ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ, ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ

Γκούντ Ήμπενιν Κύριο Έμερι

Arsenal's headcoach Unai Emery smiles as he listen to journalists questions during a press conference prior to Thursday's Europa League round of sixteen, 1st leg soccer match, between Rennes and Arsenal, Wednesday, March 6, 2019, in Rennes, western France. (AP Photo/David Vincent)
Arsenal's headcoach Unai Emery smiles as he listen to journalists questions during a press conference prior to Thursday's Europa League round of sixteen, 1st leg soccer match, between Rennes and Arsenal, Wednesday, March 6, 2019, in Rennes, western France. (AP Photo/David Vincent) AP PHOTO/DAVID VINCENT

Ήρθε, είδε και θα φύγει και θα αφήσει πίσω του ένα ΓΚΟΥΝΤ ΗΜΠΕΝΙΝ. Ένα Γκούντ Ήμπενιν σήμα κατατεθέν, ένα Γκούντ Ήμπενιν τρέηντμαρκ και ολ ράητς ρηζέρβντ που λένε και στις μεγάλες μπίζνες. O Mάκης Παπασημακόπουλος γράφει για την... κληρονομιά του Ουνάι Έμερι στην Άρσεναλ.

Τα πράματα δεν τα λες και ρόδινα αυτήνα την περίοδο για τον Ουνάι Έμερι. Ο διάδοχος του πολύπειρου σοφογέρονδα της προπονητικής Αρσέν Βενγκέρ στον πάγκο της Άρσεναλ, φάνταζε όταν επαρουσιάσθηκε δια πρώτη φορά ως νέος προπονιάρης των Λονδρεάζων ότι το "είχε" σα να λέμε.

Το είχε ρε παιδί μου, το είχε ζυγίσει το σκηνικούλι, το είχε σακουλιαστεί το πράμα, είχε ιδέες, είχε λύσεις, είχε τον τρόπο να πάει την Άρσεναλ ένα βήμα πιο μπροστά, μην σας πω και δύο και τρία.

Θα τους έλυνε τα αμυνδικά προβλήματα, θα έκαμε "έξυπνες" αγορές από την Ισπανική αγορά ξέρω ‘γω, θα έφερνε κανέναν άγνωστο μαέστρο που θα έλεγε "μούτσας γκράθιας" στους οπαδοί της Άρσεναλ και εκείνοι θα έκαμαν τσίσα από την συγκίνηση, θα ήταν από κάθε άποψη ο κόουτς δια τον οποίον ελύσσαγε ο λαός της ομάδας, μετά από χρόνια στασιμότητας με τον Αλσατό στον πάνγο.

Και περνάει η πρώτη σεζόν και κάμανε κάπως τα στραβά μάτεα οι Λονδρέζοι – διατί πήγε σου λέει και σε έναν τελικό Γιουρόπα δηλαδής - και αρχινάει και η δεύτερη και πλέον είμασθε στην φάση που η ατμόσφαιρα μυράει Αρσέν. Δηλαδής, κούραση, αηδία, νεύρα και όλα αυτά μοναχά στις κερκίδες. Ο χρόνος του δείχνει να έχει τελειώσει και κατά πως φαίνεται, η αλλαγή στον πάγκο των "κανονιέρηδων" είναι απλά θέμα εβδομάδων. Το ποιος θα τον αντικαταστήσει δεν το ξέβρουμε. Κάτι για Μουρίνιους λένε, κάτι για Ρότζερς, κάτι για Αλλέγκριδες, κάτι για Σούληδες Παπαδόπουλους. Το τελευταίο δεν το λένε, το λέω εγώ γιατί θα το ήθελα πολύ. Θα ήταν μια δικαίωση για τον Σούλη και δεν ξέρω, θα ήθελα να δω τον Τόνι Σοπράνο των ελληνικών πάγκων στα γήπεδα της Πρέμιερ Λινκ. Κάτι μου κάνει σαν σύνθεση.

