Άλλοι όταν βλέπουν εμπόδια μπροστά τους είτε σταματούν, είτε εγκαταλείπουν την προσπάθειά τους. Εκείνη τα ξεπερνά και μάλιστα τρέχοντας. Ο λόγος για την πρωταθλήτρια των 100μ. με εμπόδια, Ελισάβετ Πεσιρίδου.

Το όνομα της θα το βρείτε δίπλα σε πολλά πανελλήνια ρεκόρ ηλικιακών κατηγοριών, ενώ είναι μία από τις τέσσερις Ελληνίδες που έχουν κατέβει τα 13 δευτερόλεπτα έχοντας τον τρίτο καλύτερο χρόνο όλων των εποχών στα 100μ με εμπόδια, ενώ στον κλειστό έχει τον δεύτερο καλύτερο στα 60μ. με εμπόδια.

Ο αθλητισμός είναι η κινητήριος δύναμή της , αν και όσοι την έχουν γνωρίσει μπορούν γρήγορα αντιληφθούν ότι πρόκειται για τη έναν άκρως θετικό άνθρωπο. Αυτό φαίνεται και από το πώς έχει αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που έχει βρει μπροστά της, αλλά και από τις αλλαγές που έφερε στο αθλητικό καλεντάρι ο κορονοϊός.

Η Ελισάβετ Πεσιρίδου μίλησε στο Sport24.gr μας έκανε μία μικρή αναδρομή στην καριέρα της και παράλληλα μας στέλνει μήνυμα αισιοδοξίας για το μέλλον.

Για αρχή γυρίσαμε το χρόνο λίγο πίσω, τότε που έκανε τα πρώτα της βήματα στον στίβο τα οποία όπως παραδέχτηκε δεν ήθελε να κάνει αφού όνειρό της ήταν να γίνει μπαλαρίνα. «Ξεκίνησα από μικρή ηλικία, δεν θυμάμαι ακριβώς πότε ήταν. Αυτό που θυμάμαι σίγουρα είναι ότι πήγα με το ζόρι. Η πρώτη μου επαφή ήταν χάλια γιατί έκλαιγα. Εγώ, ήθελα να κάνω μπαλέτο. Η γυμνάστρια μου είδε ότι έχω άλλα προσόντα και με έστειλε στίβο. Οι γονείς μου προσπαθούσαν να με βάλουν να κάνω, αλλά εγώ δεν ήθελα. Μέχρι που με είδε ο πρώτος μου προπονητής και με δοκίμασε στα εκπαιδευτικά εμπόδια και μόλις πέρασα τα πρώτα εμπόδια ενθουσιάστηκα. Ε αυτό ήταν. Από τότε κόλλησα»

Το εντυπωσιακό είναι ότι στην περίπτωσή της η σχέση με τα εμπόδια ξεκίνησε από την αρχή και δεν προέκυψε στην πορεία. «Είχα πάρα πολύ καλό προπονητή, τον Νίκο Μαντζόλη, ο οποίος είναι τρομερός εκπαιδευτικός. Με τα εμπόδια ξεκίνησα κατευθείαν. Το έκανε να μοιάζει με παιχνίδι, ενώ κάναμε προπόνηση. Σιγά σιγά ξεκίνησα να θέλω να πηγαίνω κάθε μέρα. Μεγαλώνοντας άρχισα να το βλέπω λίγο πιο επαγγελματικά. Από τη στιγμή που ξεκίνησα να το βλέπω όλα πήραν το δρόμο τους. Όταν ήμουν 16 ετών, κορασίδα δηλαδή, άρχισα να κάνω το ένα πανελλήνιο ρεκόρ μετά το άλλο. Όλα αυτά με κράτησαν»

Σε αυτή τη διαδρομή υπήρξαν και καλές και κακές στιγμές. Ποιες ξεχωρίζει όμως εκείνη; «Είναι δύσκολο να επιλέξω γιατί υπάρχουν πολλές και κακές και καλές. Από τις καλές θα επιλέξω τη στιγμή που έπιασα το όριο για το Ρίο. Ολόκληρη εκείνη η κούρσα και τα συναισθήματα που βίωσα εκείνη τη στιγμή δεν περιγράφονται. Γενικά το 2016 ήταν μια εξαιρετική χρονιά. Ήταν εντελώς διαφορετικό. Έτρεξα σε αυτούς τους χρόνους για πρώτη φορά.

