Σαν χθες το 1942 γεννήθηκε ο Μάρτιν Σκορσέζε, ένα από τα αριστουργήματα του οποίου βάλθηκε να γυρίσει σε κακό remake χθες ο Παναθηναϊκός. Το "Χρώμα του χρήματος" (με τον Πολ Νιούμαν και τον Τομ Κρουζ) εννοώ που το παρουσιάζει σε μια δική του ανεπιθύμητη διασκευή…

Το χρώμα της ήττας!

Για την ακρίβεια, πρόκειται για το χρώμα των τριών μαζεμένων ηττών που καθόλου δεν αποκλείεται να γίνουν τέσσερις, αύριο το βράδυ πάλι επί ισπανικού εδάφους. Στη Βιτόρια, που παρεμπιπτόντως σημαίνει νίκη: αυτή που εδώ και τρεις εβδομάδες δεν κλείνει πονηρά το μάτι στους πράσινους…

Τουλάχιστον οι προηγούμενες δυο από δαύτες στο ΟΑΚΑ επικαλύφθηκαν από τις καλές τελευταίες εντυπώσεις, υπό την έννοια ότι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε πίσω με διψήφιες διαφορές, αλλά δεν παραδόθηκε, στρίμωξε την ΤΣΣΚΑ και την Εφές και επιχείρησε να κλέψει τη νίκη. Χθες όμως το έργο γυρίστηκε από την ανάποδη πλευρά και το κακό τρίτωσε…

Οι λόγοι; Προφανείς και ευανάγνωστοι από το σκορ και τη στατιστική, η οποία χαντάκωσε τα καλά νούμερα και άφησε ως δύσγευστο και βλαβερό ίζημα στην κούπα τα κακά.

Τα καλά νούμερα; Οι 83 πόντοι στην επίθεση, τα 11/21 τρίποντα και τα έντεκα παραπάνω ριμπάουντ. Για χάρη τους ο Βόβορας θα έκανε πάρτι!

Τα κακά νούμερα; Το παθητικό των 95 πόντων στην άμυνα, τα 13/24 τρίποντα της Βαλένθια, τα 18 λάθη και η χαώδης διαφορά στο ratio: ελόγου του είχε 19 ασίστ με 18 λάθη και οι οικοδεσπότες 28 με 10. Μαντέψτε ποια ομάδα νίκησε και ποια ηττήθηκε!

Το είχε επισημάνει ο Βόβορας ότι "η Βαλένθια διαθέτει εξαιρετική δημιουργία", αλλά χθες οι προ τριετίας πρωταθλητές Ισπανίας το παράκαναν! Αυτοί το παράκαναν στη δημιουργία απ’ όλες τις θέσεις και ο Παναθηναϊκός το παράκανε στη φθορά της δικής του δημιουργίας με αβίαστα, φτηνά και εντέλει καταδικαστικά λάθη.

Ο Παναθηναϊκός άντεξε στη "Fonteta" επί 32 λεπτά, αλλά από εκεί και πέρα κατέρρευσε και γκρέμισε ό,τι προσπαθούσε να κτίσει, με αποτέλεσμα εκτός από την ήττα να φορτωθεί και μια διαφορά 13 πόντων.

Υπάρχουν στιγμές που αποτυπώνουν το πρόβλημα και χθες οι Πράσινοι είδαν δυο τέτοιες που λειτούργησαν κιόλας δίκην κόκκινου συναγερμού: τα δυο buzzer beater που δέχθηκαν στη λήξη του πρώτου ημιχρόνου από τον Κλέμεν Πρέπελιτς (45-41) και στην ακροτελεύτια φάση της τρίτης περιόδου από τον Μάρτιν Χέρμανσον (70-66).

Λίγο αργότερα ο Μπεν Μπέντιλ με ένα corner-3 μείωσε σε 71-69 και αυτή υπήρξε η τελευταία αναλαμπή του Παναθηναϊκού που από εκεί και πέρα είδε τη Βαλένθια να χάνεται από τα ραντάρ του.

"Είναι κακό να συνηθίζει κάποιος στην ευημερία" έγραψε κάποτε ο Ποπλίλιος ο Σύρος. Δίκιο είχε…

Αλλά, διάβολε, είναι ακόμη χειρότερο να συνηθίζει κάποιος στην αποτυχία και να νιώθει εθισμένος στις ήττες…

Προφανώς δεν επήλθε η συντέλεια του κόσμου, αλλά ο Παναθηναϊκός χρειάζεται να συνέλθει ακαριαία για να διατηρήσει ζωντανούς τους στόχους του, όποιοι κι αν είναι αυτοί μέσα στο τόσο αφηρημένο περιβάλλον και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της αβεβαιότητας, χώρια που χρωστάει κιόλας δυο αγώνες στην Αγία Πετρούπολη και στη Λυών.

Προηγουμένως χρειάζεται κάποια πράγματα που κρίνονται ως εκ των ουκ άνευ για να αλλάξει το τσιπάκι του, όπως έλεγε σε τέτοιες περιπτώσεις ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς…

Ένα από αυτά τα προαπαιτούμενα είναι να βρεθούν στην ίδια σελίδα οι παίκτες του και να μην πηγαίνουν στράφι οι καλές βραδιές κάποιων, ενώ οι υπόλοιποι χάσκουν! Χθες για παράδειγμα ο Βόβορας είδε τα δυο δυάρια του (Νέντοβιτς, Φόστερ) να τελειώνουν το ματς με συνολική σούμα 11 πόντους και 5/15 σουτ…

Είδε επίσης μπάλες να κυλάνε άουτ, κατοχές να χάνονται, σερί (της Βαλένθια) να τρέχουν και στο τέλος, καύσιμα να έχουν εξατμιστεί…

Υπάρχουν βεβαίως και κάποια καλά νέα, απλώς ό,τι άλλοθι και… ελαφρυντικό μπορεί να δημιουργεί η δεύτερη εξαιρετική και πολλά υποσχόμενη εμφάνιση του Σέλβιν Μακ δεν φτάνει για να εξωραΐσει την (μεγάλη) εικόνα και να επιφέρει απενεχοποίηση…

Photo Credits: Eurokinissi