O ΛεΜπρόν Τζέιμς δεν είναι από αυτούς που βγάζουν τον σκασμό και κρύβονται στο καβούκι τους... Δεν εννοώ τη βδελυγμία με την οποία αποκηρύσσει τη λογική του "Shut up and dribble" (σε ό,τι αφορά τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα). αλλά τις ξεχωριστές μπασκετικές δηλώσεις του, τις οποίες διανθίζει κιόλας συχνά με αναγωγές σε τσιτάτα, κινηματογραφικές ατάκες, στίχους τραγουδιών και δεν συμμαζεύεται.. .

Τις προάλλες επικαλέστηκε το "My Way" του Φρανκ Σινάτρα. Μεσούντων των τελικών του 2016 μας είχε... πρήξει με τις ατάκες από τον "Νονό". Του δίνω μια ιδέα, αν και καθυστερημένα: μετά τον πέμπτο τελικό απέναντι στους Χιτ θα μπορούσε να κοιτάζει τον Τζίμι Μπάτλερ και να τον προβοκάρει με μια από τις ατάκες από την "Καζαμπλάνκα".

Όντας "A man on a mission" (για να κατακτήσει τον τίτλο) και βλέποντας τον παλικαρά από το Χιούστον να του κάνει τον βίο αβίωτο, νομιμοποιείται να του πει ό,τι και ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στην Ινγκριντ Μπέργκμαν...

"Of All The Gin Joints In All The Towns In All The World, She Walks Into Mine"…

Σε ελεύθερη απόδοση πάει να πει "βρε παλιάνθρωπε, απ’ όλα τα καταγώγια του κόσμου, στο δικό μου βρήκες να παλουκωθείς"!

Αυτή η σειρά των τελικών είναι μνημειώδης και μένει να φανεί (μέχρι τα ξημερώματα της Τετάρτης) εάν ο Μπάτλερ θα του χαλάσει τη ζαχαρένια ή εάν ο ΛεΜπρόν θα επιζήσει και αυτού του μπελά και θα επιστρέψει μετά από τέσσερα χρόνια στο θρόνο του...

Όντως ο Μπάτλερ είναι κακός μπελάς και το κρεσέντο του αναγκάζει τον Τζέιμς να εμπλουτίσει έτι περαιτέρω τη λίστα με τα adversities (αντιξοότητες) που έχει πει ότι τον τρέφουν και τον ατσαλώνουν.

Πριν από επτά χρόνια ο ΛεΜπρόν είχε δηλώσει ότι δεν προβλεπόταν να βρίσκεται εδώ...

Εάν ο ΛεΜπρόν δεν προβλεπόταν μια φορά, ο Μπάτλερ δεν προβλεπόταν δέκα κι ακόμα παραπάνω!

Και όμως είναι ακόμα εδώ. Αντέχει, επιβιώνει κόντρα σε θεούς και δαίμονες, προκαλεί και φέρνει τον ΛεΜπρόν στα όρια του...

Αμ' το άλλο; Ο λεγάμενος με τη φόρα που έχει πάρει, μπορεί κιόλας να οδηγήσει μια σειρά που πολλοί θεωρούσαν ότι θα κριθεί με συνοπτικές διαδικασίες, στα άκρα...

Στο περιλάλητο Seven Heaven!

Τον Ιούνιο του 2019, ο Τζέιμς έπνιγε τον πόνο του για την αποτυχία των Λέικερς μέσα στους καπνούς που αναδίδονταν από τους ναργιλέδες...

Παρακολουθούσε τους τελικούς ανάμεσα στους Ράπτορς και στους Γουόριορς σε ένα Hookah Bar και τώρα με τόσα ζόρια που τραβάει απέναντι στους Χιτ τον κόβω ικανό να πεταχτεί σε ένα τέτοιο για να ξεχαρμανιάσει.

Μέχρι και στα σκληρά μπορεί να πέσει.

Ο πέμπτος τελικός εξελίχθηκε σε ένα έπος ένθεν και ένθεν! Μια εκστατική ραψωδία στη θέα της οποίας έμειναν άλαλα τα χείλη των ασεβών. Κάθε κίνηση αμφοτέρων εφθέγγετο τελειότητα, όπως είχε γράψει κάποτε ο Γιώργος Λιάνης για τον Νίκο Γκάλη.

