Ο πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική ομάδα του 1987, Αργύρης Καμπούρης μίλησε στον Sport24 Radio 103,3 και την εκπομπή " Είναι να γελάει κανείς"με τους Παντελή Βλαχόπουλο και Γιώργο Συρίγο για την επιτυχία με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, με αφορμή τη συμπλήρωση 32 χρόνων από την κατάκτηση του τροπαίου.

Αναλυτικά:

Για την επιτυχία του 1987: "Σας ευχαριστούμε που δεν μας αφήνετε να τα ξεχάσουμε και βλέπουμε ξανά και ξανά με τον ίδιο ζήλο τα παιχνίδια. Τώρα βλέπουμε αλλιώς όσα κάναμε τότε. Την προσπάθεια που καταβάλαμε και εμείς αλλά και ο κόσμος εκτός των τεσσάρων γραμμών που μας υποστήριξε. Όλη η παρέα ήταν αγαπημένη και γι” αυτό έρχονταν αυτά τα αποτελέσματα".

Για όσα σκέφτεται βλέποντας εκείνες τις αναμετρήσεις: "Το πρωί σηκώθηκα, μπήκα στο facebook και κάποιος είχε ανεβάσει το παιχνίδι με τον Ιταλία. Ήταν πολύ καλό αυτό το παιχνίδι. Είχαν κλείσει καλά τον Γκάλη και αυτός έγινε φοβερός συμπαίκτης. Μοίρασε την μπάλα με εξαιρετικό τρόπο. Ήμουν κι εγώ και ο Γιαννάκης σε καλή κατάσταση. Οι αντίπαλοι είχαν ετοιμαστεί για να αντιμετωπίσουν τον Γκάλη. Δεν είχαν σκεφτεί ότι υπάρχουν και άλλοι παίκτες και σε κάθε αγώνα έβγαινε και κάποιος άλλος από εμάς μπροστά. Το πιο σημαντικό ήταν ότι ήμασταν μια πολύ καλή παρέα. Σημαντικά παιχνίδια έκανε και ο Λιβέρης Ανδρίτσος, ήταν το… κρύο αίμα. Ήταν πολύ σημαντικές και οι βολές που έβαλε, μας έδωσε μεγάλη ώθηση".

Για τον προπονητή που οδήγησε την Εθνική ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης, Κώστα Πολίτη: "Έδωσε χώρο σε πολλά νέα παιδιά. Το πίστευε αυτό, αλλά έπρεπε να δουλέψεις πολύ για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του, όχι μόνο στην Εθνική. Έβλεπε την απόδοση σου και στο πρωτάθλημα, αλλά και τη ζωή που κάνεις. Αν για παράδειγμα ξενυχτάς… Κάποια στιγμή μου είχε τηλεφωνήσει και μου είχε πει: “μικρέ ξενυχτάς” και μού εξήγησε ότι τότε ήταν που έπρεπε να διαχειριστώ σωστά την κατάσταση. Ο άνθρωπος ήταν σοφός. Μας μιλούσε και εμείς κοιτούσαμε τα πόδια μας από σεβασμό".

Για τις σκέψεις που κάνει βλέποντα τις κρίσιμες βολές: "Αισθάνεσαι ένα ρίγος. Αισθάνεσαι ότι κάποιοι άνθρωποι λείπουν από τον αθλητισμό. Ο Φίλιππος Συρίγος ήταν μεγάλος δημοσιογράφος και τεράστια φυσιογνωμία, που φαινόταν και από την επαφή του με τους αθλητές".

Για το προσωνύμιο τίμιος γίγαντας: "Αυτά βγαίνουν από την ψυχή του καθενός. Δεν μπορείς να πεις τίποτα. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του. Μας ζητούσαν συνεντεύξεις και ξέραμε ότι δεν θα μας εκθέσουν. Ο καθένας πρέπει να ανταμείβεται για αυτό που κάνει. Πρέπει αυτό να το σκεφτούν και οι νέοι αθλητές, αλλά δεν το βλέπω. Είναι σημαντικό η αυθεντικότητα και η προσωπικότητα του καθενός. Κάποια στιγμή τα φώτα σβήνουν. Το σημαντικό είναι τι έχεις καλλιεργήσει για να σε θυμούνται. Αυτό έχει μείνει από εκείνη την παλιοπαρέα. Από εκείνο το μεγάλο ταξίδι βγήκαν και άλλοι εξίσου καλοί αθλητές και συνέχισαν αυτό που είχαμε “χτίσει” εμείς".

