Τριάρι, λέει, ο Μήτογλου στην Εθνική ομάδα... Τριάρι, αμ’ πώς, όπως αναρωτιόταν για να επιβεβαιώσει τα λόγια του, σε τέτοιες περιπτώσεις και ένας συνονόματος και συμπολίτης του (από τη Θεσσαλονίκη) , ο Κώστας Χατζηχρήστος.

Τριάρι, για καθαρά τεχνικούς και πρακτικούς λόγους, ελέω της απουσίας του συντρόφου του στον Παναθηναϊκό, Ιωάννη Παπαπέτρου... Βέβαια στο φιλικό με το Μεξικό έπαιξε τεσσάρι, δεν μπορούσε κι αλλιώς καθώς τέθηκε νοκ άουτ ο Πρίντεζης.

Τριάρι, για να υλοποιηθούν ετεροχρονισμένα οι ιδέες του Ντάνι Μάνινγκ στο Wake Forest...

Μα πιο πολύ, τριάρι για να εκπληρωθούν οι πόθοι και οι καημοί του μέντορα του, Θόδωρου Ροδόπουλου.

Σε κάθε περίπτωση, ο λεγάμενος αποδεικνύεται παίκτης παντός καιρού και κυρίως πάσης θέσεως

Τριάρι για να καλύψει το κενό του Παπαπέτρου.

Τεσσάρι γιατί τραυματίστηκε ο Πρίντεζης

Πεντάρι γιατί ποτέ δεν ξέρεις.

Μέχρι και εξάρι μπορεί να παίξει ο γιος του παλαίμαχου σέντερ μπακ της Δόξας Δράμας και του ΠΑΟΚ, Δημήτρη Μήτογλου και να πιάσει κιόλας το λόττο!

Μήτογλου, Μίτογλου και... Μϋτογλου

Στο μεταξύ γελώ τώρα που το θυμάμαι, αλλά μια εποχή έγραφα το επώνυμο του, όχι με γιώτα ή με ήτα, αλλά με ύψιλον...

Μύτογλου!

Ο λόγος;

Ελάτε τώρα, χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει!

Το παιδί έχει μύτη στην κυριολεξία και μεταφορικά, γι αυτό φαίνεται πως μυρίζεται τόσο καλά τις φάσεις σε κάθε αγώνα και πράττει τα δέοντα και τα αναγκαία.

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στις μεγάλες μύτες, ο θρυλικός Γιώργος Κολοκυθάς ο οποίος ήταν σε όλη του την καριέρα ένας χαμηλός (σε σχέση επί παραδείγματι με τον Γιώργο Τρόντζο) σέντερ κουβάλαγε το παρατσούκλι «Μύτος», ενώ υπήρξα αυτήκοος μάρτυς σε μια δήλωση που είχε κάνει ο Ρίκι Ρούμπιο στην κορύφωση του αυτοσαρκασμού του…

«Είμαι μεγάλος θαυμαστής του Θοδωρή Παπαλουκά. Παίζουμε στην ίδια θέση και συν τοις άλλοις έχουμε κι ένα άλλο κοινό σημείο» είχε πει χαϊδεύοντας τη μύτη του!

Για ν’ αφήσω τη μύτη και να ξαναπιάσω τη θέση, είμαι βέβαιος πως ο Ροδόπουλος θα χαίρεται χαράν μεγάλην τις τελευταίες ημέρες, πολλώ δε μάλλον απόψε κόντρα στο Μεξικό που θα δει το όνειρο του να παίρνει σάρκα και οστά!

Ο βετεράνος προπονητής και «μέγας θεωρητικός» του ελληνικού μπάσκετ, που είναι ομοτράπεζος των πιο κοφτερών προπονητικών μυαλών της Αμερικής και υπήρξε ο μέντορας του Μήτογλου στην ακαδημία «Αστέρια» στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, ανέκαθεν πίστευε ότι ο Ντίνος πρέπει να σταδιοδρομήσει στη θέση «3»..

Τριάρι και πολύ του είναι

Όπως μου έλεγε μάλιστα ο Τεντ, τριάρι και πολύ του είναι»!