Του ιδίου είναι και άλλη μια έκφραση που κολλάει γάντι στην περίσταση: πόθοι και καημοί (δυο πόλεων, δυο ομάδων, του παγκοσμίου μπασκετικού στερεώματος) τήκονται στη δική τους υψικάμινο!

Τι λες τώρα!

Σήμερα τα χαράματα η κόρνα της λήξης βρήκε τους Χιτ να ρίχνουν στο κανναβάτσο τους Λέικερς με 111-108, να μειώνουν τη σειρά στο 3-2 και να επιφυλάσσονται δια τα περαιτέρω...

Όταν αποτυπώθηκε η νίκη του Μαϊάμι ο Μπάτλερ έχοντας απέναντι του τον σπουδαίο αμυντικό Αντονι Ντέιβις, είχε πετύχει ένα δεύτερο triple double figure με 35 πόντους (10/16δ., 1/3τρ., 12/12β.), 12 ριμπάουντ, 11 ασίστ και συν τοις άλλοις πέντε κλεψίματα και μια τάπα σε 47 λεπτά και 12 δευτερόλεπτα...

Αυτό διαβάζεται και ανάποδα. Αφαιρετικά: ο μπαγάσας ξαπόστασε μονάχα για 48 δευτερόλεπτα!

Σιγά τα ωά...

Λίγο νωρίτερα στο ΟΑΚΑ ο Ιωάννης Παπαπέτρου είχε ξαποστάσει για 47 δευτερόλεπτα και ο Γιώργος Βόβορας κλήθηκε να... απολογηθεί γι αυτό, όπως ο πρώην προϊστάμενος, φίλος, μέντορας και κουμπάρος του, Αργύρης Πεδουλάκης μετά τον περυσινό αγώνα με την Αλμπα Βερολίνου.

Απέναντι στον Jimmy Buckets, ο Τζέιμς αντιπαρέβαλε 40 πόντους (9/12δ., 6/9τρ., 4/6β.), 13 ρι μπάουντ, επτά ασίστ και τρία κλεψίματα σε 41 λεπτά και 51 δευτερόλεπτα.

Συν τοις άλλοις με τη λογική του "μία σου και μία μου" οι δυο τους πρωταγωνίστησαν στα τελευταία τρία λεπτά του αγώνα, σκοράροντας σε έξι απανωτές κατοχές.

Βρέθηκαν κιόλας ενώπιος ενωπίω σε κάμποσες φάσεις, ακόμη και στην τελευταία (και μοιραία για τους Λέικερς) στην οποία ο ΛεΜπρόν συνάντησε μπροστά του ένα ανθρώπινο τείχος και έκανε μια kick out πάσα στον Ντάνι Γκριν που αποδείχθηκε ατζαμής και τρόπον τινά μοιραίος.

Απορώ πάντως πώς ο ΛεΜπρόν έμεινε στο γήπεδο αυτή τη φορά, διότι τις προάλλες, μετά την ήττα των Λέικερς στον τρίτο τελικό, είχε φύγει προς τα αποδυτήρια προτού ακουστεί η κόρνα, σε ένα α λα Πίστονς (1991) walk off

Αυτό το (πέμπτο) αντάμωμα τους υπήρξε όντως επικό. Συναρπαστικό. Σαγηνευτικό. Φαντασμαγορικό και πάει λέγοντας...

Ένα two-man show που κατατάσσεται στα κορυφαία όλων των εποχών και στο Νο 1 της καριέρας του ΛεΜπρόν!

Αυτό το τελευταίο δεν το βγάζω από το μυαλό μου, αλλά το διάβασα στο ESPN, που πραγματεύθηκε την υπόθεση και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι με το showdown του πέμπτου τελικού οι δυο τους αγγίζουν την Ιστορία και εισέρχονται δόξη και τιμή στο πάνθεον της!

Για τον Τζέιμς, όπως υπενθύμισε το ESPN αυτό είναι ένα déjà vu από μια άλλη επική μονομαχία που εκτυλίχθηκε στις 18 Μαΐου του 2008 στο Garden της Βοστώνης...

Εκείνο το βράδυ, στον έβδομο ημιτελικό της Ανατολής οι Σέλτικς νίκησαν τους Καβαλίερς με 97-92 και γράπωσαν την πρόκριση στους τελικούς (απέναντι στους Πίστονς) με τον Τζέιμς και τον Πιρς να δίνουν τα ρέστα τους.