Για το σημαντικότερο πράγμα από εκείνη την επιτυχία: "Είναι σημαντικό προσωπικά για εμένα το ότι με γνωρίζουν πολλοί μεγάλοι άνθρωποι και μου λένε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Κάναμε μια δουλειά κι εμείς. Κάναμε αυτό που αγαπούσαμε. Μπαίναμε στο γήπεδο για να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό και αν κάποιος είναι καλύτερος να του δώσεις τον χέρι σου , να του το αναγνωρίσεις και να προσπαθήσεις να είσαι καλύτερος την επόμενη φορά".

Για τους συμπαίκτες του εκείνη την εποχή: "Όταν βλέπεις τον Παναγιώτη Γιαννάκη που έμπαινε πρώτος στο γήπεδο και έβγαινε τελευταίος, που έμπαινε στα αποδυτήρια και έλυνε όλες τις παρεξηγήσεις. Δεν θα ξεχάσω ότι μετά από μια δύσκολη προπόνηση, έβγαλε τα παπούτσια του και είχε τυλιγμένα τα δάχτυλά του που ήταν σκασμένα και από το παπούτσι έτρεξε ιδρώτας όταν το γύρισε. Είναι ο άνθρωπος που όπου κι αν ήταν η μπάλα έπεφτε για να την πιάσει και δεν την χάρισε σε κανέναν. Τι να πει κανείς για τον Φάνη Χριστοδούλου που ήταν ένα κλικ πιο μπροστά από όλους".

Για την δική του πορεία στα παρκέ: "Ήμουν φοβερός κλέφτης μέσα στο γήπεδο και αυτό το οφείλω σε κάποιους προπονητές. Ο Φαίδωνας Ματθαίου με έκανε να ερωτευτώ την άμυνα. Ο Κώστας Αναστασάτος ήταν τεράστιος άνθρωπος του μπάσκετ. Κάναμε ατέλειωτες ώρες προπόνηση αλλά είχαμε και φοβερή επικοινωνία. Στον Ολυμπιακό δεν έπαιζα, ήταν άλλοι μπροστά από εμένα και περίμενα την ευκαιρία μου. Μίλησα με τον κόουτς και του είπα ότι παρόλο που προπονούμαι τόσο πολύ δεν παίζω και τον ρώτησα τι φταίει. Αυτός τότε μου είπε ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ευκαιρία σου. Έτσι όπως δουλεύεις, θα αγωνιστείς κάποια στιγμή στην Εθνική ομάδα. Μετά από αυτό δούλεψα περισσότερο και δεν τα παράτησα. Στα νέα παιδιά αυτό λέμε. Δουλέψτε και θα έρθει η ευκαιρία σας".

Για τον Νίκο Γκάλη: "Ο Γκάλης ήταν το γρήγορο τεσσάρι μας, ο παίκτης που μπορούσε να μαρκάρει πολύ καλά τους Ισπανούς. Ο Νίκος είχε εκείνο το στυλ του παιχνιδιού. Εμείς οι υπόλοιποι κοιτούσαμε να καλύψουμε τα κενά".

Για την απόφαση που πήρε ο Ολυμπιακός τη φετινή σεζόν: "Δεν θέλω να μιλήσω. Είναι άλλοι οι αρμόδιοι για ν” ασχοληθούν με αυτό. Εμείς κοιτάζουμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε. Η δική μου δουλειά είναι στις ακαδημίες και εκεί γίνεται μια αξιόλογη δουλειά. Έχουμε πάρει δύο συνεχόμενες χρονιές το πρωτάθλημα και έχουμε παίκτες που ξεχωρίζουν και έχουν αφομοιώσει όσα μηνύματα έπρεπε αναφορικά με τον πρωταθλητισμό.. Κάποια στιγμή θα πάρουν αυτά τα μηνύματα και οι μεγάλοι και θα λύσουν αυτά τα θέματα".

Photo Credits: Eurokinissi