Όταν στα μέσα Φεβρουαρίου του 2020 η ΑΕΚ ανακοίνωσε την αγορά ενός ανήλικου ακόμη Σλοβένου αμυντικού, εύλογα, η συνισταμένη των περισσότερων αντιδράσεων ήταν: «Ποιος στο καλό είναι αυτός»;

Οι συστατικές που συνόδευαν τον Ζίγκα Λάτσι ομολογουμένως θετικές και ελπιδοφόρες σίγουρα όμως ελάχιστοι θα περίμεναν πως η επέκταση του συμβολαίου του – όπως δημοσιοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο - θα έρχονταν μόλις 13 μήνες μετά την υπογραφή του αρχικού με τους «κιτρινόμαυρους».

ΑΠΟ ΤΑ… ΧΑΡΤΑΚΙΑ!

Εμείς μπορεί να μην τον γνωρίζαμε, αυτός όμως την ΑΕΚ την γνώριζε. Εστω και από… χαρτάκια. Παιδί γαρ, συμπλήρωνε τις σχετικές συλλογές και σε διάφορες περιπτώσεις η Ενωση ήταν μέρος τους. Η τελευταία μάλιστα που συμπλήρωσε ήταν αυτή της συμμετοχής της ΑΕΚ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Το παιχνίδι με τη Σέλτικ, στην Γλασκόβη, στα καλοκαιρινά προκριματικά ήταν το πρώτο που ο 16χρονος τότε Λάτσι είχε για πρώτη φορά παρακολουθήσει την ομάδα που 1,5 χρόνο αργότερα θα φορούσε τη φανέλα της.

Ο ίδιος, τότε, έμπαινε στον επαγγελματισμό. Το σαράκι του ποδοσφαίρου του το κόλλησε ο ερασιτέχνης πατέρας του και ξεκίνησε σε ηλικία 6 ετών την καθημερινή ενασχόληση στις ακαδημίες της Μούρα. Δεν ήταν πάντα στόπερ. Κάθε άλλο. Επαγγελματίας έγινε στα 16 του (ο νεαρότερος στην ιστορία της Μούρα) και έγινε παίζοντας ως αμυντικός χαφ και ως αριστερός μπακ. Από την στιγμή όμως που πάτησε στην πρώτη ομάδα, άρχισε να δουλεύεται ως κεντρικός αμυντικός. Θέση που και ο ίδιος, πλέον, θεωρεί πως του ταιριάζει καλύτερα.

ΣΙΓΟΥΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

Και σε αυτήν τη θέση, παρότι με τη Μούρα όλα κι όλα είχε προλάβει να παίξει μόλις 178 λεπτά, τον εντόπισαν οι κεραίες του Ιλια Ιβιτς. Ο τότε τεχνικός διευθυντής της ΑΕΚ δεν έχασε χρόνο και κατέθεσε επίσημη πρόταση. Μεταγενέστερα υπήρξε φημολογία για ενδιαφέρον μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων για τον νεαρό Σλοβένο. Ισχύει, με τη διαφορά ότι εκείνη την εποχή το μόνο απτό και αυτό που τελικά έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της Ενωσης ήταν πως η ΑΕΚ ήταν η μόνη που είχε επισημοποιήσει το ενδιαφέρον της.

Τότε λοιπόν ο Λάτσι είχε να διαλέξει μεταξύ της δεδομένης προσφοράς της ΑΕΚ και της αναμενόμενης, της μόνης που ήταν θέμα ημερών να ακολουθήσει, από τη Ρέιντζερς. Η επιλογή του ήταν η… σίγουρη, χωρίς να πιστεύει μάλιστα πως μια ομάδα του επιπέδου της ΑΕΚ, μια ομάδα που συμπλήρωνε τα χαρτάκια των παικτών της στο άλμπουμ του, θα ενδιαφέρονταν τόσο σθεναρά για την απόκτησή του, τόσο νωρίς στην επαγγελματική του καριέρα.

Το πλάνο της ΑΕΚ ήταν διπλής κατεύθυνσης: δουλειά προκειμένου να προσαρμοστεί σωματικά, πνευματικά και αγωνιστικά και παράλληλα όσο το δυνατόν περισσότερο, χρόνος συμμετοχής σε κάθε ευκαιρία. Σε ηλικία 17 ετών, 7 μηνών και 12 ημέρων ντεμπουτάρει κόντρα στον Πανιώνιο και γίνεται ο νεαρότερος ξένος που αγωνίζεται με τα «κιτρινόμαυρα» στην ιστορία του συλλόγου και παράλληλα ο έκτος νεαρότερος όλων των εποχών, ανεξαρτήτως εθνικότητας.