Ο "King" είχε 45 πόντους με 11/18δ., 3/11τρ., 14/19β., πέντε ριμπάουντ, έξι ασίστ και δυο κλεψίματα σε 46 λεπτά και 48 δευτερόλεπτα... Ο "Truth" παρήγαγε 41 πόντους με 9/17δ., 4/6τρ., 11/12β., τέσσερα ριμπάουντ, πέντε ασίστ και δυο κλεψίματα σε 43 λεπτά και 42 δευτερόλεπτα... Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο!

Αυτό εκτός από τους δυο τους, το θυμούνται καλά ο Μάικ Μπριν, ο Τζεφ Βαν Γκάντι και ο Μαρκ Τζάκσον που σχολίαζαν και τότε και τώρα τις επικές μονομαχίες.

Tι θα συμβεί από εδώ και πέρα; Ο Θεός κι η ψυχή τους!

Από τη στιγμή που βρέθηκαν στο 0-2, οι Χιτ ήξεραν ότι βαδίζουν κόντρα στα προγνωστικά, στην ιστορία και στη λογική. Όταν βρέθηκαν στο 1-3 πάλι ήξεραν πόσο δυσμενής ήταν η θέση τους και ότι κυνηγούσαν μια υπέρβαση, που τη λες και θαύμα... Έχουν όμως γνώσιν οι φύλακες. Εχουν επίσης και εμπειρίαν και οι μεν και οι δε... Αυτό που επιδιώκει το Μαϊάμι το έχει διαπράξει και το 2006 όταν βρέθηκε στο 0-2 απέναντι στους Μάβερικς.

Συνηθίζω να λέω σαν... εξυπνάδα ότι το σκορ δεν ήταν απλώς 2-0, αλλά δυο και τρία τέταρτα με μηδέν!

Ο λόγος; Στις αρχές της τέταρτης περιόδου του τρίτου τελικού το Ντάλας προηγήθηκε με διψήφια διαφορά πόντων, αλλά τότε εμφανίσθηκε ο Νυμφίος εν τω μέσω του νυκτός!

Τον έλεγαν Ντουέιν Γουέιντ και με τα όργια του οδήγησε τους Χιτ σε τέσσερις απανωτές νίκες και στη διθυραμβική κατάκτηση του τίτλου με 4-2.

Στον αντίποδα, τέτοιο χουνέρι το είχαν πάθει οι Λέικερς το 1969 απέναντι στους Σέλτικς!

O ΛεΜπρόν πάλι βρίσκεται στη μέση: το έχει διαπράξει το 2016 και τώρα δεν θέλει να το λουστεί!

Στη μακρά ιστορία του ΝΒΑ και σε 425 περιπτώσεις, μονάχα 27 ομάδες επέστρεψαν από το 0-2 για να επικρατήσουν σε μια σειρά, δηλαδή ποσοστό 6.4%.

Από αυτές τις ομάδες τέσσερις το κατάφεραν σε τελικούς: οι Σέλτικς με τους Λέικερς το 1969 (4-3), οι Μπλείζερς το 1977 με τους Σίξερς (4-2), οι Χιτ με τους Μάβερικς το 2006 94-2) και οι Καβαλίερς με τους Γουόριορς το 2016 (4-3).

Οι Χιτ βρέθηκαν στο 0-2, νίκησαν στον τρίτο τελικό, ηττήθηκαν στον τέταρτο και προτού μειώσουν ξανά, βρέθηκαν στο 1-3...

Για να κατακτήσουν τον τίτλο πρέπει να πετύχουν τρεις νίκες στη σειρά, κάτι που έχει συμβεί 13 φορές στα χρονικά, δυο εκ των οποίων φέρουν την υπογραφή των Νάγκετς στα εφετινά πλέι οφς, με θύματα τους Τζαζ και τους Κλίπερς.

Από αυτές τις 13 ανατροπές από το 1-3, μόνο μία σημειώθηκε σε τελικούς: το 2016 με θύτες τους Καβαλίερς και θύματα τους Γουόριορς και με φυσικό αυτουργό τον ΛεΜπρόν.

Τώρα έχει ενσκήψει ο τυφώνας Μπάτλερ και ο σώζων εαυτόν σωθήτω!

AP Photo/Mark J. Terrill