Αλλά εντάξει, δεν αφορά τον Σούλη αυτό το κείμενο, αφορά τον Ουνάι τον Έμερι. Θα φύγει κατά πως φαίνεται το λοιπόν, αλλά θα αφήσει πίσω του μια βαριά κληρονομία. Βασικά όχι και τόσο βαριά, αλλά αυτό που αφήνει τέλος πάντων πολύ το κάνομε κέφι. Ήρθε, είδε και θα φύγει και θα αφήσει πίσω του ένα ΓΚΟΥΝΤ ΗΜΠΕΝΙΝ. Ένα Γκούντ Ήμπενιν σήμα κατατεθέν, ένα Γκούντ Ήμπενιν τρέηντμαρκ και ολ ράητς ρηζέρβντ που λένε και στις μεγάλες μπίζνες, ένα Γκούντ Ήμπενιν τέλος πάντων που θα το θυμόμαστε δια πάντα, σαν τις οβίδες του Τόνι Γιεμπόα, τους γιακάδες του Ερίκα Καντονά, τα δόντια του Τζιανφράνκο Τζόλα, το μαλλί το Νταβίντ Λουίζ, το προγούλι του Λουκ Σο, την τεχνική του Ντένις Μπέργκαμπ και τις κλωτσές στις διαφημιστικές πινακίδες του Τιμούρ Κετσμπάγια.

Διότι το απλό, πτωχό και ταπεινό Good Evening, το Γκούντ Ήβνιν που το λέμε στα φροντιστήρια, ο Ουνάι ο Εμέρι το πήρε, το μεταμόρφωσε, του έβαλε μια χονδή κουταλιά Ισπανικής μαγείας και το έκανε κάτι νέο, κάτι παθιάρικο, κάτι οριακά ακατανόητο. Και όχι μόνο το έκανε αυτό με την ευκολία ενός ανθρώπου που αυτά τα πράματα τα έχει ψωμοτύρι, αλλά δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη. Το πετάει σε κάθε του συνέντευξη, σε κάθε πρες κόνφερανς πως τις λένε, σε κάθε δημόσια πλατφόρμα που τονε βγάζει. Αν δεν μπει το Γκούντ Ήμπενιν ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΣΑΣ ΛΕΩ. Είναι ο προσωπικός του ήχος κλήσης, ο προσωπικός τους ήχος ειδοποίησης, πρώτα το Γκούντ Ήμπενιν και μετά όλα τα επόλοιπα.

Και δεν το λέει για πάρτη του. Δεν το λέει απλά για να υπάρχει. Το λέει γιατί είναι βαρύ, γιατί σου λέει, εγώ αύριο μεθαύριο μπορεί να μην ήμανε εδώ, να είμαι σε μια Οσασούνα, σε μια Βαγιαδολίδ, σε μια Τζένοα γιατί όχι, σε μια Σασουόλο, σε μια Άουγκσμπουργκ ποιος ξέρει, αλλά θα αφήσω πίσω μου έργο που να πάρει ο διάολος.

Θα αφήσω ένα Γκούντ Ήμπενιν ΤΟΣΟ με το ζμπάθιο, που θα το θυμούνται όλοι, που θα το κάνουν συλλογές, βίντεα, ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΚΑΜΟΥΝ ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΡΑΠ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ:

Αν αυτό δεν αξίζει ένα παράσημο, τότε τι; Δηλαδή είναι υπερβολή να ζητήσουμε ένα μνημείο δίπλα στο άγαλμα του Τιερί Ανρί; Έστω μια προτομή, μια πλακέτα, ΚΑΤΙ. Κοτζάμ ΓΚΟΥΝΤ ΗΜΠΕΝΙΝ θα αφήσει πίσω του ο Έμερις, ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝΕ ΤΙΜΗΣΕΙ Η ΑΡΣΕΝΑΛ;

Πάντως εγώ τον τιμώ. Και του βροντοφωνάζω κι εγώ με την σειρά μου, περήφανα και με φουσκωμένα στήθεα:

ΓΚΟΥΝΤ ΗΜΠΕΝΙΝ ΚΥΡΙΟ ΕΜΕΡΙ. Ο καλός θεούλης του ποδοσφαίρου να παίρνει τρίχες από τον Γουέην Ρούνεη και να στις δίνει σε βαζάκια μπριγιαντίνης για το μαλλί.

Αυτό ακριβώς ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.

Υ.Γ. Χορτάστε Γκούντ Ήμπενιν

Photo Credits: AP Photo/David Vincent

TAGS ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ, ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