Μετά όμως, έρχεται ο covid. Και δυσκολεύει την ήδη απαιτητική μετάβαση. Οι τραυματισμοί που ακολουθούν, φυσιολογικοί, αφού έχει αφιερώσει (και συνεχίζει να το κάνει) δεκάδες ώρες στο γυμναστήριο προκειμένου να «χτίσει» το σώμα του, να αφήσει πίσω το παιδικό-εφηβικό και να το φέρει σε μέτρα ανδρικά. Αξιζει, αφού όταν καλείται, έναν χρόνο ακριβώς αργότερα από την στιγμή που πάτησε το πόδι του στην Αθήνα, να παίξει, συστηματικά πλέον, ανταποκρίνεται. Και με το παραπάνω.

ΥΠΝΟΣ, ΠΟΥΓΙΟΛ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑ

«Τρελαίνεται» με τα πρώτα του παιχνίδια. Τα βλέπει και τα ξαναβλέπει. Δεν τα χορταίνει. Γίνεται αντικείμενο εκτεταμένης πλέον προσοχής. Στα αποδυτήρια, στα media, στον δρόμο. Δεν το έχει συνηθίσει, ούτε όμως και επηρεάζεται. Ετσι κι αλλιώς, είναι ήρεμος τύπος, παράταιρος με την ηλικία του. Ζει μόνος, έχοντας ξεκαθαρίσει στους δικούς του πως δεν θέλει πολλές και μεγάλες σε διάρκεια επισκέψεις – αφού τις αντιμετωπίζουν ως μίνι διακοπές… - ώστε να έχει την ησυχία του και να παραμένει απερίσπαστος.

Οι συμπαίκτες του τον πειράζουν πως δεν έχει δει την πραγματική Αθήνα (λόγω περιορισμών πανδημίας), αλλά λίγο τον απασχολεί. Το φαγητό, η θέα της θάλασσας, η άνεση που έχει στην επικοινωνία αφού μακαρίζει πως άπαντες εδώ μπορούν να συνεννοηθούν στα αγγλικά, του φτάνουν και του περισσεύουν. Δεκαοχτώ χρόνων είναι, αλλά παραδέχεται πως αγαπημένη του συνήθεια είναι ο… ύπνος. Κοιμάται με τις κότες και κοιμάται πολύ. Και μόνο το online gaming και οι σειρές στην τηλεόραση μπορούν να τον κρατήσουν (για λίγο περισσότερο) μακριά από το κρεβάτι του.

Η Αθήνα του άρεσε από την πρώτη στιγμή, πλέον, εφόσον το συνδυάζει και με αγωνιστική ανέλιξη είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Οι ατζέντηδες του ήρθαν στην πρωτεύουσα ανήμερα της πρωτοφανούς χιονόπτωσης του Φεβρουαρίου. Τότε συμφωνήθηκε η αναπροσαρμογή του συμβολαίου του, με τις υπογραφές να προβλέπονται στο τέλος της σεζόν. Δεν μπορούσε όμως να περιμένει ούτε καν ως τότε και ζήτησε να υπογράψει πριν φτάσουμε εκεί (εξ ου και η σχετική δημοσιοποίηση).

Εννοείται πως η φιλοδοξία περισσεύει. Θέλει να παίξει σε κορυφαίο πρωτάθλημα, για τώρα όμως δεν το σκέφτεται. Πρώτα να καθιερωθεί στην ΑΕΚ, να ξεχωρίσει στην ΑΕΚ, να παίξει στο νέο της γήπεδο που περιμένει πως και πως και μετά τα υπόλοιπα. Και το πιστεύει. Χρόνο άλλωστε έχει άφθονο μπροστά του.

Αγαπημένη του ομάδα η Μπαρτσελόνα. Με τον Πουγιόλ μεγάλωσε ως πρότυπο, από τους σύγχρονους στόπερ ξεχωρίζει τον Φαν Ντάικ και τον Πικέ. Θεωρεί τον Ολιβέιρα ως τον πλέον δύσκολο επιθετικό που έχει αντιμετωπίσει στην καριέρα του, έστω και στις προπονήσεις της ΑΕΚ, ενώ σε συνθήκες αγώνα λέει τα καλύτερα για τον Δουβίκα, παρότι δυσκολεύεται στην εκφορά του επιθέτου του φορ του Βόλου.

Ζει στην Γλυφάδα. Επιλογή προφανής όταν πρωτοήρθε, αφού δεν είχε δίπλωμα οδήγησης και κάποιος θα έπρεπε να κάνει τον… ταξιτζή, πηγαινοφέρνοντας τον σε προπονήσεις και αγώνες. Και όλοι του σλαβόφωνου λόμπι στα νότια έμεναν, οπότε ακολούθησε. Στην αρχή «φορτώθηκε» στον Σαμπανάτζοβιτς, με τον οποίο κόλλησαν αμέσως. Μετά τον δανεισμό του «Σάμπα» ρόλο ταρίφα επωμίζονται πότε ο Κρστίτσιτς και πότε ο Τάνκοβιτς.

Μέχρι το καλοκαίρι, οπότε και προγραμματίζει να βγάλει το δίπλωμά του. Μετά το «δέσιμο» του με την ΑΕΚ ως το καλοκαίρι του 2026 άλλωστε, κάτι άλλο άμεσα δεν έχει να κάνει…