν δεν γνωρίζεις το όνομα Τσέρνο Σάμπα, τότενες σε παρακαλώ να φύγεις αμέσως, δεν με αρέσεις και δεν θέλω να σε ξέρω. Δεν μου κάνεις ρε παιδί μου, σε βλέπω και ανακατεύονται τα στομάχια μου, πήγαινε έστω λίγο πιο 'κει να πάρω μια ανάσα.

Αν όμως αγνωρίζεις τι κρύβεται πίσω απο το όνομα Τσέρνο Σάμπα τότε ευλογημένος να είσαι, έλα εδώ να σε πάρω μια αγκαλιά να θυμηθούμε τα παλιά, τότενες που έβανες Τσέρνο Σάμπα στην μηχανή της ομάδας σου και τα γκολ πέφτανε βροχή.

Διότι φίλες και φίλοι ο Τσέρνο Σάμπα δεν ήταν απλά ένας νεαρός, ταλαντούχος και δυναμικός φορ, όχι. Ήταν ένας παίκτης ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, μια φιγούρα που την αποκτούσες και ο κόσμος του Τσάμπιονσιπ Μάνατζερ γινόταν ΑΜΕΣΑ πιο εύκολος, πιο ΒΑΤΟΣ.

Λίγα πράγματα άλλωστε είναι σίγουρα και κλειδωμένα ως τέτοια στον κόσμο: η καράφλα του Ατίλιο Λομπάρντο, το μουστάκι του Yanni, το ότι μια σταγόνα τσίσο θα στάξει μέσα στο πανθαλόνι και ΒΕΒΑΙΑ, ΤΟ ΟΤΙ Ο ΤΣΕΡΝΟ ΣΑΜΠΑ ΣΚΟΡΑΡΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ, ΜΕ ΚΑΘΕ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ (στο μάνατζερ).

Ως εκ τούτου, κάθε δημόσια παρούσια ή/και τοποθέτηση του ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ μας επιθετικού εξετάζεται και παρατηρείται με θρησκευτική ευλάβεια, διότι άνευ Σάμπα, η ζωή μας στο Τσαμπισομάνατζερ θα ήταν λιγότερο λαμπερή και ΞΕΚΑΘΑΡΑ λιγότερο επιτυχημένη.

Έδωκε μια συνέντευξη λοιπόν ο ΦΟΝΙΑΣ του μάνατζερ και εξέφρασε την πεποίθηση ότι το Τσαμπιοσιμάνατζερ δεν είχε φουσκώσει ούτε τόσο δα τα στατιστικά του και τα ratings του, ότι ΟΝΤΩΣ ήταν τόσο διαολεμένα παιχταράς, αλλά πως να, τόνε φάγανε οι παρατρεχάμενοι και οι ΓΙΕΣ ΜΕΝ σα να λέμε.

Ομιλώντας στο εξαιρετικό πόδκαστ The Broken Metatarsal, ο Σάμπα επιβεβαίωσε ότι οι κομπιουτεραίοι του Τσαμπιοσιμάνατζερ τα πέτυχαν τα καλά του ("νομίζω ότι τα περισσότερα στατιστικά τα πέτυχαν. Ήμουν πολύ εκρηκτικός, η δύναμή μου ήταν η ταχύτητά μου και πάντα ερχόμουν στο κέντρο για να πάρω την μπάλα, γυρνούσα και ξεκινούσα να επιτίθεμαι στους αμυντικούς"), αλλά δεν έφτανε αυτό.

"Οι άνθρωποι γύρω μου δεν μου έλεγαν απαραίτητα αυτά που έπρεπε. Μου έλεγαν αυτά που ήθελα να ακούσω, κάτι που δεν με βοήθησε μιας και ήμουν μικρός".

"Ήμουν λοιπόν λίγο "καβαλημένος". Ήμουν καλύτερος απο τους άλλους και δεν δούλεψα τόσο σκληρά όσο έπρεπε. Αν έφτανε η στιγμή που έπρεπε να κάνω μια ώρα βάρη, εγώ έκανα δέκα λεπτά, γιατί πάντα σκόραρα και είχα κόσμο να μου λέει αυτά που ήθελα να ακούσω".

"Τώρα που τα σκέφτομαι, θα ήθελα να μου είχαν πει πως ναι, είσαι ο καλύτερος αλλά πως πρέπει να δουλέψεις πάνω σε αυτό, να προσπαθήσεις περισσότερο".

Τα διαβάνεις τα παραπάνω και σε πιάνει μια στενοχώρια η αλήθεια είναι, γιατί ούσιαστικά τον ακούς να λέει πως μια καριέρα που θα μπορούσε να μην βρει εύκολα ταβάνι, πήγε στράφι, αλλά απο την άλλη ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣΙΜΑΝΑΤΖΕΡ οπότε κι αυτό απο μόνο του δεν είναι ένα παράσημο ΤΟΣΟ με το ζμπάθειο;

Σε περίπτωση δε που είσθε μικροί και δεν θυμάστε, ή είστε (ακόμα χειρότερο και ασυγχώρητο) απο αυτούς τους ποταπούς που με κάποιο τρόπο δεν τον αποκτήσατε ποτέ όταν μεσουρανούσε στο παιχνίδι, να σας πω ότι ο Τσέρνο ο Σάμπα ξεκινούσε απο τα χαμηλά, αλλά μέσα σε ελάχιστες σεζόν πήγαινε όλες τις στατιστικές κατηγορίες ΤΑΠΑ. Τι φίνισινγκ 20, τι χέντινγκ 20, τι στρένγκθ 20, τι ντρίμπλινγκ 19, τι ακσελερέσιο 18, τι λονγκ σοτς 18, τι φλερ τα ίδια, τι τίμγουορκ 19, μιλάμε για κράμα Πελέ, Ρονάλντο και Ιησού Χριστού όχι παίξε-γέλασε.

Αλλά ακόμα και στην πραγματικότητα να θες να εστιάσεις, που είναι λάθος απο κάθε άποψη γενικότερα, σαν στάση ζωής εννοάω, η καριέρα του δεν ακολούθησε εύκολο δρόμο σαν κάτι άλλους τελεμέδες που πάνε εκεί με κάτι στόχους τσάμπιονζ λιγκ και κάτι τέτοια. Ο Τσέρνο είδε την μπάλα, όπως ο Ιντιάνα Τζόουνς έβλεπε κάθε του ταξίδι: ως μια ευκαιρία περιπέτειας. Θέλετε Αγγλία; Είχε με την Μίλγουολ. Θέτε Ισπανία; Είχε με την Κάντιθ και με την Μάλαγα ΒΟΥ. Θέτε πάλι Αγγλία και περιοδεία; Πλύμουθ Αργκάηλ έχω, Ρέξαμ έχω, δοκιμές σε διάφοραι άλλες έχω, όλα τα έχω. Αλλά και παραπέρα. Και Φινλανδία είχε το μενού και Νορβηγία, ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΑΡΑ ΕΙΧΕ ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΟΥ.

Ως ταξιδιώτης του ποδοσφαίρου το λοιπόν και ως υπερόπλο του παιχνιδιού που τόσο μα τόσο μας έκαψε την ζωή, ο Τσέρνο Σάμπα δεν μας στεναχωρεί και δεν πρέπει να στεναχωριέται θαρρώ.

Μόνο περφάνια για το WONDERKID που τους έστελνε όλους για τσάι.

Αυτό ακριβώς ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.