Από τις κακές στιγμές ξεχωρίζω την περσινή όταν έπαθα ένα βαρύ διάστρεμμα εν ώρα προπόνησης και με κράτησε έξω για περίπου τέσσερις μήνες. Κάτι που ήταν πολύ ψυχοφθόρο. Ήξερα ότι θα ήταν μεγάλο το χρονικό διάστημα που έπρεπε να μείνω στο κρεβάτι. Είναι άλλο πράγμα όμως να το ζεις. Ήταν αγωνιστική περίοδος και έβλεπα τους συναθλητές μου να αγωνίζονται, ενώ εγώ ήμουν με μπότα στον καναπέ. Ο γιατρός μου είπε ότι ίσως θα ήταν καλύτερο να κάνω χειρουργείο, αλλά εγώ επέμενα γιατί ήξερα ότι το πόδι δεν θα ήταν το ίδιο. Πραγματικά αυτό το διάστημα μου φάνηκε μεγαλύτερο απ’ ότι ήταν και σίγουρα εξαιρετικά δύσκολο».

Η επόμενη απάντηση ήταν αναμενόμενη εάν έχει παρακολουθήσει κανείς τις δηλώσεις όλο το διάστημα, αλλά έχει ενδιαφέρον για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα πράγματα. «Το μεγαλύτερο εμπόδιο που καλείται να αντιμετωπίσει κάποιος είναι η υγεία. Όλοι την έχουμε δεδομένη, ειλικρινά δεν ξέρω γιατί, ενώ ανά πάσα στιγμή μπορεί εκεί που είσαι καλά να χάσεις την υγεία σου, ένα όμορφο πρωί μπορείς να ξυπνήσεις και να μην έχεις την υγεία. Το χειρότερο σενάριο είναι να μην έχεις την υγεία σου. Δεν μπορείς να το προβλέψεις. Μόνο να προστατέψεις τον εαυτό σου. Όλα τα υπόλοιπα μπορείς να τα αντιμετωπίσεις».

Εκείνη για να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού πρέπει να ακολουθεί μία συγκεκριμένη διατροφή. «Η δική μου διατροφή είναι βασισμένη στη φυστική πρωτεΐνη, που είναι σημαντική για το αγώνισμά μου. Είμαι από τους τυχερούς αθλητές, αφού έχω δίπλα μου την Arla που με το Arla PROTEIN με εφοδιάζει με πρωτεΐνες υψηλής διατροφικής αξίας, μέσα από το γάλα, το γιαούρτι και όλη την προϊοντική σειρά της. Τα προϊόντα της με έχουν βοηθήσει πολύ στη διατροφή μου, ενώ παράλληλα είναι πολύ σημαντική η στήριξη της Αrla μέσω του προγράμματος ‘Υιοθετήστε έναν αθλητή στο δρόμο για το Τόκιο’.

Να ξεπεράσω την παλιά Ελισάβετ

Φυσικά, από τη συζήτησή μας δεν θα μπορούσαν να απουσιάσουν οι εξελίξεις με την αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων. «Σίγουρα σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που ζει όλος ο πλανήτης δεν μπορείς να θέσεις σε κίνδυνο την υγεία όλων των εμπλεκομένων. Πολλοί νομίζουν ότι είναι μόνο οι αθλητές που θα κινδύνευαν. Δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι και οι θεατές, οι εθελοντές και όλοι όσοι θα δούλευαν για τους Αγώνες με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Δεν μπορείς να βάλεις σε κίνδυνο τη ζωή κανενός. Όλο αυτό είναι κάτι που δεν ξέρεις πόσο θα κρατήσει. Ελπίζουμε όλοι να τελειώσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα».

Η ίδια πάντως δείχνει να ανυπομονεί για όλο αυτό: «Το όνειρο του καθενός είναι όνειρο. Το όνειρο απλά αναβάλλεται για ένα χρόνο. Το ίδιο που θα κάναμε το 2020, θα κάνουμε και το 2021. Η αναμονή μας κάνει να το θέλουμε ακόμα πιο πολύ αυτό»

Το να βάζει κανείς στόχους είναι ιδιαίτερα σημαντικό, ειδικά σε αυτή την περίοδο που ζούμε. Πως θα ήθελε όμως η Ελισάβετ Πεσιρίδου να δει τον εαυτό της στο μέλλον; «Σίγουρα επειδή έχω ήδη μία συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες είναι στόχος μία καλύτερη διάκριση του 2021. Με εμπειρία πάω στο Τόκιο. Να ξεπεράσω την παλιά Ελισάβετ. Εφόσον είμαστε καλά στα μελλοντικά σχέδια να προσπαθήσω να συμμετάσχω και σε τρίτους Ολυμπιακούς Αγώνες. Να έχω μία καλή ιστορία»