Άντε στη χειρότερη περίπτωση, να είναι τριαροτεσσάρι και επ’ ουδενί τεσσαροτριάρι, άλλωστε όταν τον είχε στις υπηρεσίες του, τον έβαζε να παίζει στο «3», ενώ στο «5» χρησιμοποιούσε ένα παιδί με ύψος 1μ.95!

Βεβαίως με τη λογική του Αργύρη Πεδουλάκη ότι «οι θέσεις στο μπάσκετ πλέον είναι δυο, των παικτών που παίζουν με πρόσωπο και με πλάτη προς το καλάθι»), ο Ντίνος μπορεί κάλλιστα να συστήνεται ως ένας διπλός πράκτωρ…

Συν τοις άλλοις έχει την ικανότητα να παίζει στα όρια του double double και μάλιστα αγωνιζόμενος ένα εικοσάλεπτο σε κάθε ματς κι αυτό σκάρτο!

Το λένε και τα χαρτιά μου αυτό και μάλιστα και τα δυο χαρτιά που έχω μπροστά μου...

Στην εφετινή Βasket League ο Μήτογλου, σε 29 αγώνες και με συμμετοχή 20 λεπτών κατά μέσο όρο, είχε 11.2 πόντους, 6.7 ριμπάουντ, τέσσερα double-double (εκ των οποίων τρία στα play offs) και 22/50 τρίποντα...

Στην Ευρωλίγκα, όντας μάλιστα ο μόνος παίκτης του Παναθηναϊκού με ακέραιη παρουσία (34/34 ματς, στα 23 πενταδάτος) «έγραψε» 9.3 πόντους, 5.4 ριμπάουντ, δυο double double και 18/61 τρίποντα...

Εδώ τα χαλαμε κύριε Ντίνο μου: στο ποσοστό ευστοχίας στα σουτ τριών πόντων στην Ευρωλίγκα, πολλώ δε μάλλον επειδή η Εθνική έχει λερωμένη τη φωλιά της από την ατζαμοσύνη της από τα 6μ.75...

Ας μην τα σκαλίζω όμως αυτά, διότι με πιάνει μελαγχολία!

Πλέον ο Μήτογλου έλαβε προαγωγή και από έκτος παίκτης έγινε βασικός: ενίοτε μάλιστα βασικός και αναντικατάστατος...

Εντός, εκτός και επί ταυτά

Ο Βόβορας τον έβαζε ως επί το πλείστον στο «5», αλλά ο Κάτας που άμα τη αφίξει του, έδωσε έμφαση στα ψηλά σχήματα και στις αλλαγές στα σκριν, τον έβαλε στα... πέριξ, δίπλα στον Ααρον Γουάιτ και στον Γιώργο Παπαγιάννη.

Προφανώς ο 25χρονος (εδώ και μια εβδομάδα) φόργουορντ δεν είχε συμβιβασθεί με την ιδέα να είναι ένας καλός, ποιοτικός και αξιόπιστος έκτος παίκτης ώστε να ανταποκρίνεται στον ρόλο που θεωρείται περί πολλού και έχει μεγάλη πέραση στο ΝΒΑ…

Παρεμπιπτόντως ως τέτοιος διέπρεψε σε όλη την καριέρα του ο Θοδωρής Παπαλουκάς, ενώ σε ένα μεγάλο μέρος της δικής του τον έπαιζε στα δάχτυλα και ο Νίκος Οικονόμου.

Σε κάθε περίπτωση εσχάτως ο Μήτογλου έλαβε προαγωγή και… ευμενή μετάθεση αποδεικνύοντας κιόλας ότι περισσότερο από την ποσότητα μετράει η ποιότητα και αυτό το ξέρουν καλά ο Ντούσαν Ιβκοβιτς και ο Στιβ Κερ...

Ο Τόμιτς και ο Ιγκουοντάλα

Η εικόνα του Ολυμπιακού τη σεζόν 1996-97 που άρχισε χάλια και κατέληξε διθυραμβική, άλλαξε δραματικά όταν ο Ντούντα φώναξε τον Τόμιτς από τον πάγκο και τον έβαλε στη βασική πεντάδα δίπλα στον Ντέιβιντ Ρίβερς για να του τραβάει κιόλας το χαλινάρι!

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μεσούντων των τελικών της σεζόν 2014-15 και ενώ οι Καβαλίερς προηγούνταν με 2-1, ο Στιβ Κερ είπε ένα ψέμα: στις 11 Ιουνίου του 2015, λίγη ώρα πριν από τον τέταρτο τελικό ο προπονητής των Γουόριορς είπε ότι δεν σκόπευε να κάνει καμία αλλαγή στην πεντάδα, που ως γνωστόν για τους αμερικανούς θεωρείται «θέσφατον» και γι αυτό κιόλας τρελαινόταν ο Ντέιβιντ Μπλατ…

Εψεύσθη ο Κερ και δεν διεψεύσθη διότι η παρουσία του (σεσημασμένου ως έκτου παίκτη) Αντρέ Ιγκουοντάλα στο βασικό σχήμα, αντί του Αντριου Μπόγκουτ και δίπλα στον Στεφ Κάρι, στον Κλέι Τόμπσον, στον Χάρισον Μπαρνς και στον Ντρέιμοντ Γκριν ανέτρεψε άρδην και θεαματικά τα δεδομένα της σειράς.

Το αποτέλεσμα; Οι Dubs πέτυχαν τρεις απανωτές νίκες, μετέτρεψαν το 1-2 σε 4-2 και αναρριχήθηκαν στο θρόνο του ΝΒΑ μετά από σαράντα χρόνια νηστείας και προσευχής!

Το ρεσιτάλ με την ΤΣΣΚΑ

Επι ημερών Πιτίνο στον πράσινο πάγκο, στις 3 Ιανουαρίου του 2020, που ο Παναθηναϊκός έριξε στο κανναβάτσο του Καλίνινγκραντ την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 106-102 στην παράταση, ο ψεύτικος σέντερ Μήτογλου είχε διαλύσει το Σύμπαν!

Εκείνο το βράδυ πέτυχε οκτώ ρεκόρ καριέρας και με ένα τρομακτικό double-double (με 25 πόντους, 16 ριμπάουντ, εκ των οποίων τα οκτώ επιθετικά, δυο ασίστ, δυο κλεψίματα) σφράγισε για τα καλά την τρίτη απανωτή νίκη του Παναθηναϊκού επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Την εικόνα του faux center Μητογλου, ο Πιτίνο την είχε πλάσει στο μυαλό του πριν από έναν χρόνο: στις 4 Φεβρουαρίου του 2018 στο Λαύριο, όπου μετά την αποχώρηση του Λάσμε και λόγω της ασθένειας του Πέιν, ο Αμερικανός προπονητής του έδωσε δέκα λεπτά στη θέση 5, μοιράζοντας τα υπόλοιπα τριάντα στον Βουγιούκα και στον Παπαγιάννη.

Εκείνο το απόγευμα ο Ντίνος έπαιξε φουνταριστός μέσα στη ρακέτα, με συνεταίρο στο «4»τον ΝτεΣόν Τόμας, ο οποίος εν συνεχεία μετατέθηκε στο «3».

Τότε ήταν που άρχισε να… ξεροβήχει ο Ροδόπουλος, θεωρώντας ότι η θέση του είναι τριάρι και μάλιστα βαριά βαριά!

Ο Σκουρτόπουλος και ο Πρίντεζης

Παρεμπιπτόντως σε θέση κλασικού σέντερ τον είχε χρησιμοποιήσει και ο Θανάσης Σκουρτόπουλος στα ματς των «παραθύρων» του Παγκοσμίου Κυπέλλου με το Ισραήλ και την Εσθονία, οπότε η θέση αυτή υπόκειτο στη διαβίου μάθηση του…

Α, για να μην το ξεχάσω: μια ανάλογη ιστορία εκτυλίχθηκε στο Εurobasket του 2009 στην Πολωνία, όπου ο Γιώργος Πρίντεζης έπαιξε τριάρι εναλλάξ με τον Αντώνη Φώτση.

Τίνος ιδέα ήταν αυτή; Του Γιόνας Καζλάουσκας, ο οποίος ο οποίος, ως γνωστόν, απαγόρευσε δια ροπάλου στον Συριανό φόργουορντ τα πεταχτάρια!

Στις τρεις σεζόν στις οποίες αγωνίσθηκε στο Wake Forest (από το οποίο μεταξύ άλλων αναδείχθηκαν ο Τιμ Ντάνκαν, ο Κρις Πολ, ο Τζος Χάουαρντ και ο Τάιρον Μπογκς), με προπονητή τον Nτάνι Μάνινγκ, ο Μήτογλου θεωρούνταν ένα τριάρι σε κορμί τεσσαριού με ύψος πενταριού!!!

Αλλά είπαμε όλα αυτά είναι πολύ σχετικά και στο κάτω κάτω της γραφής, την σήμερον ημέραν οι λεγόμενοι «stretch four» έχουν μεγάλη πέραση.

Ο Πασκουάλ του φώναζε πάντοτε να σουτάρει, ο Πιτίνο (στον Παναθηναϊκό) του έλεγε να ποστάρει, να μαζεύει τα ριμπάουντ σαν…φιστίκια και όποτε χρειάζεται (σε αντίθεση με την εμμονική τακτική του παρελθόντος) να ανταποκρίνεται στην άμυνα με τις αλλαγές στα σκριν.

Ο Μήτογλου διαθέτει όσφρηση, διαβάζει το παιχνίδι και όταν βελτιώσει ακόμη περισσότερο την ταχύτητα στα πόδια του και την επίδοση του στο να βάζει την μπάλα στο παρκέ (όπως ορίζει η θέση ενός σμολ φόργουορντ) τότε προφανώς θα αναβαθμίσει έτι περαιτέρω την εικόνα του.

«Την κάλυπτε όμως πάντοτε αυτή την αδυναμία με το μπόι, την εκτελεστική δεινότητα και την ικανότητα του στα ριμπάουντ» μου είχε πει πέρυσι ο Ροδόπουλος, ο οποίος ανακάλεσε στη μνήμη του και μου διηγήθηκε μια ωραία ιστορία, που εκτυλίχθηκε το 2011...

"Ναι, αλλά πήρα 12 ριμπάουντ"

«Θυμάμαι πως όταν ήταν 15 χρονών και πήγε με την Εθνική Παμπαίδων σε ένα τουρνουά στη Γερμανία, μου τηλεφώνησε και τον άκουσα στενοχωρημένο. “Τι έγινε;” τον ρώτησα.

«Έβαλα μόνο τέσσερις πόντους» μου είπε και μετά από μια μικρή παύση γύρισε και μου είπε: “Αλλά ξέρεις, κόουτς, έπαιξα 32 λεπτά και πήρα 12 ριμπάουντ”»!

Σε αντίθεση με τον αδερφό του, Σίμο, ο Ντίνος παράτησε γρήγορα το ποδόσφαιρο, που υπήρξε το πρωτόλειο του στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ, μαθήτευσε στην ακαδημία του Ροδόπουλου και διέβη τον Ρουβίκωνα, φορώντας τη φανέλα του Αρη.

Δούλεψε πολύ με τον Βαγγέλη Αγγέλου, παρέα με τον Λευτέρη Μποχωρίδη και τον Σάσα Βεζένκοφ, στη συνέχεια ξενιτεύτηκε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στις 29 Ιουλίου του 2017 στο Καρπενήσι, όπου βρισκόταν με την Εθνική ομάδα υπέγραψε συμβόλαιο τεσσάρων ετών στον Παναθηναϊκό και όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία…

Μια ιστορία, που –για να μην ξεφύγω από το πνεύμα του προλόγου μου-τη μυρίζεται καλά!

Δεν ξέρω τι μυρίζεται σχετικά με το μέλλον του (στον Παναθηναϊκό ή αλλαχού), αλλά αρχής γενομένης από σήμερα και μέχρι τις 4 Ιουλίου, καλείται να αποδείξει ότι σαν καλό λαγωνικό μπορεί να ξετρυπώνει τους λαγούς και τα κάθε λογής θηράματα που κυκλοφορούν (και) στα πέριξ της ρακέτας...